Soul Glo

Δύο από τα στοιχεία που κεντρίζουν σταθερά το ενδιαφέρον μου σε νέες κυκλοφορίες είναι το θράσος και η συγκρουσιακή τους διάθεση. Με το πρώτο, δεν υπαινίσσομαι κάποια διάθεση επιφανειακής «κριτικής», ή «ακρότητας», αλλά την εσωτερική ανάγκη ενός καλλιτέχνη να αψηφίσει στερεότυπα και νόρμες. Με το δεύτερο, δεν εννοώ (μόνο) έναν ήχο ακραίο ρυθμικά και επιθετικό μουσικά, αλλά μια προσέγγιση που σπρώχνει ένα ιδίωμα στα όριά του. Στην τελική, εκεί συμβαίνουν τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα.

Οι Soul Glo είναι μια τέτοια περίπτωση συγκροτήματος. Το, ας πούμε hardcore, σχήμα από τη Φιλαδέλφεια τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει μια προσέγγιση στο ιδίωμα, η οποία επιχειρεί να ανατρέψει αρκετά από τα στερεότυπά του. Το ζήτημα με τους Soul Glo δεν είναι, απλώς, το χρώμα του δέρματός, η σεξουαλικότητα ή οι ρίζες τους και η θέση τους σε ένα, ασφυκτικά γεμάτο από λευκούς straight άνδρες ιδίωμα, αλλά ούτε και η απόπειρα οικειοποίησης, εντός ενός περιχαρακωμένου ηχητικά, ειδικά στον σκληρό πυρήνα του, ιδιώματος, πληθώρας εξωτερικών ηχοχρωμάτων.

Αντιθέτως, ο συνδυασμός ετερόκλητων στοιχείων, όπως funk, hip-hop, screamo, noise, αγνό rock ‘n’ roll, συνάδει με τις θεματικές με τις οποίες καταπιάνονται. Οι Soul Glo με κάθε δίσκο τους, με αποκορύφωμα το "The Nigga In Me Is Me" σμίλευαν μια, χαοτική μεν, εξόχως συγκροτημένη δε, άποψη. Στη μουσική και τους, ισοπεδωτικούς τους στίχους, δεν γλιτώνει κανένα, με πρώτους τους εαυτούς τους. Ο ωμός ρεαλισμός και οι ιδεολογικοί προβληματισμοί, αποκτούν έναν αισθητά ουσιώδη χαρακτήρα ακριβώς επειδή κινούνται (αυτό)κριτικά. Η πολιτική των Soul Glo στρέφεται γύρω από τα προβλήματα (ψυχολογικά και οικονομικά) της κοινότητας, την αντιεξουσιαστική ιδεολογία, το κράτος και τον (συστημικό) ρατσισμό, αλλά και από τη συγκινητική τους προσπάθεια να μην στρέφουν το βλέμμα μακριά από τις παθογένειες της «δικής τους» πλευράς.

Ο νέος τους δίσκος, πρώτος υπό τη σκέπη της εμβληματικής Epitaph, είναι η πιο επεκτατική και ταυτόχρονα αιχμηρή κυκλοφορία της μπάντας. Με το "Diaspora Problems", οι Soul Glo κατάφεραν να συμπυκνώσουν όλα τα επιμέρους στοιχεία του ήχου τους ενώ ταυτόχρονα γίνονται ακόμη πιο εξωστρεφείς, εκμεταλλευόμενοι την αναμενόμενα μεγαλύτερη απήχηση. Τα 40 λεπτά του άλμπουμ παραμένουν πεισματικά ακραία και οργισμένα, τα κοφτερά riffs και τα τύμπανα διατηρούν το hardcore ηχόχρωμα στα ύψη, αλλά ο δίσκος δεν περιορίζεται εκεί.

Το "Diaspora Problems" κατά μια έννοια είναι ένα σύγχρονο punk άλμπουμ. Είναι ένας δίσκος δημιουργημένος με εκσυγχρονισμένους όρους, απευθυνόμενος σε ένα ζωτικό και δημιουργικό μέρος της κοινωνίας. Ηχητικά, βρίσκεται στην ίδια νοητή γραμμή που ανέδειξε τους Turnstile, η οποία, θαρρώ, όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν, πως εκφράζει μια γενιά δημιουργών οι οποίοι προσεγγίζουν μια σκηνή και ένα ιδίωμα πολυσυλλεκτικά, δίνοντας έμφαση σε αξίες και βιώματα ενάντια στις δομές του.

Το σχήμα εκφράζεται μέσω μιας γλώσσας αναγνωρίσιμης, εγείροντας συνάμα προβληματισμούς ενώ αυξάνει την ένταση. Ακολουθώντας την παράδοση των Bad Brains, δηλαδή της ενσωμάτωσης στοιχείων της κουλτούρας τους στο hardcore, οι Αμερικανοί δημιούργησαν ένα άλμπουμ μανιακό, αδυσώπητο και κυρίος εμπνευσμένα αφοπλιστικό. Το ζήτημα όμως εδώ δεν είναι οι ηχητικές αναφορές. Το "Diaspora Problems", είναι μια από τις ελάχιστες κυκλοφορίες του σκληρού ήχου το τελευταίο χρονικό διάστημα, της οποίας η κρισιμότητα αναδεικνύεται από τον τρόπο που προ(σ)καλεί ακροατές και ακροάτριες να αφουγκραστούν όσα διατυμπανίζει.

Οι Soul Glo δεν έχουν ανάγκη κανένα να εξηγήσει τι πραγματεύονται. Προς τιμήν τους, παραμένουν ξεκάθαροι, ακόμη και όταν ο δαίμονας χτυπάει την πόρτα εκ των έσω. Οι δώδεκα συνθέσεις του δίσκου ηχούν ως μια φλόγα που εξάπτει συνειδήσεις, σφγίγγει γροθιές, αλλά ακονίζει και μυαλά. Το στιχουργικό μανιφέστο του εκπληκτικού εναρκτήριου "Gold Chain Punk (whogonbeatmyass?)" δεν υπολείπεται των hooks του. Η μπάντα κατάφερε να μετατρέψει ένα ακραίο και πολύπλευρο άλμπουμ σε μια μνημονική κυκλοφορία. Το groove (και τα χάλκινα) του "Thumbsucker" συνυπάρχει με το grime/rap του αδυσώπητου "Driponomics" και τα breakdowns του ειλικρινούς "GODBLESSYALLREALGOOD". Το "Jump!! (Or Get Jumped!!!)((by the future))", τα ουρλιαχτά του "Fucked Up If True" και το συγκλονιστικό "We Wants Revenge" δεν είναι απλώς συνθέσεις που φέρνουν το hardcore στο σήμερα. Είναι μηνύματα εναντίον της απάθειας, του κομφορμισμού και του αστικού, απολιτικ μηδενισμού.

Με το "Diaspora Problems" οι Soul Glo έφεραν την ένωση σε δύο πολιτισμικές παραδόσεις. Το φινάλε με το επιβλητικό αμάλγαμα του "Spiritual Level Of Gang Shit" συγκινεί. Σε μια εποχή όπου οράματα συνθλίβονται, η υπαρκτή πραγματικότητα αντιμάχεται ιδεώδη και ελπίδες, οι ορίζοντες μικραίνουν, και κυρίως, όπου η περιχαράκωση επανέρχεται ως λύκος με προβιά, οι Soul Glo στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Οικουμενικοποιούν το μήνυμά τους ώστε να εκφράσει ολόκληρη τη Διασπορά τους, ενώ, η καλλιτεχνική τους γλώσσα επιτρέπει σε άτομα από διαφορετικές κοινωνικές/πολιτισμικές ομάδες να δημιουργήσουν ενώσεις και τομές, να συμπαραταχθούν, να κατανοήσουν και να συμμαχήσουν.

Δεν πρόκειται να σου πω πως οι Soul Glo απλώς «τα λένε καλά» και «βαράνε καλύτερα». Το "Diaspora Problems" δεν βρίσκεται σε αμυντική και παρωχυμένη στάση. Οι Soul Glo αντεπιτίθενται όντας ειλικρινείς και οραματιστές. Στην κορυφαία τους δισκογραφική στιγμή, συνεισφέρουν στην κατάρριψη τειχών, στην τόνωση δεσμών, στην αντίσταση ενάντια στην αλλοτρίωση ενός αδηφάγου συστήματος. Ακόμη και εάν η γενικότερη (εξω)συστημική απήχηση του δίσκου δεν αντικατοπτρίσει την προοδευτική και ρηξικέλευθη ματιά του, το "Diaspora Problems" θα παραμείνει μια σύγκλιση παρόντος, παρελθόντος και μέλλοντος, παράδοσης και επανάστασης, μορφής και περιεχομένου, απευθυνόμενο σε όσα άτομα θέλουν να ακούσουν πριν μιλήσουν.

"My parents were contorted to build a future where their children get extorted and, of course, we can’t bear to tell them their efforts were consumed in fire.
The true consumption is that of the rich and I don’t mean on no trendy left shit.
The tradition of their habit is all the fine print is.
You think you understand ownership?"

Bandcamp