Agent Steel

Το Αμερικανικό Πεντάγωνο επιβεβαίωσε εδώ και μερικές μέρες τη φημολογία για ύπαρξη ATIA, μια φήμη που έχει δημιουργήσει τη δική της μυθολογία στην pop κουλτούρα - και όχι μόνο. Προς τί, όμως, η αναφορά στα UFOs και στην πιθανότητα εξωγηίνης ζωής σε μια δισκοκριτική; Προφανώς, όταν αναφερόμαστε στους Agent Steel και, πιο συγκεκριμένα, στον John Cyriis, η ανάλογη θεματολογία φαντάζει μόνιμα επίκαιρη, κυρίως σε ό,τι αφορά τον εκκεντρικό Αμερικάνο frontman.

Απαχθείς - κατά δήλωση του - από εξωγηίνους, αγνώστου καταγωγής ή προελεύσεως (αν και τα δεδομένα μιλούν για βραζιλιάνικης καταγωγής Αμερικάνο πολίτη), με αμέτρητα γνωστά ή άγνωστα ονόματα ή ψευδώνυμα (βλέπε Joao Campos, John Camps, Jean Pierre Camps, Max Kobol, Max A. Havlock, John Syriis, μεταξύ άλλων), ο - αποκαλούμενος στους Agent Steel - Cyriis φαντάζει μια περσόνα με το δικό της ενδιαφέρον, το δίχως άλλο.

Με τις ιστορίες που τον αφορούν να μην έχουν τελειωμό και να ακροβατούν μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, μοιάζει απίστευτο ότι τον ακούμε ξανά σε κάποιον δίσκο, πόσο μάλλον όταν αυτός ο δίσκος προωθείται ως η επιστροφή των speed metal θρύλων Agent Steel. Κατά πόσο, βέβαια, η τωρινή σύνθεση της μπάντας που αυτοαποκαλείται Agent Steel μπορεί να αντέξει το βάρος του συγκεκριμένου τίτλου είναι άλλη κουβέντα, αλλά αφού φαίνεται πως νομικά ο Cyriis έχει πλέον τα δικαιώματα του ονόματος, ας δούμε τι συμβαίνει στο νέο άλμπουμ που μας προσέφερε.

Μουσικά, η κατάσταση είναι αρκετά σοβαρή, με την προσέγγιση να έχει το ατόφιο speed metal σε πρώτο πλάνο και τις κιθάρες να δίνουν το στίγμα τους στα διάφορα επί μέρους leads. Γενικά, χωρίς τα φωνητικά του Cyriis, το υλικό θα μπορούσε να έχει ένα ενδιαφέρον και να μιλάμε υπό διαφορετικό πρίσμα αξιολόγησης του, αφού ιδέες υπάρχουν, η αύρα θυμίζει τα ένδοξα '80s και ειδικά τα κιθαριστικά solo κλέβουν την παράσταση, βάζοντας έναν αστερίσκο σε ένα κατά τα άλλα αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα.

Το πρόβλημα έγκειται στα φωνητικά και τους στίχους του Cyriis και αποτελεί κορυφαίο deal breaker για να ακούσει κανείς το άλμπουμ. Κι αν για τη στιχουργική προσέγγιση δεν είχαμε κάποια ιδιαίτερη ελπίδα ή απαίτηση, αφού ο Cyriis είναι «καμένος» με οποιαδήποτε μεταφορική σημασία μπορεί να έχει αυτός ο όρος και η θεματολογία για θεωρίες συνομωσίας, εξωγηίνους, διαγαλαξιακή επικοινωνία και ούτω καθεξής ήταν δεδομένη και αναμενόμενη, ο τομέας των φωνητικών δεν γίνεται να αγνοηθεί.

Όταν, άλλωστε, μιλάμε για έναν από τους πλέον χαρακτηριστικούς high pitched screamers των ‘80s, οι συγκρίσεις με τη «κατάντια» που παρουσιάζει στο άλμπουμ είναι καταδικαστικές. Ένας τραγουδιστής που δεν θέλει να συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να τραγουδήσει όπως παλιότερα, μερικές κοινότυπες φωνητικές γραμμές που θα ήθελαν να είναι ακραίες αλλά καταλήγουν ακραία cringe, μια υπερπροσπάθεια του Cyriis να καταστρέψει ό,τι ανάμνηση μπορεί να έχει κάποιος από τις τρομερές ερμηνείες του στα δύο πρώτα άλμπουμ των Agent Steel˙ αυτό είναι το "No Other Godz Before Me" και πραγματικά μοιάζει θλιβερό.

Προσωπικά, έχω το "Unstoppable Force" ως ένα από τα μακράν αγαπημένα μου metal άλμπουμ των ‘80s και τα όσα άκουσα στο "No Other Godz Before Me" διαδραματίζουν ένα ρόλο ολικής αποκαθήλωσης ενός μύθου στο μυαλό μου. Φάλτσο, αποτυχημένο autotuning, υπερβολή που δεν «βγαίνει» και «πρασινίζει» επικίνδυνα τον αέρα, φαίνεται πως η εξωγηίνη προσεδάφιση απέτυχε και το ΑΤΙΑ συνετρίβη. Κάποια πράγματα πρέπει να μένουν στο παρελθόν για το καλό όλων μας, μουσικών κι ακροατών.