TesseracT

Η δισκογραφική παρουσία των TesseracT μοιάζει συνεπής ποιοτικά, ίσως όχι τόσο χρονικά. Το "Sonder" είχε μεν σαν σύνολο ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ωστόσο η μικρή του διάρκεια το έκανε να μοιάζει περισσότερο με ep παρά με ολοκληρωμένο δίσκο.

Το ότι το prog μοιάζει συχνά αυταρεσκο αλλά και αυτοτροφοδοτούμενο ισχύει και στην περίπτωση των Tesseract. Χωρίς μεγάλες αποκλίσεις από την πεπατημένη αλλά με κάθε βήμα να φέρνει κάποιες νέες πτυχές στον ήχο τους. Όταν είχε έρθει η πανδημία, με το "Portals" είχαν προσπαθήσει να παρουσιάσουν μια εντυπωσιακή οπτικοακουστικη εμπειρία, μια αναδρομή σε όλη τους την πορεία. Το "War Of Being", σαν συνέχεια αυτού, φέρνει στο προσκήνιο μια μεγαλεπιβολη προσεγγιση. Concept δίσκος, διάρκειας μιας ώρας. Η ιστορία του δίσκου περιστρέφεται γύρω από το "Strangeland", όπου οι δυο οντότητες "ex" και "el" βρίσκονται εγκλωβισμένοι μετά από ένα ατύχημα, και καλούνται να αντιμετωπίσουν τον "Fear" , ξεκινώντας τον "πόλεμο για την ύπαρξη". Η ανακοίνωση για τη δημιουργία ενός videogame που θα συνοδεύσει την κυκλοφορία του δίσκου, ήταν χαράς ευαγγέλιο για όλους τους prog nerds, και μια ενδιαφέρουσα κίνηση που συμπληρώνει την εμπειρία του δίσκου.

Ωραίο βέβαια το marketing αλλά η ουσία είναι η μουσική. Κι εδώ η παρέα από την Αγγλια τα έχει καταφέρει περίφημα γι άλλη μια φορά. Από τις πρώτες κιόλας νότες του "Natural Disaster" οι διαθέσεις γίνονται ξεκάθαρες. Τα screams έχουν επιστρέψει, και η επιθετικότητα της εποχής του "One" φαντάζει πιο ώριμη και κατασταλαγμένη. Οι ambient κιθάρες στρώνουν το μουσικό χαλί για ένα επικό κλείσιμο που οδηγεί στο αναμφισβήτητα συναυλιακό "Echoes". Εδώ, η μελωδία κυριαρχεί, και ο Daniel με τις φωνητικές του γραμμές αποδεικνύει ξανά γιατί είναι ένας εκ των κορυφαίων frontmen στο χώρο. H ροή του άλμπουμ, μοιάζει μελετημένη, με κάθε τραγούδι να ακούγεται οικείο αλλά ταυτόχρονα φρέσκο. Οι δυναμικές εναλλάσσονται, από την ένταση των "Τhe Grey" και "The Legion", στο συναισθηματικό "Tender", ένα από τα πιο εντυπωσιακά κομμάτια του δίσκου παρά τη φαινομενική του απλότητα.

Η κορύφωση γίνεται στο ομότιτλο τραγούδι, που ως πρώτο single ήρθε να μας ξαφνιάσει στα έντεκα λεπτά διάρκειάς του, καθώς και με το εντυπωσιακό του βίντεο. Σαν μια σύνοψη της μέχρι τώρα εξέλιξης τους, το "War Of Being" μπαίνει με ευκολία στις πρώτες θέσεις των καλύτερων μέχρι τώρα συνθέσεων της μπάντας, γεμάτο με riffs, πολυρυθμίες αλλά και μελωδίες που το κάνουν εντυπωσιακό, προκλητικό αλλά και αξιομνημόνευτο ταυτόχρονα.

Στη συνέχεια η επιθετικότητα κάνει ένα βήμα πίσω, συνεχίζοντας όμως στα κινηματογραφικά μονοπάτια που αρέσουν στη μπάντα ειδικά στα μεταγενέστερα βήματά τους. Ιδιαίτερα το "Sirens" φέρνει λίγο στο μυαλό τους White Moth Black Butterfly του Daniel Tompkins, έχοντας μια πιο pop/prog χροιά, ενώ στο "Burden" o Amos Williams οδηγεί το κομμάτι με τις εκπληκτικές του μπασογραμμές. Το επιστέγασμα της μιας σχεδόν ώρας μουσικής, έρχεται με το "Sacrifice", που σταδιακά χτίζει έναν ογκώδη αποχαιρετισμό, σαν να κλείνει έναν εσωστρεφή κύκλο με μια πιο αισιόδοξη διάθεση.

Όπως μας έχουν συνηθίσει, έτσι και στο "War Of Being" ο ήχος είναι υποδειγματικός, ίσως και ο καλύτερος που είχε ποτέ η μπάντα, κάτι που βοηθά ακόμη περισσότερο το οικοδόμημα να έχει γερά θεμέλια. Πάνω σε αυτά τα θεμέλια, χτίζεται μια εκ των κορυφαίων στιγμών για τους TesseracT. Μετά το διστακτικό βήμα του "Sonder", η μπάντα δείχνει αποφασισμένη να προχωρήσει με τόλμη, παίρνοντας όσα στοιχεία την κάνουν ξεχωριστή και αξιοποιώντας τα για να πάει στο επόμενο επίπεδο, και το καταφέρνει εμφατικά.