Portrait

Οι Portrait πρέπει να θεωρούνται μια από τις πλέον ταλαντούχες και αξιόπιστες heavy metal μπάντες των τελευταίων χρόνων, εκ του αποτελέσματος και δίχως ενστάσεις. Εμμονικά σταθεροί σε αυτό το σκοτεινό heavy metal υβρίδιο που θέλει τους Mercyful Fate/King Diamond, τους Dissection και Bathory, αλλά και τους πανταχού παρόντες Judas Priest ως κυρίαρχες επιρροές, ακλόνητα μοναχικοί στο όραμα τους και με το δικό τους ήχο να μην αμφισβητείται, οι Σουηδοί κοντεύουν 15 χρόνια επίσημης δισκογραφικής παρουσίας, δίχως να έχουν παρουσιάσει κάτι μετριοπαθές ή αδιάφορο.

Τέσσερα χρόνια μετά το εξαιρετικό "Burn The World", οι ίδιοι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να κάνουν συμβιβασμούς ή εκπτώσεις, κυκλοφορώντας ακόμη ένα άλμπουμ που φέρει τη χαρακτηριστική τους πια ηχητική σφραγίδα. Ακόμη ένα είπαμε; Λάθος, καθώς το "At One With None" δεν στέκει ως «ένα ακόμη άλμπουμ» του σωρού, από εκείνα που ακούς ευχάριστα για λίγο και κατόπιν το ξεχνάς. Το πέμπτο πόνημα των Σουηδών αποτελεί στην ουσία ένα μουσικό βίωμα, μια διδαχή πώς πρέπει να παίζεται το παραδοσιακό metal για να ακούγεται μοχθηρό κι επικίνδυνο, μια ανίερη επίκληση στους Μεγάλους Παλαιούς του είδους και σε ό,τι κι αν ήταν αυτό που τους έκανε πραγματικά σπουδαίους.

Η σταθερότητα στο line-up της μπάντας φαίνεται πως λειτούργησε ευεργετικά για ένα ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα, αφού ο ανανεωτικός αέρας που έφεραν στον τριμελή δημιουργικό πυρήνα οι Robin Holmberg και Fredrik Petersson, πίσω στο 2017, εδώ συνεχίζεται με επιπλέον την σαφώς μεγαλύτερη χημεία και το δέσιμο που επιφέρουν τέσσερα παραπάνω χρόνια στην μπάντα. Έτσι, το "At One With None", δίχως να αποκηρύσσει τον προκάτοχο του εμφανώς, πηγαίνει τον ήχο της μπάντας ένα βήμα παραπέρα, με αδιαφοροποίητο χαρακτηριστικό γνώρισμα το πάντοτε στριφνό, αλλά εξίσου ενδιαφέρον songwriting.

Τα ιδιόρρυθμα φωνητικά του Per Lengstedt συνεχίζουν να προκαλούν ευχάριστους King Diamond συνειρμούς εδώ κι εκεί, δίχως όμως την ταύτιση ή την σχεδόν carbon copy λογική σχημάτων όπως οι Attic ή οι Them, γεγονός που δρα υπέρ του σε οποιαδήποτε συζήτηση αφορά το φωνητικό του εύρος ή την ερμηνευτική του ικανότητα. Συγχρόνως, δε, το υλικό μουσικά είναι υπέροχο, γεμάτο ψυχρές μελωδίες, δισολίες και leads που τιμούν τη σκανδιναβική καταγωγή τους, ακολουθώντας ένα συνθετικό μοτίβο που απορρίπτει τα εύκολα hooks εκουσίως, προς χάριν ενός πιο πολύπλοκου, διευρυμένου δημιουργικού πλαισίου. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει πως τα τραγούδια του "At One With None" δεν μένουν στη μνήμη - αντιθέτως, ο πλούτος ιδεών που παρουσιάζουν και αναπτύσσεται δίχως φειδώ είναι τέτοιος που απαιτεί και αξίζει τις επαναληπτικές ακροάσεις που θα του δοθούν.

Τέτοια άλμπουμ είναι εκείνα που κρατούν ακόμη άσβεστη τη δημιουργική φλόγα του παραδοσιακού heavy metal, καθώς η απρόσιτη δημιουργική τους φύση διατηρεί αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά που διαχωρίζουν τους δίσκους σε συναρπαστικούς παρά σε τετριμμένους. Το σερί, λοιπόν, των Portrait συνεχίζεται, με μια δουλειά που προσπαθεί να σπάσει τα στεγανά του είδους στο οποίο κινείται, την ίδια στιγμή που παραμένει πιστή στις αξίες και στους ήρωες που το δημιούργησαν.