L.A. Guns

Οι L.A. Guns πρέπει να είναι από τις πιο «ταλαιπωρημένες» μπάντες. Δύο χρόνια μετά την ίδρυσή τους, διαλύθηκαν για να δημιουργηθεί η πρώιμη «ενσάρκωση» των Guns N' Roses, έπειτα επανιδρύθηκαν και μετά από διάφορες αλλαγές στο lineup πέτυχαν κάποια επιτυχία κατά τα τέλη των 80s και τις αρχές των 90s. Οι συνεχείς αλλαγές στη σύνθεση του σχήματος όμως -με μόνο σταθερό τον ιδρυτή του Tracii Guns- μάλλον το αποσταθεροποίησαν σιγά-σιγά, αφού ποτέ δεν κατάφερε να κάνει το μεγάλο πέρασμα στη mainstream σκηνή και να «παίξει μπάλα» με τα μεγάλα ονόματα. Τελικά, οι L.A. Guns, τα τελευταία χρόνια, χωρίστηκαν στα δύο: σε ένα σχήμα με ηγέτη των Tracii Guns και σε ένα άλλο σχήμα, με frontman τον τραγουδιστή της «κλασικής σύνθεσης», Phil Lewis.

Η ύπαρξη δύο L.A. Guns, ήταν το κερασάκι στην τούρτα μιας κωμικοτραγικής κατάστασης, καθώς οι δύο μπάντες περιόδευαν και δραστηριοποιούνταν παράλληλα η μία με την άλλη. Μετά από έξι χρόνια όμως, αυτό το «σίριαλ» μάλλον έφτασε σε ένα τέλος φέτος, αφού ο Guns αποφάσισε να διαλύσει το δικό του συγκρότημα, ενώ αντίθετα, οι «άλλοι» L.A. Guns κυκλοφόρησαν ένα νέο άλμπουμ, υπό τον τίτλο "Hollywood Forever".

Όποιος γνωρίζει το εν λόγω γκρουπ, τότε ξέρει πολύ καλά τι να περιμένει: σκοτεινό και βρώμικο glam metal, δίχως καινοτομίες και πειραματισμούς. Αν πατήσεις το play, έχοντας αυτό στο νου, τότε πιθανότατα δεν θα περάσεις άσχημα. Υπό αυτή την έννοια, πρόκειται για έναν σταθερό δίσκο, φτιαγμένος από μια μπάντα που πατάει γερά στα πόδια της και ξέρει καλά τι θέλει να κάνει μουσικά. Το υλικό που παρουσιάζεται κινείται σε γενικές γραμμές σε ικανοποιητικά επίπεδα, αλλά αντιμετωπίζει ένα καίριο πρόβλημα. Πολύ δύσκολα κάποιος που δεν είναι φαν του συγκροτήματος θα του δώσει μεγάλο αριθμό ακροάσεων. Μπορεί συνθέσεις σαν το ομώνυμο, το "Queenie", το "You Better Not Love Me" και το mid-tempo "Sweet Symphony" να αποτελούν ωραίες στιγμές και η κιθαριστική δουλειά του Stacey Blades να είναι ομολογουμένως πολύ καλή, αλλά στο σύνολο του το άλμπουμ δείχνει να κουράζει. Καίριο ρόλο σε αυτό, παίζει η ύπαρξη δεκατεσσάρων κομματιών. «Όσο περισσότερη μουσική τόσο το καλύτερο» θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος, αλλά επιβάλλεται να υπάρχει μέτρο. Ας πούμε, στην προκειμένη περίπτωση θα έπρεπε το συγκρότημα να έχει «κόψει» μερικά από τα τραγούδια που βρέθηκαν στο τελικό tracklist, αφού το μόνο που κάνουν είναι να δημιουργούν μια «κοιλιά» στην ακρόαση του δίσκου.

Όπως φαίνεται, το "Hollywood Forever" ήρθε να αποδείξει δύο πράγματα: πρώτον, πως οι L.A. Guns δεν πρόκειται να αλλάξουν ποτέ μα ποτέ το ύφος τους και δεύτερον, πως αν κρίνουμε απ’ το γενικότερο επίπεδο των νέων συνθέσεων, πολύ δύσκολα θα καταφέρουν να κάνουν κάποιο ιδιαίτερο «μπαμ». Με λίγα λόγια, ο οπαδός θα ακούσει κάμποσες φορές και θα συναντήσει μερικές καλές στιγμές, αλλά ο απλός ακροατής μάλλον δε θα δώσει ιδιαίτερη βάση.