Sofia Rocks 2012 (Guns N' Roses, Kaiser Chiefs, Within Temptation, Ugly Kid Joe) @ Vasil Levski Stadium, 08/07/12

Το διήμερο festival στην γειτονική Βουλγαρία έμοιαζε εξαρχής ως μια άκρως αξιόλογη μουσική πρόταση, αφού συνδύαζε το τεράστιο όνομα των Guns N' Roses με άλλα σημαντικά συγκροτήματα όπως οι Godsmack, o Iggy Pop με τους Stooges, οι Within Temptation και πολλοί άλλοι. Το «χλιαρό» φεστιβαλικό καλοκαίρι της χώρας μας καθώς και η προσιτή τιμή του event της Σόφιας παρακίνησαν και φέτος το ελληνικό κοινό να «μεταναστεύσει». Δυστυχώς όμως η ακύρωση της εμφάνισης του headliner του Σαββάτου, Godsmack, όπως και ολόκληρης της ευρωπαϊκής περιοδείας τους, άφησε την ημέρα «ορφανή» με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος των εκδρομέων να προτιμήσουν την μονοήμερη εξόρμηση. Για την ιστορία, το line up της πρώτης μέρας του festival αποτέλεσαν οι Trivium, Clawfinger, Heaven Shall Burn, Scar Symmetry και Sweet Savage.

Λίγες μέρες πριν την ημερομηνία της συναυλίας και ενώ όλα είναι έτοιμα, ενημερωνόμαστε για την αντίστοιχη ακύρωση της περιοδείας της μπάντας του Lou Gramm. Ο κάποτε τραγουδιστής των Foreigner θα αποτελούσε ιδανικό άνοιγμα της ημέρας και σπάνια ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια από τις σημαντικότερες rock φωνές. Η ματαίωση αυτή δεν θα ήταν όμως η τελευταία. Ανήμερα Κυριακής, με τους 'Ελληνες εκδρομείς να βρίσκονται ήδη καθ'οδόν και ακόμα μια ανακοίνωση λαμβάνει χώρα. Αυτή τη φορά, σειρά είχε ο Iggy Pop o οποίος μετά τον τραυματισμό στο πόδι του κατά την εμφάνιση των Stooges στην Ουγγαρία δέχεται τις συμβουλές ξεκούρασης των ιατρών του και δίνει τέλος με τον χειρότερο τρόπο στις ακυρώσεις ονομάτων του φετινού Sofia Rocks.

Με αυτά και αυτά φτάσαμε στο Vasil Levski Stadium αρκετά νωρίς και πίνοντας τις πρώτες μπύρες κρίναμε ως σημαντικότερο να κάνουμε συντήρηση δυνάμεων και να προστατευτούμε από τον καυτό μεσημεριανό ήλιο παρά να παρακολουθήσουμε τις δυο ντόπιες μπάντες που άνοιγαν την ημέρα. Οι Der Hunds και οι D2 μπορεί να έκαναν τους λίγους παρευρισκόμενους να τραγουδήσουν μαζί τους αλλά κατά τα άλλα δεν πιστεύω ότι έχουν να προσφέρουν τίποτα ιδιαίτερο.

Πρώτο σημαντικό όνομα της ημέρας ήταν πλέον οι Ugly Kid Joe, ένα αυγκρότημα που όλοι γνωρίζουν αλλά κανείς δεν είχε φανταστεί ότι θα παρακολουθούσε ποτέ ζωντανά. Οι Καλιφορνέζοι μετά από χρόνια απραξίας και ενασχόλησης μόνο με διαφορετικά προσωπικά projects επέστρεψαν πιο δυνατοί από ποτέ με το φετινό "Stairway To Hell", αλλά στο συγκεκριμένο live δεν έδειξαν καμία διάθεση προώθησης καινούργιου υλικού. Το "I'm Alright" αποτέλεσε το μοναδικό κομμάτι του φρέσκου EP τους μέσα στο κατά τα άλλα «greatest hits» set τους.



Ο frontman Whitfield Crane συνεχίζει να συντηρεί τόσο τις φωνητικές του ικανότητες όσο και την περίσσια τρέλα του. Δεν σταμάτησε να ξεσηκώνει λεπτό το κοινό, ασχολήθηκε αρκετά με τους καθήμενους στην κερκίδα και δεν δίστασε να διασχίσει όλοκληρο το στάδιο συνεχίζοντας να τραγουδά τις επιτυχίες της μπάντας. "Neighbor", "Goddamn Devil" και φυσικά τα "Cat's In The Cradle" και "Everything About You" έγιναν αποδεκτά με ενθουσιασμό από τον κόσμο που συνόδεψε στα φωνητικά τον Whitfield.

Setlist: Into / V.I.P. / Dialogue / Neighbor / Panhandlin' Prince / C.U.S.T. / Milkman's Son / Cat's In The Cradle (Harry Chapin cover) / I'm Alright / Sandwich / Tomorrow's World / Goddamn Devil / God / Everything About You

Συνέχεια με τους Ολλανδούς Within Temptation στην πρώτη εμφάνισή τους στη Βουλγαρία. Με έναν ήχο τόσο καθαρό και δυνατό που θα κόστιζε τις θέσεις όλων των υπευθύνων του φετινού Rockwave και ένα setlist βασισμένο στα πιο ανεβαστικά κομμάτια τους κέρδισαν με ευκολία το, έτσι και αλλιώς θερμό, κοινό.



Όλα τα βλέμματα πάνω στην Sharon Den Adel η οποία έχει εξελιχθεί σε μια από τις αξιολογότερες frontwomen τόσο από πλευράς φωνητικών όσο και γενικής παρουσίας επί σκηνής. Αισθητή η απουσία του Robert Westerholt, κιθαρίστα του συγκροτήματος από την αρχή της καριέρας του που αποφάσισε να αποσυρθεί από τις ζωντανές εμφανίσεις ώστε να επικεντρωθεί στην παραγωγή, σύνθεση αλλά και στην φροντίδα των τριών παιδιών που έχουν αποκτήσει αυτός και η Sharon.

Η ακύρωση της εμφάνισης των Stooges επέτρεψαν στους Ολλανδούς να παρουσιάσουν ένα σχεδόν ολοκληρωμένο set με όλες τις επιτυχίες των τελευταίων ετών αγνοώντας φυσικά τα κομμάτια του πρώτου τους δίσκου τα οποία τώρα πλέον θα μπουν για τα καλά στον πάγο. Ο Keith Caputo συνόδευσε μέσω videowall στο "What Have You Done" και οι Within Temptation επηρεασμένοι από την ανταπόκριση του κοινού υποσχέθηκαν ότι δεν θα χρειαστούν άλλα δεκαέξι χρόνια  για να επιστρέψουν στη Βουλγαρία.

Setlist: Intro (Mother Maiden short movie) / Shot In The Dark / In The Middle Of The Night / Faster / Fire And Ice / Ice Queen / Our Solemn Hour / Intro (Sinéad short movie) / Sinéad / What Have You Done / Iron / Angels / Memories / Where Is The Edge / The Heart Of Everything / Mother Earth

Μέσα σε μια μέρα όπου τα συγκροτήματα δεν είχαν σχεδόν καμία μουσική συνοχή μεταξύ τους οι Kaiser Chiefs ήταν το πιο «περίεργο» όνομα του festival. Το κοινό όμως έδειχνε αποφασισμένο να διασκεδάσει και τα χίλια και ένα hit-άκια των Βρετανών έμοιαζαν ιδανικά για να ικανοποιήσουν τον σκοπό αυτό.



Έναρξη με το "Put Me On The Cover Of Your Magazine" από την εποχή που ονομάζονταν ακόμα Parva και από και πέρα όλες οι μεγάλες επιτυχίες τους που αποδείχτηκαν ικανές για να ξεσηκώσουν ακόμα και το πιο hard rock/metal κοινό. Στο παραπάνω βοήθησε και η γενική παρουσία του τραγουδιστή Ricky Wilson που εκτός από την συνήθειά του να σκαρφαλώνει στις πλαϊνές κολώνες του stage, ζήλεψε τον frontman των Ugly Kid Joe και έφτασε μέχρι τις κερκίδες του σταδίου για να τραγουδίσει μαζί με τους παρευρισκόμενους.

Μοναδικό σημείο όπου η εμφάνιση τους έκανε μια μικρή «κοιλιά», ήταν στα κομμάτια από το πρόσφατο "The Future Is Medieval" αποδεικνύοντας την φθίνουσα πορεία του συγκροτήματος μετά από τα προηγούμενα εμπορικά επιτυχημένα albums τους.

Setlist: Put Me On The Cover Of Your Magazine (Parva cover) / Never Miss A Beat / Everything Is Average Nowadays / Little Shocks / Everyday I Love You Less And Less / I Predict A Riot / Kinda Girl You Are / On The Run / Ruby / The Angry Mob / Love's Not A Competition (But I'm Winning) / Oh My God

Είχε φτάσει όμως επιτέλους η ώρα για τους headliners της ημέρας αλλά και του μεγαλύτερου ονόματος του διήμερου festival. Δέκα λεπτά νωρίτερα από το προγραμματισμένο (ασυνήθιστο γεγονός αν ονομάζεσαι Axl Rose) και η εισαγωγή της βραδιάς με το "Splitting The Atom" των Massive Attack προετοίμασε το κοινό για το εναρκτήριο "Chinese Democracy". Ο πραγματικός ενθουσιασμός όμως επήλθε με τα επόμενα "Welcome To The Jungle", "It's So Easy" και "Mr. Brownstone" το οποίο ο Axl αναγκάστηκε να διακόψει για να προτρέψει το κοινό να κάνει μερικά βήματα ώστε να αποφευχθούν ενδεχόμενα ατυχήματα.



Για να περιγραφεί η συνέχεια θα ήταν απαραίτητο ένα τεράστιο κείμενο, τόσο όσο το γιγαντιαίο setlist της βραδιάς διάρκειας τριών ωρών και δέκα λεπτών, το μεγαλύτερο όλοκληρης της περιοδείας. Κορυφαίες στιγμές για τον γράφοντα το μεγάλο απωθημένο "Estranged" αλλά και το συγκινητικό "Civil War", συνθέσεις που επανήλθαν μετά από απουσία πολλών ετών. Πέρα από αυτά όμως όλα τα κομμάτια που θα περίμενε κανείς σε μια συναυλία των Guns N' Roses ήταν εκεί για να συμπληρώσουν το ιστορικό ενός μεγάλου συγκροτήματος.

Η φωνή του Axl Rose βρίσκεται γενικά σε καλή κατάσταση αντιμετωπίζοντας όμως και ορισμένα προβλήματα σε κομμάτια όπως το "You Could Be Mine". Αρκετά και τα τζαμαρίσματα ώστε να πάρει τις απαραίτητες ανάσες ώστε να ανταποκριθεί στην διάρκεια της βραδιάς. Σε αυτό βοήθησαν και τα υπόλοιπα μέλη που αναλάμβαναν τα φωνητικά στα δικά τους κομμάτια. Έτσι ακούσαμε τον Tommy Stinson στο "Motivation" και τον Bumblefoot στο "Glad To Be Here". Όλα τα παραπάνω δείχνουν εκτός των άλλων ότι οι Guns N' Roses είναι ένα ολοκληρωμένο συγκρότημα όπου το κάθε μέλος έχει τον δικό του ρόλο.



Τι άλλο περιείχε αυτή η βραδιά ώστε να μας προκαλεί τέτοιο ενθουσιασμό για τους Guns N' Roses; Ένα ανατριχιαστικό "November Rain", το "Used To Love Her", το "Baba O' Riley" των The Who στο πιάνο solo του Dizzy Reed, των Axl στο "Αnother Brick In The Wall Pt. 2", τα "Street Of Dreams" και "This I Love" που αποδεικνύουν ότι το "Chinese Democracy" στέκεται επάξια δίπλα στους δισκογραφικούς ογκόλιθους του συγκροτήματος, ένα γεμάτο στάδιο να τραγουδά τα "Don't Cry" και "Κnockin' On Heaven's Door" και ένα τεράστιο encore αντάξιο ολόκληρης της βραδιάς.

Το "Madagascar", ίσως το κορυφαίο κομμάτι του τελευταίο δίσκου των Guns ήταν μόνο η άρχη. Συνέχεια με τις διασκευές στo "Dead Flowers" των Stones και το "Whole Lotta Rosie" των AC/DC και την έκπληξη που προκάλεσε το άκουσμα του "Patience" πριν η βραδιά κλείσει πανηγυρικά με το απαραίτητο "Paradise City" μέσα σε μια πανδαισία πυροτεχνημάτων και κονφετί.



Συμπερασματικά, Οι Guns N' Roses του 2012 είναι ένα σφιχτοδεμένο συγκρότημα αποτελούμενο από αξιόλογους και τεχνικά καταρτισμένους μουσικούς που προτιμούν να αλωνίζουν την σκηνή παρά να κρύβονται πίσω από την βαριά σκιά του Axl Rose. O τελευταίος δείχνει ότι περνά δεύτερη εφηβεία αλλά αυτή την φορά δείχνει την αξία του πάνω στην σκηνή με μεγαλειώδη shows και setlists που ανταμείβουν το εκάστοτε κοινό. Έτσι και η εμφάνιση των Guns N' Roses στην Σόφια αποτέλεσε το highlight μιας ημέρας όπου όλα τα συγκροτήματα πρόσφεραν το 100% των δυνατοτήτων τους.

Setlist:

Intro: Splitting The Atom (Massive Attack cover)
Chinese Democracy
Welcome To The Jungle
It's So Easy
Mr. Brownstone
Sorry
Jam
Rocket Queen
Estranged
Better
Richard Fortus Guitar Solo
Live And Let Die (Paul McCartney & Wings cover)
This I Love
Shackler's Revenge
Used To Love Her
Motivation (Tommy Stinson song, Tommy Stinson on vocals)
Dizzy Reed Piano Solo (Baba O' Riley, The Who cover)
Street Of Dreams
You Could Be Mine
DJ Ashba Guitar Solo
Sweet Child O' Mine
Another Brick In The Wall Pt. 2 (Pink Floyd cover)
Axl Rose Piano Solo (Goodbye Yellow Brick Road / Someone Saved My Life Tonight, Elton John covers)
November Rain
Glad To Be Here (Bumblefoot cover, Bumblefoot on vocals)
Don't Cry
Civil War
Jam
Knockin' On Heaven's Door (Bob Dylan cover)
Jam
Nightrain
----------
Jam
Madagascar
Dead Flowers (The Rolling Stones cover)
Wholle Lotta Rosie (AC/DC cover)
Jam
Patience
Jam
Paradise City

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας