The Last Vegas

Bad Decisions

AFM (2012)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 21/01/2013
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Οι The Last Vegas είναι από τις περιπτώσεις συγκροτημάτων που παρόλο που είχαν κάποιο «σπρώξιμο» από μεγαλύτερους σε φήμη καλλιτέχνες, οι δισκογραφικές κινήσεις τους αφορούν μόνο τους οπαδούς ενός είδους. Τρία χρόνια πριν τους είχε βοηθήσει ο Nikki Sixx των Mötley Crüe στην παραγωγή του τότε άλμπουμ τους, "Whatever Getts You Off", ενός δίσκου που οι λέξεις glam και sleaze κυριαρχούσαν σε κάθε νότα. Αυτό και μόνο έκανε το όνομά τους ευρέως γνωστό σε όλον τον χώρο του εν λόγω ιδιώματος.

Φέτος το δισκογραφικό βήμα που έκαναν δεν μπορώ να πω ότι είναι το ιδανικό. Χωρίς να αλλάξουν μουσικό στυλ έκφρασης δυστυχώς δεν συγκινούν παρά μόνο ένα συγκεκριμένο target group οπαδών και πάλι. Αν είστε οπαδοί καλλιτεχνών όπως οι Guns N' Roses, Cinderella, Alice Cooper και Mötley Crüe, ίσως βρείτε την δουλειά ενδιαφέρουσα. Για μην αδικήσω την μπάντα, οι συνθέσεις δεν αποδίδονται με άσχημο τρόπο. Βασισμένοι σε όλα τα στοιχεία που έχουν χαρακτηρίσει τα προαναφερθέντα σχήματα, παίζουν αξιοπρεπώς. Τα τραγούδια είναι δομημένα με όλες τις γνωστές φόρμουλες όσων καταπιάνονται με το ύφος, δηλαδή αξιόλογες μελωδίες, πιασάρικα ρεφρέν, μέρη με κάπως γρήγορα και πιο αργά σημεία αλλά και την ηχητική βρωμιά, αλητεία και ποζεριλίκι που διακατέχει το glam/sleaze.

Αυτό που όμως θα περάσει και δεν θα σε ακουμπήσει είναι οι ίδιες οι συνθέσεις. Οι επιρροές τους δεν θα «χαλάσουν» κανέναν. Δεν υπάρχουν όμως τα κομμάτια έστω και αν είναι δύο-τρία σε σύνολο 12 που βρίσκονται στον δίσκο (λάθος κίνηση για μένα, γιατί δυσχεραίνουν πιο πολύ την ακρόασή τους) που να «σηκώσουν» τον δίσκο. Ό,τι ακούς σου μοιάζει πολύ τετριμμένο και πολύ μα πολύ ήδη παιγμένο. Την παράγωγη έχει αναλάβει ο Johnny K., γνωστός για τις δουλειές του με τους Megadeth, Disturbed και Airbourne, αλλά παρόλα αυτά οι συνθέσεις «δεν τραβάνε». Δυστυχώς οι «Κακές Αποφάσεις» θα χαθούν στον κυκεώνα των κυκλοφοριών, αφού απευθύνονται μόνο σε πολύ φανατικούς οπαδούς του είδους. Όσο το ακούσεις δεν θα το απορρίψεις άμεσα, μιας και η ακρόαση δεν θα σε ενοχλήσει, ειδικά αν την κάνεις σαν «χαλί» παράλληλα με κάτι άλλο. Οι συνθέσεις όμως δεν θα έχουν διαρκείς ακροάσεις, παρά μόνο πάρα πολύ λίγες μετρημένες στο ένα χέρι, και μετά καταχώρηση του άλμπουμ στην αλφαβητική ή μη δισκοθήκη του καθενός. Ίσως οι πολύ πολύ φανατικοί του είδους να το ακούσουν παραπάνω, αλλά ο μέσος οπαδός έστω και του εν λόγω είδους όχι.

Το ταλέντο σίγουρα υπάρχει αλλά από ότι φαίνεται συνθέτουν κομμάτια μόνο για τους παρωπιδιασμένους οπαδούς του είδους, αδιαφορώντας μάλλον για τους υπόλοιπους. Θα σκεφτείτε «μα καλά, κακό είναι αυτό;» και ίσως να έχετε δίκιο. Όταν όμως θέλεις να ξεχωρίσεις από τη μάζα, πρέπει να έχεις αυτό το κάτι που θα σε κάνει να ακουστείς πολύ, ακόμα και αν παίζεις όπως άλλοι. Ο τρόπος και το feeling που εκπέμπεται σε αναδεικνύει στον κόσμο, κάτι που οι The Last Vegas ακόμα δεν έχουν. Τι θα κάνουν μελλοντικά; Θα δούμε και θα κριθούν.
  • SHARE
  • TWEET