Significant Point

Υπάρχουν σκηνές και σκηνές στο χώρο του σκληρού ήχου, η κάθε μία με τα δικά της χαρακτηριστικά, τα ιδιαίτερα γνωρίσματα και τις ιδιοτροπίες. Μέσα σε όλη αυτή την πολύπλοκη διακλάδωση με τα διάφορα είδη, ιδιώματα, υποϊδιώματα και λοιπές μικρότερες υποκατηγοριοποιήσεις, κάπου διακρίνεται και το παρακλάδι που αναφέρεται στο περίφημο «ιαπωνικό heavy metal». Μέσα στις διάφορες ιδιαιτερότητες του, εκείνο ξεχωρίζει συνήθως για το «εξωτικό» κι εξεζητημένο της φύσης του, τις άρτιες εκτελεστικές δεξιότητες των συντελεστών της εκάστοτε μπάντας, αλλά και το ISO ποιότητας που, εφόσον εφαρμοστεί χωρίς παρεκκλίσεις, σπανίως λαθεύει στα αποτελέσματα του.

Κοινώς, οι Ιάπωνες είναι παιχταράδες, με την αύρα της καταγωγής τους να γίνεται αισθητή μεμιάς και την έμφυτη αγάπη τους για το κλασικό metal να είναι γνωστή τοις πάσι, γεγονός που συχνά - πυκνά μας προσφέρει μερικά εξαιρετικά δείγματα γραφής από παλιές και νεότερες μπάντες που η σκούφια τους κρατά από τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Προφανώς, δε, οι Significant Point αποτελούν ένα από τα πιο πρόσφατα τέτοια σχήματα, το ντεμπούτο των οποίων στέκεται ως ένα από τα καλύτερα και πιο αγνά απολαυστικά πράγματα που θα ακούσει κάποιος στο χώρο του heavy/speed metal φέτος.

Αμέτητρητοι Maiden-ισμοί, Hansen-ισμοί (βλέπε "Walls Of Jericho"), απέραντη αγάπη για μπάντες όπως οι Riot της Tony Moore περιόδου και οι Agent Steel, διπλές κιθάρες και δισολίες σε περίσσεια και οι ταχύτητες να χτυπάνε «κόφτη» σταθερά˙ αυτό είναι το "Into The Storm" και συναρπάζει, αναπολώντας περασμένα, μα τελικά καθόλου ξεχασμένα μεγαλεία του ήχου. Το πνεύμα των Loudness των "Disillusion" και "The Law Of Devil’s Land" είναι πανταχού παρόν, εμφανιζόμενο ακόμη εντονότερα στο ομότιτλο τραγούδι του δίσκου, εκεί όπου ο συνδυασμός ιαπωνικού στίχου με αγγλικό refrain θυμίζει εποχές αλλοτινές και δοκιμάζει τους «τουριστικούς» ακροατές και τα όρια τους σε κάθε τί διαφορετικό.

Οι Gou Takeuchi και Kazuki Kuwagaki παραδίδουν σεμιναριακά μαθήματα για τη σωστή λειτουργία ενός κιθαριστικού ντουέτου, παίζοντας τις κάλτσες τους συνεχώς κι αδιαλείπτως, πάνω από το υπέρ του δέοντος ταχυδύναμο rhythm section των Watanabe και Ryo Ito (επίσης στους ασύλληπτους μπαχαλάκηδες Evil που δισκογράφησαν ομοίως φέτος), την ίδια στιγμή που George Itoh ερμηνεύει δίχως αύριο, με την πλέον απολαυστική ιαπωνική προφορά του ξεκάθαρα διακριτή. Όσο για τις συνθέσεις καθεαυτές, εκείνες είναι μία και μία, με τα "You’ve Got The Power", "Night Of The Axe" και το προαναφερθέν ομότιτλο να αποτελούν τα πιο πρόσφατα κολλήματα του γράφοντα, σε ένα υλικό ιδανικης ροής και διάρκειας (44 λεπτά).

Αν θεωρήσουμε τους Enforcer ως ένα σημείο αναφοράς του σύγχρονου heavy/speed ήχου (καθώς οι Σουηδοί είναι, πιθανόν, οι πιο γνωστοί εκπρόσωποί του), τούτοι οι ασυγκράτητοι Kamikaze καταφέρνουν με το ντεμπούτο τους να κάνουν όσα οι πολύ γνωστότεροι συνάδελφοι τους δείχνουν να έχουν ξεχάσει εδώ και σχεδόν δύο δίσκους: να γράψουν μουσική ψυχωμένη κι επικίνδυνη, παίζοντας σαν να μην υπάρχει αύριο. Ακούστε τους χθες κιόλας και, στο τέλος της χρονιάς, πάλι εδώ θα είμαστε...

Bandcamp