Ironbourne

Bergslagen, Σουηδία. Άγνωστο μέρος για τους περισσότερους εξ ημών, ιστορικό όμως για τη συγκεκριμένη χώρα, καθώς αποτέλεσε το κέντρο μεταλλείων, ορυχείων και μεταλλουργίας για πολλά χρόνια. Σκληρή δουλειά, ζητά σκληροτράχηλους και αποφασιστικούς ανθρώπους για να τη φέρουν εις πέρας. Ειδικά τα παλιότερα χρόνια, όταν έμπαιναν στο βουνό με μια αξίνα στη ζώνη και μια δάδα ανά χείρας, για να αντιμετωπίσουν το πιο μαύρο και από πίσσα σκοτάδι.

Είναι οι ιστορίες αυτών των ανθρώπων που στην πορεία γίνονται θρύλοι, με μια δόση μεταφυσικού και δοξασιών. Τρία χτυπήματα λέγεται ότι έπρεπε να δώσουν στο βουνό πριν μπούνε. Για καλή τύχη και για ειδοποιήσουν για τον ερχομό τους, την Gruvfrun, την Κυρά των Ορυχείων. Ακούγονται στο Varsel, το μοναδικό σουηδόφωνο τραγούδι του δίσκου, από μια μπάντα που λατρεύει το hard rock και το NWBHM. Αυτούς τους ανθρώπους και την περιοχή τους θέλουν να τιμήσουν οι Ironbourne, το κάνουν με το όνομά τους και με το εξώφυλλο, όπου κυριαρχεί η μορφή ενός κορακιού. Κακός οιωνός για τους μεταλλουργούς αν το έβλεπαν καθ’οδόν για τη δουλειά: κάποιος θα πέθαινε ή κάτι πολύ δυσάρεστο θα συνέβαινε εκείνη τη μέρα. Ο Olof, ο κιθαρίστας, κάτι παραπάνω θα γνωρίζει σαν σιδεράς που είναι.

Τιμούν και την πλούσια κληρονομιά τους, Σκανδιναβοί είναι, θα πέσει το σφυρί του Θωρ πάνω τους, αν δεν. Στο Twilight Of Gods το κάνουν υπό τις κλαγγές σπαθιών και Grand Magus/Manowar αισθητικής, αρκετά επιτυχημένα και πειστικά. Το, ελαφρά παραμορφωμένο, μπάσο και η χροιά - Dickinson δίνουν τον ρυθμό στα καθαρόαιμα metal τραγούδια, δηλαδή στο ένα πρόσωπο της μπάντας. Υπερτερεί μόνο αριθμητικά το δεύτερο, το hard rock, που είναι τίγκα στο groove και στις μελωδίες, αυτές που σε προκαλούν να χτυπήσεις ρυθμικά το χέρι στο μπούτι, να ανεβοκατεβάσεις το γόνατο ή να κουνήσεις αργά και σταθερά το κεφάλι πάνω κάτω. Η μοντέρνου ύφους παραγωγή, φανερώνει ότι οι Ironbourne τιμούν το παρελθόν και δεν επιθυμούν να γίνουν δέσμιοί του. Τα classic rock στοιχεία συνυπάρχουν με τα hard rock και metal, δημιουργώντας ένα ελκυστικό αποτέλεσμα. Θα μπορούσε να ξεκινάει κάποιο πάρτυ με τούτους, συνήθως τα δεύτερα ονόματα αναλαμβάνουν αυτόν τον ρόλο, μέχρι να μπουν στην πίστα τα μεγαθήρια. Αν είστε υπέρμαχοι του ρητού «όχι άλλο Painkiller, Princess Of The Dawn, Children Of The Damned, Enter Sandman» κλπ, τσεκάρετε άφοβα. Προσωπικά θα άνοιγα ένα τέτοιο πάρτυ, έτσι.