Hail Spirit Noir

Pneuma

Code666 (2012)
Από τον Αντώνη Κονδύλη, 26/10/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Παρακολουθώντας την ελληνική metal σκηνή, άλλοτε από κοντά και άλλοτε από κάποια απόσταση για αρκετά χρόνια, μπορώ ανεπιφύλακτα να πω ότι τα συγκροτήματα στη συντριπτική πλειονότητά τους προτιμούν να ακολουθήσουν κάποια τάση και να αναλωθούν σε μια καλοπροαίρετη και τίμια αντιγραφή των αγαπημένων τους μπαντών. Από την άλλη είναι ελάχιστες, μετρημένες στα δάκτυλα, οι μπάντες που προτίμησαν να αναπτύξουν τον δικό τους ήχο και προσωπικότητα και ακόμα λιγότερες αυτές που τόλμησαν να σπρώξουν κάποια μουσικά όρια.

Στην περίπτωση των Hail Spirit Noir έχουμε να κάνουμε με μια μπάντα από τη Θεσσαλονίκη που δείχνει ότι μπορεί να αποτελέσει μια από αυτές τις ελάχιστες εξαιρέσεις. Κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους και παρουσιάζουν μια έντονη περιέργεια στο να ανακαλύψουν μονοπάτια δύσβατα και αντιεμπορικά. Είναι δύσκολο να τους αποδόσεις κάποια ταμπέλα, αλλά θα έλεγα ότι συνδυάζουν το black metal και το 70s rock με μια έντονη ψυχεδελική και ενίοτε progressive διάσταση.

Το αποτέλεσμα ξεπερνάει κάθε προσδοκία. Το "Pneuma" είναι ένα άλμπουμ γεμάτο μυστήριο, σε πολλά σημεία σκοτεινό, περιπετειώδες και πάνω από όλα με μια έντονη διάθεση πειραματισμού, από μια μπάντα που έχει πάρει την απόφαση να δουλέψει και να δημιουργήσει. Ακούγοντας το, διακρίνεται η έμφαση που έχει δοθεί στη λεπτομέρεια, ενώ παράλληλα το συνθετικό επίπεδο είναι αρκετά υψηλό. Ο ήχος είναι κατά βάση τραχύς και η παραγωγή πολύ καλή αφού αποφεύγει το υπερβολικό γυάλισμα, ενώ υπάρχει χώρος για όλα τα όργανα.

Το "Mountain Of Horror" ξεκινάει με μια ala King Crimson μελωδία σε βιολί, για να συνεχιστεί με ένα αργόσυρτο και τραχύ μαυρομεταλλικό πέρασμα και σε συνδυασμό με τα πλήκτρα και το σόλο του κλεισίματος οδηγεί σε μια πρωτοφανή για τον μεταλλικό χώρο ψυχεδέλεια. Η εισαγωγή του "Let Your Devil Come Inside" παραπέμπει σε prog/psychedelic καμιά σαρανταριά χρόνια πίσω. Τα καθαρά φωνητικά συνοδευόμενα από ακουστική κιθάρα δημιουργούν μια αγνή 70s αισθητική. Το "Against The Curse, We Dream" είναι το κατά βάση πιο black metal και ίσως το πιο σκοτεινό κομμάτι του άλμπουμ με ιδιαίτερη εντύπωση να προκαλούν τα υπνωτικά/ψυχεδελικά synthesizer και οι ψίθυροι που ακούγονται κατά τη διάρκειά του, ενώ εναλλάσσονται με ακραία και καθαρά φωνητικά προκαλώντας σύγχυση στον ακροατή. Στο "When All Is Black" περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο σημείο κάνουν αισθητή την παρουσία τους οι επιρροές από τους King Crimson τόσο στη μουσική, όσο και στην ατμόσφαιρα.

Το δεκατριάλεπτο "Into The Gates Of Time" είναι το πιο progressive με την συμβατική έννοια του όρου, καθώς εναλλαγές ατμόσφαιρας, συγκερασμός στοιχείων από διάφορα ιδιώματα, με έναν διάλογο μεταξύ καθαρών και black φωνητικών να οδηγούν στην κορύφωση της δημιουργικότητας και της  έμπνευσης της μπάντας (τουλάχιστον για αυτό το άλμπουμ). Το "Haire Pneuma Skoteino" είναι απλά το πιο πιασάρικο κομμάτι του άλμπουμ με την άμεση μελωδία και το ευκολομνημόνευτο ρεφρέν να αποτελεί ένα εξαιρετικό κλείσιμο ενός εξαιρετικού άλμπουμ.

Αν υπάρχει μια σύγχρονη μπάντα από το ευρύτερο χώρο του ακραίου ήχου με την οποία θα μπορούσαμε να τους παραλληλίσουμε αυτοί είναι οι Γιαπωνέζοι Sigh. Όχι τόσο σε ότι αφορά το τελικό αποτέλεσμα (αν και σε κάποιες στιγμές τους θυμίζουν σε ένα βαθμό), όσο στην νοοτροπία και στον τρόπο που ενσωματώνουν στη μουσική τους στοιχεία από διάφορα είδη.

Οι Hail Spirit Noir αποφεύγουν τις δοκιμασμένες συνταγές και δείχνουν να καθοδηγούνται από το προσωπικό τους όραμα. Το "Pneuma" αξίζει την προσοχή μας, όχι γιατί απλά είναι μια ελληνική κυκλοφορία που μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα σε άλλες κυκλοφορίες του εξωτερικού, αλλά γιατί είναι ένα άλμπουμ που αποπνέει μια αυθεντικότητα και μια ελπίδα ότι μπορούμε να περιμένουμε σημαντικά πράγματα από αυτούς στο μέλλον. Είναι άδικο να το αφήσετε να περάσει απαρατήρητο.

  • SHARE
  • TWEET