Powerwolf

Αναφερόμενοι πλέον στους Powerwolf, τα μεγέθη έχουν αλλάξει σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Οι Γερμανοί power metallers αποτελούν αυτή τη στιγμή ένα από τα δημοφιλέστερα και πιο εμπορικά σχήματα στο χώρο του αμιγούς heavy metal, παρουσιάζοντας μια υπερπαραγωγή στις ζωντανές τους εμφανίσεις και όντας όσο πιο σταθεροί και συνεπείς γίνεται σε ό,τι αφορά τη στουντιακή τους προσφορά. Στην τρίτη, πια, δεκαετία της συνεχώς ανοδικής τους πορείας, οι ίδιοι δεν φαίνεται να θέλουν να ρισκάρουν να διακινδυνεύσουν τα όσα έχουν πετύχει με κόπο, συνεχίζοντας χωρίς παρεκκλίσεις στο ίδιο δημιουργικό μονοπάτι που βρίσκονται σταθερά σχεδόν από την αρχή της δισκογραφίας τους.

Έτσι, το "Call Of The Wild" δεν εκπλήσσει με την προσέγγιση που τους παρουσιάζει να ακολουθούν και σε αυτό, ομοιάζοντας αρκετά με τους άμεσους προκατόχους του, αλλά ενισχύοντας ακόμη περισσότερο το πομπώδες και συμφωνικό στοιχείο της μουσικής τους. Χωρίς να επηρεάζεται ιδιαίτερα η κιθαριστική παρουσία, το υλικό του δίσκου θέλει να πάει τους Powerwolf στο επόμενο επίπεδο, παραμένοντας στα ασφαλή και συγκεκριμένα πλαίσια που τους έχει κάνει αυτούς που είναι. Η έκφραση «AC/DC του power metal» ίσως είναι αρκετά λαϊκή και απλουστευμένη, αλλά μοιάζει απόλυτα αντιπροσωπευτική της δημιουργικής κατάστασης του σχήματος, καθώς εκείνο κυκλοφορεί δουλειές που μοιάζουν μεταξύ τους σε συνολικά αλλά κι επί μέρους χαρακτηριστικά.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η μπάντα κυκλοφορεί ξανά και ξανά τον ίδιο δίσκο, αλλά ότι οι εμφανείς διαφοροποιημένες λεπτομέρειες αφορούν μονάχα τους συνειδητοποιημένους, βαμμένους οπαδούς της μουσικής της, εκείνους που έχουν ξεσκονίσει από άκρη σε άκρη τη δισκογραφία της. Ταυτόχρονα αυτή η πάντα υπάρχουσα αίσθηση του χιούμορ συνεχίζει και υφίσταται στους στίχους της, όντας και πάλι αρκούντως διασκεδαστική αλλά χωρίς περαιτέρω βάθος ή νόημα, δίχως αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Όσο, δε, για το μεγάλο ατού της, ο Attila Dorn και πάλι ξεχωρίζει ως η κυρίαρχη περσόνα, οπτικά και μουσικά, με τη φωνή του να είναι απόλυτα χαρακτηριστική και τις φωνητικές γραμμές που σκαρφίζεται να μην θέλουν πάνω από μερικές ακροάσεις για να κολλήσουν σαν τσιχλόφουσκα στο νου.

Τελικά, είναι ζήτημα το τί ζητάει κανείς από τη μουσική που ακούει, το οποίο και κρίνει κατά πόσο θα απολαύσει την ακρόαση μιας δουλειάς από οποιοδήποτε εκάστοτε σχήμα. Στην προκειμένη, οι Powerwolf ποτέ δεν έκρυψαν ότι θέλουν να προσφέρουν κλασικό metal που σε κάνει να περνάς καλά δίχως να σκέφτεσαι ιδιαίτερα, κάτι που καταφέρνουν να το κάνουν με συνέπεια και αποτελεσματικότητα και στο νέο τους πόνημα. Για κάτι περισσότερο, ούτε λόγος, αλλά γιατί να μην αποδεχτούμε την οπτική και την εν γένει μουσική πρόταση μιας πραγματικά εργατικής και ταλαντούχας μπάντας, απλά και μόνο επειδή δεν παρουσιάζει κάτι ρηξικέλευθο και είναι εμπορικά επιτυχημένη άνω του μέσου όρου του χώρου που κινείται;