Wheel

Παρά το συνηθισμένο τους όνομα - ένα όνομα που ήδη χρησιμοποιείται αυτούσιο ή σε παραλλαγές από μια πληθώρα σχημάτων - οι Γερμανοί Wheel είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες νέες μπάντες στον εκλεκτό epic doom χώρο, με τα δύο δείγματα γραφής που μας είχαν χαρίσει την προηγούμενη δεκαετία να είναι ενδεικτικά των ικανοτήτων και των προοπτικών τους. Με ιδιαίτερη αισθητική που ξεχωρίζει ήδη από τα πολύ όμορφα εξώφυλλα τους και ποιότητα ιδεών που «φώναζε» από το ντεμπούτο τους κιόλας πως πρέπει να τους έχουμε σοβαρά στα υπόψιν, οι Βεστφαλοί έφτασαν αισίως στον τρίτο τους δίσκο, πραγματοποιώντας το «βήμα παραπάνω» την πλέον κατάλληλη στιγμή.

Δεδομένα, το να παίξει κανείς επιτυχώς εντός του doom ιδιώματος φαντάζει εύκολο αλλά συνάμα πολύ απαιτητικό, με τις παγίδες επανάληψης σε μοτίβα και θέματα να είναι παραπάνω από υπαρκτές. Ειδικά στο παραδοσιακό κομμάτι του, αλλά κι εκείνο που αφορά το epic doom, αυτές οι μετρημένες στα δάκτυλα υπέρ-κλασικές μπάντες (βλέπε Candlemass, Solitude Aeturnus, Trouble, Reverend Bizarre κ.ο.κ.) φαντάζουν - και είναι - πάντοτε τα κυριότερα σημεία αναφοράς στις εμπνεύσεις κάθε νέου σχήματος που επιλέγει να επιδοθεί σε αυτόν τον ήχο, μπαίνοντας αυτομάτως και στις αναμενόμενες συγκρίσεις με τα πεπραγμένα εκείνων.

Καταλαβαίνει κανείς πόσο οριακό είναι για την κάθε μπάντα που δισκογραφεί κάτω από τη βαριά σκιά της κληρονομιάς του είδους, να επιτύχει το «ακατόρθωτο» και να υψώσει ανάστημα απέναντι στις επιρροές της. Procession, Pallbearer, Khemmis και Argus είναι μονάχα κάποιες πρόσφατες εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα που θέλει τις classic/epic doom μπάντες της τελευταίας δεκαετίας να κυκλοφορούν αξιόλογους δίσκους, δίχως να καταφέρνουν να θέσουν εαυτόν σε μια συζήτηση που δεν έχει «ναι μεν, αλλά». Έτσι, το επίτευγμα - γιατί περί τέτοιο πρόκειται - των Wheel να κυκλοφορήσουν ένα δίσκο με διακριτές τις «γνωστές» επιρροές τους, αλλά με τη στόφα του κλασικού να τον ξεχωρίζει μεμιάς του σωρού, είναι αξιοσημείωτο, το δίχως άλλο.

Το "Preserved In Time" στέκεται ως ένας απολαυστικός δίσκος, καταφέρνοντας με μαεστρία να φέρει στο νου τους τεράστιους Solitude Aeturnus, την ίδια στιγμή που βρίσκεται μοναχικός κι αυτόφωτος, ως ένα σύγχρονο κομψοτέχνημα του είδους. Η προσήλωση στο δημιουργικό στόχο ενός συντριπτικού άλμπουμ είναι συγκινητική, με τις δομές του υλικού να αποκαλύπτουν με κάθε νέα ακρόαση την πολύ λεπτομερή δουλειά που πραγματοποίησε η μπάντα σε συνθετικό και συναισθηματικό επίπεδο του.

Προφανώς, οι ανατριχιαστικές ερμηνείες του Arkadius Kurek έχουν ως σημείο αναφοράς εκείνες του Robert Lowe, φυσικά το riffing ανακαλεί την τεχνοτροπία και το ειδικό βάρος των Black Sabbath, Candlemass και Solitude Aeturnus και αν ένα άλμπουμ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άμεσα συγγενικό, εκείνο θα ήταν το "Alone", το προ δεκαπενταετίας κύκνειο άσμα των θρυλικών Τεξανών doomsters. Από την άλλη, οι τελευταίοι δεν υπάρχουν πλέον (δίχως ιδιαίτερες ελπίδες επαναδραστηριοποίησης τους στον ορίζοντα), με το υποκατάστατο των Concept Of God και τις λοιπές δραστηριότητες του Lowe να μην αναπληρώνουν το κενό επαρκώς - πόσο μάλλον στο βαθμό που επιτυγχάνεται εδώ.

Μάλιστα, οι ερμηνευτικές μελωδίες του δίσκου χρίζουν από μόνες τους ιδιαίτερης μνείας, με συνθέσεις όπως το επιβλητικό "She Left In Silence" ή το αργόσυρτο και θαυμαστό "Daedalus" να φέρουν κάποιες από τις καλύτερες φωνητικές γραμμές που έχουμε ακούσει προσφάτως. Την ίδια στιγμή, αυτή η απόλυτη λειτουργικότητα του υλικού και η συμβατότητα των επί μέρους στοιχείων του μεταξύ τους, είτε μιλάμε για τα ελεγειακά κιθαριστικά θέματα, είτε για τις ατμόσφαιρες προσμονής και μεγαλοπρέπειας, είναι υποδειγματική, ως ακόμη ένα προσόν ενός υπέροχου δίσκου.

Εξαντλώντας κάθε περιθώριο αντικειμενικότητας, το "Preserved In Time" φαντάζει ως μια από τις κορυφαίες ετήσιες κυκλοφορίες στο doom χώρο, ένα must-listen για το 2021. Υποκειμενικά, δε, δύσκολα θα βρεθεί άλλο άλμπουμ του συγκεκριμένου ιδιώματος που θα καταφέρει να υπερκεράσει ετούτη τη σπουδαία δουλειά σε συνολικές εντυπώσεις, έστω και αν η χρονιά αναμένεται άκρως ενδιαφέρουσα και ήδη με εξαιρετικούς δίσκους (βλέπε "Incantation Rites") να εντείνουν τον υποτυπώδη συναγωνισμό.

Bandcamp