Lita Ford

Living Like A Runaway

Roadrunner (2012)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 23/08/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ποιοί άραγε από εσάς θυμάστε τις Runaways; Χμ, δεν βλέπω πολλά χέρια σηκωμένα αλλά δεν πειράζει. Οι Runaways λοιπόν που λέτε ήταν ένα γυναικείο συγκρότημα που έκανε αίσθηση στο μουσικόφιλο κοινό στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970. Το εν λόγω όμως group έμεινε στην ιστορία για έναν ακόμα λόγο. Ανέδειξε δυο σπουδαίες γυναίκες μουσικούς, τις Joan Jett και Lita Ford με τόσο μεγάλη καριέρα και πολλά hits και οι δύο. Ειδικά η Κα Ford δεν μπορεί να ξεχαστεί από κανέναν νοήμοντα άντρα, αφού τα φυσικά προσόντα την έχουν αναδείξει σε μια από τις πιο όμορφες παρουσίες που έχουν κοσμήσει τον hard rock/μελωδικό hard rock κόσμο.

Δυστυχώς η Lita είχε να μας δώσει πολλά χρόνια έναν αξιοπρεπή δίσκο, αφού ο τελευταίος της ήταν το 1995 ("Black") και όταν το έκανε, τρία χρόνια πριν με το "Wicked Wonderland", μεγάλωσε λίγο περισσότερο την ταφόπλακα που ήδη της είχαν βάλει. Έτσι, η φετινή χρόνια την βρίσκει να κυκλοφορεί τον όγδοο δίσκο της με γενικό τίτλο "Living Like A Runaway". Εκ πρώτοις, από το εξώφυλλο αλλά και τον τίτλο, φαίνεται μια μικρή ηλιαχτίδα στο τούνελ. Επειδή όμως, όπως έχω ξανά αναφέρει, όλοι κρίνονται από το εμπόρευμα εντός καταστήματος και όχι από ό,τι φαίνεται στη βιτρίνα, θέλησα με περίσσια περιέργεια καταρχήν αλλά και όντας κάπως προκατειλημμένος να ακούσω την νέα δουλειά. Ευτυχώς δεν απογοητεύτηκα στο 100%. Το 2012 βρίσκει την Ford να είναι ήδη έναν χρόνο χωρισμένη από τον σύζυγό της. Ίσως αυτό να την έκανε να ξανά ανανεωθεί κάπως, κάτι που φαίνεται από τα τραγούδια που έχει γράψει και ερμηνεύσει, αλλά και από όλο το πακέτο. Το "Living Like A Runaway" επιτέλους είναι Lita Ford ηχητικά. Σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί με την πρώτη περίοδο της καριέρας της, αλλά όσοι την έχουν παρακολουθήσει αν μη τι άλλο θα σκάσουν χαμόγελα σχετικής ικανοποίησης. Χωρίς να έχει το κομμάτι που θα σε κολλήσει στον τοίχο ("Kiss Me Deadly", "Hungry", "Playin' With Fire", "Back To The Cave") υπάρχουν τουλάχιστον κομμάτια που θα σου φέρουν στο μυαλό αυτή την μεγάλη καλλιτέχνιδα η οποία διανύοντας τα 54 έτη ζωής δείχνει και πάλι αρκετά ενεργή.

Κομμάτια που έχουν αρχή, μέση και τέλος με ωραίες μελωδίες και solo, στοιχεία δηλαδή που ορίζουν ένα καλά δομημένο τραγούδι του είδους. Όλες οι συνθέσεις έχουν τον γνωστό hard rock δυναμισμό και groove που την χαρακτηρίζουν και έχει «χτίσει» με αυτό την καριέρα της. Το καλό είναι ότι όση ώρα ακούς τον δίσκο θα έχεις ωραίες μουσικές στιγμές συντροφιάς. Όταν όμως τελειώσει δεν θα σου έρθει η ακόρεστη επιθυμία για άλλη μια άμεση ακρόαση. Δεν έχει το(τα) κομμάτι(-α) κράχτη(-ες) που σε κάνουν να ξαναπατήσεις το play. Η γενική εικόνα που σου μένει είναι: «άντε η Lita μετά από χρόνια ερμηνεύει κάτι που της ταιριάζει» αλλά μέχρι εκεί. Απλά μια καλή άποψη. Ενώ οι ιδέες που υπάρχουν δεν είναι άσχημες, τα τραγούδια δεν έχουν αυτό το στοιχείο που θα σε «χτυπήσει εγκεφαλικά» για να συγκρατήσεις την σύνθεση, κάτι που φυσικά υπήρχε στο παρελθόν.

Ίσως σε κάποιους να «μείνουν» κομμάτια γιατί τα πάντα είναι θέμα γούστου. Σε μένα τουλάχιστον, πέραν της ικανοποίησης ότι ξαναγύρισε στον ήχο που την αγαπήσαμε, ο δίσκος δεν προσέφερε κάτι περαιτέρω. Μακάρι να μην λοξοδρομήσει ξανά και να μας χαρίσει και συνθετικά έναν 100% δίσκο Lita Ford όπως έκανε στο παρελθόν, μιας και το "Living Like A Runaway" απλά θα μας θυμίζει ένα απλά καλό comeback.
  • SHARE
  • TWEET