Beast In Black

Δεν έχουν περάσει παρά μερικοί μήνες από τότε που συζητούσαμε για το πιο πρόσφατο άλμπουμ των Battle Beast και οι Beast In Black, η νέα μπάντα του άλλοτε ηγέτη τους (και σίγουρα υπεύθυνου για το μεγαλύτερο μέρος του ήχου τους), Anton Kabanen, έρχονται με φόρα για να παρουσιάσουν το ντεμπούτο τους δίσκο. Έχοντας, άλλωστε, ήδη έναν ολοένα αυξανόμενο πυρήνα οπαδών και με την πρώτη εντύπωση από το παρθενικό τους single "Blind And Frozen" να έχει αυξήσει την προσμονή για το πρώτο τους δισκογραφικό βήμα, το "Berserker" δεν χρειαζόταν ιδιαίτερα την προώθηση της πανίσχυρης Nuclear Blast για να προσελκύσει το ενδιαφέρον.

Δίχως να γνωρίζουμε τους ακριβείς λόγους αποχώρησης του Kabanen από την πρώην μπάντα του, εικάζω πως δεν πραγματοποιήθηκε για καθαρά καλλιτεχνικούς λόγους, μιας και ακούγοντας τη νέα προσπάθεια στην οποία ηγείται, η θύμηση των Battle Beast είναι αναμενόμενα έντονη. Το συνθετικό ύφος του Φινλανδού δημιουργού φαντάζει πλέον χαρακτηριστικό κι αναγνωρίσιμο, με τα πομπώδη πλήκτρα να διεκδικούν - και να καταλαμβάνουν - μεγάλο μέρος στις δομές των κομματιών του, τα οποία χαρακτηρίζονται από τις ξεκάθαρες μελωδίες και τα «μεγάλα» τους ρεφρέν.

Εδώ, κι αφότου δημιούργησε μια ικανότατη νέα ομάδα συμπαικτών, προέβη σε μια κομβική κίνηση για την πορεία των Beast In Black, καλώντας τον «δικό μας» Γιάννη Παπαδόπουλο να αναλάβει τα χρέη του τραγουδιστή του σχήματος. Έτσι, με έναν ερμηνευτή παγκόσμιας κλάσης στη φαρέτρα του, η συνθετική διαδικασία απελευθερώθηκε από τυχόν περιορισμούς, αφήνοντας απερίσπαστο τον Φινλανδό κιθαρίστα να συνεχίσει το μουσικό του όραμα, όπως αυτό διαφαινόταν στα δύο πρώτα Battle Beast άλμπουμ, αλλά και στο άνισο "Unholy Savior".

Περνώντας στο καθαρά συνθετικό μέρος του "Berserker", μπορούμε ουσιαστικά να διακρίνουμε και να διαχωρίσουμε τα τραγούδια του δίσκου σε δύο κατηγορίες. Στην πρώτη, βρίσκονται οι περισσότερο καθαρόαιμες μεταλλικά συνθέσεις, όπως το εναρκτήριο "Beast In Black", το "Zodd The Immortal" (με τα δυο τους να έχουν έντονες στιχουργικές αναφορές στο "Berserk" manga), το (απομεινάρι των writing sessions για το "Unholy Savior") "Blood Of A Lion", αλλά και το (προσωπικά αγαπημένο) "The Fifth Angel", συνθέσεις δηλαδή με περισσότερο riff-οκεντρικό χαρακτήρα, άψογη κιθαριστική δουλειά και το harder than steel λαρύγγι του Παπαδόπουλου να τις εξυψώνει καίρια στα απλά, μα άκρως κολλητικά ρεφρέν τους. 
Στην αντίπερα όχθη, βρίσκονται οι πιο εναλλακτικές, ακόμη περισσότερο catchy συνθέσεις, όπως το προαναφερθέν "Blind And Frozen", το "Born Again" και το disco/dance-meets-heavy/power "Crazy, Mad, Insane", δείχνοντας την πάντα φανερή διάθεση του Φινλανδού μουσικού να ψάχνεται συνθετικά και σε εντελώς απομακρυσμένα από το σκληρό ήχο είδη. Σε αυτήν την κατηγορία ίσως θα μπορούσε να ενταχθεί και το μπαλαντοειδές "Ghost In The Rain" που κλείνει το δίσκο, με τις σαουντρακικές (αλλά και τις Stratovarius) επιρροές του να ξεδιπλώνονται πανέμορφα χάρη και στην υπέροχη, συναισθηματική ερμηνεία του Παπαδόπουλου, αφήνοντας τα εξίσου ενδιαφέροντα "Eternal Fire" και "End Of The World" να αποτίσουν το φόρο τιμής που οφείλει μια μεγάλη μερίδα των ευρωπαϊκών power metal σχημάτων στους Europe και τα έργα τους.

Πάντως, η σύζευξη των, φαινομενικά ετερόκλητων μεταξύ τους, επιρροών πραγματοποιείται με τρόπο τέτοιο που «δένουν» αρμονικά μεταξύ τους, με το συνολικό αποτέλεσμα να στέκεται μάλλον υψηλότερα από οτιδήποτε άλλο μας έχει προσφερθεί από κάποιο σχήμα του Kabanen. Αυτό πιθανότατα οφείλεται στην εδώ τελειοποίηση των συνθετικών μανιέρων που ακολουθεί από την αρχή της καριέρας του ο Φινλανδός, με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται η απουσία κάποιας αδύναμης στιγμής στη ροή του άλμπουμ, αλλά και στην απόλυτα εύστοχη επιλογή στον τομέα των φωνητικών, αφού το υλικό θα βρισκόταν σίγουρα χαμηλότερα ποιοτικά με σχεδόν οποιονδήποτε άλλο από τους ρεαλιστικά διαθέσιμους τραγουδιστές που θα μπορούσε να συνεργαστεί.

Προσωπικά, το ντεμπούτο των Beast In Black αποτελεί μια απρόσμενα διασκεδαστική κυκλοφορία, ένα άκουσμα τόσο ενοχικά απολαυστικό που ακόμα και μετά από τις (παραπάνω από) αρκετές ακροάσεις που του έχω δώσει, συνεχίζει να με εκπλήσσει ευχάριστα, μέχρι και σε τομείς που δεν ανέμενα εξ αρχής. Έτσι, με τις over the top ερμηνείες του Γιάννη Παπαδόπουλου σε πρώτο πλάνο και τις συνθετικές δεξιότητες του Kabanen σε έξαρση, το "Berserker" φαντάζει προορισμένο για να αρέσει, μοιάζοντας ως ένας ιδανικός δίσκος εισαγωγής νέων ακροατών στο σκληρό ήχο, ο οποίος μπορεί να εκτιμηθεί ακόμη και από άτομα που συνήθως προτιμούν το μέταλλο τους ανόθευτο, κατακρίνοντας τις προσμίξεις του με άλλα είδη.