Οι καλύτεροι ελληνικοί δίσκοι της τελευταίας δεκαετίας

Το Footnotes αναλύει τις ψήφους του RYM και βάζει το δικό του λιθαράκι σε μια κατάσταση των καιρών μας

Από τον Μάνο Πατεράκη, 16/01/2019 @ 11:39

Λίστες, λίστες, λίστες και ξανά μανά λίστες. Σε τέτοια διάθεση είμαστε καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς, ακούγοντας ακατάπαυστα μουσικές, επιχειρώντας να τις βάλουμε σε κάδρα ώστε να αποκτήσουν οντότητα. Μόνο έτσι, θα έλεγε κανείς, αποκτούν μια πιο σταθερή θέση στο μυαλό ορισμένων από εμάς, κουρνιάζοντας κάπου στον απειροελάχιστο χώρο που τους αναλογεί σε αυτήν την εποχή της υπερπληροφόρησης, όπου τόσο εύκολα βουτήξαμε. Όταν ανατρέχεις στις λίστες, ορισμένες φορές βρίσκεις έναν μπούσουλα που σε βοηθάει να αποκτάς μια αίσθηση σκοπού στις τόσες ακροάσεις. Ορισμένες φορές, βρίσκεις απλά μια συλλογή από νεκρές πεταλούδες ταξινομημένες σε χρωματιστό χαρτόνι.

Καλώς ή κακώς, βρίσκομαι στην αποκορύφωση του mood λιστών κάθε Δεκέμβρη/Γενάρη, ήδη από τα σχολικά χρόνια μέχρι σήμερα. Το νέο Footnotes θα επιδοθεί σε μια τέτοια ανάλυση λοιπόν. Πριν, όμως, ας παραθέσω εδώ τη λίστα με τα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2018 (λείπει το νούμερο 1, η συλλογή B-sides, ακυκλοφόρητων κτλ των Pile). Ας παραθέσω εδώ και την 30αδα που προέκυψε από τις ψήφους όλης της ομάδας των συντακτών. Το νούμερο ένα της 30αδας έκανε κάποιους να αμφισβητήσουν την εγκυρότητα της παρουσίας του σε ένα rock site, κάτι που με κάνει να γελάω. Όχι για την ασχετοσύνη, αυτό θα ήταν ελιτιστικό. Γελάω για τον παιδαριώδη φαρισαϊσμό. Επίσης, το νούμερο δύο της λίστας δεν μου άρεσε καθόλου προσωπικά, αλλά γούστα είναι αυτά τι 'α κανς.

Για ετούτο το άρθρο ανέτρεξα στο RateYourMusic.com. Έβαλα παραμέτρους και εξήγαγα συγκεκριμένες λίστες. Για τις παραμέτρους, επηρεάστηκα από τον περίγυρό μου. Να εξηγηθώ... Τα τελευταία χρόνια, έχει παραγίνει το κακό με τα ενυπόγραφα άρθρα - advertorial για ελληνικές μπάντες. Για όσους δεν γνωρίζουν, τα advertorial είναι η πλέον σιχαμένη μάστιγα της ενημέρωσης. Έχει κατακλύσει τα πάντα τριγύρω μας με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Έφτασε και στα μουσικά, προφανώς. Πρόκειται για μια μετάλλαξη που μοιάζει με άρθρο αλλά στην ουσία είναι διαφήμιση (advertisement + editorial). Η πληρωμή, ειδικά μιας ελληνικής μπάντας, δεν είναι συνήθως χρηματική. Είναι γνωστός, φίλος/φίλου σε κάποιο site/περιοδικό που κάνει εξυπηρέτηση... Είναι κλικς από γνωστούς όταν σε ανεβάσουν στη σελίδα τους κ.ο.κ.

Έχω σιχαθεί να διαβάζω «άρθρα» στα Athens Voice, Lifo, Efsyn, Prota Themata και λοιπά «καλλιτεχνικά» sections γνωστών sites -ξέρουμε όλοι ποια είναι- για ελληνικές (όλως τυχαίως μόνο ελληνικές) μπάντες και καλλιτέχνες που είναι το "next best thing"... Για άρθρα δίχως την παραμικρή πειστική αφορμή, για συνεντεύξεις από τύπους που έχουν ακούσει καναδυό κομμάτια του καλλιτέχνη στο YouTube και φαίνεται από χιλιόμετρα, για λίστες καλύτερων που έχουν μόνο Έλληνες καλλιτέχνες. Με το να χαϊδεύεις όποιο αυτί σου φέρνουν εμπρός σου για λίγα κλικ και μια βδομάδα μετά να πηγαίνεις στο επόμενο αυτί, εκτός του ότι γελοιοποιείς την τέχνη, δεν βοηθάς στην πραγματικότητα τη σκηνή.

Υπάρχουν και rock site που έκαναν καριέρα έτσι, δημοσιοσχεσίτικα. Είναι πολλά. Είναι δύσκολο να γράφεις για τη Χ/Ψ άγνωστη σουηδική μπάντα αντί για τους Έλληνες της γειτονιάς σου, ακόμα και αν η σουηδική είναι κλάσεις ανώτερη. Πρώτον, δεν θα ασχοληθεί σχεδόν κανείς με το τι έγραψες για τη σουηδική. Δεύτερον, θα σε κράξουν και θα σε ειρωνευτούν που δεν πρόλαβες να γράψεις για την ελληνική. Και αν γράψεις κάτι που δεν είναι αποθεωτικό, δεν θα σε ανεβάσουν κιόλας - γιατί να το κάνουν; Αποκορύφωμα; Αν έχουν κανέναν κομπλεξικό μουσικό στις τάξεις τους, θα στην έχει φυλαγμένη να σε κράξει με ψεύτικη αφορμή και κρυμμένους λόγους. Θα πάρει 500 like το κράξιμό του και θα αφήσει εντυπώσεις. Και εσύ θα μείνεις με τους δέκα καμένους που εκτίμησαν σιωπηρά, δίχως like και comments, μια καλή μουσική πρόταση.

Έτσι, δημιουργούνται πια γενιές τέτοιων ακροατών. Ακούν την τάδε thrash metal μπάντα και τη δείνα neo-psychedelic μπάντα, παρόλο που δεν έχουν ηχητική συγγένεια μεταξύ τους. Την ίδια στιγμή, αγνοούν άλλες 100. Αν ψάξεις να βρεις τι συνδέει τα φαινομενικά παράταιρα ακούσματά τους, θα βρεις το εξής: τη χώρα προέλευσης. Αυτό από τη μία βοηθάει την ολοένα και πιο ακμάζουσα ελληνική σκηνή δίνοντας κάποιους a priori οπαδούς, κάτι που με κάνει να χαίρομαι. Διότι εκτιμάω την ελληνική σκηνή, αλήθεια την εκτιμάω. Όποιος με ακολουθάει όλα αυτά τα χρόνια μπορεί να το διαπιστώσει εύκολα. Όμως, από την άλλη, πλήττεται η αξιοκρατία που ήλπιζα να διαπρέπει στην εποχή της πειρατείας, του YouTube και του Spotify. Μακροπρόθεσμα και σε μεγάλη κλίμακα, αυτή η τακτική καίει τα ίδια της τα παιδιά που βαυκαλίζεται πως βοηθάει. 

Εντάξει, αρκετά με τη χολή, 'σχωράτε με αλλά κάποια στιγμή ήθελα να τα πω. Δεν κατηγορώ τους ίδιους τους καλλιτέχνες. Καλά κάνουν και προσπαθούν να προβληθούν με όποιο μέσο έχουν. Η σκηνή είναι αδυσώπητη, τα slots για να ξεχωρίσεις λίγα... Αν σου ζητούν να δώσεις συνέντευξη στην κάθε Athens Voice για το αν σου αρέσουν οι φακές ή τα ρεβίθια, θα πας. Κι εγώ θα πήγαινα, αλήθεια. Οφείλεις. Ο σκοπός της μουσικής είναι να ακούγεται, είναι η επικοινωνία δημιουργού-ακροατή.

Μακρηγορήσαμε όμως. Πίσω στις λίστες μας. Το RateYourMusic είναι ένα site όπου χιλιάδες μουσικόφιλοι βαθμολογούν μουισκές. Μέσω αλγορίθμου που λαμβάνει υπόψη τη βαθμολογία και τον αριθμό ψήφων προκύπτουν διάφορα charts. Για να πάρετε μια ιδέα, για το 2018 δίσκος της χρονιάς βγήκε το "You Won't Get What You Want" των Daughters με Μ.Ο. 3.83/5.00 ανάμεσα σε 8264 ψήφους. Αυτό, βέβαια, μπορεί να αλλάξει με τον καιρό. Εγώ εξήγαγα τα charts για τους καλύτερους ελληνικούς δίσκους της τελευταίας δεκαετίας, έκανα σχόλιο για τους τρεις πρώτους εξ αυτών και προσέθεσα κάποιους δίσκους που πιστεύω πως λείπουν. Δεν ξέρω κατά πόσο έχει αξία αυτή η λίστα. Είναι απλά ένα conversation piece, όχι κάτι αντικειμενικό, και περιέχει αρκετές δισκάρες. Είναι, όπως και να έχει, σημαντικότερο να τη διαβάσετε από το επόμενο άρθρο «Οι The Pretenders θα σε κολλήσουν στον τοίχο με το ψυχεδελικό rock τους», από τύπο που δεν έχει ακούσει την μπάντα πριν του ανατεθεί να το γράψει και ούτε πρόκειται να την ξανακούσει στο μέλλον. Εις υγείαν.

2009

Το 2009 η κορυφή ανήκε στο breakthrough των Suicidal Angels. Με τον δεύτερο δίσκο τους, έκαναν ένα μεγάλο βήμα έπειτα από τον τραχύ ήχο του ντεμπούτου τους. Το old-school thrash τους με την evil αισθητική, ως φόρος τιμής στα κλασικά των μεγάλων (Slayer, Kreator κτλ), τους καθιέρωσε έκτοτε στα ελληνικά γκρουπ που χαίρουν καθολικής αποδοχής στο είδος τους. Με το "Sanctify The Darkness", οι Suicidal Angels όχι μόνο κατέκτησαν τους περισσότερους πόντους στον αλγόριθμο του RYM, μα ήταν και ο δίσκος με τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων (204).

Στη δεύτερη θέση βρίσκουμε τους Nightstalker, ένα από τα βαριά χαρτιά της ελληνικής μουσικής σκηνής και η αιτία όλης της σημερινής εγχώριας άνθισης του stoner/heavy rock. 20 χρόνια μετά τον σχηματισμό τους, φωνάζουν το "baby God is dead" στον τρίτο full-length δίσκο της καριέρας τους.

Στην τρίτη θέση βρίσκουμε τον τρίτο δίσκο των Marsheaux, του ντουέτου της Μαριάνθης Μελίτση με τη Σοφία Σαριγιαννίδου (Μαρ-Σο) που αντλεί την έμπνευσή του από τη synthpop των '80s.

1. Suicidal Angels - Sanctify The Darkness (thrash metal)
2. Nightstalker - Superfreak (stoner rock)
3. Marsheaux - Lumineux Noir (synthpop) 
4. Embrace Of Thorns - Atonement Ritual (black metal/death metal)
5. Filteria - Daze Of Our Lives (psytrance/goa trance)

We would kindly wish to add Footnotes' two cents:
Need - Siamese God
Poem - The Great Secret Show

2010

Το 2010 η κορυφή ανήκε στο πανέμορφο ντεμπούτο των Ciccada. Το συμφωνικό τους female-fronted prog rock με τη μεσαιωνική χροιά που του έδιναν τα πνευστά και η αιθέρια φωνή της Ευαγγελίας Κοζώνη (στα χνάρια των θεών Renaissance), κατάφερε να κάνει τη διαφορά στην ελληνική σκηνή. Μετά από πέντε χρόνια πειραματισμών και ζωντανών εμφανίσεων, το "A Child In The Mirror" που προέκυψε γνώρισε κριτική καταξίωση και ως εκ τούτου πήρε τους περισσότερους πόντους στο αλγόριθμο του RYM, αν και ο δίσκος με τις περισσότερες ψήφους ήταν το "Aealo" των Rotting Christ (767).

Στη δεύτερη θέση βρίσκουμε τους Suicidal Angels. Ο τρίτος δίσκος των Ελλήνων thrashers, αν και ισάξιος με τον δεύτερο που κατέκτησε την κορυφή ένα χρόνο πριν, τώρα συνάντησε πιο σκληρό ανταγωνισμό και πήρε το αργυρό μετάλλιο.

Στην τρίτη θέση βρίσκουμε τη συνεργασία του Νίκου Βελιώτη με τον Klaus Filip, σε ένα άλμπουμ ηλεκτροακουστικών αυτοσχεδιασμών που καταλήγουν σε αργόσυρτους drone ήχους.

1. Ciccada - A Child In The Mirror (progressive rock)
2. Suicidal Angels - Dead Again (thrash metal)
3. Nikos Veliotis & Klaus Filip - Slugabed A drone-based improvisation (EAI)
4. Rotting Christ - Aealo (melodic black metal)
5. Firewind - Days Of Defiance (power metal)

We would kindly wish to add Footnotes' two cents:
Δημήτρης Πουλικάκος & Socos - Η Ύδρα Των Πουλιών
♠ Divine Element - Divine Element

2011

To 2011 η κορυφή ανήκε στον όγδοο δίσκο των Septicflesh, ο οποίος μάλιστα πήρε περισσότερες ψήφους χρηστών από κάθε άλλο άλμπουμ αυτού του άρθρου (1393). Οι Αθηναίοι κλήθηκαν να διαδεχθούν το "Communion", τον reunion δίσκο τους που κατά πολλούς αποδείχθηκε μέχρι και σήμερα ο καλύτερος μιας μεγάλης καριέρας. Δύσκολο έργο, ωστόσο το μομέντουμ έδωσε την απαιτούμενη ώθηση. Η συνταγή με τα λιγότερα ακραία σημεία και τα περισσότερα συμφωνικά, με παραγωγή που θα αντιπαθούσαν οι περισσότεροι παραδοσιακοί death metallers, συνεχίστηκε με επιτυχία.

Στη δεύτερη θέση βρίσκουμε τους 1000mods. Το ντεμπούτο, μετά από χρόνια live εμφανίσεων, συνέπεσε με την επικύρωση της άνθισης της εγχώριας stoner σκηνής. Τα χιλιομόδια αποτίουν φόρο τιμής στους Kyuss και το λοιπό σινάφι, δημιουργώντας άμεσα μια ισχυρή fanbase.

Στην τρίτη θέση βρίσκουμε τη συνεργασία του λυράρη/λαουτίστα Στέλιου Πετράκη με τους Efren Lopez και Bijan Chemirani, εξερευνώντας τα τοπικά ιδιώματα της Μεσογείου.

1. Septicflesh - The Great Mass (symphonic metal/death metal)
2. 1000mods - Super Van Vacation (stoner rock)
3. Stelios Petrakis, Efrén López & Bijan Chemirani - Mavra Froudia (andalusian classical music)
4. Ravencult - Morbid Blood (black metal/thrash metal)
5. Planet Of Zeus - Macho Libre (stoner metal/stoner rock)

We would kindly wish to add Footnotes' two cents:
Socos & The Live Project Band - Αντάρτικο Πόλεων
Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Ελάχιστος Εαυτός

2012

Το 2012 η κορυφή ανήκε στους Kawir. Η μπάντα του Therthonax, ενεργή από τις αρχές των '90s, κυκλοφορεί εδώ τον μεγάλο της δίσκο. Το παγανιστικό black metal των Kawir, αντί να επικαλείται τον Όντιν, τον Θορ και τον Λόκι, όπως οι Σκανδιναβοί πιονέροι του, επικαλείται τον Απόλλωνα, τον Άδη και τις Βάκχες. Η κλασικότροπη black metal riff-ολογία εμπλουτίζεται με folk επιρροές με όχημα το φλάουτο και το κανονάκι (έγχορδο διαδεδομένη στην Αρχαία Ελλάδα και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία) και το αποτέλεσμα είναι ένας δίσκος που γνώρισε καταξίωση ανάμεσα στους λάτρεις του είδους.

Στη δεύτερη θέση - με τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων (481) - βρίσκουμε το ντεμπούτο των Hail Spirit Noir. Το psychedelic rock έχει συνδυαστεί ξανά με το black metal, συνήθως με εξαιρετικά αποτελέσματα. Ωστόσο, οι Θεσσαλονικείς στο "Pneuma" ξεπερνούν κάθε προσδοκία αισθητικού αποτελέσματος.

Στη τρίτη θέση βρίσκουμε το one-man-project του Ayloss, Spectral Lore. Στον τρίτο του δίσκο, συνεχίζει να δημιουργεί κόσμους με το ποιητικό ατμοσφαιρικό black metal του.

1. Kawir - Isotheos (pagan black metal)
2. Hail Spirit Noir - Pneuma (psychedelic rock/black metal)
3. Spectral Lore - Sentinel (atmospheric black metal)
4. Resurgency - False Enlightment (death metal)
5. Vangelis - Chariots Of Fire: The Play (Music From The Stage Show) (progressive electronic)

We would kindly wish to add Footnotes' two cents:
Playgrounded - Athens
Wrathblade - Into The Netherworld's Realm

2013

Το 2013 η κορυφή ανήκε στην πλέον αναγνωρίσιμη ελληνική metal μπάντα, τους Rotting Christ. Όπως και το "Aealo", έτσι και το «Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού» ακμάζει στον απόηχο της μεγάλης επιτυχίας του "Theogonia" του 2007. Ωστόσο, το «Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού» καταφέρνει να βγάζει βαθύτερο αποτέλεσμα από τον προκάτοχό του. Ταξιδεύει στους κόσμους των Μάγιας, των Ίνκας και των Σουμέριων, ξεστομίζοντας ρουμανικές κατάρες και ψάχνοντας δαίμονες από το Ιράν και άλλες σκοτεινές πτυχές αρχαίων πολιτισμών. Πήρε και τις περισσότερες ψήφους (697).

Στη δεύτερη θέση βρίσκουμε τους Active Stenosis, την one-man-band του Ιωάννη "NX5" Αδαμίδη να ωθεί την πρόκληση του goregrind στα άκρα. Συνθέσεις κάτω του ενάμιση λεπτού, αποκρουστική θεματολογία με ψευδο-ιατρικό υπόβαθρο, ως συνηθίζεται στο είδος, και αδυσώπητη οργή.

Στην τρίτη θέση βρίσκουμε τον δίσκο συνεργασίας δύο one-man-projects ατμοσφαιρικού black metal: Οι Spectral Lore του Αθηναίου Ayloss και οι Mare Cognitum του Καλιφορνέζου Jacob Buczarski ενώνουν δυνάμεις με αποτέλεσμα το ταξιδιάρικο "Sol".

1. Rotting Christ - Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού (melodic black metal)
2. Active Stenosis - Final Histopathology Report (goregrind)
3. Spectral Lore & Mare Cognitum - Sol (atmospheric black metal)
4. Chris Christodoulou - Risk Of Rain (video game music)
5. Zemial - Nykta (black metal/thrash metal)

We would kindly wish to add Footnotes' two cents:
Universe217 - Never
Verbal Delirium - From The Small Hours Of Weakness

2014

Το 2014 παρατηρούμε κάτι αξιοσημείωτο. Εκεί που όλες τις άλλες χρονιές του αφιερώματος οι δίσκοι που έπαιρναν πάνω από 500 ψήφους ήταν ένας ή κανένας, το 2014 ο αριθμός αυτός τετραπλασιάστηκε. Σαν να μην έφτανε αυτό, όταν έψαχνα τους δίσκους που θα προσθέσω ήταν αδύνατο να περιοριστώ σε δύο. Υπήρχαν τέσσερις δίσκοι εκτός πεντάδας που είναι από τους αγαπημένους μου της δεκαετίας και δεν βρήκα το κουράγιο να επιλέξω ποιους να να αγνοήσω. Έτσι, ενδεχομένως να μπορούμε να φτάσουμε στο συμπέρασμα πως επρόκειτο για την καλύτερη χρονιά στην ελληνική σκηνή από όλες που αναφέρονται σε ετούτο το αφιέρωμα - έστω στη metal εκφορά της αν το θέλετε έτσι...

Το 2014 η κορυφή ανήκε στους Dead Congregation. Έξι χρόνια πιο πίσω είχαν κυκλοφορήσει αναπάντεχα ένα ντεμπούτο-ορόσημο για το death metal. Επέστρεψαν με το "Promulgation Of The Fall", που πήρε τις περισσότερους ψήφους (1067) και κατάφερε να είναι εξίσου ισοπεδωτικό και θεοσκότεινο με τον προκάτοχό του. Μιλάμε για κολοσσιαίο επίτευγμα. Έκτοτε, οι Dead Congregation δεν έχουν βγάλει άλλο full-length.

Στη δεύτερη θέση βρίσκουμε τους Spectral Lore, τρίτη σερί χρονιά στην τριάδα. Το "III" παραμένει μέχρι και σήμερα το κορυφαίο δημιούργημά τους. Το ατμοσφαιρικό black metal τους είναι άλλοτε άκρως προοδευτικό, άλλοτε επικο-πολεμικό, με το πιο υπερκόσμιο feeling που έχουν πετύχει ποτέ.

Στην τρίτη θέση βρίσκουμε το πολυσυζητημένο ντεμπούτο - και μοναδικό δίσκο ως σήμερα - των Villagers Of Ioannina City, όπου το κλαρίνο και τα δημοτικά παντρεύτηκαν τους Tool και το stoner rock.

1. Dead Congregation - Promulgation Of The Fall (death metal)
2. Spectral Lore - III (atmospheric black metal)
3. Villagers Of Ioannina City - Riza (dimotika/stoner rock)
4. Septicflesh - Titan (symphonic metal/death metal)
5. Thy Darkened Shade - Liber Lvcifer I: Khem Sedjet (black metal/death metal)

We would kindly wish to add Footnotes' two cents:
Need - Orvam: A Song for Home
Battleroar - Blood Of Legends
Hail Spirit Noir - Oi Magoi
Aenaon - Extance

2015

Το 2015 η κορυφή ανήκε στους Macabre Omen. Δέκα χρόνια μετά το ντεμπούτο, και με πάμπολλα split πριν και μετά, η μπάντα του Αλέξανδρου Αντωνίου παραδίδει έναν από τους πιο συναισθηματικά φορτισμένους δίσκους της ελληνικής black metal σκηνής που έχει κάνει τόσο καλό όνομα στο εξωτερικό. Και λέγοντας ελληνική black metal σκηνή, εννοούμε υποβόσκουσες μελωδίες να διατρέχουν επικούς mid tempo ρυθμούς. Εδώ, με κάμποση δόση Bathory παραπάνω. Επίσης, οι περισσότεροι ψήφοι της χρονιάς (223).

Στη δεύτερη θέση βρίσκουμε τους progsters Ciccada. Το ντεμπούτο τους το 2010 είχε κατακτήσει πρωτιά και η ίδια επιτυχημένη συνταγή προοδευτικού rock που χρωστάει την ύπαρξή του σε κλασικές μπάντες των '70s (Genesis, Renaissance, Jethro Tull) φέρνει ακόμα ένα πανέμορφο αποτέλεσμα.

Στην τρίτη θέση βρίσκουμε τους Sacral Rage να σπάνε τα πάντα στο διάβα τους με ένα ντεμπούτο γεμάτο τεχνικό speed/thrash πλούσιο σε riffs και οργή.

1. Macabre Omen - Gods Of War: At War (black metal)
2. Ciccada - The Finest Of Miracles (progressive rock)
3. Sacral Rage - Illusions In Infinite Void (speed metal)
4. Awe - Providentia (black metal)
5. Embrace Of Thorns - Darkness Impenetrable (black metal)

We would kindly wish to add Footnotes' two cents:
we.own.the.sky - Earths Collide
Night Knight - God Is A Motherfucker

2016

Το 2016 η κορυφή ανήκε στο τρίτο και πιο ώριμο άλμπουμ των Hail Spirit Noir. Οι Θεσσαλονικείς συνεχίζουν να φροντίζουν στο έπακρο την αισθητική του καλλιτεχνικού τους αποτελέσματος όσο, ίσως, καμία άλλη εγχώρια μπάντα. Η μουσική τους είναι prog/psych rock στην ουσία της και χρησιμοποιεί black metal μανιέρες (όχι μόνο ηχητικές μα και οπτικές, στιχουργικές, εννοιολογικές) για ένα φοβερό αποτέλεσμα. Πρώτη χρονιά που ο δίσκος με τις περισσότερες ψήφους ήταν εκτός 5αδας (573 οι Rotting Christ του Rituals που μάλλον απογοήτευσε έναντι 453 των Hail Spirit Noir).

Στη δεύτερη θέση βρίσκουμε τους Aenaon με τον τρίτο τους δίσκο να δίνουν τη δική τους οπτική με ένα καθηλωτικό προοδευτικό avant-garde black metal. Βίοι σχεδόν παράλληλοι με τους Hail Spirit Noir και στις τρεις κυκλοφορίες τους, εδώ μάλλον τους ξεπέρασαν πρώτη φορά, έστω και για λίγο.

Στην τρίτη θέση βρίσκουμε ακόμα ένα τρίτο άλμπουμ, αυτήν τη φορά από τους έμπειρους Αθηναίους black thrashers Ravencult. Καταιγιστικοί, δίχως το παραμικρό χαλαρό πέρασμα, σπέρνουν τον φόβο.

1. Hail Spirit Noir - Mayhem In Blue (psychedelic rock/black metal)
2. Aenaon - Hypnosophy (black metal/progressive metal)
3. Ravencult - Force Of Profanation (black metal/thrash metal)
4. Wardrum - Awakening (power metal)
5. Innerwish - Innerwish (power metal)

We would kindly wish to add Footnotes' two cents:
♠ Sunburst - Fragments Of Creation
Chickn - Chickn

2017

To 2017 η κορυφή ανήκε για ακόμη μια φορά στους Septicflesh, ο οποίος ήταν και ο δίσκος με τις περισσότερες ψήφους (523). Ο δέκατος δίσκος ενός εκ των πλέον αναγνωρίσιμων στο εξωτερικό ελληνικών σχημάτων βρίσκει τους Septicflesh σε μεγάλη φόρμα και ανεπηρέαστους από τη φυγή του ντράμερ Φώτη Bernardo. Η μαεστρία που επιδεικνύουν στην ισορροπία death metal και συμφωνικών ενορχηστρώσεων εκτός από σήμα κατατεθέν χρόνια τώρα, τους βγαίνει εντελώς αβίαστα.

Στη δεύτερη θέση βρίσκουμε τους Acrimonious να παίζουν πνευματικά φορτισμένο black metal στον τρίτο και καλύτερο δίσκο της καριέρας τους. Ιδεολογικά αντίθετοι σε κάθε επαφή με τα media, παίρνουν στα σοβαρά την τέχνη τους, ως οφείλουν, και κυκλοφορούν ένα ισοπεδωτικό άλμπουμ.

Στην τρίτη θέση βρίσκουμε τους Kawir να παίζουν το μοναδικό τους pagan black metal, με στοιχεία κλασικού heavy metal, χορωδίες, πνευστά και στίχους εμπνευσμένους από Αρχαία Ελλάδα.

1. Septicflesh - Codex Omega (death metal/symphonic metal)
2. Acrimonious - Eleven Dragons (black metal)
3. Kawir - Εξιλασμός (pagan black metal)
4. Firewind - Immortals (power metal)
5. Bare Infinity - The Butterfly Raiser (symphonic metal)

We would kindly wish to add Footnotes' two cents:
Need - Hegaiamas: A Song For Freedom
Deaf Radio - Alarm

2018

Το 2018 η κορυφή ανήκε στο συμφωνικό metal των Orion's Reign. Το να βγει πρώτος ένας δίσκος τέτοιου -σχεδόν νεκρού- υποείδους λέει πολλά για το δεύτερο άλμπουμ των Αθηναίων, δέκα χρόνια μετά το ντεμπούτο τους. Το "Scores Of War" δίνει ένα φιλί ζωής στη πομπώδες power metal που αγαπήσαμε στα τέλη '90s - αρχές '00s. Τα θεατρικά φωνητικά του Daniel Vasconcelos είναι σημαντική αναβάθμιση στον ήχο της μπάντας ενώ οι σημαντικές συμμετοχές από τον διεθνή χώρο είναι το κερασάκι στην τούρτα.

Στη δεύτερη θέση βρίσκουμε τους βετεράνους Ηπειρώτες black metallers Varathron. Τρεις δεκαετίες, έξι δίσκοι και φτάνουμε στον πιο προσβάσιμο δίσκο ενός εκ των πατριαρχών του πολύφημου ελληνικού black metal, επικός και μεγαλειώδης όσο ελάχιστοι. Ο δίσκος που πήρε τις περισσότερες ψήφους (272) μαζί με τους Xylouris White - που έμειναν ωστόσο εκτός πεντάδας.

Στην τρίτη θέση βρίσκουμε τους technical speed metallers Sacral Rage να παρουσιάζουν σημαντικότατη εξέλιξη και να ξεπερνούν ακόμα και το ντεμπούτο τους, δίνοντας άπειρες υποσχέσεις για το μέλλον.

1. Orion's Reign - Scores Of War (symphonic metal)
2. Varathron - Patriarchs Of Evil (melodic black metal)
3. Sacral Rage - Beyond Celestial Echoes (power metal/technical thrash metal)
4. Embrace Of Thorns - Scorn Aesthetics (black metal)
5. Rapture - Paroxysm Of Hatred (thrash metal)

We would kindly wish to add Footnotes' two cents:
The Steams - Wild Frement
Mad John The Wise - Voyager


Footnotes (general ones)

♠ Έχουμε ήδη αρχίσει τις ακροάσεις δίσκων του 2019, τι νομίζατε κύριοι. Μέχρι στιγμής, τα νέα άλμπουμ των Soilwork και Spidergawd έχουν κολλήσει στα ηχεία. Φοβερά καλοδουλεμένες κυκλοφορίες και εθιστικά αποτελέσματα.

♠ Αισθανόμαστε λίγο άσχημα να σας λέμε συνέχεια τι να ακούσετε... Οπότε τώρα θα σας πούμε τι να δείτε! Πρώτη σεζόν Kidding (η άρρωστη μαύρη κωμωδία του Jim Carrey, ένα έπος γενικά) και πρώτη σεζόν The Dragon Prince (animation με fantasy θεματολογία του Aaron Ehasz) όπως είστε. Τώρα λέμε.

*cover art by Robin Isola

  • SHARE
  • TWEET