Unto Others

Strength

Roadrunner (2021)
Από τον Σπύρο Κούκα, 23/11/2021
Ως το επιβλητικό επόμενο βήμα της συνεχώς ανερχόμενης πορείας τους, η sophomore κυκλοφορία των Unto Others εδραιώνει την μπάντα στις πλέον ελπιδοφόρες αυτής της γενιάς
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Σπουδαίο υπήρξε το πρώτο δισκογραφικό χτύπημα των Idle Hands, έχοντας κερδίσει επάξια μια θέση στις ετήσιες λίστες αρκετών συντακτών μας για το 2019, μεταξύ των οποίων και σε εκείνη του γράφοντα. Δύο χρόνια αργότερα, και με την αλλαγή του ονόματος των Αμερικανών goth heavy metallers να επιβάλλεται για νομικούς λόγους, το νέο τους άλμπουμ έρχεται για να μας δείξει αν η περίπτωση τους θα αποτελέσει πυροτέχνημα ή αν βιώνουμε τα πρώτα βήματα μιας ξεχωριστής περίπτωσης για τον χώρο.

Δεν είναι, άλλωστε, πολλοί εκείνοι που προσπάθησαν να κινηθούν στις goth σκιές του heavy metal ήχου, με τους αδικοχαμένους In Solitude του εμβληματικού "Sister" να έρχονται μεμιάς στο μυαλό ως το παράδειγμα μιας κορυφαίας μπάντας που δραστηριοποιήθηκε σε λάθος εποχή, ή των σαφώς περισσότερο post-punk Beastmilk/Grave Pleasures, με τους οποίους οι Unto Others, πέραν των όποιων ηχητικών συναφειών, έχουν και το κοινό της διαφοροποίησης του ονόματος τους κατόπιν του ντεμπούτου άλμπουμ τους.

Έχοντας τον «Μίδα» του σύγχρονου underground ήχου πίσω από την κονσόλα (βλ. Arthur Rizk, μέλος επίσης στους Eternal Champion και Summerlands) κι επιχειρώντας μια λελογισμένη περαιτέρω απομάκρυνση από τις προκαθορισμένες heavy metal φόρμες, οι Unto Others με το "Strength" καταφέρνουν να διατηρήσουν το hype για το ιδιαίτερο της περίπτωσης τους στα ύψη. Με τη φωνή του Gabriel Franco να ακροβατεί μεταξύ του μεταλλικού πάθους και της post-punk αισθαντικής ευελιξίας, θυμίζοντας ανά στιγμές τόσο τον Evil Elvis (βλ. Glenn Danzig) όσο και τον αείμνηστο Peter Steele των θρυλικών Type O Negative, οι Αμερικάνοι έχουν ευεργετηθεί με μια χαρακτηριστική φωνή που τους ξεχωρίζει αμέσως.

Συνάμα, η μουσική τους πρόταση δανείζεται από το σκοτάδι των Bauhaus, την αισθητική των Cure και τη μελαγχολική ευθύτητα των Joy Division, καταφέρνοντας να παραμείνουν ουσιωδώς heavy metal χωρίς απαραίτητα να ανήκουν σε αυτό το ιδίωμα. Έτσι, το υλικό του δίσκου είναι γεμάτο από εύληπτα hooks, από κολλητικά σημεία που έχουν τη στόφα του ξεχωριστού (όπως, επί παραδείγματι, τα «μουγκρητά» του Franco ανά στιγμές, τα οποία λειτουργούν τόσο ως ερμηνευτικός φόρος τιμής όσο και ως εκδήλωση συναισθήματος), ντυμένο με έναν υποδειγματικό ήχο που αναδεικνύει κάθε ποιοτική του πτυχή.

Καθώς ολόκληρο το back catalogue των Idle Hands επανακυκλοφόρησε φέτος με το νέο τους όνομα, το "Strength" δεν μπορεί να θεωρηθεί μια νέα αρχή για την μπάντα, παρά ως το επιβλητικό επόμενο βήμα της συνεχώς ανερχόμενης πορείας τους. Χωρίς αμφιβολία ανάμεσα στους καλύτερους φετινούς heavy metal δίσκους έστω κι αν ο συγκεκριμένος ορισμός την περιορίζει και αποπροσανατολίζει για το πραγματικό ποιόν της, η sophomore κυκλοφορία των Unto Others εδραιώνει την μπάντα στις πλέον ελπιδοφόρες αυτής της γενιάς.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET