Τα δέκα καλύτερα alternative άλμπουμ για το πρώτο μισό του 2024

Το πρώτο μισό της χρονιάς που διανύουμε αφήνει ήδη πίσω πολλή και καλή μουσική σε όλο το φάσμα που καλύπτουμε στο Rocking.gr. Οι συντάκτες που καλύπτουν το rock, το metal και τον alternative ήχο ψήφισαν και το αποτέλεσμα παρουσιάζεται από το site μας σε τρεις αντίστοιχες λίστες.

Κυρίες και κύριοι, αυτοί είναι οι καλύτεροι alternative δίσκοι για το πρώτο μισό του 2023, στο πρώτο από τα τρία άρθρα μας.

10. Avalanche Kaito - Talitakum

«Τα τρελά κρουστά, οι νευρικές κιθάρες και η άγνωστη γλώσσα μιας ποίησης του δρόμου είναι τα βασικά συστατικά ενός γκρουπ που φαντάζει ζωντανό, αφυπνισμένο και λυτρωτικά αυθεντικό. Ο αυτοσχεδιασμός, η φωτιά της live τους ενέργειας και η απλή διάθεση να μην μπουν σε κάποιο κουτί, είναι συστατικά ικανά να δημιουργήσουν ίσως έναν από τους πιο έξοχους experimental rock δίσκους που θα ακούσουμε φέτος.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

9. Fat White Family - Forgiveness Is Yours

«Το "Forgiveness Is Yours" δεν είναι ένας εύπεπτος δίσκος καθώς έχει τις προκλήσεις του και τις αβανγκάρντιλες του (πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι άλλωστε;) αλλά, στο δικό μου αυτί τουλάχιστον, ακούγεται φτιαγμένος από τα υλικά των "μεγάλων" δίσκων της ευρύτερης rock μουσικής, που, πιθανά σε άλλες εποχές, να τους τοποθετούσε στο πάνθεο των καλλιτεχνών που πάνε ένα βηματάκι παραπέρα, όχι μόνο τη σκηνή τους, αλλά όλο τον σύγχρονο ήχο»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

8. One Step Closer - All You Embrace

«Οι One Step Closer, στο δεύτερο άλμπουμ τους τα κατάφεραν εκ νέου. Πλέον, οφείλουμε να τους αντιμετωπίζουμε ως πολλά περισσότερα από ένα κρυφό μυστικό, ή ένα απλώς ανερχόμενο σχήμα. Το "All You Embrace", μέσα σε όλη την ειλικρίνεια του, ξεπροβάλλει ως ένα άλμπουμ ικανό να επισκιάσει μια σκηνή που κοχλάζει, όπως και να κάνει κόσμο να ασχοληθεί με ένα ιδίωμα που πιθανώς να θεωρεί παρωχημένο»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

7. Yard Act - Where’s My Utopia?

«Δίσκος νούμερο δύο για τους πολύκροτους Yard Act, λοιπόν, κι η φήμη δεν φαίνεται να τους χαρίζει την πολυπόθητη ουτοπία που μπορεί να ονειρεύονταν. Η ματαίωση, όμως, κρύβει και μία λύτρωση από τα βάρη της προσδοκίας, και με γλυκόπικρο τρόπο καταλήγουν να απορρίπτουν την ίδια την έννοια μίας μυθικής Αρκαδίας, για χάρη της υπόσχεσής της, για χάρη της ικανοποίησης να συνεχίζεις την αναζήτηση και την κατασκευή της σε πείσμα των καιρών»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

6. Sprints - Letter To Self

«Tο "Letter To Self" είναι μέσα στα πιο αξιομνημόνευτα rock ντεμπούτα της χρονιάς. Με όπλο την ορμή του και τα φοβερά του τραγούδια, στήνει ένα μελωδικό garage punk party που σφύζει από ενέργεια. Η λογική λέει πως αυτό είναι μόνο η αρχή μιας πολλά υποσχόμενης καριέρας και οι Sprints μοιάζουν να είναι το νέο αστεράκι που ανέτειλε στον rock μας ουρανό.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

5. Slowshift - World Going One Way

«Το "World Going One Way", είναι μια δουλειά βιωματική, ένα άλμπουμ γεννημένο μέσα από την αγάπη για τη μουσική και την καλλιτεχνική ανησυχία. Ως τέτοιο, αποτελεί και την ευχάριστη έκπληξη της χρονιάς. Ένα ντεμπούτο που με την ταπεινότητα αλλά και τη φιλοδοξία του, είναι ουσιώδες, εμβληματικό μα κυρίως, συγκινητικό»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

4. Shellac - To All Trains

«Τιμώντας τη διάχυτη βλασφημία του, μέσα μου υπάρχει μια ελπίδα πως εφόσον δεν έγινε σε τρεις μέρες, σε τρείς εβδομάδες ο Steve Albini θα αναστηθεί για να μας προσφέρει τη μουσική σωτηρία. Οι περισσότερες πιθανότητες είναι αυτό να μη συμβεί, η παρακαταθήκη όμως του "To All Trains" είναι αρκετή για να βάλει τη γλυκιά γεύση στο γλυκόπικρο χαρακτήρα της τελευταίας ελπίζουμε, κυκλοφορίας των Shellac»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

3. The Smile - Wall Of Eyes

«Το "Wall Of Eyes" είναι συνολικά ένα θαυμάσιο άλμπουμ που δεν παλεύει να αποδείξει τίποτα και δεν εκβιάζει τίποτα. Παρά το γεγονός πως ελάχιστοι - ή και κανείς; - δεν μπορεί να γράψει τόσο καλό, στα όρια του deep listening, art rock στις μέρες μας, δεν αποπνέει κανέναν ελιτισμό, παρά είναι εκεί διαθέσιμο για όποιον ακροατή επιθυμεί να σκάψει στα ωραία του μυστικά.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

2. Beth Gibbons - Lives Outgrown

«Με τα αμέτρητα διαφορετικά ηχοχρώματα, τις γλυκές ακουστικές κιθάρες, τα πανέξυπνα και υπόκωφα κρουστά του Lee Harris των Talk Talk και φυσικά με την ανατριχιαστική φωνή της Beth, το "Lives Outgrown" είναι τελικά ένα πλήρες μουσικό ταξίδι που συνδυάζει νου και καρδιά, σε γενναίες δόσεις. Πίσω από τον ήπιο χαρακτήρα του κρύβονται πολλές μουσικές περιπέτειες, που θα αποκαλυφθούν με τις προσεκτικές, προσωπικές ακροάσεις»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο

1. Chelsea Wolfe - She Reaches Out To She Reaches Out To She

«Όταν οι ακροάσεις τελειώσουν και η ιέρεια επιστρέψει στο σκοτάδι, δεν θα έχεις μείνει στο κενό. Το “She Reaches Out To She…” είναι από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις απαιτητικών έργων τέχνης τα οποία βρίσκουν στην αποδόμηση και την ηχητική πίεση τον τρόπο να γαληνεύσουν την ψυχή και να ενδυναμώσουν. Να διαφυλάξουν την ελπίδα. Στην πιο ανθρώπινη στιγμή της, η Chelsea Wolfe δεν αυτοεγκλωβίζεται, αλλά επικοινωνεί τους δαίμονές της δημιουργικά, ανακουφίζοντας αυτή και εμάς.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική πατώντας πάνω στο εξώφυλλο