Suicidal Angels

«Είμαι σίγουρος ότι η συνέχεια θα είναι ανάλογη». Τάδε έφη πριν από δυο χρόνια και κάτι ο Φίλιππος Αλέκου, στο τέλος του κειμένου του για τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο των Αθηναίων thrashers. Το "Eternal Domination" του έδωσε το δικαίωμα να το παίξει Τειρεσίας και να που τώρα βλέπει την προφητεία του να μην πηγαίνει «κουβά». Ναι, μπορεί να παιζόταν ψιλοστάνταρ το "Sanctify The Darkness" ένεκα και της συνύπαρξης με τη Nuclear Blast, δεν παύει όμως να είναι μια έκπληξη που από ευχάριστη το 2007, προήχθη σε απολαυστική το 2009.

Οι Suicidal Angels συνεχίζουν να αναβιώνουν τις ένδοξες ημέρες του thrash, διαλέγοντας πάντα τα καλύτερα. Kreator, Sodom & Slayer σε πρώτο και μοναδικό πλάνο, άμεσες συνθέσεις και riff που δεν αφήνουν περιθώρια για περεταίρω σκέψη και ανάλυση κατά την ακρόαση. Ακόμα και το οργανικό "Mourning Of The Cursed" καταφέρνει μέσα στο 1:55 που διαρκεί να διατηρήσει τα αφτιά σου προσηλωμένα στη μουσική του και τις υπόλοιπες κινήσεις σου σε πλήρη αρμονία. Σκεπτόμενο head banging; Οριακά. Η αόρατη πένα κάνει την εμφάνισή της στο 0:01 του δίσκου και προσγειώνεται για μία και μοναδική φορά στο 38:16 αυτού.

Προσγείωση κι όχι εξαφάνιση; Ναι φίλε μου, γιατί θα το ξανακούσεις πολλές φορές το "Sanctify The Darkness" και θα ξανασηκώσεις την τιμημένη ουκ ολίγες φορές και όχι δεν έχει να κάνει με τη μικρή διάρκειά του. Εθισμός is thy name. Ποιότητα αν προτιμάς. Εν ολίγοις, thrash! Και τι; Τώρα το ανακάλυψες; Όχι, ω εσύ πνεύμα αντιλογίας. Τώρα το ξαναχάρηκα. Τώρα θυμήθηκα εκ νέου πως για αρκετά συναπτά έτη, το "Riot Of Violence" ήταν από τα αγαπημένα μου τραγούδια και τώρα συνειδητοποίησα πως ακόμα είναι. Τώρα που η ελληνική metal σκηνή βρήκε το επόμενο μουσικό της εξαγώγιμο προϊόν. Το προσδοκώμενο deal έγινε, οπότε στο χέρι τους είναι μιας και τη μετριοφροσύνη την έχουν και τα μυαλά τους είναι αεροστεγώς κλεισμένα.

Το "Sanctify The Darkness" είναι κάτι περισσότερο από ένας πολύ καλός old school thrash δίσκος. Δεν είναι καν retro με σύγχρονο ήχο και παραγωγή. Είναι μια διαχρονική κυκλοφορία, τουλάχιστον στο δικό μου μηχάνημα. Το αν θα πάρει και διαστάσεις επιδημίας, μόνο ο χρόνος θα το δείξει. Τώρα, το μόνο που έχω να κάνω είναι να τους ευχηθώ τα καλύτερα για την επερχόμενη ευρωπαϊκή τους περιοδεία με Kataklysm, Belphegor & Darkest Hour και να υψώσω το μισόλιτρο ποτήρι μαύρης Erdinger συνοδευόμενο από το Jack-o-σφήνακο. Υγιαίνετε κύριοι, κι εσείς και το βινύλιό σας...