Nevermore live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
Από τον Παναγιώτη Λουκά, 28/10/2003 @ 06:20
Αθήνα, 12/10, Ρόδον
Ο συναυλιακός χειμώνας ξεκίνησε με τις τρεις συναυλίες των Nevermore στην Ελλάδα, που ήταν και ο τελευταίος σταθμός της Ευρωπαϊκής τους περιοδείας (πρέπει να σημειωθεί ότι μαζί τους σε όλη την περιοδεία ήταν και oι Arch Enemy, εκτός βέβαια από την Ελλάδα!!). Φτάνοντας στο ΡΟΔΟΝ σε συζητήσεις που είχα με διάφορα άτομα, έμαθα ότι η συναυλία σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα δεν είχε φτάσει στα επίπεδα των προηγούμενων εμφανίσεων τους λόγω του πολύ κακού ήχου, ενώ και η γενικότερη απόδοση της μπάντας δεν ήταν η αναμενόμενη.
Στις 8:30 εμφανίστηκε το support group, οι Sad Wings. Το 5μελές group έπαιξε για περίπου 30 λεπτά κινούμενο σε ακραία μονοπάτια και κέρδισε το χειροκρότημα του λιγοστού κοινού που υπήρχε εκείνη την ώρα στο ΡΟΔΟΝ.
Μάλλον οι 2 ημέρες στην Αθήνα για τους Nevermore φάνηκαν πολλές για το μεταλλικό κοινό της Αθήνας και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μη γεμίσει το club (και στην Θεσσαλονίκη η προσέλευση του κοινού δεν ήταν η αναμενόμενη). Το group εμφανίστηκε στην σκηνή στις 9:30 με το "Inside Four Walls" αλλά αυτό που έκανε αμέσως άσχημη εντύπωση είναι ότι ο ήχος δεν ήταν καθόλου καλός. Αυτό που ακουγόταν ήταν μια βαβούρα και όχι μουσική. Με την πάροδο του χρόνου, ο ήχος βελτιωνόταν, αλλά ποτέ δεν έφτασε σε κάποιο ικανοποιητικά επίπεδα. Το group έπαιξε περίπου για 1 ώρα και 45 λεπτά καλύπτοντας τραγούδια από όλες τις δισκογραφικές του δουλείες και αποχώρησε γύρω στις 11:00 με τις γνωστές ευχαριστίες προς το Ελληνικό κοινό. Η γενική γεύση που αφήσανε ήταν μέτρια προς καλή. Σίγουρα οι προηγούμενες εμφανίσεις τους ήταν καλύτερες. Οι μόνοι που το ευχαριστήθηκαν πραγματικά ήταν οπαδοί ηλικίας 18-20 ετών, που ήταν αρκετά ενεργητικοί στα περισσότερα κομμάτια τους (head banging, τραγουδάγανε τους στίχους των τραγουδιών κτλ), ενώ άτομα που τους είχαν ξαναδεί δεν μείνανε απόλυτα ευχαριστημένα.
Το group έχει αποδείξει ότι έχει τις δυνατότητες να παίξει καλύτερα. Το γεγονός ότι το album "Enemies of Reality" δεν είναι ότι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει και επιπλέον ήταν και το τελευταίο τους με την Century Media, από την οποία έφυγαν με τις χειρότερες εντυπώσεις, ίσως συνετέλεσε στην μέτρια απόδοσή τους.
Το group θα κάνει 1 μήνα break για να ξεκινήσει την Αμερικάνικη περιοδεία του με headliners τους Dimmu Borgir και support τους Hypocrisy και Children of Bodom, ένα πακέτο που ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα δεν θα περνούσε από την Ελλάδα.
Θεσσαλονίκη, 10/10, Υδρόγειος
Ο κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύεται από νωρίς εκείνο το βράδυ της Παρασκευής, αναμένοντας την τέταρτη κατά σειρά επέλαση της μπάντας από το Seattle σε ελληνικά χώματα. Το συγκρότημα είναι πλέον ιδιαίτερα δημοφιλές στη χώρα μας, οπότε και η Υδρόγειος ήταν σχεδόν γεμάτη. Το δύσκολο έργο της προθέρμανσης του κοινού ανέλαβαν οι "δικοί μας" Out Of The Lair, οι οποίοι κινούνται στο χώρο του Power Metal με κάποια thrash στοιχεία.
Το κυρίως πιάτο δεν άργησε να έρθει και οι Nevermore ξεκίνησαν ορμητικά με τα "Inside Four Walls" και "Never Purify" από τα δύο τελευταία album τους. Ο Warrel Dane ήταν για μια ακόμη φορά καταιγιστικός. Θεωρώ οτι είναι ένας από τους καλύτερους frontman στο Metal, αφού η ερμηνευτική του ικανότητα και η εκφραστικότητα του είναι ικανή να συγκινήσει και πεθαμένους. Ανατριχίλα λοιπόν, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας ακολουθούν κατά πόδας. Ιδιαίτερα o Van Williams στα drums ήταν απολαυστικός με φοβερά δυναμικό παίξιμο. Ο κόσμος ενθουσιασμένος χτυπιόνταν ασταμάτητα και τραγουδούσε σχεδόν όλους τους στίχους, αποδεικνύοντας την αφοσίωση του στο συγκρότημα.
Τα θετικά όμως σταματάνε κάπου εκεί. Ο ήχος δεν ήταν ο ιδανικός, με αποτέλεσμα ο όγκος της μουσικής των Nevermore να μη μπορεί να αποδοθεί, αλλά αντίθετα να οδηγεί σε ένα μπούκωμα, κάνοντας τα όργανα, τις μελωδίες και τα φωνητικά δυσδιάκριτα. Τα πράματα στην πορεία βελτιώθηκαν κάπως, αλλά όχι τελείως. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα της συναυλίας ήταν κατά τη γνώμη μου το setlist, το οποίο έπασχε από ποικιλία. Από τα 17 κομμάτια που ακούστηκαν, τα 12 ήταν από τα δύο τελευταία τους album, με το παράδοξο το album "Dead Heart In A Dead World" όχι μόνο να υπερσκελίζει κατά δύο κομμάτια το "Enemies Of Reality", για το οποίο και περιοδεύουν, αλλά και να ανοίγει τη συναυλία (!?). Η δημοτικότητα του "Dead Heart..." μπορεί να αποτελεί τη δικαιολογία, αλλά η υποβάθμιση από τους ιδίους της νέας τους δουλειάς είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο.
Προσωπικά όμως θεωρώ χειρότερο τον παραγκωνισμό των πρώτων τους τεσσάρων κυκλοφοριών, τις οποίες εκτιμώ πολύ περισσότερο από τις δύο τελευταίες. Ας μη ξεχνάμε οτι ένα μεγάλο μέρος των οπαδών του συγκροτήματος είναι μαζί του από τις μέρες των "Sanctuary" και λατρεύει τα πρώτα τους album ως Nevermore. Και αντικειμενικά όμως αν τα δούμε τα πράγματα, το setlist δεν ήταν σε καμιά περίπτωση ισορροπημένο και υποβάθμισε το αξιόλογο παρελθόν αυτού του συγκροτήματος. Αυτό βέβαια έγινε συνειδητά, αφού ο Warrel Dane έχει δηλώσει οτι αυτές οι δουλειές δεν τον εκφράζουν πλέον και η δημοτικότητα του συγκροτήματος τον στηρίζει, για τη ώρα, σε αυτή του την επιλογή. Μετά από αυτά, οι αρκετοί ρομαντικοί που περίμεναν να ακούσουν κάτι από "Sanctuary" έμοιαζαν σαν από άλλο πλανήτη, φωνάζοντας, λίγο πριν ξεκινήσει το δεύτερο encore, ρυθμικά το όνομα του πρώτου σχήματος του Dane. Εκείνος τους έγνεψε αρνητικά, λέγοντας οτι θα παίξει κάτι ακόμα πιο παλιό. Έτσι το live έκλεισε με τον αποτρόπαιο βιασμό του "Sound Of Silence" του Paul Simon.
Ο κόσμος γενικά πάντως έδειξε να περνάει πολύ καλά παρά τα όποια προβλήματα. Ένα κατά γενική ομολογία καλό live λοιπόν χωρίς όμως να είναι και κατί το φοβερά ιδιαίτερο. Προσωπικά πάντως ήταν η τρίτη φορά που τους είδα και σίγουρα η χειρότερη. Θεωρώ οτι τα δύο τελευταία τους album έχουν πέσει στην παγίδα της στείρας επανάληψης και αν δεν αλλάξει κάτι, η φθορά θα αρχίσει να φαίνεται. Αυτή τη στιγμή δυστυχώς θεωρώ εξαιρετικά απίθανο να τους ξαναδώ live.
Setlist:
Inside Four Walls
Never Purify
Sea Of Possibilities
Garden Of Grey
The Heart Collector
In Memory
Narcosynthesis
Dead Heart In A Dead World
Ambivalent
Enemies Of Reality
No More Will
The River Dragon Has Come
The Seven Tongues Of God
Tomorrow Turned Into Yesterday
------------------------------
Who Decides
Engines Of Hate
------------------------------
The Sound Of Silence
Ο συναυλιακός χειμώνας ξεκίνησε με τις τρεις συναυλίες των Nevermore στην Ελλάδα, που ήταν και ο τελευταίος σταθμός της Ευρωπαϊκής τους περιοδείας (πρέπει να σημειωθεί ότι μαζί τους σε όλη την περιοδεία ήταν και oι Arch Enemy, εκτός βέβαια από την Ελλάδα!!). Φτάνοντας στο ΡΟΔΟΝ σε συζητήσεις που είχα με διάφορα άτομα, έμαθα ότι η συναυλία σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα δεν είχε φτάσει στα επίπεδα των προηγούμενων εμφανίσεων τους λόγω του πολύ κακού ήχου, ενώ και η γενικότερη απόδοση της μπάντας δεν ήταν η αναμενόμενη.
Στις 8:30 εμφανίστηκε το support group, οι Sad Wings. Το 5μελές group έπαιξε για περίπου 30 λεπτά κινούμενο σε ακραία μονοπάτια και κέρδισε το χειροκρότημα του λιγοστού κοινού που υπήρχε εκείνη την ώρα στο ΡΟΔΟΝ.
Μάλλον οι 2 ημέρες στην Αθήνα για τους Nevermore φάνηκαν πολλές για το μεταλλικό κοινό της Αθήνας και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μη γεμίσει το club (και στην Θεσσαλονίκη η προσέλευση του κοινού δεν ήταν η αναμενόμενη). Το group εμφανίστηκε στην σκηνή στις 9:30 με το "Inside Four Walls" αλλά αυτό που έκανε αμέσως άσχημη εντύπωση είναι ότι ο ήχος δεν ήταν καθόλου καλός. Αυτό που ακουγόταν ήταν μια βαβούρα και όχι μουσική. Με την πάροδο του χρόνου, ο ήχος βελτιωνόταν, αλλά ποτέ δεν έφτασε σε κάποιο ικανοποιητικά επίπεδα. Το group έπαιξε περίπου για 1 ώρα και 45 λεπτά καλύπτοντας τραγούδια από όλες τις δισκογραφικές του δουλείες και αποχώρησε γύρω στις 11:00 με τις γνωστές ευχαριστίες προς το Ελληνικό κοινό. Η γενική γεύση που αφήσανε ήταν μέτρια προς καλή. Σίγουρα οι προηγούμενες εμφανίσεις τους ήταν καλύτερες. Οι μόνοι που το ευχαριστήθηκαν πραγματικά ήταν οπαδοί ηλικίας 18-20 ετών, που ήταν αρκετά ενεργητικοί στα περισσότερα κομμάτια τους (head banging, τραγουδάγανε τους στίχους των τραγουδιών κτλ), ενώ άτομα που τους είχαν ξαναδεί δεν μείνανε απόλυτα ευχαριστημένα.
Το group έχει αποδείξει ότι έχει τις δυνατότητες να παίξει καλύτερα. Το γεγονός ότι το album "Enemies of Reality" δεν είναι ότι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει και επιπλέον ήταν και το τελευταίο τους με την Century Media, από την οποία έφυγαν με τις χειρότερες εντυπώσεις, ίσως συνετέλεσε στην μέτρια απόδοσή τους.
Το group θα κάνει 1 μήνα break για να ξεκινήσει την Αμερικάνικη περιοδεία του με headliners τους Dimmu Borgir και support τους Hypocrisy και Children of Bodom, ένα πακέτο που ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα δεν θα περνούσε από την Ελλάδα.
Παναγιώτης Λουκάς
Θεσσαλονίκη, 10/10, Υδρόγειος
Ο κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύεται από νωρίς εκείνο το βράδυ της Παρασκευής, αναμένοντας την τέταρτη κατά σειρά επέλαση της μπάντας από το Seattle σε ελληνικά χώματα. Το συγκρότημα είναι πλέον ιδιαίτερα δημοφιλές στη χώρα μας, οπότε και η Υδρόγειος ήταν σχεδόν γεμάτη. Το δύσκολο έργο της προθέρμανσης του κοινού ανέλαβαν οι "δικοί μας" Out Of The Lair, οι οποίοι κινούνται στο χώρο του Power Metal με κάποια thrash στοιχεία.
Το κυρίως πιάτο δεν άργησε να έρθει και οι Nevermore ξεκίνησαν ορμητικά με τα "Inside Four Walls" και "Never Purify" από τα δύο τελευταία album τους. Ο Warrel Dane ήταν για μια ακόμη φορά καταιγιστικός. Θεωρώ οτι είναι ένας από τους καλύτερους frontman στο Metal, αφού η ερμηνευτική του ικανότητα και η εκφραστικότητα του είναι ικανή να συγκινήσει και πεθαμένους. Ανατριχίλα λοιπόν, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας ακολουθούν κατά πόδας. Ιδιαίτερα o Van Williams στα drums ήταν απολαυστικός με φοβερά δυναμικό παίξιμο. Ο κόσμος ενθουσιασμένος χτυπιόνταν ασταμάτητα και τραγουδούσε σχεδόν όλους τους στίχους, αποδεικνύοντας την αφοσίωση του στο συγκρότημα.
Τα θετικά όμως σταματάνε κάπου εκεί. Ο ήχος δεν ήταν ο ιδανικός, με αποτέλεσμα ο όγκος της μουσικής των Nevermore να μη μπορεί να αποδοθεί, αλλά αντίθετα να οδηγεί σε ένα μπούκωμα, κάνοντας τα όργανα, τις μελωδίες και τα φωνητικά δυσδιάκριτα. Τα πράματα στην πορεία βελτιώθηκαν κάπως, αλλά όχι τελείως. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα της συναυλίας ήταν κατά τη γνώμη μου το setlist, το οποίο έπασχε από ποικιλία. Από τα 17 κομμάτια που ακούστηκαν, τα 12 ήταν από τα δύο τελευταία τους album, με το παράδοξο το album "Dead Heart In A Dead World" όχι μόνο να υπερσκελίζει κατά δύο κομμάτια το "Enemies Of Reality", για το οποίο και περιοδεύουν, αλλά και να ανοίγει τη συναυλία (!?). Η δημοτικότητα του "Dead Heart..." μπορεί να αποτελεί τη δικαιολογία, αλλά η υποβάθμιση από τους ιδίους της νέας τους δουλειάς είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο.
Προσωπικά όμως θεωρώ χειρότερο τον παραγκωνισμό των πρώτων τους τεσσάρων κυκλοφοριών, τις οποίες εκτιμώ πολύ περισσότερο από τις δύο τελευταίες. Ας μη ξεχνάμε οτι ένα μεγάλο μέρος των οπαδών του συγκροτήματος είναι μαζί του από τις μέρες των "Sanctuary" και λατρεύει τα πρώτα τους album ως Nevermore. Και αντικειμενικά όμως αν τα δούμε τα πράγματα, το setlist δεν ήταν σε καμιά περίπτωση ισορροπημένο και υποβάθμισε το αξιόλογο παρελθόν αυτού του συγκροτήματος. Αυτό βέβαια έγινε συνειδητά, αφού ο Warrel Dane έχει δηλώσει οτι αυτές οι δουλειές δεν τον εκφράζουν πλέον και η δημοτικότητα του συγκροτήματος τον στηρίζει, για τη ώρα, σε αυτή του την επιλογή. Μετά από αυτά, οι αρκετοί ρομαντικοί που περίμεναν να ακούσουν κάτι από "Sanctuary" έμοιαζαν σαν από άλλο πλανήτη, φωνάζοντας, λίγο πριν ξεκινήσει το δεύτερο encore, ρυθμικά το όνομα του πρώτου σχήματος του Dane. Εκείνος τους έγνεψε αρνητικά, λέγοντας οτι θα παίξει κάτι ακόμα πιο παλιό. Έτσι το live έκλεισε με τον αποτρόπαιο βιασμό του "Sound Of Silence" του Paul Simon.
Ο κόσμος γενικά πάντως έδειξε να περνάει πολύ καλά παρά τα όποια προβλήματα. Ένα κατά γενική ομολογία καλό live λοιπόν χωρίς όμως να είναι και κατί το φοβερά ιδιαίτερο. Προσωπικά πάντως ήταν η τρίτη φορά που τους είδα και σίγουρα η χειρότερη. Θεωρώ οτι τα δύο τελευταία τους album έχουν πέσει στην παγίδα της στείρας επανάληψης και αν δεν αλλάξει κάτι, η φθορά θα αρχίσει να φαίνεται. Αυτή τη στιγμή δυστυχώς θεωρώ εξαιρετικά απίθανο να τους ξαναδώ live.
Setlist:
Inside Four Walls
Never Purify
Sea Of Possibilities
Garden Of Grey
The Heart Collector
In Memory
Narcosynthesis
Dead Heart In A Dead World
Ambivalent
Enemies Of Reality
No More Will
The River Dragon Has Come
The Seven Tongues Of God
Tomorrow Turned Into Yesterday
------------------------------
Who Decides
Engines Of Hate
------------------------------
The Sound Of Silence
Βασίλης Βουγιατζής