Black Soul Horde

Horrors From The Void

Independent (2021)
Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 29/10/2021
Beware, the wolfpack is here
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Κοίτα να δεις (πλεονασμός επιπέδου μπες μέσα ή σήκω επάνω) τί συμβαίνει με τούτον τον δίσκο. Αρχικά δεν ήταν αναμενόμενος, καθώς το "Land Of Demise" εξακολουθεί να διατηρεί την περσινή φρεσκάδα του. Καλοδεχούμενος σε κάθε περίπτωση πάντως. Επίσης, σου έχει τύχει τα πρώτα δευτερόλεπτα της πρώτης σύνθεσης να σε οδηγούν σε αισιόδοξες σκέψεις και εν τέλει να προκύπτει μία μούφα; Αρκετές φορές, αλλά όχι εδώ. Το όχι αυτό είναι εμφατικό (άσχετα αν δεν καταγραφεί στην ιστορία όπως κάποιο άλλο) όταν μιλάμε για τον αρτιότερο δίσκο των Αθηναίων, τουλάχιστον προς το παρόν.

Το heavy metal τους, πέρα από σύνορα, βουνά και θάλασσες του κόσμου, φέρει ευδιάκριτη τη σφραγίδα τους. Είναι η στιγμή εκείνη που οι επιρροές δεν καταλαμβάνουν χώρο σε ένα κείμενο, παρά μόνο οι αρετές της μπάντας. Μια σφραγίδα με κατάμαυρο βουλοκέρι, επάνω σε άλικα BSH αρχικά. Κολλώδη, σα να ήρθαν στην επιφάνεια από μια θεοσκότεινη άβυσσο, χαραγμένα από τον άρχοντα Κθούλου.

Μακριά λοιπόν τα πλοκάμια του, φτάνουν και στα μέρη μας και το συγκρότημα διατηρεί στο ακέραιο το νόημα του ονόματός του. Το πλάσμα/μυθολογία από το μυαλό του H.P. Lovecraft καλύπτει ένα μέρος της θεματικής του δίσκου, η υπόλοιπη κινείται στα γνώριμά τους φανταστικά μονοπάτια. Η όλη ατμόσφαιρα, παρά τους ηχητικούς καλπασμούς και τα υμνικά μέρη, παραμένει δέσμια μιας επικείμενης απειλής και μιας ζοφερής "πραγματικότητας". Ειδικά όταν τα φωνητικά ακούγονται κατά τόπους χθόνια και μοχθηρά.

Το αυτί θα λάβει αρκετή πληροφορία, φροντίζει για αυτό η δουλειά στις κιθάρες. Μιλάμε για ένα κιθαριστικό όργιο, λες και οι δυο τους, τον ένα χρόνο που μεσολάβησε από το "Land Of Demise" έγιναν ερημίτες σε κάποιο πουθενά και μόλις επέστρεψαν, έπιασαν από μια κιθάρα στα χέρια τους. Και ξέσπασαν πάνω τους. Οι συνθέσεις απλώνονται σαν τα πλοκάμια του ξέρετε ποιού και οι έγχορδοι αναλαμβάνουν δράση. Δώστε μπάσο στον λαό.

Δεν υπήρξαν ποτέ υπέρμαχοι του εύκολου ρεφρέν πάνω στο οποίο θα στηρίξουν την έμπνευσή τους. Θεωρούν εξαιρετικά σημαντικό το πώς φτάνουμε σε αυτό και τί το ακολουθεί. Κάτι που θα διαπιστώσουμε αρκετές φορές σε τούτη την κυκλοφορία. Στήστε αυτί και όλα θα αποκαλυφθούν με τρόπο μοναδικό . Ίσως όχι εξ αρχής, σταδιακά και κατόπιν ολοκληρωτικά, ξεχύνεται μια ηχητική πανδαισία, που μόνο χαμόγελα φέρνει στα χείλη. Από σχεδόν παρανοϊκές κιθάρες ("Beneath The Mountains Of Madness"), σε ατόφια επικά σκηνικά ("Malediction Of The Dead") και από κει σε heavy metal θριάμβους ("Beware The Deep").

Ισότιμα στέκουν και τα τέσσερα μέλη, ουδείς ανώτερος του άλλου. Ντραμς που δε σιγοντάρουν, αλλά ορίζουν ρυθμούς και αλλάζουν διαθέσεις. Φωνητικά σήμα κατατεθέν πλέον, με επικλήσεις στους Μεγάλους Παλαιούς ("Iä! Iä! Cthulu fhtagn!"), ίσως στην καλύτερη στιγμή τους. Τρομακτικά ανά στιγμές και με πολεμικό ύφος σε άλλες.

Τα παλικάρια αποτυπώνουν άψογα στο πεντάγραμμο τις ιδέες τους και με την απαιτούμενη γνώση συνεχίζουν οι ίδιοι στο κομμάτι της παραγωγής. Αναζητήστε και τα δύο μπόνους τραγούδια, «πετάνε φωτιές». Πέρυσι θέρισαν ό,τι είχαν σπείρει, φέτος ήρθε η ώρα να τους υποκλιθούμε.

Bandcamp
YouTube

  • SHARE
  • TWEET