Militarie Gun

Όταν κάναμε την ανασκόπηση του 2021, γράφαμε για το πόσο σπουδαία ήταν τα δύο EP που κυκλοφόρησαν οι Militarie Gun μέσα στη χρονιά και για το πως, εάν είχαν έρθει στα χέρια μας υπό τη μορφή ενός ενιαίου δίσκου, αυτός θα κατέληγε πολύ ψηλά στις λίστες μας. Τελικά, με κάποιο τρόπο, αυτό συνέβη το 2022 όταν και κυκλοφόρησε η deluxe εκδοχή του "All Roads Lead To the Gun". Κ ένα χρόνο μετά, είμαστε στην  ευχάριστη θέση να έχουμε επιτέλους στα χέρια μας το ντεμπούτο του συγκροτήματος.

Πάμε όμως πρώτα λίγο πίσω προκειμένου να πούμε πέντε πραγματάκια για αυτούς. Στη μεγάλη πανδημία του 2020, ο Ian Shelton αναγκάστηκε να βάλει στον πάγο τους Regional Justice Center. Παράλληλα όμως, δημιούργησε τους Militarie Gun ως ένα "one man project" και, τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, κυκλοφόρησε το πρώτο του EP με τίτλο "My Life Is Over". Πολύ σύντομα όμως, οι Militarie Gun εξελίχθηκαν σε κανονικό συγκρότημα με τους Nick Cogan, William Acuña, Max Epstein και Vince Nguyen να συμπληρώνουν το line-up.

Μετά λοιπόν από τα δύο "All Roads Lead To The Gun", ένα τραγούδι με τον Dazy ("Pressure Cooker") που κατέληξε σε διαφήμιση του Taco Bell, συνεργασίες με τους MSPAINT και τους Public Opinion, και μπόλικες συναυλίες, ο Ian Shelton και το σχήμα του επιστρέφουν με το "Life Under The Gun", και κάνουν σαφές πως όλα όσα πιστεύαμε γι’ αυτούς ισχύουν και με το παραπάνω. Και μπορεί αρκετοί από τους διάφορους πιουριστές εκεί έξω να τους έχουν ήδη ξεγράψει, αλλά, στην προκειμένη, αυτοί και μόνο χάνουν αν αγνοήσουν αυτό το άλμπουμ που συνδυάζει ιδανικά post-hardcore, pop punk, κι alternative στοιχεία με πιασάρικα riffs και – larger than life – ρεφρέν.

Και αυτό γίνεται σαφές από το πρώτο τραγούδι με τίτλο "Do It Faster" καθώς, εύκολα κανείς καταλήγει πως οι Militarie Gun επέστρεψαν, όχι απλά διατηρώντας όλα τα δυνατά τους στοιχεία, αλλά, έχοντας παράλληλα εξελιχθεί ως συγκρότημα σε όλα τα επίπεδα. Και είναι αυτή η ικανότητά τους να μοιάζουν, ήδη με το ντεμπούτο  τους, απολύτως ολοκληρωμένοι με σαφές στίγμα και όραμα που τους ξεχωρίζει από το σωρό, και τους απογειώνει κατευθείαν ανάμεσα στα πιο ζωτικά σχήματά του 2023. 

Σε αυτό βεβαία συνέβαλε ιδιαίτερα ο Taylor Young, συμπαραγωγός του δίσκου, ο οποίος έσπρωξε τον Ian Shelton στο να διατηρήσει μια πιο επιθετική προσέγγιση, σε αντίθεση με τον ίδιο που ήθελε να ρίξουν λίγο τους τόνους. Βέβαια, από την άλλη, ηχογραφώντας στο Studio 606 του Dave Grohl στο Los Angeles, τόπο καταγωγής του συγκροτήματος, και αναθέτοντας στον Mark Needham, συνεργάτη μεταξύ άλλων  των The Killers, της Shakira και των Imagine Dragons, την μίξη του άλμπουμ, δεν είναι να απορεί κανείς με την πιο pop πλευρά του "Life Under The Gun". Με αυτόν τον τρόπο όμως, διαφορετικά στοιχεία και αντικρουόμενες κατευθύνσεις, έρχονται και ισορροπούν, αναδεικνύοντας σε σπουδαία ύψη το συνολικό αποτέλεσμα. Και αυτό το κατάλαβαν και οι άνθρωποι της Loma Vista που έσπευσαν να υπογράψουν συμβόλαιο με το συγκρότημα, αναγνωρίζοντας πως εδώ υπάρχει κάτι που αξίζει την προσοχή τους.

Με δώδεκα κομμάτια που συναγωνίζονται το ένα το άλλο σε ποιότητα, αλλά κανένα δεν ξεπερνάει τα τρία λεπτά, οι Militarie Gun μας χαρίζουν μια από τις κορυφαίες rock κυκλοφορίες του 2023. Και αυτό γιατί καταφέρνουν όχι μόνο να μην επαναλαμβάνονται καθόλου αλλά να σε αιφνιδιάζουν συνεχώς μπλέκοντας ατμόσφαιρες κι επιρροές που ξεκινάνε από τους The Jesus Lizard, τους Fugazi ή ακόμη και τους Blink-182 και φτάνουν μέχρι τους Modest Mouse, τους Cap' N Jazz, και τους Guided By Voices.

Άλλοτε πιο punk ("Do It Faster", "Think Less"), άλλοτε πιο alt ("Very High", "Return Policy", "Sway Too"), άλλοτε πιο pop ("Will Logic", "Never Fucked Up Once", "See You Around"), με στίχους που μιλάνε κατευθείαν στη ψυχή, κι με ένα επικό φινάλε καθώς το κομμάτι που χάρισε το όνομα του στο δίσκο είναι ξεκάθαρα μέσα στις κορυφαίες του στιγμές, πλέον μπορούμε να λέμε ανοιχτά πως οι Militarie Gun με τον πρώτο τους δίσκο μπαίνουν για τα καλά στον χάρτη με τα πιο “καυτά” ανερχόμενα punk/ alternative/ post-hardcore/ "δεν ξέρω τι άλλο" συγκροτήματα της άλλης πλευράς του Ατλαντικού. Και με γκρουπ από την ευρύτερη hardcore σκηνή να έχουν πετύχει το πέρασμα στο mainstream κοινό (π.χ. Turnstile, Knocked Loose), δεν θα μου κάνει εντύπωση τα επόμενα χρόνια να δούμε τους Militarie Gin να φιγουράρουν ψηλά στις προτιμήσεις του εναλλακτικού – και όχι μόνο – κοινού. Σε έναν δίκαιο κόσμο εξάλλου, αυτό θα έπρεπε ήδη να έχει συμβεί.
 
Bandcamp