Τα δέκα καλύτερα alternative άλμπουμ για το πρώτο μισό του 2023
Οι συντάκτες του Rocking.gr ψηφίζουν τους δίσκους που ξεχωρίζουν φέτος
Το πρώτο μισό της χρονιάς που διανύουμε αφήνει ήδη πίσω πολλή και καλή μουσική σε όλο το φάσμα που καλύπτουμε στο Rocking.gr. Οι συντάκτες που καλύπτουν το rock, το metal και τον alternative ήχο ψήφισαν και το αποτέλεσμα παρουσιάζεται από το site μας σε τρεις αντίστοιχες λίστες.
Κυρίες και κύριοι, αυτοί είναι οι καλύτεροι alternative δίσκοι για το πρώτο μισό του 2023, στο δεύτερο από τα τρία άρθρα μας.
10. Susanne Sundfor - Blomi
«Τα κατά βάση ακουστικά όργανα απλώνονται στο χώρο και δημιουργούν μεγάλες μελωδίες χωρίς να πέφτει το ένα πάνω στο άλλο δίνοντας φυσικά την έμφαση εκεί που δικαιωματικά ανήκει, στην ίδια τη δημιουργό. Γιατί αυτό που κυρίως θα στοιχειώνει τον ακροατή είναι η φωνή της Sundfør όχι μόνο για την έκτασή της ή φυσικά τη χροιά της, αλλά για την εκφραστικότητά της, τη ροή της, την μετάβαση από δύναμη σε απαλότητα, την ικανότητα να προφέρει κάθε συλλαβή με τον τρόπο που της πρέπει ως ένα όργανο σε απόλυτη σύνδεση με τη μουσική γύρω του αλλά και απολύτως προσηλωμένο σε μία ή περισσότερες μελωδίες ταυτόχρονα απλές αλλά και καλά μελετημένες»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
9. Slowthai - Ugly
«Ο παραγωγός Dan Carey, ο οποίος έχει δουλέψει με Foals, Squid, Fontaines, Black Midi… Ξέρει τις σύγχρονες αυτές κατευθύνσεις και βοηθάει τον Slowthai στον στόχο του, ο οποίος είναι να αναπαράγει το ήθος της αδερφότητας που θα είχε ένα συγκρότημα και όχι ένας hip hop μοναχικός λύκος. Παρόλα αυτά, δεν ξεγελιόμαστε, είναι ο παράγοντας Χ που ονομάζεται «προσωπικότητα του Slowthai» που δίνει την αξία στον δίσκο.»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
8. Poison Ruin - Harvest
«Κάτω από το πηχτό, θολό, μα εύγευστο ηχητικό τους μείγμα, οι Poison Ruin έφτιαξαν ένα τόσο συμπαγή δίσκο, που παίρνει όσα στοιχεία τους ανέδειξαν στις πρώτες τους κυκλοφορίες και τα τελειοποιεί.»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
7. Phoxjaw - Notverynicecream
«Οι Phoxjaw είναι το μέλλον, είναι φρέσκοι, είναι ξεχωριστοί μα ταυτόχρονα πιστοί στους εαυτούς τους και όλα μου δείχνουν ότι βαδίζουν προς το να γίνουν τεράστιοι. Και τίποτα δε με ευχαριστεί περισσότερο από το να επανέρχομαι μετά από δέκα χρόνια, να χαμογελώ και να ξεστομίζω "Τα έλεγα εγώ"»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
6. Zulu - A New Tomorrow
«Το "A New Tomorrow" δεν μένει σε μια, ποιοτική μα τελματωμένη, συγκόλληση ιδιωμάτων. Εσωτερικεύοντας την αύρα των Sly & The Family Stone, με τρόπο διαφορετικό, αλλά κοντινό του "Glow On" των Turnstile, στο "Shine Eternally", θα προσφέρουν ανάσες και θα δημιουργήσουν ένα απαιτητικό πλαίσιο ώστε κάθε riff, κάθε hardcore χτύπημα, κάθε powerviolence blastbeat, κάθε ουρλιαχτό να αντηχήσει σε ένα χωροχρονικό συνεχές, όπως οι παύσεις του "Fakin’ Tha Funk (You Get Did)"»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
5. Paramore - This Is Why
«Στην εποχή που η νοσταλγία είναι τα πάντα, οι Paramore κοιτάζουν επιδεικτικά μπροστά. Αντί για εύκολες συνέχειες ή επιλογές κομμένες και ραμμένες για οπαδική κατανάλωση, ακολουθούν το δικό τους μονοπάτι. Οι επιρροές από το παρελθόν και το παρόν του alternative χώρου χρησιμοποιούνται με αγάπη· πολύ περισσότερο, δεν ξεριζώνουν την καρδιά των συνθέσεων, ούτε νερώνουν το περιεχόμενό τους. Το "This Is Why" ξεχειλίζει δάκρυα, ενθουσιασμό, άγχος, αγάπη και ειλικρίνεια.»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
4. Lankum - False Lankum
«Δεν εξερευνούν τον ήχο, όπως κάνουν ένα σωρό ποιοτικά avant-folk σχήματα, αλλά περισσότερο έχουν ανακαλύψει μια νέα αίσθηση στην παραδοσιακή μουσική. Και κάνοντας το αυτό, αλλάζουν την αντίληψη μας για την ίδια την φύση της traditional folk. Μπορεί να παραμείνουν ένα μικρό και ταπεινό γκρουπ, κάθε πειραματιστής της irish folk όμως - ένα genre που είναι παγκόσμιο - στο εξής θα σκοντάφτει πάνω στο "False Lankum"»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
3. Swans - The Beggar
«Tο "The Beggar" πιθανόν να μπερδέψει εκείνους που έμαθαν τους Swans μετά το 2010, κατά την γνώμη μου όμως, θα κάνουν ένα φριχτό λάθος! Διότι αυτό είναι ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά, γενναιόδωρα, συναισθηματικά και πολυσυλλεκτικά άλμπουμ που έβγαλε ποτέ ο Gira και οι Κύκνοι του, ένα άλμπουμ φιλόδοξο, μυστηριώδες αλλά και ζεστό.»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
2. Depeche Mode - Memento Mori
«Το "Memento Mori" δεν είναι ένας δίσκος που απλώς αποτελεί αφορμή για τη νέα περιοδεία, αλλά μια στιβαρή δουλειά που έχει αξία να προσθέσει στην παρακαταθήκη τους. Ένας δίσκος που στα 50 του λεπτά σου δίνει την αίσθηση της φυσικότητας, χωρίς να έχει τρυπώσει κάτι μέσα του βεβιασμένα, γι’ αυτό και από ακρόαση σε ακρόαση, αλλάζουν τα αγαπημένα κομμάτια. Η επιστροφή τους στη φόρμα μετά από πολλά χρόνια είναι φτιαγμένη από απλά υλικά, αλλά έχει σε αφθονία το σημαντικότερο όλων, που είναι η έμπνευση»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
1. Boygenius - The Album
«Αποθέωση, μία βαριά λέξη, αλλά πλέον όχι τόσο αταίριαστη για αυτήν την τριάδα που συνειδητά ή ασυνείδητα έχει ταράξει τα νερά της ροκ μουσικής, χωρίς μάλιστα να χρησιμοποιεί τα συμβατικά εργαλεία της κουλτούρας, αλλά επιχειρόντας να φέρει μία νέα πνοή. Είναι αδιάφορο αν θα είναι το μοναδικό έργο της τριάδας, μιας και από μόνο του έχει τα εχέγγυα να αποτελέσει σημείο της σύγχρονης rock ιστορίας, indie και μη.»
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο
