Rival Sons

But whatever you do / Whatever you do, it's coming after you

Τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν από το τελευταίο τους άλμπουμ φαίνονται πολύ μακρινά. Ειδικά για το ελληνικό κοινό που δεν τους έχει δει ζωντανά ούτε πριν, ούτε μετά τις απαγορεύσεις που έφερε ο κορονοϊός. Η απαράδεκτη απουσία τους από τα εγχώρια ραδιόφωνα που παίζουν κλασικό ροκ με τις γνωστές περιορισμένες playlist δεν βοήθησε επίσης.

Oι Rival Sons όμως επιστρέφουν με δύο άλμπουμ (σε δύο δόσεις) προσπαθώντας το 2023 να δημιουργήσουν ένα νέο κύμα που θα τους φέρει σε επαφή με μεγαλύτερο κοινό και να περάσουν πάνω από τον πήχη που έθεσε η μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία του "Feral Roots".

Με την πρώτη …δόση καταφέρνουν για άλλη μια φορά να εντυπωσιάσουν, κρατώντας βασικά στοιχεία που λατρέψαμε σε πολυσυλλεκτικά άλμπουμ όπως το "Great Western Valkyrie" και προσθέτοντας νέα στοιχεία, ειδικά στην προσέγγιση του σπουδαίου πρωταγωνιστή Jay Buchanan στα φωνητικά και τον στίχο.

Let's go down to the river / Where the water runs still and deep
Scatter the ashes of the mess I used to be / Drink 'til there's nothing left

Επηρεασμένος φανερά από την κοινωνική και πολιτική κατάσταση στις ΗΠΑ και τα προσωπικά βιώματα του, o Buchanan στέλνει ένα μήνυμα αισιοδοξίας προσπαθώντας να βρει ένα νέο φως. O συνοδοιπόρος του και έτερο συνθετικό ήμισυ Scott Holiday ακολουθεί προσφέροντας αρκετά νέα κόλπα και ιδέες – χωρίς βέβαια να παρατά το αγαπημένο και χαρακτηριστικό fuzz-αριστό ήχο του και μερικά από τα χαρακτηριστικά του riff.

Sing it loud, I do believe / I'm bеcoming what I'm meant to be

Κάπως έτσι το άλμπουμ ξεκινά με το "Mirrors", ένα συνδυασμό ενός Zeppelinικού riff με ένα ρεφραίν βγαλμένο από τα 70s και τα συγκροτήματα με τα επικά πλήκτρα.

Το "Nobody Wants To Die" δεν χωράει μεγάλη ανάλυση. Άγριο rock n’ roll – ένα κλασικό single και το πρώτο τραγούδι από το νέο άλμπουμ που παρουσίασαν ζωντανά στο κοινό τους με μεγάλη επιτυχία.

Με το "Bird In The Hand" αλλάζουν ρότα. ‘Ένα πιο μοντέρνο riff εναλλάσσεται με μια αισθητική 60s κουμπώνοντας υπέροχα με τους στίχους που θέλουν τους κινδύνους και τα «τείχη» της εποχής να μας πνίγουν ενώ σχεδόν ονειρικά εμφανίζεται η ελπίδα για απελευθέρωση και «ένα θαύμα στο οποίο μπορώ να πιστέψω».

Το "Bright Light" συνεχίζει στην ίδια πορεία στιχουργικά. Μιλά για την εσωτερική μάχη με τον εαυτό μας και πως εύκολα θυματοποιούμαστε μην βλέποντας τα θετικά που μπορεί να περνούν γύρω μας. Η ερμηνεία του Buchanan είναι μαγική, χρωματίζοντας υπέροχα κάθε στίχο και συναίσθημα ενώ οι ακουστικές κιθάρες υποστηρίζουν την φωνή του χωρίς να την καπελώνουν.

Am I closer to heaven, or closer to hell /
The deeper I go, it’s harder to tell

Με το "Rapture" επιστρέφουν τα επικά ηλεκτρικά riff ενώ ο Buchanan αποθεώνει την ελευθερία και τον έρωτα.

Άλλη μια υπέροχη ερμηνεία έρχεται με το "Guillotine" και το εξαιρετικό ρεφραίν του που μας μιλά για το βύθισμα σε μια σχέση που δεν γνωρίζουμε που θα μας βγάλει.

Μετά και το "Horses Breath", την πιο απλή σύνθεση του άλμπουμ φτάνουμε στο τέλος με το "Darkside". Το τεράστιο riff à la "Open My Eyes" και τα ηλεκτρισμένα σόλο από τον Holiday συνδυάζονται με μια από τις πιο συναισθηματικές ερμηνείες του Buchanan οδηγώντας σε μια καταπληκτική κορύφωση.

There are No promises to keep anymore
Now that you’re gone to the dark side

Μετά από 40 λεπτά μουσικής είναι φανερό πως το ταξίδι δεν έχει τελειώσει και πως το "Lightbringer" που θα έρθει αργότερα μέσα στη χρονιά θα ολοκληρώσει το ταξίδι.

Αυτή η πρώτη δόση όμως θα μας καλύψει για καιρό και θα μας επιτρέψει να ρουφήξουμε κάθε ερμηνεία και κάθε μελωδία που σκάρωσε ο Jay Buchanan υπερβαίνοντας τον εαυτό του.

Οι Rival Sons δείχνουν πως δεν έχουν ξεμείνει από ιδέες και πως το πηγάδι τους έχει ακόμα πολλά να δώσει.