Ανασκόπηση 2012: Hard Rock / Melodic Rock / AOR

Κάθε αρχή και δύσκολη λένε. Φέτος είναι η πρώτη φορά που hard και melodic rock έχουν τη δική τους «στέγη» στο Rocking.gr όσον αφορά τις ετήσιες ανασκοπήσεις για τη μουσική χρονιά που πέρασε. Τα παραπάνω παρακλάδια της rock έχουν την «ιδιότητα» να είναι τόσο αυτόφωτα όσο και ετερόφωτα. Αor, μελωδικό και hard rock μπορούν να σταθούν με την ίδια άνεση τόσο μόνα τους, όσο και να μπλεχτούν, συμπληρώνοντας πολλές φορές το ένα το άλλο. Στο εν λόγω άρθρο λοιπόν, θα καταπιαστούμε με τις σημαντικότερες φετινές στιγμές των συγκεκριμένων μουσικών ιδιωμάτων και εκεί που τέμνονται αλλά και εκεί που κινούνται παράλληλα.

Yesterday's News

Το 2012, δύο ήταν οι μυθικές προφητείες: μία αυτή των Μάγια για την καταστροφή του κόσμου και μία αυτή για την πολυπόθητη επανένωση των κλασικών Guns N' Roses κατά την ένταξή τους στο Rock And Roll Hall Of Fame. Καμία απ' τις δύο προφητείες δεν εκπληρώθηκε τελικά, αφού κομήτες και πλημμύρες δεν είδαμε, ενώ ο κύριος Rose έλαμψε δια της απουσίας του. Σε άλλες κόντρες, οι Bon Jovi με τους Green Day αντάλλαξαν «φιλοφρονήσεις» και η ρόδινη σχέση των Glenn Hughes και Joe Bonamassa δέχτηκε ένα γερό, απ' ότι φάνηκε, πλήγμα. Ακόμα, ο παραλίγο αντικαταστάτης του Steven Tyler, Sammy Hagar, «έκραξε» με το γάντι τους Van Halen θεωρώντας τους κατώτερους απ' τους Chickenfoot, ενώ ο Meat Loaf (ακολουθώντας μάλλον οδηγίες απ' το υπερπέραν) ανακοίνωσε την απόσυρσή του, μετά από μια τελευταία περιοδεία. Αντίθετα, οι Scorpions έδωσαν εκ νέου παράταση ζωής, υποσχόμενοι να κυκλοφορήσουν κι άλλα πράγματα, την ίδια στιγμή που οι Def Leppard υποσχέθηκαν να κυκλοφορήσουν τα... ίδια πράγματα.

Επίσης, οι Thin Lizzy «μετενσαρκώθηκαν» στους Black Star Riders και ετοιμάζουν νέο υλικό, όπως και οι Έλληνες Danger Angel, με τον Jeff Scott Soto στη θέση του παραγωγού. ΤΝΤ και Bonfire είχαν αλλαγές μελών, καθώς ο μπασίστας Victor Cito Borge αποχώρησε απ' τους πρώτους, ενώ οι δεύτεροι αντικατέστησαν τον drummer Dominik Hulshorst με τον Harry Reischmann. Ανάμεσα στις θετικότερες ειδήσεις που ακούσαμε, ήταν η πρόσκληση του Neal Schon στον Steve Perry για ένα ενδεχόμενο reunion των Journey, αλλά φυσικά και η πλήρης ανάρρωση του Tom Hamilton των Aerosmith από την επάρατη νόσο και η επιτυχημένη εγχείρηση καρδιάς του Mick Jones των Foreigner. Δυστυχώς όμως, δεν έλειψαν και οι αρνητικές ειδήσεις, με τον θάνατο του θρυλικού Ronnie Montrose να βρίσκεται στην κορυφή της λίστας.



Big Guns

Ένα από τα πιο πολυαναμενόμενα άλμπουμ της χρονιάς που πέρασε, ήταν δίχως καμία αμφιβολία το "Music From Another Dimension" των Aerosmith. Οι γερόλυκοι επέστρεψαν έπειτα από έντεκα χρόνια με καινούργια κομμάτια, χωρίς όμως να ενθουσιάσουν, αφού κινήθηκαν πιο κάτω από τον -δικαιολογημένα- υψηλό πήχη. Ακόμα, οι Black Country Communion έδειξαν επηρεασμένοι στο "Afterglow" από τα καβγαδάκια των Hughes και Bonamassa, ενώ οι Van Halen επέστρεψαν στη δισκογραφία μετά από δεκατετραετή απουσία χωρίς να παρουσιάσουν κάποιο αριστούργημα, αλλά με αρκετό κέφι. Όπως κέφι από τα παλιά και αισιοδοξία για το μέλλον έφεραν με το comeback EP τους, "Stairway To Hell", οι Ugly Kid Joe και οι επανενωμένοι The Darkness, με το "Hot Cakes". Επιστροφή μετά από πολύ καιρό και για τους Trixter, οι οποίοι άφησαν θετικές εντυπώσεις, όπως και το "Broken Bones" των Dokken και το "Emotional Fire" των Sunstorm του Joe Lynn Turner. Ακόμα, Pride Of Lions και Great White παρήγαγαν δύο αξιόλογες μελωδικές δουλειές, δικαιολογώντας τη φήμη τους στο χώρο. Το ίδιο έπραξαν και οι Gotthard, οι οποίοι αποφάσισαν να συνεχίσουν την καριέρα τους μετά τον χαμό του Steve Lee και το "Firebirth" μόνο πρόχειρη δουλειά δεν αποδείχθηκε, ικανοποιώντας και ανοίγοντας τις πόρτες για το μέλλον. Παράλληλα, ο Rick Springfield είπε να ανοίξει τις πόρτες στο υποτιθέμενο τέλος του κόσμου, με το "Songs For The End Of The World", ένα σύνολο πολύ όμορφων συνθέσεων, οι οποίες συνδύασαν κλασικά aor στοιχεία με πολλά σύγχρονα.

Επίσης, ο κιθαρίστας των Bon Jovi, Richie Sambora, κυκλοφόρησε τον τρίτο του προσωπικό δίσκο (και πρώτο μετά από δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια), αποδεικνύοντας πως έχει ακόμα προσωπικότητα μακριά απ' τα φώτα του Mr. Jovi. Παράλληλα, ένας έτερος κιθαριστικός αστέρας, ο Neal Schon, με το instrumental άλμπουμ, "The Calling", επανέφερε στο προσκήνιο την αδιαμφισβήτητη υψηλή τεχνική του κατάρτιση. Σόλο δίσκο κυκλοφόρησε και ο frontman των Καναδών Harem Scarem, Harry Hess, παρουσιάζοντας μας ένα αρκούντως όμορφο δείγμα μοντέρνου melodic rock, κινούμενος όμως κυρίως σε mid-tempo ρυθμούς. Σε τέτοιους κινήθηκε και το "Heresy And Creed" των Ten, το οποίο ήρθε μόλις ένα χρόνο μετά την περσινή μέτρια δουλειά του σχήματος και παρότι στα σημεία πιθανότατα υπερτερεί αυτής, δεν του έλειπαν οι αδυναμίες.

Είδαμε, ακόμα, τη Lita Ford να συνεχίζει το comeback που πραγματοποίησε πριν λίγα χρόνια, τους Magnum και τον Axel Rudi Pell να κρατιούνται στο ύψος τους και τους Lillian Axe να ...τσεκουρώνουν τους επικριτές τους. Ακόμα, οι Last Autumn's Dream συνέχισαν το σερί των θετικών κυκλοφοριών, όπως και οι House Of Shakira με τους White Flame, ενώ οι Loverboy στο "Rock 'N' Roll Revival" κυκλοφόρησαν καινούργιες ηχογραφήσεις παλιών hits τους, παρέα με τρία νέα κομμάτια. Νέο υλικό παρουσίασε επίσης ο Paul Sabu, οι Wig Wam, οι Ολλανδοί Vengeance και οι sleaze θρύλοι, Nasty Idols. Τέλος, οι Kiss έκαναν το καθήκον τους στο "Monster", ενώ οι Europe προσλάβανε τον Kevin Shirley να τους κάνει Black Country Communion στη θέση των Black Country Communion και όπως έδειξε το "Bag Of Bones", το νέο αυτό bluesy στυλάκι φαίνεται να τους ταιριάζει.



Juke Box Heroes

Πιο πάνω, αναφέρθηκε η «παραλίγο» επανένωση των Guns N' Roses. Όσο τέτοιου είδους σενάρια πλανώνται στον αέρα, ο Slash δείχνοντας να μην τους δίνει σημασία, συνεχίζει να δουλεύει σε δικά του project. Έτσι, στο δεύτερο solo άλμπουμ του, έδωσε παρέα με τον Myles Kennedy σε πολλούς λάτρεις του "Appetite..." αυτό που ήθελαν να ακούσουν, παρουσιάζοντας μια δουλειά με συνοχή και μεράκι. Περίσσιο μεράκι θα βρει κανείς και στην τρίτη δισκογραφική προσπάθεια των Rival Sons, οι οποίοι έκαναν το «μπαμ» πέρσι, αλλά δίχως χρονοτριβές και ουδεμία ποιοτική έκπτωση, κυκλοφόρησαν άλλο ένα εξαιρετικό πόνημα. Πραγματικά εξαιρετικό ήταν και το "The Church Of Rock And Roll" των χαβαλετζίδων Foxy Shazam. Οι Αμερικάνοι έβγαλαν ένα άλμπουμ βουτηγμένο σε ένα 70s vibe και ένα αδύνατο να του αντισταθείς ξεσηκωτικό χαρακτήρα. Στην πιο μελωδική μεριά, οι Hardline έκαναν την έκπληξη με το "Danger Zone", το οποίο αναζωπύρωσε τη φήμη της μπάντας και οι Asia έδωσαν το χαρακτηριστικότατο στίγμα τους με το "XXX", φέροντας ένα άρωμα βγαλμένο απ' το ξεκίνημα της καριέρας τους.

Στη Σουηδία, όμως, «παίζουν μπάλα» άλλου επιπέδου κι αυτό βάλθηκαν να μας το αποδείξουν για τα καλά την χρονιά που μας άφησε. Πιο συγκεκριμένα, οι H.E.A.T. εδραίωσαν τη θέση τους στο θρόνο του σκανδιναβικού μελωδικού rock με το τρίτο τους άλμπουμ, "Address The Nation" καθώς, παρά την αντικατάσταση του Kenny Leckremo με τον Erik Grönwall πίσω απ' το μικρόφωνο, κυκλοφόρησαν τον κορυφαίο δίσκο της χρονιάς στον χώρο του, ο οποίος έτυχε θερμότατης αποδοχής από οπαδούς και μη του ιδιώματος. Άξιος διεκδικητής του συγκεκριμένου τίτλου είναι βέβαια και το "Bleed And Scream" των -επίσης Σουηδών φυσικά- Eclipse του Erik Martensson, ο οποίος είχε μια διαολεμένα επιτυχημένη χρονιά. Αυτό, διότι εκτός απ' τον εξαιρετικό δίσκο της μπάντας του, δημιούργησε παρέα με τον Jimi Jamison, μια ακόμη εκ των αξιολογότερων φετινών melodic rock κυκλοφοριών, το σόλο άλμπουμ του πολύπειρου τραγουδιστή των Survivor, με τίτλο "Never Too Late".



Face Down In The Gutter

Στην αντίπερα όχθη από τις παραπάνω περιπτώσεις βρίσκεται το comeback των Tyketto. Όσο βαθιά κι αν σκάψαμε στο "Dig In Deep", δεν βρήκαμε αυτό το κάτι που είχε ξεχωρίσει το συγκρότημα στις αρχές των 90s, όταν και ξεκίνησε την καριέρα του. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τους L.A. Guns, καθώς φαίνονται να έχουν ξεμείνει από σφαίρες. Άσφαιρα έριξε και ο Jeff Scott Soto με τον τέταρτό του δίσκο, με το ταλαντούχο αναμφίβολα λαρύγγι του να μην είναι ικανό να καλύψει τις αρκετές αδυναμίες των συνθέσεων. Οι Last Vegas, τώρα, μάλλον πήραν τις λάθος αποφάσεις στο "Bad Decisions", αφού δεν κατάφεραν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Λάθος απόφαση ήταν για πολλούς και η κίνηση του Robert Tepper να στραφεί σε πιο εσωστρεφής μουσικές φόρμες, στο "New Life Story". Επίσης, στο "Common Destiny" οι Jaded Heart αποπειράθηκαν να συνδυάσουν τα μελωδικά και τα power metal στοιχεία τους, χωρίς όμως να παρουσιάσουν κάτι περισσότερο από λίγες καλές στιγμές, όπως και οι Love.Might.Kill, οι οποίοι εμφάνισαν έναν κάπως πιο βαρύ ήχο απ' το περσινό επιτυχημένο ντεμπούτο τους. Ακόμα, το "Awakening" του project του Tom Galley, Phenomena, μπορεί να είχε αρκετά μεγάλα ονόματα στα φωνητικά, αλλά στερήθηκε εντέλει ουσίας. Παγωμάρα επίσης προκάλεσε το πόνημα της σύμπραξης Michael Kiske και Kai Hansen. Το supergroup των Unisonic έδειχνε να έχει όλα τα φόντα για να ταράξει τα νερά αλλά τελικά μάλλον επρόκειτο μονάχα για μια σταγόνα στον ωκεανό.



Ready An' Willing

Δυναμικό πέρασμα σε ένα ευρύτερο κοινό, μέσω του παρθενικού τους δίσκου σε μεγάλη δισκογραφική, έκαναν οι Βορειοϊρλανδοί Million Dollar Reload. Μπήκαν με τσαμπουκά στα «πράγματα», με μεστές συνθέσεις και βρώμικο, σκονισμένο rock & roll, βγαλμένο από το Λος Άντζελες των 80s. Ξεκάθαρο και απλό rock & roll μας προσέφεραν και οι κυκλοφορίες των Babyjane και The Brimstone Days, μπάντες που έκαναν ένα βήμα πιο κοντά στην ευρύτερη αναγνώριση. Επίσης, στο δεύτερο άλμπουμ τους φάνηκαν να βρίσκουν τον δρόμο τους οι Bad Poetry Band, αφού πέτυχαν τη χρυσή τομή μεταξύ hard rock, punk και ολίγον heavy metal, όλα δεμένα σε ένα «ωμό» ηχητικό πακέτο. Ωραίο μίγμα glam, power και μελωδικών στοιχείων παρουσίασαν και οι Dynazty με το "Sultans Of Sin", ανεβαίνοντας κάμποσα σκαλοπάτια στην ιεραρχία της σκανδιναβική μουσικής σκηνής, ενώ το ντεμπούτο του supergoup των Impera, "Legacy Of Life", απέδωσε τα αναμενόμενα.

Ακόμα, οι Sturm Und Grand, με το "Graduation Day" έδωσαν αρκετές κολλητικές στιγμές, οι Eternal Of Sweden τράβηξαν τα βλέμματα με τον πρώτο τους δίσκο και οι Beautiful Beast μας γύρισαν στα τέλη 80s / αρχές 90s, με το καθαρόαιμο glam metal τους. Καθαρό, απλό και βαρύ hard rock μας έδωσε και το ντεμπούτο των Devil's Train του δικού μας Δημήτρη Λιαπάκη, ενώ ωραίος ήταν ο συνδυασμός metal και melodic στοιχείων που παρουσίασαν οι Nubian Rose στην πρώτη τους δισκογραφική απόπειρα, ονόματι "Mountain". Ακόμα, οι οπαδοί του aor θα πρέπει να κρατήσουν τους Oxygen στο μυαλό τους, αφού το πρώτο τους άλμπουμ, "Final Warning", δεν πρόκειται να τους απογοητεύσει. Καλά δείγματα δείξανε, τέλος, και οι Έλληνες Cyanide 4, με το sleazy "Everyday Is A Masquerade".



Wild In The Streets

Στο συναυλιακό τοπίο τώρα, η χρονιά δεν ήταν και η πιο γεμάτη όσον αφορά τη χώρα μας, αφού δεν είδαμε και πολλά μεγάλα ονόματα του hard ή μελωδικού χώρου. Όπως και να 'χει πάντως, είχαμε την τύχη να απολαύσουμε τους Y&T, με τον Dave Meniketti και την παρέα του να σκορπάνε ευχαρίστηση σε όσους βρέθηκαν στο Κύτταρο τον περασμένο Σεπτέμβρη. Πολύ θετικές εντυπώσεις άφησαν και οι εμφανίσεις των Thin Lizzy σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αφού το συγκρότημα ικανοποίησε με την απόδοσή του, ενώ ο μεγάλος Michael Schenker πέρασε κι αυτός απ' τα μέρη μας και παρά μερικών δικαιολογημένων παραπόνων σχετικά με το setlist, έτυχε αρκετά θερμής αποδοχής. Βέβαια, αξίζει να αναφερθεί η απογοήτευση της ακύρωσης της συναυλίας των Answer, αφού χάθηκε η ευκαιρία να πετύχουμε το συγκρότημα σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα στιγμή της καριέρας του.

Εκτός των συνόρων, το Rocking.gr βρέθηκε στη γείτονα Βουλγαρία, για το φεστιβάλ Sofia Rocks, όπου headliners ήταν οι Guns N' Roses, όπως και στο Gods Of Rock του Μιλάνου, στο οποίο είδαμε, μεταξύ πολλών άλλων, The Darkness, Gotthard και Motley Crue. Ακόμα, δώσαμε το παρών στο Download Festival της Αγγλίας, απ' όπου σας μεταφέραμε, ανάμεσα σε πολλά μεγάλα ονόματα, τις εμφανίσεις των Slash, The Quireboys, Sebastian Bach, Steel Panther, Rival Sons, Ugly Kid Joe και των ανερχόμενων Heaven's Basement και Red White & Blues.

Future World

Η χρονιά που πέρασε χαρακτηρίστηκε από δισκογραφικές επιστροφές μερικών τεράστιων ονομάτων και από κάποιες πολύ ωραίες εκπλήξεις απ’ εκεί που δεν τις περιμέναμε. Σε γενικές γραμμές λοιπόν, δεν υπάρχει χώρος για πολλά παράπονα, παρά μόνο προσμονή για το τι μας επιφυλάσσει μουσικά το νέο έτος. Έχουμε να αναμένουμε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες, με μπάντες όπως οι Krokus, οι Pretty Maids, οι Pink Cream 69 και οι ακούραστοι The Answer, να ετοιμάζουν καινούργια πράγματα. Ίδωμεν...