Northtale

Μόλις πριν δύο χρόνια αναφερόμασταν στην περίπτωση των πρωτοεμφανιζόμενων Northtale και φτάσαμε ήδη στο σημείο να ασχολούμαστε με τη δεύτερη κιόλας δουλειά τους. Μια σύμπραξη έμπειρων και καταρτισμένων μουσικών που βάλθηκε να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον για το κλασικό euro-power metal, με ένα ντεμπούτο που άφηνε υποσχέσεις, αλλά υπολειπόταν σε προσωπικότητα, οι Northtale επέστρεψαν ανανεωμένοι, με νέο τραγουδιστή στη θέση του αποχωρήσαντα Christian Eriksson. Ο καινούριος, Guilherme Hirose, κατάγεται από τη χώρα που στα βάθη των metal clubs της μπορεί κανείς να βρει α-κ-ρ-ι-β-ώ-ς το είδος του τραγουδιστή που αναζητεί (βλέπε Βραζιλία), είτε αναφερόμαστε στο ηχόχρωμα και την έκταση της φωνής του και λοιπά μουσικά χαρακτηριστικά αυτής, είτε στον τομέα της εμφάνισης του.

Ναι, καλά διαβάσατε. Δεν θα μπορούσα να εξηγήσω διαφορετικά το σοκ που έπαθα οκτώ μήνες πριν, βλέποντας το performance video του νέου τραγουδιστή της μπάντας στο "Bring Down The Mountain" και αντικρίζοντας τον εμφανισιακό κλώνο ενός νεαρού Timo Kotipelto να τραγουδάει σαν ένα συνδυασμό εκείνου, του αείμνηστου Andre Matos και του Ben Sotto των Heavenly. Αναλογιζόμενοι το όραμα του Bill Hudson, ο οποίος μπορεί να θεωρείται ο mainman του σχήματος, ο Hirose αποτελεί τον ιδανικό τραγουδιστή, αφού δεδομένα (και… δοκιμασμένα) η φωνή του «κουμπώνει» άψογα σε αυτό το μουσικό ύφος που θέλει να ακολουθήσει, με το πραγματικό ερώτημα να βρίσκεται στο κατά πόσο ο νέος δίσκος θα αποτελούσε ένα πειστικό συνθετικό step-up στο επόμενο επίπεδο.

Εδώ είναι που το "Eternal Flame" έρχεται ως μια μικρή έκπληξη να εντυπωσιάσει, παρουσιάζοντας ένα μουσικό κράμα των πανταχού παρόντων Stratovarius, των Helloween και των Angra (της περιόδου "Temple Of Shadows") το οποίο υπερβαίνει εαυτόν. Σε ένα μαγικό ταξίδι από τα "Keeper..." στο "Angels Cry", το "Infinite" και τελικά στο "Temple Of Shadows" και το "Nemesis", οι Northtale διασχίζουν σε έντεκα εξαιρετικές συνθέσεις ολόκληρη τη χρυσή εποχή του ευρωπαϊκού power metal, έχοντας και τις ευλογίες του Πατέρα εκείνου (καθώς ο Kai Hansen συμμετέχει εμπράκτως στο "Future Calls").

Το ήδη γνωστό "Only Human" επιτελεί το ρόλο του επιτυχημένου opener που σε βάζει στο κλίμα μεμιάς, έτσι ώστε καθεμιά από τις επόμενες στάσεις να εκπληρώσει το σκοπό της. Μεταξύ αυτών, το κλείσιμο του ματιού στο "Holy Land" που επιχειρείται στο "The Land Of Mystic Rites" τωμ εξωτικών ρυθμών παρουσιάζει μια μοναδική ιδιαιτερότητα, την ίδια στιγμή που η εστίαση στη μελωδία αποτελεί αναντίρρητο χαρακτηριστικό του υλικού. Οι ταχύτητες ανεβαίνουν στο κλασικό euro-power "Ride The Storm" και το wannabe hit "King Of Your Illusion", με τη διασκευή στο "Judas Be My Guide" των Iron Maiden να συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο.

Τελικά, το άλμπουμ ολοκληρώνεται με ένα μεγαλεπήβολο, άνω των έντεκα λεπτών κομμάτι, καθώς το "Nature’s Revenge" ανακαλεί τα έπη των Helloween και Stratovarius ακόμη και στιχουργικά, αλλά και το ορχηστρικό outro «Ivy" να κλείνει την αυλαία στα πρότυπα που το έκανε το "Gate XIII" στο "Temple Of Shadows". Η ετυμηγορία, απλή. Οι Northtale κατάφεραν να εξελιχθούν και να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ σαφώς ανώτερο σε όλα του συγκριτικά με το ντεμπούτο τους, απλώνοντας τη βεντάλια των επιρροών τους κι επιχειρώντας επιτυχημένα δάνεια έμπνευσης από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς τους ήρωες. Έτσι, το "Eternal Flame" παρουσιάζει τη φλόγα του ευρωπαϊκού power metal άσβεστη, να καίει σαν άλλοτε, και βεβαιώνει πως η στιγμή της αναγέννησης του είδους έχει ήδη φθάσει.