Conjurer

Pathos

Nuclear Blast (2022)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 27/06/2022
Αν ψάχνεις το μέλλον στο βρετανικό βαρύ metal, βρες το σε αυτό το σάπιο τέρας
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Είχα χαρακτηρίσει το ντεμπούτο των Βρετανών σαν τέρας. Ένα οργισμένο τέρας βουτηγμένο στις λάσπες. Ήταν ένας εκπληκτικός δίσκος γεμάτος σάπιο, αλλά riff-άτο post-metal που ειλικρινά με είχε εντυπωσιάσει. Στα ίδια εντυπωσιακά για το είδος επίπεδα κινήθηκε και το "Curse These Metal Hands" και μας κράτησε ζεστούς μέχρι τη φετινή κυκλοφορία.

Ο δίσκος ανοίγει με το ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό "It Dwells" το οποίο σε ξεγελάει με μια ακουστική εισαγωγή, η οποία ταχύτατα το γυρνάει σε μια σάπια black metal επίθεση. Το τέρας βρυχάται και γρήγορα οι ρυθμοί πέφτουν και η σαπίλα γεμίζει doom/sludge λάσπες που πυκνώνουν και φτύνουν πάνω σου καυτή λάβα. Τα ακουστικά περάσματα επανέρχονται και χαλαρώνουν το τέρας. Είναι ένα βαρύ επτάλεπτο κομμάτι στο οποίο οι κιθάρες είναι προεξέχουσες και πρακτικά λένε την ιστορία μόνες τους. Επιπρόσθετα η παραγωγή, όντας εξαίσια, το εξυψώνει απίθανα. Στο αμέσως επόμενο "Rot" η γοητεία των Conjurer συναρπάζει. Απότομο, κοφτό, βαρύ και ιδιαίτερα ανήσυχο. Αποκρουστικά σημεία που μαζί με τους στίχους δίνουν φωνή σε έναν κακό φόβο, στο άγχος τους και τον τρόμο της εποχής μας. Η παράτολμη και εφιαλτική του ατμόσφαιρα είναι τρομακτικά εκπληκτική. Μουσικός metal οχετός. Ακούω Sumac, Gojira και παλιές Mastodon ιδέες στον ήχο τους. Στο "All You Will Remember" το ατμοσφαιρικό και αργό sludge metal στο στιλ των Isis ξεκινάει πανέμορφα, καθαρά φωνητικά και ομιλίες αλλάζουν τη διάθεση και ενα επίσης ατμοσφαιρικό αλλά επιθετικό black metal κλείνει τη σύνθεση. Παρόμοια λημέρια εξερευνεί και το "Basilisk". Τα φωνητικά βρόμικα, σκληρά και σάπια καθοδηγούν τους ρυθμούς και τη διάθεση ενώ τα τύμπανα και το μπάσο δείχνουν την τάση για ταχύτητα ή σύρσιμο μέσα στις λάσπες.

Ξανά το πρώτο μπάσιμο στο επόμενο "Those Years, Condemned" γίνεται με ακουστικούς και μη παραμορφωμένους ήχους. Εντός λίγων δευτερολέπτων νομίζεις ότι ακούς ένα πανέμορφο post-rock κομμάτι. Οι φωνές πάλι κάνουν τη διαφορά. Αυτός ο βραχνός και ξεσκισμένος βρόμικος όλεθρος που βγαίνει από τα έγκατα κάνει τη σύνθεση τρομακτική και ακραία σκοτεινή. Το metal τους συνεχίζει να μπλέκει συνεχώς στοιχεία doom, sludge, black και post. Γρήγορα τύμπανα, χτυπητό μπάσο, θορυβώδεις κιθάρες και σάπια φωνητικά από πάνω. Αλλαγές σε ήπιους ρυθμούς και σταθερό χτίσιμο μέχρι το επόμενο βαρύ κρεσέντο. Το hardcore ξεκίνημα του "Suffer Alone" που σε συνδυασμό με τα τσιριχτά φωνητικά (σε εναλλαγή με τα σάπια) θυμίζει αρκετά παλιομοδίτικο black metal που γεννάται μέσα από punk ιδέες και death φωτιές είναι το πιο «στα μούτρα» κομμάτι της κυκλοφορίας. Ξανά σε αργόσυρτα και ατμοσφαιρικά τοπία περνάμε στο "In Your Wake". Doom/sludge μελωδίες με post-metal αισθητική και κακοτράχαλες death/black φωνές φέρνουν στο μυαλό πολύ Amenra. Όλα κλείνουν με το "Cracks In The Pyre" ξεφεύγοντας λίγο από τα συνηθισμένα (τους). Αυτή η ας την πούμε μπαλάντα κρατάει αργό ρυθμό, ζαλίζει με τις κιθάρες και γρατζουνάει ψυχές με τα φωνητικά.

Ο δίσκος είναι μια νέα άποψη και μια πραγματική ζεύξη του πριν και του μετά του sludge metal με πολλά ατμοσφαιρικά στοιχεία και black metal πινελιές που το κάνουν ακόμα πιο κακοτράχαλο και μαύρο. Δεν είναι μόδα. Είναι ποιότητα.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET