Aenaon

Όταν πριν από περίπου 2,5 χρόνια κυκλοφόρησε το "Extance" μας άρεσε για την προοδευτικότητα του και τους όποιους πειραματισμούς του, αλλά πολύ περισσότερο για τη διάθεση της μπάντας να αποφύγει τα μουσικά κλισέ και τα ασφαλή μονοπάτια.

Πλέον, οι Aenaon συνεχίζουν με τον τρίτο τους δίσκο και σε σχέση με το προηγούμενο τους άλμπουμ, τώρα μπορεί να μην εμφανίζεται το στοιχείο της έκπληξης, όμως αυτό δεν μειώνει το εκθαμβωτικό αποτέλεσμα της δουλειάς τους, σε όλα τα επίπεδα.

Ακούγοντας ολόκληρο το άλμπουμ παρακολουθείς να εκτυλίσσεται ένα όργιο ιδεών, έμπνευσης και δημιουργίας. Η προσοχή επικεντρώνεται στη γενικότερη συνθετική δουλειά, όπως και στην ποικιλομορφία και στις εναλλαγές των φωνητικών. Αμφότερα συναρπάζουν και εντυπωσιάζουν, όπως βέβαια και η πρωταγωνιστική παρουσία του σαξόφωνου, σε ποικίλους ρόλους και διαθέσεις.

Στα φωνητικά μια μελωδική «γκαρίδα» (αυτή που φέρνει στο μυαλό κάτι από Aldrahn), συνδυάζεται με καθαρά φωνητικά και αιθέρια γυναικεία, με εναλλαγές και συγχρονισμούς που καθηλώνουν.

Συνθετικά οι Aenaon απλώνουν το εύρος στο οποίο κινούνται και συνδυάζουν το black metal, το progressive, την jazz, με ατμοσφαιρικά περάσματα και όλα αυτά αλληλεπιδρούν με αίσθηση απόλυτης φυσικότητας και συμπληρώνουν αριστουργηματικά τα κενά ενός παζλ.

Σε κάθε ακρόαση καινούργια στοιχεία εμφανίζονται και αποκαλύπτουν το βάθος των συνθέσεων του "Hypnosophy", ενώ οι διάσπαρτες αλλά έντονες jazz πινελιές δίνουν έναν αριστοκρατικό αέρα στο άλμπουμ.

Μεταξύ άλλων παρατηρούμε ότι το black n' roll του "Earth Tomb" φλερτάρει με μια jazz ατμόσφαιρα και το σαξόφωνο, που σε υπνωτίζει με τον ήχο του.

Στεκόμαστε στις έντονα ατμοσφαιρικές στιγμές του "Void", στο οποίο η γυναικεία φωνή μας μαγεύει και βέβαια το χρωματίζει με τρόπο που μας φέρνει στον νου και στο αυτί κάτι από τις κορυφαίες στιγμές των The Gathering, μέσα πάντα από το ηχητικό πρίσμα των Aenaon.

Επίσης, το 15-λέπτο "Phronesis-Psychomagic" κλείνει τον δίσκο, αλλά πάνω απ' όλα συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που αναδεικνύονται από την ακρόαση και κάνουν αυτό το "Hypnosophy" να ξεχωρίζει.

Οι αμιγώς black metal στιγμές σπανίζουν και συνήθως περνάνε σε δεύτερη μοίρα από τη στιγμή που εξωγενή στοιχεία τις «αλλοτριώνουν», αν θέλουμε δηλαδή να το δούμε από την αυστηρή σκοπιά των αμετανόητων ακραιόφιλων.

Η παραγωγή είναι άψογη, δυνατή και διακατέχεται από αμεσότητα. Η ατμόσφαιρα άλλοτε σκοτεινή, άλλοτε ονειρική, μερικές φορές θεατρική, μελαγχολική και σχεδόν πάντα σαγηνευτική και προσιτή, καθώς σε κανένα σημείο δεν γίνεται επικίνδυνη για τον κάθε ανυποψίαστο.

Στην ελληνική σκηνή υπάρχουν συγκροτήματα που καταβάλουν φιλότιμη προσπάθεια, αλλά δύσκολα θα κερδίσουν κάτι περισσότερο από το εγχώριο χειροκρότημα. Στον αντίποδα συναντάμε αυτούς που έχουν τη δυνατότητα για πολλά παραπάνω και τις προοπτικές για διεθνή αναγνώριση, αντίστοιχη με κάποιων ελάχιστων παλιών.

Οι Aenaon ανήκουν σε αυτούς και τραβάνε τον δικό τους δρόμο. Δεν μας αφήνουν επιλογή από το να τους ακολουθήσουμε.