Αρθρογραφεί στις διαδικτυακές σελίδες του Rocking.gr από το 2011. Όταν δεν ασχολείται με πλοία που διασχίζουν ωκεανούς, κάνει δισκογραφικές ανασκαφές ετερόκλητων μουσικών κατευθύνσεων και καταγράφει...
The Steams
Wild Ferment
Σοβαρή και κατασταλαγμένη, καλοκαιρινή και γεμάτη νοσταλγία, η νέο-ψυχεδελική ζύμωση των The Steams παίρνει μορφή σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ελληνικά ντεμπούτα των τελευταίων αρκετών ετών
Οι The Steams αποφάσισαν να βάλουν το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι του άλμπουμ στην αρχή. Στα εξίμιση λεπτά του "The Harvest" φτάνουμε από το folk/βουκολικό psych του πρώτου μισού σε ένα ηλεκτρισμένο και απειλητικό δεύτερο μέρος, με την τσαμπούνα (η ελληνική γκάιντα) να ακούγεται στο υπόβαθρο πίσω από τα βαριά riff. Το έθνικ τελείωμα δεν θα αφήσει επιτηδευμένη αίσθηση πριν μπει η ξεκάθαρη ‘60s ψυχεδέλεια του "Ever Lasting", όπως αυτή αναβιώθηκε από μπάντες της σχολής των Black Angels. Το απόμακρο νωχελικό πιατίνι δονείται όπως στους Velvet Underground και η φωνή του Πάνου Δημητρόπουλου, παρά τις σαφείς ομοιότητες με το χίπικο παρελθόν, έχει τόσο έντονη αυτοπεποίθηση που σιγά-σιγά καταλαβαίνεις πως δίνει χαρακτήρα προσωπικής ταυτότητας στην μπάντα. Το Μεγάλο Ζητούμενο.
Το "Amdajitr (The Odyssey Of Love)" συνεχίζει στα ίδια χνάρια, μιλώντας εικονοπλαστικά για κάποια γυναίκα που έσπασε τον πρωταγωνιστή σαν κύμα σε ύφαλα. Η φύση, η Γαία και ο νεανικός Έρωτας είναι ακρογωνιαίοι λίθοι της μουσικής των Steams, η οποία χάνεται όλο και περισσότερο σε μια ρετρό, καλοκαιρινή αύρα. Το "Fjordian Blue" είναι και η πιο άμεσα ερωτεύσιμη στιγμή του "Wild Ferment". Παρόλη την απλότητα της δομής του, έχει ένα ρεφραίν που ακούγεται όσο μεγαλειώδες και νοσταλγικό πρέπει για να σου κολλήσει στο μυαλό.
Έξυπνα, αμέσως μετά έρχεται το "The Drought" να μας γυρίσει σε πιο μυστήρια μονοπάτια, σαν αυτά του ξεκινήματος - μόνο πιο αργά, επαναλαμβανόμενα, να χτίζουν μια post-rockική κορύφωση. Πρόκειται για το πιο κομβικό σημείο, καθώς είτε θα έπεφταν στη λούπα της χρυσής μετριότητας όπου συχνά πέφτει η φασαία εγχώρια μπάντα σου, είτε όχι. Οι The Steams πάτησαν πάνω στον ύφαλο, απέφυγαν τον σκόπελο και συνεχίζουν για το κλείσιμο ενός άλμπουμ που αποδεικνύεται από τα πιο ενδιαφέροντα ντεμπούτα που έχουμε ακούσει στη χώρα μας τα τελευταία αρκετά χρόνια. Και αν το "Ephemeral Joys" είναι η πιο αδύναμη στιγμή, έρχεται το επιβλητικό "Perfect Storms From Afar", με τη βαρύγδουπη συμμετοχή του Ψαραντώνη και της λύρας του, να δώσουν αίγλη και βάρος στη ζύμωση αυτή. Οι τόνοι πέφτουν με τα νυχτερινά σαξόφωνα του "The Beautiful" για να κλείσει το άλμπουμ που έχει αρχίσει να ρολάρει για τα καλά με το "Black Sand", την πιο σκοτεινή, στον πυρήνα της, σύνθεσή του.
Από το εκπληκτικό εξώφυλλο-φωτογραφία της Έλενας Σακουλα, μέχρι την συνοχή του ήχου, την επιλογή ροής των κομματιών και το σαφές καλλιτεχνικό όραμα που το διέπει, το "Wild Ferment" προδίδει ένα αξιοσημείωτα κατασταλλαγμένο συγκρότημα που μπορεί να αποτελέσει κεφάλαιο για την εγχώρια σκηνή. Πρόκειται για μία σκηνή η οποία ανθίζει ποσοτικά περισσότερο από κάθε άλλη (εξαιρώντας τη heavy rock), αλλά ποιοτικά οι κυκλοφορίες που μπορούν να ξεχωρίσουν είναι σπάνιες - για παράδειγμα, φέτος ακούσαμε το καλύτερο άλμπουμ της καριέρας των Noise Figures και πολύ το χαρήκαμε. Όμως, αν θέλετε την ταπεινή μου άποψη, οι The Steams έχουν τα φόντα να γίνουν άνετα ανώτεροι όλων.