Coronary

Κεφάτος ξύπνησε εκείνη τη μέρα πριν τέσσερα χρόνια ο Aku Kytölä (κιθαρίστας), είχε έντονο το συναίσθημα ότι κάτι καλό θα συνέβαινε. Εξάλλου, ήταν μέρα βόλτας στην αγορά και αναζήτησης δίσκων στο Tampere και αυτό από μόνο του μπορεί να μετατρέψει μια απλή ημέρα σε σπουδαία. Δεν μπορούσε όμως να φανταστεί πόσο πολύ θα άλλαζε η ζωή του λόγω εκείνης της βόλτας. Σαν να ήταν (μ)πλεγμένο το ριζικό τους στον αργαλειό των Norns, o Pate Vuorio (τύμπανα) έκανε ακριβώς την ίδια διαδρομή ως το δισκάδικο της πόλης.

Παραμένει μυστήριο ακόμα ποιος ακούμπησε πρώτος το βινύλιο του Restless And Wild, και αν κάποιος έκανε πίσω από καλή θέληση, για να το παραχωρήσει στον άλλον. Εκεί που κάποιοι θα διαφωνούσαν, ίσως και να λογομαχούσαν, οι δύο ξένοι βρήκαν σημείο επαφής. Τόσο έντονο, που δεν πέρασαν παρά μόνο λίγες μέρες πριν αρχίσουν να καταστρώνουν σχέδια για δημιουργία συγκροτήματος. Η αγάπη τους για το heavy metal των '80s ήταν σα θεριό ανήμερο κλεισμένο σε κλουβί. Έπρεπε να ελευθερωθεί και να ενωθεί με την αγέλη του, που σύντομα θα έβρισκαν. Μυρίστηκαν τους Jarkko Aaltonen (μπάσο - ο Αη Βασίλης των Korpiklaani), Jukka Holm (κιθάρες) και Olli Kärki (φωνή). Πλέον ήταν έτοιμοι για το μεγάλο βήμα, που ήρθε με τη μορφή demo και των τριών πρώτων τους συνθέσεων. Όσο σίγουρα κι αν ήταν τα παλικάρια για τη δημιουργία τους, μια επίσημη επιβεβαίωση θα τους έδινε φτερά στα πόδια. Πώς ήρθε αυτή και τί μορφή είχε; Ήρθε από την Gates Of Hell Records και το split του '18 με τους Traveler. Η μπάντα είχε πάρει πλέον τον δρόμο της και ήταν θέμα χρόνου για την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά της.

Η Φινλανδική πεντάδα στέκει γερή σαν βράχος από τότε, τα μίλησαν και τα συμφώνησαν εντός ολίγων λεπτών: heavy metal ριζωμένο στη δεκαετία ακμής και εδραίωσής του, με το hard rock να το συντροφεύει και να του προσδίδει τον τσαμπουκά και τη «μαγκιά» που έβγαζαν οι Accept, Saxon, Judas Priest, Twisted Sister κ.α. Προτάσσουν τη διασκέδαση πάνω απ'όλα, αυτή που θα σε κάνει να βάλεις τέρμα το ηχοσύστημα στο αμάξι σου και να γκαζώσεις για όπου λαχταρά η ψυχή σου. Είναι τα «κακά παιδιά», η αμαρτία και το απαγορευμένο τούς εξιτάρει, αποτελούν ιδανικούς στόχους για αυτή τη ζωή. Εξ ου και Sinbad, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δεν τους ενέπνευσε ο Σεβάχ, το εξώφυλλο το μαρτυρά δίχως περιστροφές. Όπως και η μουσική καθ'αυτή, παρέα με τους ανάλογους στίχους: "Red light or green light it's all the same, nothing can stop me, I'm on my way straight through your love wall, knocking like a ram, I'm riding, steaming ,cracking and rolling, mam."

Σε όλους τους επί μέρους τομείς παίρνουν υψηλό βαθμό, ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα πάντως τα μπουνταλάδικα δεύτερα-ομαδικά φωνητικά, τις μπόλικες γηπεδικές ρεφρενάρες και την αξιοθαύμαστη αίσθηση μελωδίας που παρουσιάζουν. Προς το παρόν το δείγμα είναι ένα, οπότε αν ενδιαφέρεστε, ανατρέξτε στο demo τους. Είναι τα 3/10 του δίσκου και καλή μας διασκέδαση.