Michael Schenker's Temple Of Rock, Fury UK @ Fuzz Club, 20/04/12

Χαράς ευαγγέλια για τους παλιοροκάδες της χώρας μας σήμαναν τα νέα της συναυλιακής επιστροφής του Michael Schenker μετά από πολύχρονη απουσία, με τους Michael Schenker’s Temple Of Rock, την προσωπική δηλαδή μπάντα του σπουδαίου Γερμανού κιθαρίστα. Επιπλέον, η παρουσία των Francis Buchholz και Herman Rarebell στο lineup θα υλοποιούσε μία άτυπη αναβίωση κατά τα 3/5 της σύνθεσης της "Lovedrive" περιόδου των Scorpions, γεγονός που ενδεχομένως τράβηξε ακόμη περισσότερο κόσμο στο Fuzz το βράδυ της Παρασκευής, γεμίζοντας κατά έναν ικανοποιητικό βαθμό τον χώρο. Άλλωστε, τόσα σημαντικά κομμάτια της hard rock Ιστορίας, όπως αυτά που γεννήθηκαν στις χρυσές εποχές των UFO, Scorpions και MSG, δεν βρίσκονται τόσο συχνά μαζεμένα...

Ακριβώς στις 21:00, σαν τυπικοί Εγγλέζοι δηλαδή, οι Fury UK πήραν τις θέσεις τους στη σκηνή και το παραδοσιακότατο heavy metal τους άρχισε να καταλαμβάνει τον χώρο. Η τριάδα από το Manchester, η οποία έχει για κινητήρια δύναμή της τα αδέρφια Chris και Luke Appleton, παρουσιάστηκε αρκούντως δεμένη και άνετη πάνω στο σανίδι, μπαίνοντας με φούρια (όπως άλλωστε επιτάσσει και το όνομά της) με τρία απανωτά κομμάτια πριν καν πει το πρώτο «καλησπέρα» στο κοινό.



Αποδίδοντας κομμάτια από τα τέσσερα άλμπουμ τους, ανάμεσα από τα οποία ξεχώρισε το ελληνοπρεπές "Athena", το "Death By Lightning" και το ολοκαίνουριο "Taste The Blood", οι Άγγλοι διασκέδασαν τις εντυπώσεις στα 45 λεπτά που είχαν στη διάθεσή τους, δίνοντας την εικόνα μιας μπάντας που έχει βάλει όλα τα απαραίτητα συστατικά σε μια σειρά, αφήνοντας ωστόσο τελευταία την έμπνευση και την πρωτοτυπία...

Ακόμη 45 λεπτά αναμονής χρειάστηκε να περάσουν προτού το συγκρότημα της βραδιάς εμφανιστεί ενώπιον του ελληνικού κοινού. Με μερικώς διαφορετικό lineup σε σχέση με αυτό που τον συνόδευσε στο αμερικάνικο σκέλος της περιοδείας καθώς και σ’ αυτό της Ιαπωνίας, ο αγέραστος «Μιχαλάκης» είχε στο πλευρό του το rhythm section των Scorpions της περιόδου 1977-1992, Francis Buchholz και Herman Rarebell, τον «πολύ» Doogie White πίσω απ’ το μικρόφωνο, με τον μόνιμο sessionά Wayne Findlay (ρυθμική κιθάρα, πλήκτρα, δεύτερα φωνητικά) να κρατάει τα μπόσικα.



Η ερωτοτροπία μεταξύ του ξανθού κιθαρίστα και της Flying V του άρχισε με τα "Into The Arena" και "Armed And Ready" των MSG, τα οποία έδειξαν κατά μεγάλο ποσοστό πώς θα πήγαινε και η υπόλοιπη βραδιά. Η μπάντα σαν σύνολο ήταν οριακά ικανοποιητική, δικαιολογημένα όμως, αφού αυτή η εμφάνιση αποτέλεσε και την πρώτη του συγκεκριμένου lineup, ωστόσο η όρεξή της υπερκάλυπτε τις όποιες αδυναμίες. Το αναμενόμενο πέρασμα από το "Lovedrive" έγινε με το ομότιτλο τραγούδι, το "Another Piece Of Meat" και το "Coast To Coast" - τα κομμάτια δηλαδή στις στουντιακές εκτελέσεις των οποίων συνεισέφερε με τα solo του ο Schenker, με το μεγαλύτερο μέρος του κοινού να δείχνει την προτίμησή του σε όσες επιλογές ακούστηκαν από τη μεσαία και λαοφιλέστερη περίοδο των Scorpions.

Ο φανερά ανανεωμένος Schenker βρισκόταν σε μεγάλα κέφια, εκτελώντας άψογα κομμάτια από όλες τις περιόδους της καριέρας του, ωστόσο ο ήχος της κιθάρας του είχε συνεχώς έντονες διακυμάνσεις. Αρκετές φορές υποσκελιζόταν ηχητικά από τη ρυθμική κιθάρα, ορισμένες μάλιστα κατά τη διάρκεια κάποιου solo, γεγονός επιεικώς απαράδεκτο, όταν μιλάμε για το κεντρικό πρόσωπο της συναυλίας.



Ο White επίσης είχε σκαμπανεβάσματα στον ήχο του, αν και αυτό το πρόβλημα ερχόταν σε δεύτερη μοίρα, εν συγκρίσει με τις ερμηνείες του αυτές καθαυτές. Οι προσπάθειές του ήταν σαφώς φιλότιμες και οι δυσκολίες του εν μέρει δικαιολογημένες, ιδίως αφού επρόκειτο για την πρώτη του εμφάνιση με τη μπάντα, σε ένα setlist που είχε αρκετές νέες προσθήκες, όμως όταν μπαίνεις επανειλημμένως σε λάθος σημείο στο "Rock Bottom" ή το "Holiday", ε, όπως και να το κάνουμε είσαι κομματάκι αδικαιολόγητος... Τουλάχιστον ας πούμε -χαριτολογώντας- ότι ερμήνευσε κομμάτια πολλών διαφορετικών τραγουδιστών με το προσωπικό του... «Doogie style».

Ωστόσο, ακόμα και μέσω αυτών των προβλημάτων, τραγούδια-μνημεία του μελωδικού hard rock σαν τα "Assault Attack", "Lights Out", "Let It Roll" και "Shoot Shoot" δεν κατάφεραν να χάσουν την αίγλη τους, ξεσηκώνοντας το μεγαλύτερο ηλικιακά -κατά βάση- κοινό. Όμορφη εικόνα κάτω απ’ τη σκηνή αποτελούσαν οι πατεράδες που είχαν έρθει παρέα με τους γιους τους, ενώ πάνω σ’ αυτή τα βλέμματα τραβούσε ο συμπαθέστατος κρεμανταλάς Buchholz, με ένα χαμόγελο που έφτανε μέχρι τα αυτιά καθ’ όλη τη διάρκεια του live.



Το set έκλεισε 95 λεπτά αργότερα το κλασικότερο των κλασικών, "Doctor Doctor", σε ένα συνολικά αξιοπρεπές show, τηρουμένων των αναλογιών, με την ποιότητα του ήχου να μετριάζει τις εντυπώσεις για ακόμα μια φορά στον συγκεκριμένο χώρο. Κάτι που φάνηκε να δυσαρεστεί αρκετούς ήταν οι αυξημένες επιλογές από τη μπάντα του μεγάλου αδερφού του Schenker, ξεπερνώντας μάλιστα σε αριθμό τις αντίστοιχες των UFO. Ιδίως τα χιλιοακουσμένα "Rock You Like A Hurricane", "Holiday" και "Blackout" θα μπορούσαν κάλλιστα να λείπουν και να έχουν δώσει τη θέση τους σε κομμάτια που έχει συνθέσει ο ίδιος ο Michael, όπως τα "Natural Thing", "Love To Love" και "Save Yourself", που έλαμψαν δια της απουσίας τους.

Όπως και να ‘χει, είναι πάντα απόλαυση να παρακολουθείς έναν κιθαρίστα του βεληνεκούς του Schenker, και μάλιστα βρισκόμενο σε καλή φόρμα, κάτι που εν τέλει ήταν ικανό από μόνο του για να αποζημιώσει τους περισσότερους που έσπευσαν να τον δουν για ακόμη μία φορά.

Setlist:

Into The Arena
Armed And Ready
Lovedrive
Another Piece Of Meat
Cry For The Nations
Let Sleeping Dogs Lie
Coast To Coast
Assault Attack
Before The Devil Knows You’re Dead
Lights Out
On And On
Let It Roll
Shoot Shoot
Rock You Like A Hurricane
Rock Bottom
---------------------
Holiday
Blackout
Doctor Doctor

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν