Ανασκόπηση 2021: Heavy / Power Metal

Come with us to places unseen: Κλασικό metal με πάθος, τσαμπουκά και πανάξιο της ιστορίας του

Κάθε χρονιά έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις δικές της κορυφές, ως εκ τούτου οι συγκρίσεις μπορεί να αποδειχθούν άτοπες ή άδικες. Παρατηρώντας πάντως τις παραδοσιακές εκφάνσεις της metal μουσικής, δεν γίνεται να μην επισημάνουμε μία πανάξια επιστροφή μετά από αναμονή δεκαετιών, την υπέρβαση που κατάφεραν οι μεγαλύτεροι εκ των μεγάλων, αλλά και ένα εξαιρετικό σερί πέντε πλέον άλμπουμ από το 2010 μέχρι σήμερα.

Στις θετικές εξελίξεις καταγράφονται επίσης η αναζωογόνηση του άλλοτε κραταιού power metal, η συνεχιζόμενη άνθιση του epic doom και οι ολοένα αυξανόμενες δυνάμεις του underground που ανατροφοδοτούν το σύστημα. Όλα αυτά τα ωραία θα αποκτήσουν όμως την πραγματική τους διάσταση όταν ανταμώσουμε ξανά στις αρένες και τα club, εκεί όπου το heavy metal ζει και αναπνέει, μαζί με τους αμετανόητους οπαδούς του. Αντέξαμε πολλά, καταγράψαμε απώλειες, στο τέλος όμως η νίκη θα είναι δική μας!

Army Of The Immortals: Νεκρολογίες

Bill Tsamis

Μπορεί οι απώλειες που βιώσαμε να μην είχαν την βαρύτητα προηγούμενων ετών, υπήρχε έντονο όμως το ελληνικό χρώμα και μας πόνεσαν αρκετά. Αναμφισβήτητα, το 2021 θα συνδυαστεί με την απώλεια του Bill Tsamis. Τον αποχαιρετήσαμε καταγράφοντας δέκα σπουδαίες συνθέσεις του με τους Warlord, θα ζει για πάντα στις καρδιές μας μέσα από όσα μας προσέφερε.

Ο Δημήτρης Σελαλμαζίδης υπήρξε μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της ελληνικής heavy metal σκηνής, ως ηγέτης των Sarissa. Ο απροσδόκητος χαμός του έριξε βαριά σκιά στην κοινότητα που τον γνώριζε και τον αγαπούσε.

Αυτό που συνέβη στις αρχές του χρόνου με τους μπασίστες δεν είχε προηγούμενο και ευχόμαστε πραγματικά να μην έχει και επόμενο, καθώς η ευρύτερη σκηνή βίωσε ακόμη τις απώλειες του Φώτη Αναγνώστου (Spitfire, Nightfall, Casus Belli) και του Τάσου Ιωαννίδη (Badd Kharma, Phase Reverse).

O Δημήτρης Θεοδωρόπουλος των progressive metallers Rex Mundi νικήθηκε δυστυχώς από τον καρκίνο, ενώνοντας τους Daylight Misery με τον Σάκη Τόλη, τον Gus G. και τον Aaron Stainthorpe των My Dying Bride, σε μια προσπάθεια υπεράνω ιδιωμάτων, ώστε να ενισχυθεί ο σύλλογος Φλόγα και να μεταδοθεί το μήνυμα της πρόληψης.

Δύο τεράστιοι ερμηνευτές ευρύτερης αποδοχής δεν βρίσκονται πια μαζί μας από φέτος. Ο λόγος φυσικά για τον Mike Howe των Metal Church που έδωσε δυστυχέστατα ο ίδιος τέλος στην ζωή του, αλλά και για τον Εric Wagner των Trouble που νικήθηκε από τον κορωνοϊό.

Την πρώτη μεγάλη απώλεια βίωσε η οικογένεια των σπουδαίων Γερμανών power metallers Rage, καθώς απεβίωσε σε ηλικία 58 ετών ο Jochen Schröder, κιθαρίστας στα δύο πρώτα άλμπουμ "Reign Οf Fear" και "Execution Guaranteed", αλλά και στο "Prayers Οf Steel" των Avenger που προηγήθηκε.

Από την καρδιά του προδόθηκε σε ηλικία 59 ετών ο Tony Matuzak, αποτελώντας με τον Gene Allen το κιθαριστικό δίδυμο των ιστορικών Lizzy Borden στο ντεμπούτο EP "Give 'Em The Axe" και το παρθενικό άλμπουμ "Love You Τo Pieces".

Το 2021 καταγράφηκαν ακόμη οι απώλειες του John Hinch, ντράμερ στο "Rocka Rolla" των Judas Priest, του Rex Alan από τους undergound power metal ήρωες Iron Cross, του μπασίστα Lars Ratz με θητεία στους Velvet Viper και τους Metalium, αλλά και των Steve Colley και Andy d'Urso, ιστορικά και ενεργά μέλη του NWOBHM σχήματος Traitors Gate.

Ειδική μνεία τέλος αξίζουν η Marsha Zazula, συνιδρύτρια της ιστορικής δισκογραφικής Megaforce Records με τον σύζυγό της Jon, η οποία έφυγε από την ζωή σε ηλικία 68 ετών, αλλά και ο θρύλος της βρετανικής μουσικής δημοσιογραφίας Malcolm Dome που απεβίωσε στα 66 του χρόνια.

Big Guns: Οι πολυσυζητημένες δουλειές

Iron Maiden

Heavy Metal

Iron Maiden - Senjutsu

Παρά τις γνωστές συζητήσεις για τις διάρκειες και τον επικρατούντα mid-tempo χαρακτήρα και απομονώνοντας τα αναπόφευκτα προσωπικά φίλτρα, το συμπέρασμα θέλει τους Βρετανούς να στέκονται με το "Senjutsu" για μια ακόμα φορά αξιοπρεπέστατοι ως κι εντυπωσιακοί, τιμώντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο τον μύθο τους. Κι ο Blaze, πάντως, δεν τα πήγε άσχημα (και) φέτος

Accept - Too Mean To Die

Οι Accept του Hoffmann και του Tornillo είναι πάρα πολύ καλοί για να πεθάνουν, καταφέρνοντας κάτι ιδιαιτέρως δύσκολο, πετυχαίνοντας ταυτόχρονα έναν σαφέστατα περισσότερο old school χαρακτήρα εποχής λατρεμένου "Objection Overruled" σε συνδυασμό και απόλυτη αρμονία με νεοκλασικά και μοντέρνα παιξίματα, σε σκοτεινό φόντο.

KK's Priest - Sermons Of The Sinner

Ως μια ανταπάντηση ύπαρξης στους πρώην συνοδοιπόρους του(ς), το "Sermons Of The Sinner" επιτελεί το σκοπό του και φαντάζει ό,τι καλύτερο έχει τραγουδήσει ο Ripper την τελευταία δεκαετία, όντας ό,τι κοντινότερο μπορεί να υπάρξει στους Judas Priest. 

UDO - Game Over

Πατροπαράδοτο, συγκεκριμένο heavy metal, βγαλμένο από τα ιερά βιβλία του είδους και διόλου αποπροσανατολισμένο από «σύγχρονες» οπτικές και μεθόδους, το υλικό του δίσκου είναι ευθύ και άμεσο, έχοντας λογικά ως πρωταγωνίστρια τη φωνή του βετεράνου ερμηνευτή.

Dee Snider - Leave A Scar

Μια ακόμη επιβεβαίωση ότι το πάθος για δημιουργία δεν κοιτάζει ηλικίες κι επιτεύγματα για να συνεχίσει να καίει, το πιο πρόσφατο πόνημα του αειθαλούς SMF αποτελεί μια τίμια κυκλοφορία που προσπαθεί να είναι up to date με τις τριγύρω εξελίξεις του είδους που κινείται.

Helloween

Power Metal

Helloween - Helloween

Και μόνο ως brand name και με το ενδιαφέρον να στρέφεται και πάλι προς το μέρος του ευρωπαϊκού power metal μετά από χρόνια εξαιτίας του, το "Helloween" στέκεται δίχως αμφιβολία ως το σημαντικότερο άλμπουμ του είδους του τον τελευταίο πολύ καιρό, με τις επανενωμένες κολοκύθες να συναρπάζουν.

Running Wild - Blood On Blood

Η Jolly Roger κυματίζει ξανά αγέρωχη στο κατάρτι του γερμανικού πειρατικού, σε αυτήν του την επιστροφή στις θάλασσες της δισκογραφίας. Έτσι, το άλμπουμ πλέει σε γνωστά και ασφαλή νερά της Running Wild δισκογραφίας, με τον Rolf Kasparek να βασίζεται συνθετικά στις γνωστές μανιέρες που καθιέρωσαν τον ήχο της μπάντας στο παρελθόν χωρίς την παραμικρή απόκλιση.

Beast In Black - Dark Connection

Εκουσίως cheesy στα όρια της υπερβολής, δεδομένα εμπορικοί και με ξεκάθαρες, προκαθορισμένες συνθετικές δομές, αλλά συνάμα και τόσο εθιστικοί σε κάθε νέα ακρόαση, οι Beast In Black φαντάζουν μια «ένοχη» απόλαυση χωρίς ιδιαίτερες παρενέργειες.

Rage - Resurrection Day

Με αυτόν τον δίσκο οι Γερμανοί κατορθώνουν να ενώσουν γενιές ακροατών κάτω από τα φτερά του Soundchaser. Η ψυχή τους το λέει ακόμη και στέκονται υπερήφανοι στα γνωστά heavy/power/speed μονοπάτια που τους πηγαίνουν πολύ.

Powerwolf - Call Of The Wild

Οι Powerwolf ποτέ δεν έκρυψαν ότι θέλουν να προσφέρουν κλασικό metal που σε κάνει να περνάς καλά δίχως να σκέφτεσαι ιδιαίτερα, κάτι που καταφέρνουν να το κάνουν με συνέπεια και αποτελεσματικότητα και στο τελευταίο τους πόνημα. Έτσι, αυτό δεν εκπλήσσει με την προσέγγιση που τους παρουσιάζει να ακολουθούν, ομοιάζοντας αρκετά με τους άμεσους προκατόχους του, αλλά ενισχύοντας ακόμη περισσότερο το πομπώδες και συμφωνικό στοιχείο της μουσικής τους.

Higher Than The Sky: Η δήλωση υπεροχής του σύγχρονου heavy metal

Herzel

Herzel - Le Dernier Rempart

Είναι τόσο μα τόσο διαολεμένα πιασάρικο, που αναζητάς τους στίχους να τους τραγουδήσεις, άσχετα αν γίνεις ρεζίλι. Δεν είναι κι εύκολη υπόθεση η γαλλική προφορά. Εμπόδιο πάντως δε στάθηκε για να εκτιμηθεί το ντεμπούτο τους, που συνδυάζει την ιστορία της εγχώριας σκηνής, το επικό ύφος και τις κέλτικες παραδοσιακές αναφορές. Διάχυτη λυρικότητα, μελωδία που σφυράς ασυναίσθητα, τα δοξασμένα ‘80s συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν σαράντα χρόνια μετά, allez les bleus!

Heavy Sentence - Bang To Rights

Με δύο μέλη τους να διαπρέπουν φέτος στον ακραίο ήχο με τους Wode, οι Βρετανοί είναι ισοπεδωτικοί με το heavy/speed/punk metal τους. Φωνητική βραχνάδα, δισολίες, βρώμικος ήχος και full street attitude συμβάλλουν για έναν από τους πιο διασκεδαστικούς δίσκους της χρονιάς. Οι ζωντανές εμφανίσεις μας λείπουν αρκετά και εδώ βρίσκουμε το πιο ισχυρό υποκατάστατό τους. Σχεδόν ιδρώνεις καθώς τον ακούς, κραυγάζεις στίχους, το air guitar πάει σε άλλο επίπεδο. Δεν έχει καμία σημασία που είσαι μόνος με τον καθρέφτη σου.

Morgul Blade - Fell Sorcery Abounds

Με τον Frodo και τον Gandalf, με τους Nazgûl και τ’άλλα παιδιά, λα λα λα λα λα λα λα λα και η Mordor δεν είναι μακριά. Βαριά Τολκινικοί και όχι μόνο, οι Αμερικάνοι ποτίζουν με σκοτάδι και πλήκτρα τις συνθέσεις που αναμέναμε δύο χρόνια και ο συγχρονισμός τους είναι τέλειος. Μπορούμε να γιορτάσουμε μαζί τους τα είκοσι χρόνια από την πρώτη ταινία της πιο εμβληματικής επικής τριλογίας στον κινηματογράφο. Μια δυο ατέλειες δεν στέκονται ικανές να μας αποπροσανατολίσουν. Onwards to Amon Amarth!

Black Soul Horde - Horrors From The Void

Δεν τους χωρά ο τόπος πλέον. Ναι μεν ελληνικό και παγκόσμιο ταυτόχρονα. Με αυτή τη λογική και με αδιαμφισβήτητη ποιότητα, μπαίνουν εδώ και μα τα πλοκάμια του Κθούλου το δικαιούνται απόλυτα. Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς δίσκους στο φετινό παραδοσιακό metal και ως τέτοιος αντιμετωπίζεται. Να’ναι καλά το κιθαριστικό όργιο που συντελείται, οι επικλήσεις στους Μεγάλους Παλαιούς και ο ξεκάθαρος χαρακτήρας τους, φτιαγμένος εξ ημισείας από brutal και αγνά heavy metal υλικά.

Significant Point - Into The Storm

Η Ιαπωνία βρίσκει στο πρόσωπο των Significant Point νέους ήρωες, καθώς στο "Into The Storm" παίζουν τις κάλτσες τους. Αμέτητρητοι Maiden-ισμοί, Hansen-ισμοί, απέραντη αγάπη για μπάντες όπως οι Riot της Tony Moore περιόδου και οι Agent Steel, διπλές κιθάρες και δισολίες σε περίσσεια και οι ταχύτητες να χτυπάνε «κόφτη» σταθερά˙ αυτό είναι το ντεμπούτο άλμπουμ τους και συναρπάζει, αναπολώντας περασμένα, μα τελικά καθόλου ξεχασμένα μεγαλεία του ήχου.

Μη φύγετε ακόμα, ακολουθούν έξτρα σαν ταινία της Marvel: Στην παρέα των μεταλλάδων με goth ανησυχίες εντάσσονται επιτυχώς οι The Night Eternal στο "Moonlit Cross", US βάρβαρο metal με ένταση από τους αλάνθαστους Ancient Empire του "Priest Of Stygia", οι μαθητές συμπορεύονται με τους δασκάλους στο "Damnation" των Blazon Stone και ο θυρεός συναντάται εκ νέου στους Αμερικάνους Blazon Rite, σώζοντας με το "Endless Halls Of Totem" τα προσχήματα στο επικό μέταλ.

Πιο evil και κερασφόρα συναρπαστική η δεύτερη γαλλική παρουσία με Tentation και "Le Berceau des Dieux", οι κυρίες πάντως διέπρεψαν εις τριπλούν φέτος: Αναγεννημένοι οι Crystal Viper στο "The Cult", οι Claymorean με το εξαιρετικό "Eulogy For The Gods" μας συστήνουν τη μεταλλική Σερβία και οι Tower ξαναβάζουν ραφτά και αμάνικα μπουφάν στη ζωή μας με το "Shock To The System".

Του κεφαλιού του συνεχίζει να κάνει με τους Haunt στο "Beautiful Distraction" ο Trevor William Church, ενώ στη Σουηδία γίνονται διαρκώς πράγματα με το στριφνά καθηλωτικό "At One With None" των Portrait. Οι δε Thorium ισορροπούν περίτεχνα στο heavy/power/speed metal τους, κάνοντας με το "Empires In The Sun" το βήμα παραπάνω και για το τέλος η μπάντα με το περίεργο όνομα. Τέλος, οι Primitai αποδεικνύονται υπέρμαχοι της μελωδίας, είναι παιχταράδες και το "Violence Of The Skies" αξίζει να τσεκαριστεί.

Black Diamonds: Όταν το power metal διαθέτει έμπνευση

Eternity's End

Eternity's End - Embers Of War

Οι Eternity's End ήρθαν και προσέφεραν τον πλέον απαιτητικό, αχαλίνωτο και πληρέστερο δίσκο του ιδιώματος για φέτος. Μια διαγαλαξιακή power metal επέλαση σε νεοκλασικό φόντο, το "Embers Of War" ήρθε, είδε, και κατέκτησε, δίνοντας μια νέα πνοή στο power metal.

Northtale - Eternal Flame

Οι Northtale κατάφεραν να εξελιχθούν και να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ σαφώς ανώτερο σε όλα του συγκριτικά με το ντεμπούτο τους, απλώνοντας τη βεντάλια των επιρροών τους κι επιχειρώντας επιτυχημένα δάνεια έμπνευσης από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς τους ήρωες. Έτσι, το "Eternal Flame" παρουσιάζει τη φλόγα του ευρωπαϊκού power metal άσβεστη, να καίει σαν άλλοτε.

Witherfall - The Curse Of Autumn

Με την αισθητική της απώλειας μόνιμα παρούσα και τις μινόρε μελωδίες να κυριαρχούν, το υλικό του "Curse Of Autumn" φαντάζει ως ένα ταξίδι εσωτερικής κάθαρσης, μια ελεγεία στον χαμό και όσα συναισθήματα εκείνος προκαλεί.

Warrior Path - The Mad King

Λες και μαζεύτηκαν όλες οι χάρες του heavy/power ήχου στο "The Mad King". Συναρπαστικά φωνητικά από έναν μετρ του είδους (Daniel Heiman), παραγωγή εγγύηση by Bob Katsionis και συνθέσεις που βάζεις στο repeat δίχως δεύτερη σκέψη (Ανδρέας Σινάνογλου). Πρωτότυπο δεν το λες, εμπνευσμένο πάρα πολύ. Ικανό να φέρει νέους φίλους στο είδος και να κάνει ακόμα και τους πιο σκληρούς επικριτές του να ρίξουν μια αυτιά. Τα νέα που ακούγονται για τον άμεσο διάδοχό του, μόνο ευχάριστα τα λες.

Pharaoh - The Powers that Be

Η φωνάρα του Aymar - αν και με μια επιπλέον δόση βραχνάδας - φαντάζει ακόμη αγέρωχη, η παραγωγή είναι αυτή που πρέπει, στεγνή, μουντή και μακριά από κάθε αχρείαστο boost στον όγκο και οι Pharaoh επιστρέφουν για να μας υπενθυμίσουν πόσο παραγνωρισμένοι έχουν σταθεί, με έναν ακόμη ανταγωνιστικό δίσκο.

Some more for the road: Οι Silver Talon, όντας η έτερη μπάντα του Sebastian Silva των Unto Others υπενθυμίζει τη μοναδικότητα των Nevermore με τρόπο πειστικό και σχεδόν συγκινητικό, έχοντας το βλέμμα στις κιθάρες των King Diamond και αναδεικνυόμενη ως μια σπουδαία έκπληξη για τη φετινή US power metal σοδειά στο "Decadence & Decay"TImo Tolkki δεν το βάζει κάτω παρά τα πολυπληθή προβλήματα που τον βασανίζουν, με τη συνέχεια των Avalon να είναι ικανοποιητική και νοσταλγική.

Οι παικταράδες Ιάπωνες Galneryus επέστρεψαν και φέτος δισκογραφικά, με το "Union Gives Strength" να χαρακτηρίζεται από τις υπερβολικές τους συνθετικές κι εκτελεστικές εμπνεύσεις. Από την άλλη, οι SkyEye με το "Soldiers Of Light" έδειξαν πως είναι από τους καλύτερους μαθητές της Maiden-ικής διδασκαλίας, οι Labÿrinth παρέμειναν ποιοτικά συνεπείς με το πολύ καλό "Welcome To The Absurd Circus", όπως και οι συμπατριώτες τους Rhapsody Of Fire με το ενδιαφέρον "Glory For Salvation". Τέλος, οι Brainstorm δεν χαρίστηκαν στο στιβαρό "Wall Of Skulls", ενώ οι Manimal εντυπωσιάζουν με το Priest-ικό τους μέταλλο στο "Armageddon", βάζοντας δύσκολα στους Primal Fear και τις λοιπές παρεμφερείς τους μπάντες.

The Hateful Eight: Περιμέναμε (;) περισσότερα

Yngwie Malmsteen

Yngwie Malmsteen - Parabellum

Ένας «αρπακολλατζίδικος», προχειροφτιαγμένος δίσκος, δίχως έμπνευση, χωρίς ούτε έναν καλό λόγο για να μπορέσει να πιαστεί ο ανυποψίαστος ακροατής για να τον ακούσει στο σύνολο του, ενός μουσικού που τον έχει ξεπεράσει το ίδιο του το όραμα.

Van Canto - To The Power Of Eight

Ο συρφετός ενός είδους που δεν ξέρει για ποιο λόγο υπάρχει, η καλλιτεχνική προοπτική του μέτριου και η επανάληψη που παύει να αποτελεί μήτηρ πάσης μαθήσεως και καταντά ενοχλητικός αυτοσκοπός.

Warkings - Revolution

Το ταβάνι των Warkings είναι αυτό και δεν μοιάζει ιδιαίτερα ψηλό. Ένα heavy/power χαλί το οποίο ποτέ δεν σου τραβά την προσοχή για τους σωστούς λόγους, στέκονται ως η επιτομή του μέτριου, του «δημοσιοϋπαλληλικού» power metal που έριξε στον βούρκο της ανυποληψίας το είδος, μια φορά κι έναν καιρό.

Thor - Alliance

Η εν γένει παρουσία γερόλυκων από το πάλαι ποτέ δεν ενοχλεί κανέναν πρακτικά, παρά προκαλεί νοσταλγία και μια ελαφριά κατανόηση για την ανάγκη τους να συνεχίσουν κάτι που τους γεμίζει, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Απολύτως πραγματιστικά, όμως, το "Alliance" είναι ένα αχρείαστο άλμπουμ σε μια περίοδο υπερπροσφοράς.

Apostolica - Haeretica Ecclesia

Κουρασμένο και κορεσμένο, παρότι ντεμπούτο, το υλικό του "Haeretica Ecclesia" μοιάζει προδιαγεγραμμένο πως θα ξεχαστεί γρήγορα και θα απασχολήσει ελάχιστους. Το power metal, όπως, άλλωστε, και κανένα μουσικό ιδίωμα, δεν έχει ανάγκη από συμπαθητικούς αντιγραφείς και απρόσωπες κόπιες δίχως μουσική ψυχή.

Agent Steel - No Other Godz Before Me

Φάλτσο, αποτυχημένο autotuning, υπερβολή που δεν «βγαίνει» και «πρασινίζει» επικίνδυνα τον αέρα, φαίνεται πως η εξωγήινη προσεδάφιση απέτυχε και το ΑΤΙΑ συνετρίβη. Κάποια πράγματα πρέπει να μένουν στο παρελθόν για το καλό όλων μας, μουσικών κι ακροατών.

Attika - Forgotten Lands

Αδιάφορο και μάταιο, το άλμπουμ επιστροφής των ιστορικών Attika θα παραμείνει ξεχασμένο όπως τα εδάφη απ' όπου εμπνεύστηκε τον τίτλο του. Η αλήθεια δεν περιμέναμε και πολλά περισσότερα, αλλά το μόνο χειρότερο από έναν κακό δίσκο είναι ένας απελπιστικά αδιάφορος δίσκος, και το "Forgotten Lands" ανήκει στην τελευταία κατηγορία.

Lunar Shadow - Wish To Leave

Οι Lunar Shadow έπεσαν στην παγίδα των ίδιων τους των ιδιαιτεροτήτων, σε ένα σημείο όπου θα περίμενε κανείς να παρουσιάσουν το magnum opus τους. Δυστυχώς, το καλλιτεχνικό όραμα του Birbaum δεν εκφράζεται στη βέλτιστη μορφή του υπό αυτές τις συνθήκες και με τις παραδοχές να αφορούν τα φωνητικά, τα τύμπανα, την παραγωγή και τυχόν όποια ακόμη επί μέρους στοιχεία του έργου του.

House Of Atreus: Τα εν οίκω... εν δήμω

Gus G

Και φέτος, η εγχώρια παραγωγή υπήρξε αρκούντως πλούσια, με εντυπωσιακές κυκλοφορίες, μεγάλα ονόματα και ελπιδοφόρους newcomers, δείχνοντας τη δυναμική παρουσία της ελληνικής σκηνής.

Gus G - Quantum Leap

Με το βλέμμα στην ιστορία και την πληθώρα των σημαντικών κιθαριστικών instrumental της δεκαετίας του '80, αλλά την έμπνευση να τον οδηγεί μονάχα προς το μέλλον, ο Gus G καταφέρνει να δημιουργήσει δίχως περιορισμούς και στεγανά, ξεσαλώνοντας στην ταστιέρα του και δημιουργώντας έντεκα πληρέστατες συνθέσεις που χαίρεσαι να ακούς.

Wardrum - Mavericks

Σε μια πολυαναμενόμενη επιστροφή που χάρισε τα μέγιστα των προσδοκιών που υπήρχαν, οι Wardrum κυκλοφορούν ένα από τα καλύτερα prog/power metal άλμπουμ των τελευταίων χρόνων. Τεχνική, μελωδία, συναίσθημα, κορυφαίες συνθέσεις˙ οι Wardrum βρίσκονται και πάλι εδώ και το "Mavericks" είναι ένας δίσκος που πρέπει να ακούσεις.

Silent Winter - Empire Of Sins

Σταθερά επιδιδόμενοι σε αυτό το τόσο θελκτικό ‘90s power metal που μεγάλωσε μια γενιά εγχώριων μεταλλάδων, με όλες τις συνιστώσες εκείνου παρούσες (βλέπε Helloween, Iron Maiden, Stratovarius), αλλά και με τις εμπειρίες που αποκόμισαν από την δημιουργία των προηγούμενων κυκλοφοριών τους παρούσες, οι Silent Winter καταφέρνουν να συνεχίσει στο ίδιο δημιουργικό μοτίβο, την στιγμή που στέκεται ακόμη πιο σίγουροι για τις δυνατότητες τους.

Paladine - Entering The Abyss

Η συνέπεια στην πρόοδο, η τελειοποίηση του ύφους τους και η συνέχιση της εξέλιξης τους είναι το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κάποιος ήδη σχετικός με την περίπτωση των Paladine, ερχόμενος σε επαφή με το "Entering The Abyss", το οποίο και τους μεταφέρει ιδανικά στο επόμενο level.

Crimson Fire - Another Dimension

Στο ανέκαθεν «δύσκολο» τρίτο άλμπουμ, οι Crimson Fire καταφέρνουν να προσθέσουν μια αξιόλογη συνέχεια στο δισκογραφικό τους κατάλογο, η οποία φανερώνει σίγουρα πρόοδο σε ό,τι αφορά τις εκτελεστικές και συνθετικές τους ικανότητες. Με '90s αέρα και '80s ψυχή, το "Another Dimension" αποτελεί ένα δίσκο μιας άλλης εποχής.

Subfire - Define The Sinner

Τί κι αν καθυστέρησε δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια. Με ντεμπούτο σαν το "Define The Sinner" φαντάζουν σαν βετεράνοι που έχουν ήδη καθιερώσει τον ήχο τους. Φρέσκια ματιά σε αυτόν τον χώρο, μουσικοί ελιγμοί από επικά σκηνικά σε δυναμικές μπαλάντες και περιπετειώδεις συνθέσεις, τσεκάρουν όλα τα πιθανά κουτάκια και των πιο απαιτητικών ακροατών. Σαν πείραμα φάνηκε αυτός ο δίσκος, να μετρήσει, να καταγράψει αντιδράσεις και να φύγει το άγχος της πρώτης φοράς. Η δεύτερη υποσχέθηκαν να είναι «περισσότερο» σε όλα της.

Illusory - Crimson Wreath

Σε ένα άλμπουμ που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το πιο συμπαγές κι ενδιαφέρον της δισκογραφίας τους - είτε μιλάμε για τους Illusory είτε για τους Ivory Tower - επιτυγχάνεται μια εξαίρετη ισορροπία μεταξύ των heavy/power και των traditional prog (της σχολής Queensryche/Fates Warning) στοιχείων του ήχου τους.

Between Two Worlds: Heavy metal ψυχή στις λεπτομέρειες

Wheel

 Wheel - Preserved In Time

Η προσήλωση στο δημιουργικό στόχο ενός συντριπτικού άλμπουμ είναι συγκινητική, με τις δομές του υλικού να αποκαλύπτουν με κάθε νέα ακρόαση την πολύ λεπτομερή δουλειά που πραγματοποίησε η μπάντα. Οι ανατριχιαστικές ερμηνείες του Arkadius Kurek έχουν ως σημείο αναφοράς εκείνες του Robert Lowe, το riffing ανακαλεί την τεχνοτροπία και το ειδικό βάρος των Black Sabbath, Candlemass και Solitude Aeturnus σε ένα άλμπουμ άμεσα συγγενικό με το "Alone", το προ δεκαπενταετίας κύκνειο άσμα των θρυλικών Τεξανών doomsters.

Thronehammer - Incantation Rites

Η όλη ατμόσφαιρα που εκπέμπει ο δίσκος είναι από αρχέγονες, προϊστορικές εποχές. Τότε που το ένστικτο της επιβίωσης επικρατούσε έναντι οποιουδήποτε άλλου. Η γη να στέκει παγωμένη και αδίστακτη, ενώ πάνω της χύνεται αίμα από τη σφαγή μεταξύ Homo Sapiens - Neanderthal. Τον βάρβαρο Κιμμέριο να πετσοκόβει και τον Πρώτο Υψηλό Βασιλέα της Ιρλανδίας να ουρλιάζει "Kiss my ax"!

Unto Others - Strength

Το "Strength" δεν μπορεί να θεωρηθεί μια νέα αρχή για την μπάντα, παρά ως το επιβλητικό επόμενο βήμα της συνεχώς ανερχόμενης πορείας της. Χωρίς αμφιβολία ανάμεσα στους καλύτερους φετινούς heavy metal δίσκους έστω κι αν ο συγκεκριμένος ορισμός την περιορίζει και αποπροσανατολίζει για το πραγματικό ποιόν της, η sophomore κυκλοφορία των Unto Others τους εδραιώνει στις μεγάλες ελπίδες της γενιάς τους.

Dread Sovereign - Alchemical Warfare

Το "Alchemical Warfare" βρίσκει το ιρλανδικό τρίο να πετάει από πάνω του, με τρόπο βαρύγδουπο, το ένδυμα του παραδοσιακού doom metal σχήματος και να καταδύεται σε πιο κλασικούς metal ήχους. Αν ως τώρα οι Dread Sovereign ήταν μια doom μπάντα που αγαπούσε πολύ την περίοδο 1985-1988 και γκρουπ όπως οι Saint Vitus και Cirith Ungol, με ολίγη από Candlemass, στο τελευταίο τους άλμπουμ τους βρίσκουμε πιο εστιασμένους στον ήχο του 1982-1984.

Khemmis - Deceiver

Οι classic heavy εμπνεύσεις, οι αρχαίοι Fates Warning του "The Spectre Within", οι High On Fire και οι Paradise Lost, τα σποραδικά growls και οι σπαρακτικές μελωδίες κι, εν τέλει, η Candlemass-meets-While Heaven Wept-meets-Argus συνθετική προσέγγιση εντάσσονται σε ένα δημιουργικό πλαίσιο που φέρει μονάχα την ανεξίτηλη σφραγίδα των Khemmis για έναν ακόμη απολαυστικό δίσκο. 

First blood: Ντεμπούτα που υπόσχονται τα καλύτερα

Eisenhand

Επιμελώς χύμα μας συστήνονται οι Eisenhand και το "Fires Within" θαρρείς ότι γράφτηκε σε στούντιο της γειτονιάς σου, τόσο αληθινό είναι. Έμπειρη παρέα οι Coronary εξυμνούν τις προκλήσεις της ζωής στο "Sinbad" και οι γείτονες Ιταλοί Konquest μας τσίτωσαν νωρίς στη χρονιά, προσφέροντας το "The Night Goes On", δημιουργία ενός ανδρός. Τιμητές των τοπικών θρύλων οι Σουηδοί Ironbourne, με επικό metal και hard rock στίγμα στο ομώνυμο ντεμπούτο, με τους συντοπίτες τους Tyrann να απενοχοποιούν ό,τι θεωρούμε cult στον χώρο, αναβιώνοντας το ανατολικοευρωπαϊκό metal, ή αλλιώς "Djävulens Musik".

Επιπλέον, ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσαν οι Midnight Spell μόλις στις αρχές της φετινής χρονιάς, με το "Sky Destroyer" να ξεχειλίζει από πάθος και hard & heavy τσαγανό, όπως και οι ασυγκράτητοι heavy/speed μπαχαλάκηδες Saber που με το "Without Warning" έκαναν γνωστή την παρουσία τους χωρίς προειδοποίηση για το μανιασμένο των προθέσεων τους. Οι Fortress ντεμπούταραν με το "Don't Spare The Wicked" και ικανοποίησαν, παρότι φαίνονται να «ωρίμασαν» κάπως πιο απότομα απ' ό,τι προμήνυε το προ μερικών χρόνων εντυπωσιακό EP τους. Τέλος, για τους λάτρεις της μελιστάλακτης μελωδίας και του νεοκλασικού shredding, το "Now Is The Time" των Σουηδών Perpetual Etude φαντάζει ένας από τους δίσκους της χρονιάς.

  • SHARE
  • TWEET