Holy Martyr

Aυτός ο δίσκος πιθανότατα να το γλίτωνε το «θάψιμο», αν δεν περιείχε τόσο θράσος. Και αυτό γιατί οι Holy Martyr, χωρίς καμιά αυτογνωσία, διάλεξαν τον «Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών», ως κεντρικό θέμα στους στίχους (παλιότερα είχαν κόλλημα με αρχαίες φάλαγγες, Σπαρτιάτες, Ρωμαϊκές Λεγεώνες και τέτοια). Ένας δικός τους άνθρωπος, σκέφτομαι, δεν βρέθηκε να τους αποτρέψει, να τους πει «αφήστε το καλύτερα, γράψτε εκεί τα δικά σας και αφήστε κατά μέρος (και) τον Άρχοντα». Οπότε κι εκείνοι, αποφάσισαν να ασελγήσουν (όπως και άλλοι πολλοί βέβαια, πριν από αυτούς) πάνω στις σελίδες του απόλυτου επικού αριστουργήματος του Τόλκιν, αλλά όπως ήταν αναμενόμενο για τα «κυβικά» τους, έφαγαν μεγαλοπρεπώς τα μούτρα τους.

Σε ό,τι αφορά αυτή καθαυτή τη μουσική, ο δίσκος αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα μέτριου χατζη-metal, με απλοϊκές δομές, riff που πάνε κι έρχονται χωρίς να σου αφήνουν τίποτε στο τέλος, φωνητικά με προβληματική -τουλάχιστον- ιταλική προφορά και περιορισμένη έκταση και λίγα -ευτυχώς- κιθαριστικά solo άνευ ουσίας. Συνολικά, λείπει εντελώς το «νεύρο», τα εμβατηριακά κουπλέ είναι μονότονα, ενώ τα ρεφρέν, κατά κανόνα επαναλαμβάνουν τον τίτλο του τραγουδιού ή απλώς κάποια λέξη (βλ. "Numenor", "Taur Nu Fuin"). Κάμποσα «χορωδιακά» μέρη εδώ και εκεί, μαζί με λίγα ακουστικά περάσματα, ολοκληρώνουν την εικόνα.

Μετά βίας, διασώζονται δύο - τρία κομμάτια ("Numenor", η instrumental εισαγωγή "Minas Morgul", "Witch-King Of Angmar", "The Dwarrowdelf"), που μοιάζουν με κάπως πιο βαριεστημένους Battleroar. Ο υπόλοιπος δίσκος, δυστυχώς γι' αυτούς και για εμάς που τους ακούμε, πλέει σε μια θάλασσα μετριότητας, αλλά θα τους αναγνώριζα ότι διαθέτουν στιβαρό rhythm section και δυνατή, φυσική παραγωγή.

Είναι αλήθεια ότι το παραδοσιακό heavy metal τα τελευταία χρόνια έχει δώσει αρκετούς αξιόλογους -τουλάχιστον- δίσκους και ο ανταγωνισμός έχει ανέβει κατακόρυφα. Πολλές underground μπάντες του ιδιώματος μπορούν εύκολα να σε «στείλουν αδιάβαστο» με τα πεπραγμένα τους (βλ. Sumerlands, Eternal Champion, High Spirits, Substratum, War Dance και πόσοι άλλοι), αλλά φοβάμαι ότι για τους Holy Martyr, μετά από τέσσερις full length κυκλοφορίες, το πλοίο έχει σαλπάρει. Ciao.