Warkings

Revolution

Napalm (2021)
Από τον Σπύρο Κούκα, 30/08/2021
Διασκεδαστικό για όσο διαρκεί, το "Revolution" αποτελεί ένα heavy/power χαλί το οποίο ποτέ δεν σου τραβά την προσοχή για τους σωστούς λόγους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι εποχές αλλάζουν, όπως και τα εμπορικά και καλλιτεχνικά κριτήρια μιας εταιρείας για το πως θα καταρτίσει το ρόστερ της. Η περίπτωση της Napalm, βέβαια, είναι ιδιάζουσα, αφού τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργήσει ένα στρατό συγκροτημάτων, τα οποία καταλήγουν να ομοιάζουν σε αρκετούς παράγοντες, καταρχάς αισθητικούς και κατόπιν και μουσικούς. Το λεγόμενο "Napalm metal" φαντάζει σαν μια μάστιγα των καιρών, αφού όσο καλή ή αδιάφορη είναι μια μπάντα αυτής της συνομοταξίας, τα «ναι μεν, αλλά» αρχίζουν και συσσωρεύονται από τις πρώτες κιόλας ακροάσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα επ’αυτού είναι οι Warkings, μια μπάντα στην οποία βρίσκουμε τον Georg Neuhauser των Serenity και τον Markus Pohl (ex - Mystic Prophecy), μεταξύ άλλων, και αποτελούν ένα από τα δυνατά νέα χαρτιά της εταιρείας στο χώρο του heavy/power. Έχοντας την οπτική αισθητική των "300" του Frank Miller κι επιδιδόμενοι σε ένα απόλυτα τετριμμένο power metal το οποίο βρίσκει - και παίρνει - δάνεια από κάθε πιθανή και απίθανη μπάντα μπορεί κανείς να σκεφτεί, το συγκεκριμένο κεντροευρωπαϊκό project φαίνεται «προορισμένο» να πρωταγωνιστήσει, εταιρείας θέλοντος και κοινού επιτρέποντος.

Στο "Revolution" δεν θα τους βρούμε να διαφοροποιούνται ιδιαίτερα από τα όσα μας παρουσίασαν και πέρυσι, καταφέρνοντας ήδη από τα δύο πρώτα singles τους να δείξουν την αγάπη τους για τους Dream Evil, αλλά και να χρησιμοποιήσουν σχεδόν ξεδιάντροπα τη μελωδία του κλασικού "Bella Ciao" για τους δικούς τους σκοπούς. Ειλικρινά, λοιπόν, δεν χρειάζεται να χάσει κανείς τον χρόνο του ακούγοντας κάτι περισσότερο από αυτά τα δύο δείγματα (για αυτό, άλλωστε, είμαστε εμείς εδώ...), αφού το ταβάνι των Warkings είναι αυτό και δεν μοιάζει ιδιαίτερα ψηλό.

Κλείνοντας τα μάτια και αγνοώντας αυτήν την απερίγραπτη οπτική kitsch-ίλα, το "Revolution" φαντάζει διασκεδαστικό για όσο διαρκεί - ένα heavy/power χαλί το οποίο ποτέ δεν σου τραβά την προσοχή για τους σωστούς λόγους. Από την άλλη, σε άλλες εποχές, τέτοιες μπάντες δεν θα υπέγραφαν ποτέ σε μια κραταιά δισκογραφική που σέβεται τον εαυτό της, αφού στέκονται ως η επιτομή του μέτριου, του «δημοσιοϋπαλληλικού» power metal που έριξε στον βούρκο της ανυποληψίας το είδος, μια φορά κι έναν καιρό.

  • SHARE
  • TWEET