Anna Calvi: «Είμαι ένας θηλυκός Iggy Pop»

Λέαινα πάνω στη σκηνή και με έναν δίσκο-ορόσημο στην κόκκινη βαλίτσα, η Anna Calvi αφήνει στην άκρη τους βρυχηθμούς και αποκαλύπτεται στο Rocking.gr με την κοριτσίστικη φωνή της, λίγο πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για την Αθήνα. Η εμφάνισή της στο Αcro, το ερχόμενο Σάββατο, με εισιτήριο 12 ευρώ, θα είναι η παρθενική της επί ελληνικού εδάφους. Οι γονείς της ήταν «παιδιά των λουλουδιών» και παράλληλα ψυχοθεραπευτές, η ίδια συνδυάζει το ιταλιάνικο ταμπεραμέντο του πατέρα της με το επίκτητο βρετανικό φλέγμα και την άγρια αλεγκρία της σεξουαλικής απελευθέρωσης. «Όταν ανεβαίνω στη σκηνή με την κιθάρα μου, είμαι μία άλλη Άννα», ομολογεί. Ο συντάκτης που ψήφισε το "Hunter" ως «δίσκο της χρονιάς» για το 2018 και είδε τις προσευχές του για ένα live να εισακούονται έπιασε προτεραιότητα για να την υποδεχθεί και σας την παρουσιάζει, ελαφρώς αφτιασίδωτη, λίγο πριν το 38χρονο κορίτσι μεταμορφωθεί σε λιοντάρι.

«Αυτή είμαι και αυτά ήθελα πάντοτε να σας πω», μοιάζει να δηλώνει το "Hunter". Είναι η πιο ολοκληρωμένη δουλειά σας; Πότε αισθανθήκατε «κυνηγημένη», όπως λέει ο τίτλος;

Πιστεύω ότι κάθε δίσκος είναι μία εκρηκτική καινούρια αρχή. Το "Hunter" είναι η καλύτερη δουλειά που θα μπορούσα να καταθέσω αυτήν τη χρονική στιγμή και έδωσα τα πάντα για να την κάνω ολοκληρωμένη. Έρχονται στιγμές που όλοι νιώθουμε κυνηγημένοι και ευάλωτοι. Δεν αποτελώ εγώ εξαίρεση.

Νιώθω ότι οι κανόνες της κοινωνίας για τη γυναικεία φύση μου είναι περιοριστικοί

Η θεματολογία του "Hunter" έχει περιγραφεί ως "sexual healing", θεραπεία μέσα από το σεξ. Επίσης έχει δηλώσει ότι βρεθήκατε αντιμέτωπη με τη ντροπή και ότι η δουλειά σας έχει αρρενωπή ταυτότητα. Χρησιμοποιήσατε μάλιστα την ελληνικότατη έκφραση «γενετική δυσφορία». Τι ακριβώς εννοείτε;

Σε όλες οι γυναίκες δίνεται το μήνυμα, ότι θα πρέπει πρώτα να ξεπεράσουν τη ντροπή πριν αισθανθούν σεξουαλικά ελεύθερες. Σκεφτείτε τη λέξη «τσούλα». Υπάρχει αντίστοιχος όρος για τους άνδρες; Όχι. Δεν είναι «γενετική δυσφορία» αυτό που με βασανίζει. Απλώς νιώθω ότι οι κανόνες της κοινωνίας για τη γυναικεία φύση μου είναι περιοριστικοί. Τα ενδιαφέροντά μου και ο τρόπος που λειτουργεί το μυαλό μου πολλές φορές μου φαίνονται πιο «αρσενικοί».

Στις συναυλίες κάποιοι στέκουν σε απόσταση και παρακολουθούν, άλλοι όμως θέλουν να με κοιτάξουν βαθιά στα μάτια και να μοιραστούν μαζί μου κάτι πιο προσωπικό

Πώς θα περιγράφατε τον μέσο οπαδό της μουσικής σας; Ως προς τη νοοτροπία, την προσωπικότητα, ακόμα και την ηλικία, το φύλο, το παρουσιαστικό.

Στις συναυλίες μου βλέπω κάθε καρυδιάς καρύδι και αυτό με ξετρελαίνει. Νέους, λιγότερο νέους. Κάποιοι στέκουν σε απόσταση και παρακολουθούν, άλλοι όμως θέλουν να με κοιτάξουν βαθιά στα μάτια και να μοιραστούν μαζί μου κάτι πιο προσωπικό. Τους νιώθω και τους δύο κοντά μου.

Ο Cave ενσαρκώνει όλους τους λόγους για τους οποίους έγινα καλλιτέχνης

Το Hunter ήταν το νο.1 της προσωπικής λίστας μου για το 2018. Εσείς τι μουσική ακούτε; Στο τελευταίο Roskilde είδα τη St Vincent να χτυπιέται στο moshpit στη συναυλία των Nine Inch Nails. Για ποιον καλλιτέχνη θα κάνατε το ίδιο;

Είδα πρόσφατα τον Nick Cave στο φεστιβάλ All Points East στο Λονδίνο και ήταν απίστευτος. Η παρουσία του στη σκηνή είναι εκπληκτική και το σόου του τόσο έντονο. Ο Cave ενσαρκώνει όλους τους λόγους για τους οποίους έγινα καλλιτέχνης.

Επίσης το "Alpha" ήταν από τα αγαπημένα μου τραγούδια μέσα στη χρονιά. Θα περιγράφατε τον εαυτό σας ως alpha female; Τι ακριβώς εννοείτε με αυτόν τον όρο;

Με ενδιαφέρει να δημιουργώ καινούριους ορισμούς στις λέξεις, ξεγυμνώνοντάς τις από τα στερεότυπα. Θέλησα να αμφισβητήσω την ιδέα, ότι το «κυρίαρχο» είναι οπωσδήποτε αρσενικό. Πολλά από τα δυναμικότερα άτομα που γνωρίζω είναι γυναίκες. Όταν ανεβαίνω στη σκηνή, ναι, γίνομαι «alpha». Ωστόσο, με ενδιέφερε και να εξερευνήσω πόση ανασφάλεια και αμφιβολία αισθάνεται ακόμα και ένας ή μία «alpha». Είμαστε όλοι ευάλωτοι και επιρρεπείς στο λάθος.

H πρόσφατη δουλειά μου θυμίζει έναν θηλυκό Iggy Pop

Η αύρα του Hunter μου θύμισε τους πρώτους δίσκους της PJ Harvey. Θεωρείτε εύστοχο τον παραλληλισμό;

Δεν πιστεύω ότι η μουσική πρέπει να υπακούει σε παραλληλισμούς. Εάν όμως πρέπει οπωσδήποτε να κάνω μία παρομοίωση, θα έλεγα ότι η πρόσφατη δουλειά μου θυμίζει έναν θηλυκό Iggy Pop.

Ο David Bowie ήταν είδωλό σας. Τι ήταν ο Bowie για εσάς και ποια κληρονομιά σας άφησε;

Λάτρευα τον αλλόκοτο χαρακτήρα του (σ.σ.: Η Calvi χρησιμοποιεί τη λέξη "queerness", που μπορεί να αποδοθεί και ως «ομοφυλοφιλία», αλλά μάλλον δεν εννοεί αυτό), όπως και τις μελωδίες του. Με κατέπλησσε η ικανότητά του να συνθέσει μουσική τόσο πρωτότυπη, ρηξικέλευθη και ταυτόχρονα πιασάρικη. Ο πρώτος δίσκος που αγόρασα, στα 8 μου, ήταν το "Aladdin Sane" του Bowie. Νιώθω σαν να μεγάλωσα με τη μουσική του.

Νιώθω θυμωμένη και απογοητευμένη με το Brexit

Zείτε στη Βρετανία του Brexit, σε ταραγμένους καιρούς για ολόκληρο τον πλανήτη. Γίνεται ολοένα δυσκολότερο, να ακουστεί η φωνή του καλλιτέχνη; Οφείλει αυτός να διατυπώνει άποψη ή είναι προτιμότερο να μιλάει για λογαριασμό του η τέχνη του;

Η τέχνη πρέπει να καθρεφτίζει τη ζωή και η πολιτική επηρεάζει τις ζωές όλων. Δεν νομίζω ότι γίνεται δυσκολότερη η έκφραση, όχι. Ωστόσο νιώθω θυμωμένη και απογοητευμένη με το Brexit, αφού ψήφισα υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Είστε ανοιχτά ομοφυλόφιλη, σε μία ανδροκρατούμενη βιομηχανία, σε έναν κόσμο όπου η ομοφοβία και το μίσος γιγαντώνονται. Πώς κατορθώνει κάποιος να σκληρύνει το πετσί του;

Η μόνη λύση στα ζόρια, είναι να ξεριζώνουμε τα παράσιτα που αφαιμάσσουν το δέντρο και το νεκρώνουν. Αυτό προσπαθώ να κάνω σε όλη μου τη ζωή. Πιστέψτε με, είναι πραγματικά θεραπευτικό!

Και οι δύο γονείς σας ήταν ψυχίατροι. Αυτό σημαίνει ότι τα παιδικά σας χρόνια ήταν παράλληλα μία διαρκής ψυχοθεραπεία;

Όχι βέβαια! Ήμουν όμως τυχερή, που είχα γονείς με ανοιχτό μυαλό. Μου ήταν πολύ εύκολο να τους μιλήσω και πάντοτε μου έδιναν τις καλύτερες συμβουλές.

Δεν είμαι διαφορετικός άνθρωπος πάνω στο προσκήνιο, αλλά ένα διαφορετικό πρόσωπο της Anna

Είναι οι συναυλίες κάποιας μορφής απελευθέρωση; Είστε διαφορετική πάνω στη σκηνή, από την Anna που θα συναντούσε κάποιος σε ένα μπαρ ή στον δρόμο;

Η σκηνή μου επιτρέπει να ξεκλειδώσω το πιο απελευθερωμένο και εσωστρεφές κομμάτι του εαυτού μου. Δεν είμαι διαφορετικός άνθρωπος πάνω στο προσκήνιο, αλλά ένα διαφορετικό πρόσωπο της Anna. Αυτή η Anna εξαφανίζεται μόλις τελειώνει η συναυλία.

Τι βλέπετε στην κρυστάλλινη σφαίρα σας για το έτος 2030; Πού θα βρίσκεστε, καλλιτεχνικά και προσωπικά;

Ελπίζω να περάσω μία ιδιαίτερα δημιουργική δεκαετία. Εύχομαι να βρω τρόπο να γίνω δημιουργική και κατασταλαγμένη ταυτόχρονα. Να έχω, δηλαδή, την εσωτερική ηρεμία μου.

Μπορείτε να περιγράψετε τον εαυτό σας με πέντε επίθετα;

Α, αυτό είναι αδύνατο! Είμαστε, ταυτόχρονα, πολλά-πολλά διαφορετικά πράγματα.

Τι προσδοκίες έχετε, για την εμφάνισή σας στην Αθήνα; Ποια συμβουλή θα δίνατε στο κοινό που θα σας παρακολουθήσει για πρώτη φορά;

Με συναρπάζει στ’ αλήθεια η προοπτική μιας συναυλίας στην Αθήνα. Όσους έρθουν, τους συμβουλεύω να με ακολουθήσουν, για να χαθούμε μαζί μέσα στη άγρια στιγμή που θα μοιραστούμε. Να αφεθούν και να έλθουν μαζί μου, για να ξεφύγουμε και να απελευθερωθούμε.

Αλλά η Ελλάδα πέρασε πολύ δύσκολες στιγμές τα τελευταία χρονιά. Μιας και κατάγεστε από τον ευρωπαϊκό νότο, υποθέτω ότι συμμερίζεστε την απαισιόδοξη αύρα. Από πού μπορεί να μπει λίγο φως;

Η τέχνη βοηθάει τον άνθρωπο να αισθανθεί πιο ζωντανός. Και αυτή η ζωντάνια δίνει τη δύναμη για να αντισταθούμε σε κάθε δυσκολία που φέρνει το αύριο.