The Night Eternal

Moonlit Cross

Ván (2021)
Από τον Σπύρο Κούκα, 12/11/2021
Oι Night Eternal φέρουν μαζί τους την Αιώνια Νύχτα και τα όσα μαγευτικά και παράξενα κρύβει εκείνη στο σκοτάδι της
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μια ιδέα για τις ικανότητες των Night Eternal είχαμε πάρει ήδη από το πολύ καλό προπέρσινο EP τους, με το ντεμπούτο τους να μην αργεί ιδιαίτερα. Το κουιντέτο από το Essen της Γερμανίας ανήκει στη νέα γενιά traditional heavy metal συγκροτημάτων, τα οποία φαίνεται να έχουν μια πιο διευρυμένη αισθητική σε ό,τι αφορά τις επιρροές τους, συγκριτικά με την αμέσως προηγούμενη γενιά που διαδέχονται. Έτσι, οι συνήθεις επιρροές που ακούνε στο όνομα των Judas Priest, Iron Maiden κι Angel Witch μπορεί να είναι παρούσες, αλλά μπλέκονται με μια πιο occult προσέγγιση που προέρχεται από την επίδραση των Mercyful Fate, των μελωδικότερων black metal πτυχών και του '70s hard & heavy.

Προφανώς, αυτό που προσφέρουν οι Night Eternal δεν είναι κάτι νέο, ή που δεν έχει επιχειρηθεί ξανά από κάποιο σχήμα στο παρελθόν. Η θύμηση των In Solitude των πρώτων δύο δίσκων είναι ιδιαίτερα έντονη, φέρ' ειπείν, ενώ η επιστροφή σε αυτόν τον πιο πρωτόλειο proto-metal ήχο μοιάζει να είναι το νέο trend για πολλές μπάντες του εν λόγω σιναφιού (βλέπε Butterfly, Night). Από την άλλη, η τάση προς τον εναλλακτικό ήχο των '80s ήθελε πάντοτε περισσότερα «κότσια», αλλά και ικανότητα ώστε το heavy metal υβρίδιο που θα προέκυπτε να μην έχει αμέτρητες παθογένειες εν τη γενέσει του, με σχήματα όπως οι In Solitude του εμβληματικού "Sister" και οι Idle Hands/Unto Others να αποτελούν τη μία και τους ύστερους Lunar Shadow - δυστυχώς - την άλλη πλευρά αυτού του νομίσματος.

Συλλογιζόμενοι τα παραπάνω, οι Γερμανοί metallers καταφέρνουν με το "Moonlit Cross" να δώσουν μια πνοή στο κλασικό heavy, χάρη στο πάθος του πρωτοεμφανιζόμενου και την άγνοια κινδύνου που κρύβει πάντοτε ένα ντεμπούτο στα κιτάπια του. Διαθέτοντας ένα χαρισματικό και αρκετά χαρακτηριστικό φωνητικά τραγουδιστή στο πρόσωπο του Ricardo Baum, με κιθάρες λόγιες που γνωρίζουν τη τέχνη του καλού riff δίχως να κάνουν εκπτώσεις σε leads και μελωδία, με εμφανείς ή πιο κρυμμένες αναφορές στους μουσικούς τους ήρωες - είτε αυτοί είναι οι πανταχού παρόντες Judas Priest και οι Tribulation, είτε ακόμη και οι αδικοχαμένοι Dissection και The Devil's Blood - οι Night Eternal φέρουν μαζί τους την Αιώνια Νύχτα και τα όσα μαγευτικά και παράξενα κρύβει εκείνη στο σκοτάδι της.

Η σφραγίδα της Ván Records φαίνεται να προσφέρει ένα εχέγγυο ποιότητας σε ό,τι αφορά τις κυκλοφορίες της, δίχως αποκλίσεις ή αστοχίες, και η περίπτωση των Night Eternal επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Φυσικά, το "Moonlit Cross" δεν κρίνεται ως ένας δίσκος χωρίς ψεγάδια ή περιθώρια βελτίωσης, αλλά το ορμητικό της φύσης του και η σπουδαία πρώτη ύλη που ήδη μετουσιώνεται σε εξίσου σπουδαίες συνθέσεις δεν γίνεται να αγνοηθούν. Τη χαραυγή, άλλωστε, τη φθάνεις μονάχα περπατώντας το μονοπάτι της νύχτας, της μητέρας των σκέψεων και της κατάληξης των πάντων. In girum imus nocte et consumimur igni.

YouTube

  • SHARE
  • TWEET