Ανασκόπηση 2017: Heavy / Power Metal

One more beer and heavy metal and I'm just fine

Το 2017 που μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας πριν λίγες μέρες δεν ήταν κάποια συνταρακτική χρονιά για το heavy/power metal. Από την άλλη βέβαια, αν και έλειψαν οι κυκλοφορίες από τα βαριά χαρτιά της βιομηχανίας τα οποία θα κέντριζαν και θα συσπείρωναν το ενδιαφέρον του κόσμου, υπήρξαν και κάποιες αξιόλογες που ικανοποίησαν. Όταν αυτό που σκέφτεσαι όμως στο τέλος της ημέρας είναι περισσότερο ποιους μουσικούς χάσαμε παρά συζητάς για τους δίσκους που ακούσαμε, νομίζω πως αυτό δίνει κάπως τον τόνο.


Νεκρολογίες

Ο ξαφνικός χαμός του Warrel Dane σκόρπισε θλίψη και σόκαρε τους οπαδούς των Sanctuary/Nevermore. Ήταν χαρισματικός τραγουδιστής και σπουδαίος στιχουργός και το καλλιτεχνικό έργο που άφησε ως παρακαταθήκη θα μας τον θυμίζει για πάντα. Ελαφρύ να είναι το χώμα Wally...

Ο Paul O'Neil, αναμορφωτής και παραγωγός των μεγάλων Savatage και εμπνευστής του υπερεπιτυχημένου poroject Trans-Siberian Orchestra, «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 61 ετών. Μεταξύ άλλων είχε διατελέσει στέλεχος στη μουσική βιομηχανία, ενώ είχε συνεργαστεί ακόμη με τους Aerosmith, τους Badlands, τους Omen και τους Metal Church

Ο πολυοργανίστας Geoff Nicholls ιδρυτικό μέλος των Quartz, που έγινε ευρύτερα γνωστός για τις συμμετοχές του ως κιμπορντίστας στα άλμπουμ των Black Sabbath, από το "Heaven And Hell" του 1980 μέχρι το "Forbidden" του 1995, έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο στα 69 του χρόνια. 

Μεγάλη συγκίνηση, αλλά και κινητοποίηση, προκάλεσε στους κόλπους της ελληνικής metal σκηνής ο αναπάντεχος θάνατος του Αλέξανδρου Szczygiel. Ο "Πολωνός", όπως ήταν ευρέως γνωστός, έφυγε από την ζωή προδομένος από την καρδιά του, σε ηλικία 42 ετών. Περίφημος για την δυναμική του παρουσία στους συναυλιακούς χώρους, ο Αλέξανδρος είχε επιμεληθεί τα εξώφυλλα δίσκων συγκροτημάτων όπως οι Guardians Of The Flame, Tyrant, Dexter Ward, Vice Human και Released Anger.

Ο κιθαρίστας των Reverence Pete Rossi έφυγε πρόωρα σε ηλικία μόλις 47 ετών. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Αμερικάνικης power metal μπάντας και είχε κυκλοφορήσει μαζί τους δυο δίσκους.


Big Guns: Οι πολυσυζητημένες δουλειές

Heavy

Accept - The Rise Of Chaos

Οι γερόλυκοι κάνανε πάλι το θαύμα τους και το τέσσερα στα τέσσερα είναι γεγονός.

Jag Panzer - The Deviant Chord

Μεγάλη η αναμονή για τον καινούργιο δίσκο, αλλά ουδείς έμεινε παραπονεμένος, καθώς είναι δεδομένη η ποιότητα ων Αμερικάνων.

Iced Earth - Incorruptible

Σε κάθε περίπτωση, αξίζει κάποιος να ασχοληθεί με την καινούργια δουλειά των Αμερικάνων, καθώς πολλά στοιχεία που αγαπήσαμε στους Iced Earth θα τα βρούμε στο "Incorruptible".

Grave Digger - Healed By Metal

Δεύτερος σερί αξιοπρόσεκτος δίσκος για τους βετεράνους Τεύτονες, παρά το γεγονός πως τελικά αποτελεί απλώς μια τυπικά καλή κυκλοφορία για τον χώρο του heavy/power.

Cloven Hoof - Who Mourns For The Morning Star

Αν και δεν αποτελεί κάποιον τρομερό, μνημειώδη δίσκο, τελικά καταφέρνει να στέκεται αξιοπρεπέστατα, έχοντας το πάλαι ποτέ «βαρύ» λογότυπο των Cloven Hoof στο εξώφυλλό του. Και δεδομένων των συνθηκών, αυτό φτάνει και περισσεύει.


Power

Sanctuary - Inception

Κυκλοφορία - prequel του τρομερού "Refuge Denied", το "Inception" που καταφέρνει και μας δίνει μια εκτενέστερη, πιο διαυγή εικόνα των όσων προηγήθηκαν του επίσημου δισκογραφικού ντεμπούτου των Sanctuary.

Rage - Seasons Of The Black

Χαλαροί και άνετοι μέσα στη μουσική comfort zone τους, οι «Γερμανοί»  αποδίδουν εξαιρετικά.

Blind Guardian - Live Beyond The Spheres

Το τρίτο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ των πολυαγαπημένων Βάρδων είναι ακόμη μια ευκαιρία να θυμηθούμε τα όσα σπουδαία μας έχουν προσφέρει συνολικά.

Edguy - Monuments

Μια συλλογή που επισφραγίζει την εικοσιπενταετή πορεία των Edguy προς την κορυφή του ευρωπαϊκού power metal ήχου.

Firewind - Immortals

Ο Gus G και η παρέα του επιστρέφουν ανανεωμένοι, με ορμητικές διαθέσεις και συνθέσεις που ήρθαν για να μείνουν.


Higher Than The Sky: Τα καλύτερα

Heavy

Night Demon - Darkness Remains

Προφανώς και η μουσική που ακούμε από τους Night Demon δεν είναι πρωτοποριακή ή ανανεωτική, είναι όμως ψυχωμένη, αυθεντική και, για έναν περίεργο λόγο, πολύ φρέσκια και ευχάριστη και που προξενεί ευφορία και ένα αίσθημα ανεμελιάς στον ακροατή.

Accept - The Rise Of Chaos

Και οι δέκα συνθέσεις του δίσκου ξεχειλίζουν ποιότητα και ενέργεια, ο Hoffmann για ακόμα μια φορά λάμπει με το παίξιμό του το νεοσύστατο rhythm section των Baltes και Williams είναι εξόχως δεμένο και συμπαγές. Μόνο σεβασμός, λοιπόν, γι' αυτήν την μπάντα που με χαρακτηριστική άνεση έκανε το τέσσερα στα τέσσερα και... έπεται συνέχεια.

Sorcerer - The Crowning Of The Fire King

Mε ένα δεύτερο σερί πανέμορφο δίσκο, οι Sorcerer αποδεικνύουν έμπρακτα ότι το reunion τους είχε καλλιτεχνικό νόημα και αληθινό λόγο ύπαρξης. Ό,τι πιο κοντινό στους Black Sabbath της Tony Martin εποχής.

Pagan Altar - The Room Of Shadows

Το «Αθάνατοι» είναι λίγο για να αποδώσει την σημασία των Pagan Altar στους οπαδούς τους. Είναι κάποιες μπάντες που δεν χωράνε σε χαρακτηρισμούς κι επίθετα. Που τις ερωτεύεσαι από την πρώτη μέχρι και την τελευταία τους νότα. Αυτοί είναι κι όχι ήταν. Αυτός είναι κι ο παντοτινός Time Lord.

Attic - Sanctimonious

Παρ' όλο που τα ζητήματα προσωπικότητας δύσκολα θα πάψουν να υφίστανται λόγω των τόσο χαρακτηριστικών κυρίαρχων επιρροών τους, οι Γερμανοί metallers δημιούργησαν ένα έργο που ίσως σε μερικά χρόνια μνημονεύουμε ως κλασσικό.

Check also:

Lunar Shadow - Far From Light

Αν και μόλις στις αρχές της πορείας τους, ετούτοι οι πρωτοεμφανιζόμενοι Γερμανοί μοιάζουν ήδη να κατέχουν τα μυστικά του ατσαλιού, δίχως να μπορούμε να αναλογιστούμε πόσο καλύτερη μπορεί να είναι η δισκογραφική τους συνέχεια.


Power

Arrayan Path - Dawn Of Aquarius

Οι Αrrayan Path μας προσφέρουν έναν αψεγάδιαστο και γεμάτο προσωπικότητα δίσκο σε ένα ιδίωμα το οποίο συχνά τα τελευταία χρόνια παραπαίει ανάμεσα στη γραφικότητα και το Eurovision-ικό φραμπαλά.

Sanctuary - Inception

Το να ακούς τα τραγούδια του "Refuge Denied", παιγμένα με ακόμα περισσότερη λύσσα και με αυτή την παραγωγή μπορεί να σε στείλει στο τρελάδικο. Είναι νομίζω από τις ελάχιστες περιπτώσεις που ένας υπερκλασικός δίσκος μπορεί να προκαλέσει την ίδια ανατριχίλα κυκλοφορώντας 30 χρόνια αργότερα. Και προσέξτε, απλά μιλάμε για την επεξεργασία κάποιων demo έτσι. Α ρε Warrel...

Air Raid - Across The Line

Με το οπισθόφυλλο του "Across The Line" να αποτίνει έναν ξεκάθαρο φόρο τιμής στον Gary Moore και το "Victims Of The Future" άλμπουμ και τη μουσική του να αναδύει ολοένα και πιο μεθυστικές '80s αναθυμιάσεις με κάθε επιπλέον ακρόαση, οι Air Raid φαίνεται πως αυτήν τη φορά επέστρεψαν για να μείνουν στο προσκήνιο.

Lancer - Mastery

Αυτοί οι Σουηδοί μάλλον έχουν βαλθεί να αναγεννήσουν κάθε ένα από τα κλασσικά ιδιώματα του σκληρού ήχου. Δεν εξηγείται αλλιώς, αφού μετά το '70s heavy rock και heavy metal revival, σειρά φαίνεται πως παίρνει εκείνο του πολύπαθου τα τελευταία χρόνια power metal, με τη νέα φουρνιά των σουηδικών φιντανιών του είδους να έχει αρχίσει να αντρώνεται σιγά-σιγά.

Beast In Black - Berserker

Mε τις over the top ερμηνείες του Γιάννη Παπαδόπουλου σε πρώτο πλάνο και τις συνθετικές δεξιότητες του Kabanen σε έξαρση, το "Berserker" φαντάζει προορισμένο για να αρέσει, μοιάζοντας ως ένας ιδανικός δίσκος εισαγωγής νέων ακροατών στο σκληρό ήχο.


Losers In The Game: Περιμέναμε περισσότερα

Masterplan - Pumkings

Κολοκύθια τούμπανα και ο ορισμός της αρπαχτής.

Tytan - Justice Served

Η δικαιοσύνη... δεν αποδόθηκε. Καμιά φορά οι μύθοι δεν πρέπει να αγγίζονται.

Holy Martyr - Darkness Shall Prevail

Οι Ιταλοί, αποφάσισαν να ασελγήσουν πάνω στις σελίδες του απόλυτου επικού αριστουργήματος του Τόλκιν, αλλά όπως ήταν αναμενόμενο για τα «κυβικά» τους, έφαγαν μεγαλοπρεπώς τα μούτρα τους.

Alpha Tiger - Alpha Tiger

Το σερί πραγματικά δυνατών κυκλοφοριών τους μοιάζει να διακόπτεται για την ώρα.

Battle Beast - Bringer Of Pain

Το υπερ-catchy, δροσερό, AOR-meets-power metal υβρίδιο, με τα ξεδιάντροπα pop ρεφρέν, τον εκσυγχρονισμό του "Turbo" ήχου των Judas Priest και τα αμέτρητα «δάνεια» από τις πιο εμπορικές στιγμές των Stratovarius φαντάζει γυαλιστερό και άκακο, δίχως τη στόφα του αξιομνημόνευτου.


House Of Atreus: Τα εν οίκω... εν δήμω

Wrathblade: Ανεβαίνοντας από τον Κάτω Κόσμο και βουτώντας στην Άβυσσο αυτή τη φορά, οι Wrathblade αφιερώνουν το "God Of The Deep" στον Ποσειδώνα και μετουσιώνουν την καταστροφική οργή του σε εννέα παθιασμένες συνθέσεις, αυθεντικού και ατμοσφαιρικού (με την καλύτερη δυνατή έννοια) metal.

Doomocracy: Ακούγοντας το "Visions And Creatures Of Imagination" μπορούμε να μιλάμε πλέον για το νέο μεγάλο ελληνικό -τουλάχιστον- όνομα στο χώρου του παραδοσιακού epic/doom metal.

Reflection: Το "Bleed Babylon Bleed" είναι heavy metal, είναι επικό, είναι doomy, διαθέτει riff-άρες και μελωδικά, επιθετικά solo, μπετόν αρμέ τύμπανα και μπάσο και κυρίως τραγουδάρες που στοχεύουν στο κέντρο και το πετυχαίνουν.

Valor: Οι Αθηναίοι με το "Arrogance: The Fall" δεν «ανακαλύπτουν τον τροχό», δεν θα σε ξαφνιάσουν με progressive τσαχπινιές και avant-garde αισθητική, αλλά θα είναι πάντα εκεί όταν αυτό που χρειάζεσαι είναι καλοπαιγμένο, στιβαρό και ηρωικό power metal, προσηλωμένο και καλοδιαβασμένο πάνω στην κληρονομιά των πατέρων του ιδιώματος.

Steamroller Assault: Αν κάποιος είχε απορία για το πώς θα ακουγόταν ένας δίσκος που οι επιρροές του ξεκινούν από τα blues, συνεχίζουν μέσα από το βρώμικο rock 'n' roll των Μotorhead και το NWOBHM των πιο πρόστυχων εκπροσώπων του και καταλήγουν στους Running Wild της μεσαίας εποχής, το "Dead Man's Hand", θα του τη λύσει

Αξιολογότατες επίσης δουλειές ακούσαμε από τους Mahakala, The Silent Wedding, Strikelight και Paladine.


One Night In The City: Οι συναυλίες της χρονιάς

Into Battle Festival: Πολλές μεγάλες στιγμές για τον παραδοσιακό σκληρό ήχο σε ένα νέο φεστιβάλ που κρίνεται ιδιαιτέρως επιτυχημένo.

Grand Magus: Το Ντράκαρ των Grand Magus έδεσε στην Πειραιώς και οι τρεις διψασμένοι για heavy metal Βίκινγκς αποβιβάστηκαν στο Fuzz και δεν αφήσανε τίποτα όρθιο.

Up The Hammers Festival: Ζήσαμε τη μέρα που είδαμε ζωντανά τους Cirith Ungol. Enough said...

Metal Church: Όποιος δεν ήρθε, έχασε μια σπουδαία εμφάνιση από μια πραγματικά σπουδαία μπάντα.

Sabbaton/Accept: Όσο βρίσκονται σε παρατεταμένη φόρμα οι ιστορικοί Accept, αντιστοίχως είναι στα ντουζένια τους και την εμπορική ακμή τους οι Σουηδοί και τελικά το ματσάκι ήρθε ισόπαλο με τις δύο μπάντες να δίνουν εξίσου απολαυστικά show.

Εύφημος Μνεία: Ο Wally «έφυγε» νωρίς και η μουσική είναι πλέον πολύ φτωχότερη. Αυτά καλό είναι να τα βλέπουνε (βλέπουμε) όλοι όσοι γκρίνιαζαν και λέγανε «πάλι Sanctuary;». Δεν ήταν το συνταρακτικό live, αλλά ήταν η τελευταία φορά που είδαμε τον Dane ζωντανό πάνω στο σανίδι που μεγαλούργησε κατά το παρελθόν, οπότε η συναυλία αποκτά ιστορική σημασία. 

  • SHARE
  • TWEET