The Silent Wedding

Πρόοδος κι εξέλιξη. Δύο έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες με την προσπάθεια του ατόμου να φθάσει στην ουσιαστική ολοκλήρωσή του, αλλά ταυτοχρόνως δύο έννοιες που περικλείουν πολλά περισσότερα από την επίτευξη απλώς αυτού του σκοπού. Σε αυτό το ταξίδι προς την καλλιτεχνική τους Ιθάκη, οι The Silent Wedding δείχνουν πως επιζητούν να ζήσουν τα όσα συμβούν σε αυτήν τους τη διαδρομή, ενστερνιζόμενοι πλήρως την υπέρτερη σημασία του ταξιδιού έναντι του τελικού προορισμού.

Έτσι, λοιπόν, η μέχρι τώρα διαδρομή είχε να επιδείξει πολλές σημαντικές στάσεις, αλλά και ορισμένες επικίνδυνες «ξέρες» (όπως τα θέματα παραγωγής του προηγούμενου δίσκου αλλά και η καθυστέρηση κυκλοφορίας της νέας δουλειάς) που δυσχέραιναν την πορεία της μπάντας στα όχι πάντοτε φιλόξενα νερά της εγχώριας σκηνής. Τα λάθη, όμως, και οι δυσκολίες, μπορούν να αποτελέσουν το σημαντικότερο κίνητρο και στην προκειμένη περίπτωση το αθηναϊκό συγκρότημα δείχνει πως πράττει αναλόγως, αρχίζοντας να δικαιώνει όσους το πίστευαν από τα πρώτα του κιόλας βήματα.

Φθάνοντας στη δεύτερη ολοκληρωμένη τους προσπάθεια, τα πάντα φαντάζουν να έχουν αναβαθμιστεί αισθητά σε σχέση με το παρελθόν. Κι αν το εντυπωσιακό εξώφυλλο του Travis Smith τραβάει καταρχάς την προσοχή, ωθώντας σε να ανακαλύψεις το περιεχόμενο του δίσκου, τελικά τα τραγούδια του είναι αυτά που κλέβουν την παράσταση.

Κινούμενοι σε ένα έντεχνο prog/power metal φάσμα, οι επιρροές της μπάντας μοιάζουν λίγο - πολύ αναμενόμενες. Από τους Evergrey και τους Kamelot, που ευθύνονται κυρίως για το ατμοσφαιρικό τμήμα της μουσικής των Silent Wedding, στους Symphony X και τους Pagan’s Mind, οι οποίοι σμιλεύουν το heavy riffing της μπάντας κι από εκεί στους πανταχού παρόντες Savatage της Paul O' Neill περιόδου, η λυρικότητα και το θεατρικό στοιχείο των προαναφερθέντων σχημάτων εν πολλοίς διαμορφώνουν τα όσα ενδιαφέροντα ακούμε εδώ.

Ωστόσο, κατά τη γνώμη, οι τρεις βασικοί πυλώνες του "Enigma Eternal" βρίσκονται στις λεπτομέρειες της ερμηνείας του Μάριου Καραναστάση, της αναβαθμισμένης παραγωγής και των δευτερευόντων ερεθισμάτων στη μουσική της μπάντας. Ξεκινώντας απ' το πρώτο, οι ερμηνείες και η συνολική προσέγγιση του ταλαντούχου τραγουδιστή γύρω από το θέμα της τραγουδοποιίας και της αποτελεσματικής απόδοσης των στίχων του μέσα στο εκάστοτε κομμάτι είναι σχεδόν υποδειγματική, και σίγουρα κατά πολύ ανώτερη εκείνης στο ντεμπούτο τους. Θεατρικός και με μια πομπώδη δραματικότητα να πλανάται γύρω από τις ερμηνείες του, καταφέρνει και χαλιναγωγεί το χαρακτηριστικό βιμπράτο της φωνής του, εξυπηρετώντας πρώτα και κύρια τις ανάγκες της σύνθεσης.

Εν συνεχεία, το θέμα της παραγωγής - μαζί με την ανεπτυγμένη και συμπαγέστερη αντίληψη περί σύνθεσης - είναι από τα στοιχεία εκείνα που δείχνουν πως η μπάντα έχει τη διάθεση να μάθει από τα λάθη της και να τα εξαλείψει. Καθώς ο ήχος του άλμπουμ είναι διαυγής και ξυραφάτος, η ισορροπία μεταξύ όγκου και μελωδίας επιτέλους επιτυγχάνεται, αφήνοντας τις σκιές του "Livin Experiments" για το συγκεκριμένο τομέα να φθίνουν σιγά-σιγά στη λήθη του χρόνου.

Σε ό,τι αφορά τώρα το τρίτο σκέλος, προσωπικά θα επιμείνω στην άποψη που είχα εκφράσει από την προακρόαση κιόλας του δίσκου. Το ιταλικό power/prog των '90s, έτσι όπως αυτό εκφράζεται από σχήματα όπως οι Labyrinth και οι Vision Divine, αλλά ακόμη και οι DGM, προσδίδει μια νοσταλγική φινέτσα στο υλικό του άλμπουμ, μια ιδιαιτερότητα που τελικά τους ξεχωρίζει όσο περνάει ο καιρός από τις υπόλοιπες μπάντες της εγχώριας power metal σκηνής.

Ένας άρτιος δίσκος, πολλή όρεξη για δουλειά και επιλογές που διατηρούν τα μουσικά τους όνειρα ζωντανά, συνθέτουν την τωρινή πραγματικότητα του ταξιδιού των Silent Wedding, που πλέον μπαίνουν για τα καλά σε ξεκάθαρη ρότα προς τη δική τους Ιθάκη. Το αν και πότε θα καταφέρουν να φτάσουν σε εκείνη είναι αποκλειστικά στο χέρι τους, μα δουλειές σαν το "Enigma Eternal" δείχνουν πως το ταξίδι μέχρι τότε θα είναι απολαυστικό και γεμάτο μουσικές με ψυχή και ποιότητα.