Τα καλύτερα άλμπουμ του 2022

Η συντακτική ομάδα του Rocking.gr επιλέγει τις 30 κυκλοφορίες της χρονιάς

08/12/2022 @ 14:22

Αν ένα πράγμα έγινε σαφές από το μουσικό κόσμο όπως διαμορφώθηκε το 2022, είναι πως η «κανονικότητα» έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Έπειτα από τη δειλή επιστροφή των συναυλιών και της συνηθισμένης ροής των κυκλοφοριών που έφερε το 2021, η αβεβαιότητα μπορεί να μην διαλύθηκε, αλλά σίγουρα έδωσε τη θέση της σε μια πολύμορφη και πολυποίκιλη μουσική δραστηριότητα. Κοινώς, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως το 2022 ήταν η πρώτη, εν μέρει «ασφαλής» χρονιά για τη βιομηχανία έπειτα από την πανδημία, ώστε να επιστρέψει σε έναν παραγωγικό ρυθμό, αλλά παράλληλα και η συνέχιση μιας προσπάθειας επανακαθορισμού των δυναμικών της.

Όσον αφορά τη μουσική που καλύπτουμε μέσα από τις ηλεκτρονικές σελίδες του Rocking.gr, δηλαδή το rock και όλα τα υπο-ιδιώματά του, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά. Μέσα από τις περισσότερες από 600 κριτικές φετινών κυκλοφοριών που προχώρησε η συντακτική μας ομάδα, σε συνδυασμό με την σχετική αρθρογραφία, τις δεκάδες συνεντεύξεις και συναυλιακές ανταποκρίσεις εντός και εκτός συνόρων, μπορεί να γίνει αντιληπτό πως το 2022 ήταν η χρονιά των επιστροφών κραταιών δυνάμεων, αλλά και αυτή όπου συγκροτήματα και καλλιτέχνες που αναδείχθηκαν στη στροφή της προηγούμενης δεκαετίας, βγήκαν δυναμικότερα στο προσκήνιο. Φυσικά, όλα συνέβησαν και συμβαίνουν σε μια εποχή που ο κιθαριστικός ήχος έχει επανέλθει στο προσκήνιο διαφόρων εκφάνσεων της μαζικής κουλτούρας, έστω και σπασμωδικά, με αποτέλεσμα πολλές από τις οριοθετήσεις του παρελθόντος να χάνουν την αξία τους.

Κοινώς, και με τα προβλήματα στην παραγωγή, διανομή αλλά και στις περιοδείες, να μην έχουν αντιμετωπιστεί πλήρως δεδομένων και των διεθνών συνθηκών που δεν άφησαν τίποτα ανεπηρέαστο, η χρονιά που μας αφήνει είχε τις δικές της ιδιαιτερότητες. Ως λογική συνέπεια, αυτές αντικατοπτρίστηκαν και στον τρόπο που ως ακροατήριο πρώτα, βιώνουμε τη μουσική, αλλά και συζητάμε για αυτή, αφού μέσα από τους δίσκους και τα τραγούδια που συνδεόμαστε αντανακλάται μέρος του εαυτού μας. Η λίστα μας με τα 30 καλύτερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν κατά τη διάρκεια της χρονιάς λοιπόν, δεν θα μπορούσε να διαφέρει.

Αποτελώντας τον καθρέπτη που αντανακλά την οπτική μας αναφορικά με την παρούσα κατάσταση όλων των πτυχών ήχου που αγαπάμε, η κάτωθι λίστα θα αποτελεί πρώτα το άρθρο που επιθυμούμε εμείς οι ίδιοι να διαβάσουμε. Όντας το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας των μελών της συντακτικής μας ομάδας, η παρούσα 30δα είναι η προμετωπίδα της ετήσιας σειράς ανασκοπήσεων, προσωπικών λιστών και γενικότερα άρθρων με τα οποία αποτυπώνουμε το μουσικό στίγμα του έτους σε μεγαλύτερο βάθος και εύρος. Παράλληλα, είναι και μια υπενθύμιση προς εμάς, και κατ’ επέκταση προς το αναγνωστικό κοινό, πως το rock είναι παρόν, ενεργό, ζωντανό, εξελισσόμενο, έτοιμο να συντροφεύσει κάθε στιγμιότυπο της ζωής μας. Και η λίστα αυτή, δεν είναι μια τυπική παράδοση, αλλά το τελετουργικό μέσα από το οποίο ανανεώνουμε τη σχέση μας με τη μουσική.

Η εποχή αυτή του χρόνου έφτασε, και σας παρουσιάζουμε τη λίστα με τα 30 καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, με το βλέμμα, αλλά και τα αυτιά μας, να έχουν ήδη αρχίσει τις αναζητήσεις για το 2023. Δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά. Καλή απόλαυση!

Spotify Playlist

(Κάντε click στο εξώφυλλο ή τον τίτλο του άλμπουμ για να διαβάσετε την πλήρη κριτική του άλμπουμ)

30
Birth - Born
Βαθιά χαμένο μέσα στη νοσταλγία μιας άλλης εποχής, αυτό εδώ το ντεμπούτο είναι συνολικά ένα θαυμάσιο άλμπουμ και μία από τις κορυφαίες retro prog στιγμές του 2022. Οι φίλοι αυτού του ήχου απαγορεύεται να χάσουν την ευκαιρία να το απολαύσουν.
29
Zeal & Ardor - Zeal & Ardor
Το "Zeal & Ardor" είναι ένα  δημιούργημα που προχωράει το συγκρότημα  ακόμα πιο μπροστά. Οι gospel και soul επιρροές είναι φυσικά και πάλι παρούσες, μιας και αποτελούν δομικό στοιχείο της μπάντας, απλώς σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές εδώ έχουμε μια υιοθέτηση πιο μεταλλικών τόνων και ρυθμών. Οι Zeal & Ardor παραμένουν ελισσόμενοι ανάμεσα σε είδη φαινομενικά εντελώς ξένα μεταξύ τους και μας προσφέρουν μια ελαφρώς διαφορετική, αλλά ευπρόσδεκτη εκδοχή του οράματος που δείχνει να έχει ο Gagneux στο μυαλό του.
28
Amorphis - Halo
Το "Halo" κουβαλάει την ουσία και τον πυρήνα της μουσικής τους, των τελευταίων χρόνων τουλάχιστον, και σε κάποιον που θα αναφωνούσε «ακόμα ένας δίσκος των Amorphis εποχής Joutsen», απαντάμε ένα βροντερό ναι. Δεν υπάρχει κάτι μεμπτό σε αυτό. Οι τύποι είναι παιχταράδες.
27
The Butterfly Effect - IV
Το "IV" διαθέτει τη δυναμική - και φυσικά τα τραγούδια - ώστε να κατασταλάξει ως και στην κορυφή της δισκογραφίας των The Butterfly Effect. Όσοι είναι ήδη εξοικειωμένοι μαζί τους (ή την αυστραλιανή alt/prog σκηνή εν γένει) οφείλουν να σπεύσουν άμεσα. Για τους υπόλοιπους, τα πράγματα ίσως είναι ακόμα καλύτερα, καθότι πέραν από ένα σπουδαίο άλμπουμ, το "IV" μπορεί να αποτελέσει την είσοδο σε μια σκηνή γεμάτη μουσικούς θησαυρούς, όπως αυτός εδώ.
26
Motorpsycho - Ancient Astronauts
Προτείνουμε τους Motorpsycho ως σύνολο, ως καλλιτεχνική οντότητα που έχει βρει τη χήνα με τα χρυσά αυγά και πάει ταμείο με κάθε της πόνημα. Ή μάλλον, γράψτε λάθος: οι Motorpsycho είναι η χήνα με τα χρυσά αυγά, κι εμείς τα τυχερά ατομάκια που μπορούμε να απολαμβάνουμε τη μουσική τους χρονιά με τη χρονιά.
25
Conjurer - Pathos
Μια νέα άποψη και μια πραγματική ζεύξη του πριν και του μετά του sludge metal, με πολλά ατμοσφαιρικά στοιχεία και black metal πινελιές που το κάνουν ακόμα πιο κακοτράχαλο και μαύρο. Δεν είναι μόδα. Είναι ποιότητα.
24
Jack White - Fear Of The Dawn
Η  μεγαλύτερη επιτυχία του Jack White και της νέας του κυκλοφορίας είναι ότι μας μεταφέρει το πόσο διαφορετικά σκέφτεται ο εγκέφαλος του με έναν πολύ προσβάσιμο σχεδόν mainstream τρόπο. Η συνθετική διάσταση των κομματιών, με έκανε να αναρωτιέμαι αν ακούω White Stripes αλλά αυτή τη φορά με πέντε άτομα (με την πάρα πολύ καλή έννοια) πράγμα το οποίο είναι εμφανές και στις φωνητικές γραμμές οι οποίες προδίδουν ότι ο Jack δεν έπαψε ποτέ να είναι ένας οργισμένος teenager που απλά θέλει να τραγουδάει τα blues.
23
The Riven - Peace And Conflict
Αν είχαν βγάλει οι Blues Pills το δίσκο αυτό αντί για τον δεύτερό τους, θα είμασταν υπό το αμήχανο καθεστώς μιας μουσικής επιληψίας. Το "Peace And Conflict" έχεις τις σωστές αναλογίες ψυχεδέλειας, classic rock & heavy metal, τοποθετημένες μάλιστα με μαεστρικό τρόπο και μου είναι λίγο δύσκολο να φανταστώ πως κάποιος λάτρης των τριών αυτών ιδιωμάτων να μην ενθουσιαστεί μαζί του.
22
Fer De Lance - The Hyperborean
Μακροσκελείς συνθέσεις, με κανένα περιττό λεπτό, ίσα ίσα που τα δέχεσαι όλα με λαχτάρα, ελπίζοντας σε επαναλήψεις τους. Έρχονται και είναι μεγαλειώδεις. Το καράβι που σάλπαρε με το "The Mariner" φτάνει(;) στον προορισμό του. Βουτάς μια βαλίτσα και αποχαιρετάς τους οικείους σου:
"Γιέ μου πού πας;"
"Μάνα θα πάω στη Hyperborea".
21
Wet Leg - Wet Leg
Δεν υπάρχει ιδιαίτερο νόημα για αναλύσεις σε επιρροές, ταμπέλες ή αναφορές. Θα βρεις έντονα χρώματα από alt σκηνές του '80 και του '90, λίγο από ραδιόφωνα των πρώιμων zeroes, πινελιές new wave, και χίλια δυο άλλα. Το στοιχείο που μετράει στην πραγματικότητα είναι αυτό το κάτι που μπορεί να κάνει σχετικούς και άσχετους να κουνηθούν και να τραγουδήσουν. Ίσως και να θελήσουν να χτυπήσουν ντραμς ή να πιάσουν ένα μπάσο.
20
Gospel - The Loser
Μην περιμένεις ότι θα ακούσεις ένα κλασικό screamo δίσκο λοιπόν. Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι καινοτόμο. Είναι κάτι μια κι έξω. Είναι αυτό που το φτιάχνεις και σπάει το καλούπι. Είναι μια μοναδική μουσική πανδαισία με άπειρα χρώματα ή γεύσεις που είτε το κοιτάς, είτε το φας, μπορείς να το απολαύσεις στο έπακρο! Η γραφή είναι εξαιρετική και οι ερμηνείες είναι απολύτως κορυφαίες.
19
The Smile - A Light For Attracting Attention
Το "A Light For Attracting Attention" συνεχίζει τη λογική κι αισθητική κληρονομιά των Yorke & Greenwood. Η γεύση που αφήνει το σύνολο βρίσκεται πιο κοντά στη δεκαετία του 2000 παρά στο "A Moon Shaped Pool". Μπορεί να φταίνε τα synth του "We Don't Know What Tomorrow Brings". Ή το πείσμα των Radiohead για συνεχή εξέλιξη. Σε κάθε περίπτωση, η έμπνευση και οι συνθέσεις είναι εκεί για να πείσουν παρελθοντολάγνους και μη.
18
Chat Pile - God’s Country
Το "God's Country" είναι  ένα ορμητικό και απροκάλυπτα επίκαιρο άλμπουμ, μία από εκείνες τις δουλειές που σου φωνάζουν στα μούτρα πως πρέπει να τις ζήσεις τώρα. Είναι σαφές πως οι Chat Pile στο ντεμπούτο τους ήρθαν να σηκώσουν μεγάλο σαματά και να οριοθετήσουν το noise rock του 2022.
17
Wiegedood - There's Always Blood At The End Of The Road
Το σύγχρονο αποτύπωμα των Wiegedood, σβήνει μονομιάς κάθε αναστολή σχετικά με την κρισιμότητά τους. Η στροφή του "There's Always Blood At The End Of The Road", είναι ένα καταραμένο χωνευτήρι ιδεών. Οι πρώιμοι Satyricon συναντούν τους στριφνούς Mayhem, το ορθόδοξο black metal το δυσαρμονικό. Τα κομμάτια επιδίδονται ως αγέλη σε μια καταδίωξη, θέλοντας εισέλθουν σε σοκάκια και σε δωμάτια για να σε αφαιμάξουν από την ψευδεπίγραφη «ασφάλειά» σου.
16
Audrey Horne - Devil's Bell
Το "Devil's Bell" και οι εννέα τραγουδάρες του, όσες και οι κύκλοι της κολάσεως του Δάντη, δεν έχει σημασία αν θα αλλάξει, ή θα αναστήσει, μια σκηνή με τις δικές της ιδιαιτερότητες. Η μουσική των Audrey Horne αφορά αποκλειστικά την εσωτερική τους ανάγκη για δημιουργία, αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο. Στον έβδομο δίσκο τους, όχι απλά την διατήρησαν ακέραιη και ειλικρινή, αλλά την ενδυνάμωσαν, κάνοντας το σκοτάδι λίγο πιο γοητευτικό.
15
The Temple - Of Solitude Triumphant
Οι Θεσσαλονικείς κυριολεκτούν με τον όρο doom metal. Η ακρόασή του γίνεται απαγορευτική με τη συνοδεία φωτός. Η μπάντα συνταράσσει τα σωθικά μας με «καταραμένη» αισθητική και άποψη, την εμπλουτίζει με επικές / μαύρες προσθήκες και με αυτό το έργο στέκεται ψηλά, πατώντας γερά με πόδια σαν από τσιμέντο.
14
Fantastic Negrito - White Jesus Black Problems
Η αγάπη νίκησε και ο αγώνας και πόνος ενός μαύρου σκλάβου και μιας λευκής υπηρέτριας οδήγησαν 270 χρόνια μετά στον Fantastic Negrito και τις δικές του καλλιτεχνικές δημιουργίες που αναπόφευκτα αντλούν έμπνευση από την κουλτούρα του, τη χώρα του, την ιστορία του αλλά και τα προβλήματα και πόνους του που αντικατοπτρίζονται και ηχούν γνώριμα είτε είσαι στο Oakland, είτε στην Αθήνα.
13
Cult Of Luna - Long Road North
Κοιτάμε ξανά προς το βορρά και βλέπουμε τους Cult Of Luna να φτάνουν εκεί, μέσα από ένα μονοπάτι από πόνο, αλήθεια και κάθαρση φτιαγμένο. Λες και παραδόθηκε στις ατελείωτες νύχτες της Umeå, η μουσική του "The Long North Road" κόβει την ανάσα με τη σαφήνεια και την πληρότητα της. Θα σε ενδυναμώσει αν το χρειαστείς, θα σε σηκώσει στους ώμους αν κουραστείς, θα σε αναγκάσει να φτάσεις κι εσύ στον προορισμό σου.
12
Ghost - Impera
Όσο ο κόσμος συνεχίζει να ασχολείται με ζέση για το αν οι Ghost είναι ή δεν είναι metal, αν είναι ή δεν είναι υπερτιμημένοι, αν είναι ή δεν είναι αληθινοί στην τέχνη τους και να αναλώνεται σε όλες τις συναφείς καφενειακού επιπέδου συζητήσεις, ο Tobias μεγαλώνει τους Ghost, μένοντας πιστός στο όραμά του.  Έχει τον τρόπο και το ταλέντο να γράφει πιασάρικα κι ενδιαφέροντα τραγούδια και το κάνει για μια ακόμα φορά.
11
The Hellacopters - Eyes Of Oblivion
Το "Eyes Of Oblivion" είναι εδώ και έχει την δυνατότητα τόσο να ικανοποιήσει τους οπαδούς τους όσο και να κερδίσει νέους. Επίσης αποτελεί ιδανική αφορμή για τους Hellacopters να ξαναβγούν στο δρόμο και είναι γνωστό ότι οι ζωντανές εμφανίσεις είναι και το πιο δυνατό τους χαρτί.
10
Soul Glo - Diaspora Problems
Οι Soul Glo αντεπιτίθενται όντας ειλικρινείς και οραματιστές. Στην κορυφαία τους δισκογραφική στιγμή, συνεισφέρουν στην κατάρριψη τειχών, στην τόνωση δεσμών, στην αντίσταση ενάντια στην αλλοτρίωση ενός αδηφάγου συστήματος. Ακόμη και εάν η γενικότερη (εξω)συστημική απήχηση του δίσκου δεν αντικατοπτρίσει την προοδευτική και ρηξικέλευθη ματιά του, το "Diaspora Problems" θα παραμείνει μια σύγκλιση παρόντος, παρελθόντος και μέλλοντος, παράδοσης και επανάστασης, μορφής και περιεχομένου, απευθυνόμενο σε όσα άτομα θέλουν να ακούσουν πριν μιλήσουν.
9
Ashenspire - Hostile Architecture
Το "Hostile Architecture" οφείλει να ακουσθεί, επειδή στέκεται στα όρια ιδιωμάτων και τα κατευθύνει κατά το δοκούν. Επί 44 λεπτά, επιβάλλεται δια του οράματός και της υλοποίησής του, και υπενθυμίζει πως όσο θελκτική και να είναι μια ιδεολογία ανατροπής, οφείλει να πείσει πρώτα σε βιωματικό επίπεδο για το ρίσκο της. Υπερβατικό και χειμαρρώδες, ποιητικό και ωμά ρεαλιστικό, το άλμπουμ ηχεί ως το τέλος του πραγματιστικού κόσμου, επικαλούμενο μουσικά τη συνειδητοποίηση της δύναμης της ανατροπής.
8
Porcupine Tree - Closure Continuation
Με τον ίδιο τρόπο που δεν θα απολαύσεις λιγότερο ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα επειδή το έχεις δει ξανά, είναι δύσκολο να μείνεις ασυγκίνητος από τραγούδια που είναι καλά εκτελεσμένα, σε ένα ύφος και έναν ήχο που αγαπάς και που αν τους δώσεις χρόνο αποκλείεται να μην μπουν στην καρδιά σου. Το "Closure/Continuation" έχει το άδικο βάρος μίας κυκλοφορίας που περιμέναμε, σχεδόν ανέλπιστα, πολλά χρόνια, sub specie aeternitatis όμως, αυτή η οπτική έχει πολύ μικρή αξία.
7
Alter Bridge - Pawns & Kings
Με το "Pawns & Kings" οι Alter Bridge επανέρχονται σε δισκογραφικό επίπεδο ανάλογο των τεσσάρων πρώτων, σπουδαίων κυκλοφοριών τους, και καθόλου δεν θα με εκπλαγώ αν αρκετοί οπαδοί τους το τοποθετούν μελλοντικά στην κορυφή των προτιμήσεών τους. Συνεχίζουν να κινούνται μαεστρικά κάπου μεταξύ hard και heavy, κλίνοντας προς το δεύτερο και ευστόχως επικεντρώνονται σε όσα έχουν αποδείξει ότι ξέρουν να κάνουν πολύ καλά, προσφέροντας μια σειρά από απολαυστικά τραγούδια κι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς.
6
Birds In Row - Gris Klein
Το "Gris Klein" μοιάζει να επιθυμεί να σταθεί δίπλα στα αριστουργηματικά screamo άλμπουμ του πρόσφατου παρελθόντος και τις δουλειές σημαντικών γκρουπ όπως οι Touché Amore, La Dispute, Pianos Become The Teeth κλπ. Όμως, οι Birds In Row εκφράζουν περισσότερο την σύγχρονη hardcore πολυσυλλεκτικότητα και δεν επιθυμούν την ασφάλεια ενός ακόμα niche.
5
Marillion - An Hour Before It's Dark
Το "An Hour Before It’s Dark" αποτελεί ένα ακόμα απολαυστικό άλμπουμ στη δισκογραφία των Marillion, με κάθε στιγμή του να διακατέχεται από αυτόν τον απελευθερωμένο δημιουργικά αέρα που έχει γίνει ταυτόσημος με την ιστορία της μπάντας και την κρατάει ακόμα επίκαιρη.
4
Sumerlands - Dreamkiller
Το heavy metal που πρεσβεύουν οι Αμερικάνοι βάζει τη διασκέδαση ως προτεραιότητα και ως συστατικό ενός ξέφρενου metal party. Θα ήταν λάθος να λογιστεί ως κάτι πρόσκαιρο και εφήμερο, με ημερομηνία λήξης. Ένας από τους δίσκους της χρονιάς, είναι το ακριβώς αντίθετο.
3
Fontaines D.C - Skinty Fia
Το "Skinty Fia" είναι κάτι περισσότερο από το πολυπόθητο «τρία στα τρία» για τους Fontaines D.C. Είναι η απόδειξη ότι τολμάνε συνεχώς να μεγαλώνουν, να διευρύνονται και να αλλάζουν, καταφέρνοντας κάθε φορά να ξεπερνάνε τον εαυτό τους. Η πέτρα που κυλάει δεν μουχλιάζει, λέει η παροιμία, και το "Skinty Fia" έχει τα φόντα να αποτελέσει ένα άλμπουμ που θα σηματοδοτεί την τρέχουσα δεκαετία και τον κόσμο του rock, υπενθυμίζοντας πως πρέπει να ακούγεται ένα μεγάλο άλμπουμ.
2
Messa - Close
Η μουσική εμπειρία που σκάρωσαν οι Messa είναι σαν το πασπαρτού που ανοίγει κόσμους παράξενους, κόσμους που δεν εφάπτονται μεταξύ τους. Περπατάει με την ίδια άνεση στους αμμόλοφους και σε βρετανικές rock υπόγες. Το occult doom είναι , όμως, η πραγματική τους πατρίδα, το μέρος στο οποίο πάντα θα επιστρέφουν, ανεξάρτητα από τις ενδιάμεσες περιπέτειες.
1
Brutus - Unison Life
Οι Brutus είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις τα πάντα, χωρίς να αφήνουν το παραμικρό περιθώριο αμφισβήτησης της ακεραιότητάς τους. Στο "Unison Life" πάνε ακόμα παραπέρα. Σύγχρονος, πάνκικος ήχος που αρνείται να μπει σε κουτάκια. Χωρίς υπερβολικά γυαλίσματα. Χωρίς εμπορικότητες. Με σφιχτές δομές και ειλικρινές, ευθύ attitude.
  • SHARE
  • TWEET