Με το 2023 που ετοιμάζεται να ρίξει την αυλαία, μπορούμε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα πως η μουσική επικαιρότητα παρέμεινε ακμαία. Όπως και την προηγούμενη χρονιά, η επιστροφή της μουσικής βιομηχανίας σε ένα μεταπανδημικό τοπίο, θα γινόταν με τους όρους που θα επέβαλλε η ίδια, με την ταραχώδη διεθνή επικαιρότητα να αφήνει το στίγμα της πάνω της. Από τα πνευματικά δικαιώματα και τις streaming υπηρεσίες, μέχρι τις ανακατατάξεις στη συναυλιακή βιομηχανία και την αντιμετώπιση του «φυσικού προϊόντος», μουσικά έργα συνεχίζουν να κυκλοφορούν ακατάπαυστα. Η μουσική όπως την αντιλαμβανόμαστε συνεχίζει να δίνει χρώμα στο παρόν, και να καταρρίπτει τείχη, διαχωρισμούς μεταξύ ιδιωμάτων, να γίνεται ασφαλής χώρος έκφρασης και να ενώνει. Οι όροι και το πλαίσιο μπορεί να αλλάζουν, όχι όμως και η επίδρασή της πάνω μας.
Τους 12 μήνες που πέρασαν, η συντακτική ομάδα του Rocking δεν έπαψε στιγμή να αναζητεί, να ακούει και να προτείνει μουσική από όλο το φάσμα του rock. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχουμε παρουσιάσει περισσότερα από 680 φετινά άλμπουμ που εκτείνονται από το παγκόσμιο underground μέχρι τα σημαντικότερα ονόματα του ήχου που αγαπάμε, και έχουμε δημοσιεύσει αρκετές δεκάδες άρθρα που εκτείνονται από οδηγούς δισκογραφίας και αφιερώματα, μέχρι τις 126 συνεντεύξεις σε επιλεγμένους καλλιτέχνες. Φυσικά, δεν μπορούν να αγνοηθούν οι περισσότερες από 170 ανταποκρίσεις από εγχώριες και διεθνείς συναυλίες και φεστιβάλ, γιατί ο παλμός των μουσικών που αγαπάμε χτυπάει δυνατότερα σε ζωντανό και συλλογικό πλαίσιο.
Σε αυτή μας την προσπάθεια, παρά την υποκειμενικότητα, τις διαφορετικές οπτικές της συντακτικής ομάδας και τις παραλείψεις που μπορεί να χαρακτηρίζουν την προσπάθειά μας, είχαμε διαρκώς ως γνώμονα το τέλος της χρονιάς. Όπως κάθε Δεκέμβριο, στις ηλεκτρονικές σελίδες του ιστότοπού μας, επιχειρούμε μια εκτεταμένη ανασκόπηση του μουσικού έτους που διανύουμε. Πρωταγωνίστρια σε αυτή την προσπάθεια, είναι, προφανώς, η λίστα μας με τα 30 καλύτερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν μες τη χρονιά. Μια οριστική αποτίμηση - αποτέλεσμα ψηφοφορίας, που όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω, αντανακλά πρώτα εμάς ως μια ομάδα ανθρώπων με ετερόκλητες μουσικές προτιμήσεις αλλά κοινό πάθος για την εξερεύνηση και επικοινώνηση αυτής της τέχνης όπως την αντιλαμβανόμαστε.
Σας παρουσιάζουμε λοιπόν με μεγάλη χαρά, τη λίστα που αποτυπώνει σε μεγάλο βαθμό το πώς αντιλαμβανόμαστε μουσικά το 2023. Είναι, για ακόμη μια φορά, το τελετουργικό που αναμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία να βιώσουμε και να αποκαλύψουμε, γιατί έτσι ανανεώνουμε την πίστη μας σε αυτό τον ήχο. Η 30δα μας, εκτός του ότι αποτελεί το soundtrack των βιωμάτων μας για φέτος, επίσης σημαίνει και την εκκίνηση της παρουσίασης των προσωπικών μας λιστών, των ανασκοπήσεων ανά μουσικό παρακλάδι, των άρθρων που, σύμφωνα με εμάς, χαρτογραφούν εκτεταμένα και διεξοδικά το πολυσύνθετο μωσαϊκό που ήταν η rock μουσική αυτού του έτους.
Η εποχή αυτή του χρόνου έφτασε, και σας παρουσιάζουμε τη λίστα με τα 30 καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς! Ελπίζουμε να πυροδοτήσουμε, όπως και με τα άρθρα που έπονται, συζητήσεις, ενδιαφέρον, αλληλοτροφοδότηση, αναστοχασμό. Βέβαια, έχουμε ήδη ξεκινήσει τις μουσικές αναζητήσεις για το 2024, αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του. Καλή ανάγνωση (και ακροάσεις), και φυσικά και του χρόνου με υγεία!
Spotify Playlist
(Κάντε click στο εξώφυλλο ή τον τίτλο του άλμπουμ για να διαβάσετε την πλήρη κριτική του άλμπουμ)
30
Η τελευταία δισκογραφική δουλειά των Protomartyr είναι ένας μαγευτικός δίσκος γεμάτος λεπτομέρειες, στιχουργικές και μουσικές, που αν έχει ένα μελανό σημείο είναι ότι το εναρκτήριο "Make Way" ίσως να μην ήταν η σωστή επιλογή για να σου γεμίσει από τα πρώτα δευτερόλεπτα το μάτι. Με λίγο χρόνο όμως, παίρνεις από αυτό το δίσκο μόνο ευχαρίστηση. Το κάθε του κομμάτι σου μένει μετά από λίγο και παρέα με τον Casey επαναλαμβάνεις χωρίς να το καταλάβεις τα ρεφρεν εδώ κι εκεί, σε μια μυσταγωγία. Σε ένα πλαίσιο αυτοσκοπού, το "Formal Growth In The Desert" ενώ μιλά για τη δύναμη μέσα στη δυστυχία, το ίδιο μεταμορφώνεται σε ένα καλλιτεχνικό έργο που μπορεί να αποτελέσει το ίδιο έρεισμα για να στηριχτείς όταν δεν έχεις τίποτα.
29
Το "Space Opera" είναι ένα εξαιρετικό δείγμα vintage/blues/psychedelic rock. Από εκείνο που σέβεται τις επιρροές του, τις παρουσιάζει και δεν τις αντιγράφει. Η μπάντα έχει προσωπικότητα που γέρνει προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Προς Rival Sons μεριά.
28
Το "Sanguivore" είναι ένας δίσκος που έχει μέσα κάτι για όλους, ενώ τα κομμάτια του ένα προς ένα είναι ικανά να γίνουν επιτυχίες. Ταυτόχρονα ο δίσκος στην ολότητά του δεν έχει βαρετή στιγμή και καλεί να τον ακούσεις ξανά και ξανά. Οι Creeper δεν φοβούνται να εμπλουτίζουν όπως φαίνεται την πετυχημένη συνταγή τους και δίσκο με το δίσκο επανέρχονται αναγνωρίσιμοι μα εμφανώς πιο δυνατοί και πλουραλιστικοί.
27
Το όραμα του "Holocene" αδιαμφισβήτητα κλείνει επάξια την γεωλογική αναδρομή, λειτουργώντας από τη μία ως την κατακλείδα ενός μακρόπνοου σχεδίου, αλλά και ως μετάβαση σε μία νέα εποχή για τους The Ocean, που καταφέρνουν πάντα να ενώνουν το μικροσκοπικό με την μεγάλη κλίμακα. Ιδωμένος ως τμήμα ενός κόνσεπτ, και όχι ως μία αυτοτελή οντότητα, ούτε ως ένα σκέτο πακέτο από τραγούδια, ο δίσκος μπορεί να αποκτήσει μεγαλύτερο νόημα και να εξηγήσει καλύτερα το ρόλο του.
26
Στο "Let The Truth Speak", οι Earthside μοιράζονται τη δική τους αλήθεια. Αξιοποιούν κάθε ρανίδα έμπνευσης και πάθους, δημιουργώντας ένα κορυφαίο δίσκο προοδευτικής μουσικής, αξιοποιώντας την αναμφίβολη υπέρμετρη μουσική τους ικανότητα, αλλά κυρίως, ξυπνώντας συναισθήματα στον ακροατή. Περνούν πολύ πιο βαθιά από τα επιφανειακά επίπεδα του πρώιμου εντυπωσιασμού που πολλές φορές μπορεί να συναντήσουμε σε κυκλοφορίες αυτού του χώρου. Και πλέον, δεν λογίζονται καν σαν "ενα ακόμη prog συγκρότημα". Είναι εμφατικά ξεχωριστοί, και μας καλούν όλους να ακολουθήσουμε το πάθος τους σε μια περιπέτεια κινηματογραφικών διαστάσεων.
25
Πλέον, με έναν ήχο απόλυτα δικό τους, και με την ιδιαίτερη αισθητική τους, οι Baroness επανεφευρίσκουν εαυτόν, αφήνουν τις επιρροές τους και τις διάφορες πλευρές τους να συνομιλήσουν, και κυκλοφορούν έναν ποικιλόμορφο, εκλεκτικό, και αυτόφωτο δίσκο, χωρίς να διστάσουν στιγμή να σκοτώσουν αυτό που είναι, για χάρη αυτού που μπορούν να γίνουν. Η Βαρόνη πέθανε, ζήτω η Βαρόνη.
24
Χρησιμοποιώντας διακριτά μουσικά στοιχεία από μεγάλο φάσμα του post ήχου αλλά και με μπόλικες avant-garde αναφορές, οι Sprain καταφέρνουν τελικά να δημιουργήσουν ένα έργο που είναι βαθύ, δύσκολο κι επίπονο, ταυτόχρονα όμως προσφέρει μια κάθαρση που ελάχιστα άλμπουμ επιτυγχάνουν. Πάνω απ' όλα όμως, το "The Lamb As Effigy" είναι ένα μεγάλο καλλιτεχνικό επίτευγμα από ένα νέο γκρουπ που δεν δείχνει απλώς δυνατότητες: απεναντίας, προσφέρει ένα experimental rock αριστούργημα που μπορεί να σταθεί ως ισάξιο, δίπλα σε οποιοδήποτε άλλο σημαντικό άλμπουμ του είδους.
23
Η ταλαντούχα ομάδα του Bristol πέτυχε με αξιοζήλευτη ευκολία το δύο στα δύο. Βγήκαν νικητές από μια πολύ μεγάλη ηθική μάχη, ανέκαμψαν και μας προσέφεραν χωρίς να κρατούν σε κανέναν κακία, έναν δεύτερο δίσκο πλήρως αυτοαναφορικό, αλλά όχι κακέκτυπο του πρώτου. Οι Phoxjaw είναι το μέλλον, είναι φρέσκοι, είναι ξεχωριστοί μα ταυτόχρονα πιστοί στους εαυτούς τους και όλα μου δείχνουν ότι βαδίζουν προς το να γίνουν τεράστιοι.
22
Η ένωση ειδών που λαμβάνει χώρα στα παρά κάτι πενήντα λεπτά τού δίσκου δημιουργεί ένα μοναδικό μουσικό χαρμάνι, που αν αφαιρεθεί οποιοδήποτε από αυτά, αλλάζει παντελώς η δομή του. Τόσο απαραίτητο θεωρείται έκαστο, ώστε η προσπάθεια αυτή να αποδειχθεί ολοκληρωτική. Αρκετές οι εξέχουσες στιγμές κατά την ακρόαση, άλλοτε με «χτισίματα» που οδηγούν σε κορυφώσεις και άλλοτε με πιο ήπιες μουσικές νόρμες, αμφότερες φέρουσες εικόνες και ιστορίες στον νου. Από μια ταραγμένη ιστορική περίοδο μακρινής για εμάς χώρας, που ταυτόχρονα μας είναι οικεία.
21
Ένα πολυσυλλεκτικό άλμπουμ, φτιαγμένο από τρομερά ταλαντούχους μουσικούς, που αρνούνται να δουν την τέχνη τους διεκπεραιωτικά και που εδώ επιζητούν να διευρύνουν τα μουσικά τους όρια περισσότερο από ποτέ. Ένα προοδευτικό - με κάθε ορθόδοξη ή ανορθόδοξη έννοια του όρου - έργο, που προσθέτει καλλιτεχνικό ανάστημα στη μπάντα και θα ανταμείψει όσους δεν βλέπουν τη (metal) μουσική περιχαρακωμένη από στεγανά.
20
Ο δίσκος, βγαλμένος μέσα από το μηδενισμό της πανδημίας και της στυγνής κοινωνικής πραγματικότητας, επιχειρεί μια πιο προσωπική στροφή. Οι Dawn Ray'd γίνονται ενδοσκοπικοί, με τον πειραματισμό να αντανακλά αυτή την εσωστρέφεια, ώστε να αναδυθούν από το μαύρο νερό και να σε κοιτάξουν κατάματα, επικοινωνώντας πιο πειστικά από ποτέ το ελπιδοφόρο μήνυμά τους. Κι αναδεικνύονται σε ένα από τα απαραίτητα συγκροτήματα της metal σκηνής της εποχής μας.
19
Στην εποχή που η νοσταλγία είναι τα πάντα, οι Paramore κοιτάζουν επιδεικτικά μπροστά. Αντί για εύκολες συνέχειες ή επιλογές κομμένες και ραμμένες για οπαδική κατανάλωση, ακολουθούν το δικό τους μονοπάτι. Οι επιρροές από το παρελθόν και το παρόν του alternative χώρου χρησιμοποιούνται με αγάπη· πολύ περισσότερο, δεν ξεριζώνουν την καρδιά των συνθέσεων, ούτε νερώνουν το περιεχόμενό τους. Το "This Is Why" ξεχειλίζει δάκρυα, ενθουσιασμό, άγχος, αγάπη και ειλικρίνεια. Σε βαθμό που σε κάνει να θέλεις να φωνάξεις ότι σχεδόν τίποτα εκεί έξω δεν βγάζει νόημα.
18
Μια φορά κι έναν καιρό, οι Dead Feathers χαρακτηρίστηκαν ως η διάδοχη κατάσταση των Blues Pills. Λάθος και υπερβολή μαζί. Μπορεί να έχουν μερικές κοινές ρίζες, τα χωράφια τους όμως δεν συνορεύουν. Είναι διαφορετική η ιδιοσυγκρασία, τόσο η μουσική όσο και η ερμηνευτική. Απολαύστε το ψυχεδελικό παγανιστικό τελετουργικό δύο ηπείρων, προτού κουβαληθούν οι χριστιανοί και σας κάψουν όλες και όλους...
17
Το "ID.Entity" θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ακόμη και τέλειο, όμως τέτοια βαρύγδουπα κερδίζονται μόνο με τον χρόνο. Οι Riverside αντικρίζουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη και βλέπουν διαρκώς το είδωλο να αλλάζει, και αυτήν τη ρευστότητα έχουν αποτυπώσει σε ένα άλμπουμ γεμάτο ήχους που επεκτείνονται πέρα από τα ως τώρα όρια, ειδολογικά και υφολογικά. Με το μέλλον τους να μοιάζει αβέβαιο όχι πολύ καιρό πριν, αυτό που έχουμε τώρα στα χέρια μας μοιάζει με θαύμα.
16
Διάολε, ίσως είναι η ιδέα μου, αλλά νιώθω ότι το black metal μας ξανασυστήνεται και το αθάνατο πνεύμα του λύκου Fenrir είναι έτοιμο να φέρει πίσω το Ragnarok. Νύχτες δόξας και μέρες κυνηγιού, που ελπίζουμε να συνεχιστούν και πέρα από το τέλος του κόσμου.
15
Σε ένα concept άλμπουμ που ακολουθεί τα sword & sorcery μονοπάτια για να δώσει μια ιστορία με εκπλήξεις μεταλλικών αποχρώσεων, με παραπομπές στα μονοπάτια του θυμικού που χαράχτηκαν από τους Iron Maiden και το "Burnt Offerings", τον Bill Tsamis, αλλά και τους Kamelot και το θρυλικό "Defender", μεταξύ άλλων, οι Sacred Outcry επιτυγχάνουν το απόλυτο. Κοινώς, να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ - σημείο αναφοράς για τον ήχο που πρεσβεύουν, τόσο άρτιο και αυτόφωτο, όσο και συγκινητικά οπαδικό, που κερδίζει μεμιάς τη θέση του στην αιωνιότητα.
14
Το "Nothing But Nothing" ακούγεται ικανό να επαναφέρει στο προσκήνιο υπερβολικές δηλώσεις. Έχοντας περιορίσει τις «προοδευτικές» τους ανησυχίες και φέρνοντας σε πρώτο πλάνο τα γηπεδικά riffs των Maiden, οι Danava δημιούργησαν το soundtrack της επικείμενης κατάρρευσης του δυτικού πολιτισμού. Ένα άλμπουμ καριέρας.
13
Tο "The Beggar" πιθανόν να μπερδέψει εκείνους που έμαθαν τους Swans μετά το 2010, κατά την γνώμη μου όμως, θα κάνουν ένα φριχτό λάθος! Διότι αυτό είναι ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά, γενναιόδωρα, συναισθηματικά και πολυσυλλεκτικά άλμπουμ που έβγαλε ποτέ ο Gira και οι Κύκνοι του, ένα άλμπουμ φιλόδοξο, μυστηριώδες αλλά και ζεστό. Προφανώς δεν απευθύνεται σε περαστικούς, προφανώς η δίωρη διάρκεια του το κάνει απαιτητικό, θεωρώ όμως πως πρόκειται για ένα έργο που προσεγγίζει το τέλειο κι επιφυλάσσει πολλαπλές ανταμοιβές στον ακροατή.
12
Το "Fauna" μοιάζει σαν ένα από τα highlights της δισκογραφίας των Haken. Παίζοντας με τις δυνάμεις τους, κρατώντας όλα τα στοιχεία που τους κάνουν ξεχωριστούς, χωρίς να φοβούνται όμως να πειραματιστούν αλλά και χωρίς να χάνουν την ταυτότητά τους. Η αυθεντικότητα της μουσικής αλλά και η προσήλωση που έχουν στην τέχνη, τους φέρνει ξανά στο προσκήνιο του ευρύτερου φάσματος που καλούμε prog, και δε θα αφήσει κανέναν φίλο του ήχου ανικανοποίητο.
11
Οι Lankum αλλάζουν την αντίληψη μας για την ίδια την φύση της traditional folk. Μπορεί να παραμείνουν ένα μικρό και ταπεινό γκρουπ, κάθε πειραματιστής της irish folk όμως - ένα genre που είναι παγκόσμιο - στο εξής θα σκοντάφτει πάνω στο "False Lankum".
10
H πρώτη δόση μας επιτρέπει να ρουφήξουμε κάθε ερμηνεία και κάθε μελωδία που σκάρωσε ο Jay Buchanan υπερβαίνοντας τον εαυτό του. Οι Rival Sons δείχνουν πως δεν έχουν ξεμείνει από ιδέες και πως το πηγάδι τους έχει ακόμα πολλά να δώσει.
Το "93696" είναι ένα άλμπουμ απαιτητικό και φιλόδοξο, ένα άλμπουμ γεμάτο ψυχή, γνώση, τρέλα, φαντασία, ταλέντο και στιλιστικές υπερβολές. Ένα άλμπουμ που, κάπως, κάνει όλα αυτά να βγάζουν νόημα, συγκροτώντας τελικά μια δουλειά-μνημείο για το avant-garde metal του 2023. Το σύμπαν των Liturgy συνεχίζει να διαστέλλεται και το black metal τους θα κάνει τα πάντα για να φτάσει στο φως.
8
Όπως και οι Soul Glo στο θριαμβευτικό, αλλά και παρόμοιο σε φιλοσοφία, περσινό "Diaspora Problems", οι Zulu διακρίνονται από την κριτική τους ικανότητα και τη διορατική, εκσυγχρονισμένη τους ματιά. Τοποθετούνται στην παράδοση των Bad Brains, αλλά με τρόπους πέραν του προφανούς. Βρίσκουν στην αισθητική την γέφυρα μετάβασης από το παρελθόν στο παρόν, εκσυγχρονίζοντας το μήνυμα και εξελίσσοντας την παράδοση. Δημιουργώντας ένα νέο μέλλον.
7
Αποθέωση, μία βαριά λέξη, αλλά πλέον όχι τόσο αταίριαστη για αυτήν την τριάδα που συνειδητά ή ασυνείδητα έχει ταράξει τα νερά της ροκ μουσικής, χωρίς μάλιστα να χρησιμοποιεί τα συμβατικά εργαλεία της κουλτούρας, αλλά επιχειρόντας να φέρει μία νέα πνοή. Η συμπεριληπτικότητά τους, η δηλωμένη τους πολιτικοποίηση, η σαφής λήψη θέσης σε σημαντικά ζητήματα, αλλά και η εστίαση στην ευαλωτότητα εξίσου με το coolness για την διαμόρφωση της δημόσιας εικόνας τους, τις καθιστά σημαντικότερες απ’ όσο ίσως υποψιαζόμαστε σε επίπεδο περσόνας. Το γεγονός ότι αυτό δεν είναι παρά μόνο το συγκείμενο μίας πραγματικά ευχάριστης, συγκινητικής, και καλογραμμένης κυκλοφορίας, αρκεί για να μας γεμίσει χαρά, και να μας πείσει πως έχουμε εδώ μία από τις πιο κομβικές κυκλοφορίες της χρονιάς.
6
Το "i/o" είναι ένα πραγματικά υπέροχο άλμπουμ, πιο υπέροχο ίσως απ’ ότι θα περίμενε κανείς από τον Peter Gabriel εν έτει 2023. Είναι ένας δίσκος που δεν περιέχει μόνο ταλέντο αλλά και μεράκι, ενόραση κι εμμονή στην λεπτομέρεια. Περισσότερο απ’ όλα, είναι ένας δίσκος που πάει κόντρα στους τρελούς ρυθμούς της εποχής μας και σε προσκαλεί να αναστοχαστείς και να βρεις το κέντρο του εαυτού σου, ενώ ταυτόχρονα συνδέεσαι με τον κόσμο.
5
Με δώδεκα κομμάτια που συναγωνίζονται το ένα το άλλο σε ποιότητα, αλλά κανένα δεν ξεπερνάει τα τρία λεπτά, οι Militarie Gun μας χαρίζουν μια από τις κορυφαίες rock κυκλοφορίες του 2023. Και αυτό γιατί καταφέρνουν όχι μόνο να μην επαναλαμβάνονται καθόλου αλλά να σε αιφνιδιάζουν συνεχώς μπλέκοντας ατμόσφαιρες κι επιρροές που ξεκινάνε από τους The Jesus Lizard, τους Fugazi ή ακόμη και τους Blink-182 και φτάνουν μέχρι τους Modest Mouse, τους Cap' N Jazz, και τους Guided By Voices.
4
Όπως μας έχουν συνηθίσει, έτσι και στο "War Of Being" ο ήχος είναι υποδειγματικός, ίσως και ο καλύτερος που είχε ποτέ η μπάντα, κάτι που βοηθά ακόμη περισσότερο το οικοδόμημα να έχει γερά θεμέλια. Πάνω σε αυτά τα θεμέλια, χτίζεται μια εκ των κορυφαίων στιγμών για τους TesseracT. Μετά το διστακτικό βήμα του "Sonder", η μπάντα δείχνει αποφασισμένη να προχωρήσει με τόλμη, παίρνοντας όσα στοιχεία την κάνουν ξεχωριστή και αξιοποιώντας τα για να πάει στο επόμενο επίπεδο, και το καταφέρνει εμφατικά.
3
Μεγάλο επίτευγμα είναι τελικά το "This Heathen Land". Κατάφεραν οι κερατάδες και συνέθεσαν τραγούδια τύπου best of, όλα τους εν δυνάμει single στον ίσως πιο ομοιόμορφο δίσκο τους. Με όλες τις μεταβλητές και τις παραπομπές τους. Απίστευτο κι όμως εντυπωσιακά πραγματικό.
2
Οι Sleep Token εδώ έχουν τα πάντα: Μοναδική ηχητική ταυτότητα, υπέροχες συνθέσεις, έναν απίστευτα ταλαντούχο ερμηνευτή, ποιότητα και βάθος που επιτρέπουν και προτρέπουν να ασχοληθεί κάποιος πιο ενδελεχώς μαζί τους, αλλά και μια αμεσότητα που δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη. Παράγουν μουσική που απευθύνεται στο σήμερα και κοιτάζει μπροστά, προσφέροντας πραγματικό και ουσιώδες μουσικό crossover, ενώ καταφέρνουν κάτι πραγματικά σπάνιο: να είναι progressive με κύριο όχημα τα φωνητικά και τις μελωδίες τους! Αξίζει να αναγνωρίσουμε την αξία τους σήμερα κι όχι με τη συνήθη χρονοκαθυστέρηση που μας χαρακτηρίζει σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Η αφορμή είναι εδώ, με ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς.
1
Πόσο δύσκολο, αλλά και πόσο σπάνιο, μπορεί να είναι για ένα καλλιτέχνη να αγγίζει ξανά και ξανά τα δυσθεώρητα ύψη των παλαιότερων επιτευγμάτων του, τα οποία ίσως και να έχουν υποστεί μια εξιδανίκευση από το πέρασμα του χρόνου; Είναι λίγο σαν να επιτυγχάνεις στις ίδιες εξετάσεις δυό φορές με την μία... Οι Dodheimsgard με το "Black Medium Current" εξαντλούν τα όρια της διάστασης που βρίσκονται με τον πιο περιεκτικό και πολυσυλλεκτικό δίσκο της καριέρας τους.
