KK's Priest

Sermons Of The Sinner

EX1 (2021)
Από τον Σπύρο Κούκα, 05/10/2021
Ως μια ανταπάντηση ύπαρξης στους πρώην συνοδοιπόρους του(ς), το "Sermons Of The Sinners" επιτελεί τον σκοπό του και φαντάζει ό,τι καλύτερο έχει τραγουδήσει ο Ripper την τελευταία δεκαετία
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δεν είμαι σίγουρος πώς πρέπει να προσεγγίσει κάποιος αυτήν την προσπάθεια του KK Downing να επανέλθει στο δισκογραφικό προσκήνιο. Έχοντας απομακρυνθεί από τις τάξεις των Judas Priest εδώ και αρκετά χρόνια και πραγματοποιώντας δηλώσεις που περισσότερο έριχναν λάδι στη φωτιά των μεταξύ εκείνου και της πρώην μπάντας του σχέσεων, παρά έδιναν την εντύπωση επαναπροσέγγισης των δύο πλευρών, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι επιχειρεί να «διχάσει». Χρησιμοποιώντας μια ονομασία που παραπέμπει ευθέως σε εκείνη των θρυλικών Βρετανών Αρχιερέων, ο βετεράνος κιθαρίστας διεκδικεί το – μάλλον αναφαίρετο – δικαίωμα του να συνδέεται εσαεί με την ευρύτερη Priest κληρονομιά, έχοντας μαζί του τον Tim "Ripper" Owens, κοινώς, τον μόνο τραγουδιστή εκτός του Rob Halford που θα μπορούσε να υποστηρίξει το δυνατόν πληρέστερα το εν λόγω εγχείρημα.

"Sermons Of The Sinner", λοιπόν, ονομάστηκε το ντεμπούτο του εν λόγω project, ένας τίτλος με ξεκάθαρες προεκτάσεις προς το back catalogue των Judas Priest, γεγονός που επιβεβαιώνεται ρίχνοντας και μια γρήγορη ματιά στους τίτλους του tracklist του άλμπουμ (βλ. "Hail For The Priest", "Return Of The Sentinel" και ομότιτλο ως πιο κραυγαλέα, αλλά και "Hellfire Thunderbolt" για τον τυπικό Priest lyric generator τίτλο του δίσκου). Με τον Les Binks (ντράμερ στα κλασικά "Stained Class" και "Killing Machine") να έρχεται και να φεύγει προτού ξεκινήσουν οι ηχογραφήσεις του δίσκου και τον Sean Elg (ντράμερ των Priest worshippers Cage) να τον αντικαθιστά και να αποτελεί το πιο αναγνωρίσιμο μέλος του υπόλοιπου lineup, οι KK's Priest φαντάζουν ως το alter ego των Judas Priest, σώματι και πνεύματι.

Υπό αυτό το πρίσμα, το ντεμπούτο των KK's Priest θα μπορούσε πολύ εύκολα να είναι ένα άλμπουμ της ύστερης περιόδου των Judas Priest, διαθέτοντας την τεχνοτροπία, τις μανιέρες, αλλά και κάποιο από το ειδικό βάρος του έχει αυτό το όνομα στην πιάτσα του σκληρού ήχου. Ο KK Downing, άλλωστε, δεν είναι κανένας τυχαίος, έχοντας σημαντικότατη συμβολή στην πορεία των Βρετανών θρύλων, αλλά και έχοντας βαλθεί να αποδείξει στους πρώην συνοδοιπόρους του πόσο λαθεύουν που συνεχίζουν να επιλέγουν χωριστούς δρόμους από εκείνον, προτιμώντας ως δεύτερο κιθαρίστα τον Andy Sneap. Συγχρόνως, η παρουσία του Ripper είναι καθοριστική, με τον Αμερικάνο τραγουδιστή να ερμηνεύει πάνω σε φόρμες που δεδομένα ταιριάζουν στη φωνή του και να υπενθυμίζει για ακόμη μια φορά πόσο χαραμισμένο έχει πάει το φωνητικό του ταλέντο στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του.

Μάλιστα, συνθέσεις όπως το "Sacerdote Y Diablo" και το "Hail For The Priest", αν είχαν κυκλοφορήσει υπό την Judas Priest μαρκίζα, αυτή τη στιγμή θα αποθεώνονταν από οπαδούς και Τύπο ως modern day classics, δίνοντας άλλη υπόσταση και ανεβάζοντας σαφώς το επίπεδο του υλικού. Από την άλλη, βέβαια, τα "Metal Through And Through" και "Return Of The Sentinel" ανήκουν στην ακριβώς αντίθετη κατηγορία, έχοντας αχρείαστα μεγάλη διάρκεια και ιδέες που ποτέ δεν προσεγγίζουν σημαντικές κορυφές, με το πρώτο να αδικείται λόγω διαχείρισης και το δεύτερο να καταβαραθρώνεται και από τη - σχεδόν βλάσφημη - λάθος επιλογή νοσταλγικού/sequel τίτλου.

Πάντως, από μουσικής και - ακόμη περισσότερο - στιχουργικής απόψεως, το "Sermons Of The Sinner" αποδίδει υπέρ του δέοντος έναν παράδοξο φόρο τιμής/flashback στο σύνολο της καριέρας των Judas Priest, με συνεχείς αναφορές σε τίτλους, στίχους, image και οτιδήποτε άλλο σχετικό με την μπάντα να λαμβάνει χώρα. Σύμφωνοι, οι σκοποί του project είναι λίγο-πολύ ξεκάθαροι, αλλά το μήνυμα θα μπορούσε να εκληφθεί και χωρίς τη βεβιασμένη χρήση τόσων-μα-τόσων αναφορών που υπερθεματίζουν την προφανή «Ναι, ήμασταν οι στους Judas Priest!» δήλωση.

Ειλικρινά, περίμενα ένα πολύ χειρότερο αποτέλεσμα/αρπαχτή από αυτό το project, φτάνοντας να εκπλαγώ ευχάριστα με αρκετές στιγμές που τελικά περιέχει το άλμπουμ. Ως μια ανταπάντηση ύπαρξης στους πρώην συνοδοιπόρους του(ς), το "Sermons Of The Sinner" επιτελεί το σκοπό του και φαντάζει ό,τι καλύτερο έχει τραγουδήσει ο Ripper την τελευταία δεκαετία, όντας ό,τι κοντινότερο μπορεί να υπάρξει στους Judas Priest. Με τη συνέχεια - είτε του project είτε των σχετικών δηλώσεων κι εξελίξεων - να αναμένεται με ενδιαφέρον, ο τίτλος/τσιτάτο "Hail For The Priest" φαίνεται επίκαιρος όσο ποτέ.

YouTube

 

  • SHARE
  • TWEET