Liturgy

93696

Thrill Jockey (2023)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 21/03/2023
Το πιο φιλόδοξο άλμπουμ στη δισκογραφία των Liturgy = το black metal που θα κάνει τα πάντα για να γίνει Φως
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αν και φυσικά κάθε genre έχει αναρίθμητους μικρούς και μεγάλους ήρωες, για το black metal της προηγούμενης δεκαετίας δύο γκρουπ στάθηκαν μπροστά ως οι πιο σημαντικοί ανανεωτές του στο κομμάτι της αισθητικής: οι Deafheaven και οι Liturgy. Όταν αναλαμβάνεις τον ρόλο του πρωτοπόρου, εκείνου που θα εξελίξει μια ολόκληρη κουλτούρα - ακόμα και μέσω της ρήξης - είναι λογικό πως θα πάρεις την δόξα και θα δεχτείς και τα πυρά. Θα πάρεις αγάπη αλλά θα πάρεις και οξύ μίσος. Και οι Liturgy, αν και εμπορικά μικρότεροι από τους Deafheaven, έχουν πάρει αναλογικά τεράστιες ποσότητες κι από τα δύο. Αιτία φυσικά η προσωπικότητα της Ravenna Hunt-Hendrix και το χάρισμα της κάνει τους συντηρητικούς blacksters (και όχι μόνο) να αφρίζουν, για μουσικούς αλλά και μη-μουσικούς λόγους. Ξυδάκι, θα πω εγώ, και καλή τύχη σε όσους θέλουν να διαχωρίσουν το έργο από τον δημιουργό

Οι Liturgy δηλώνουν σταθερά ότι παίζουν «υπερβατικό black metal». Το αν είναι υπερβατικό ή όχι φυσικά το αποφασίζει μόνο ο δέκτης, καλό όμως είναι να θυμάται κανείς ότι η Hunt-Hendrix έχει σκαρφιστεί ένα ολόκληρο φιλοσοφικό-θεολογικό οικοδόμημα και το χρησιμοποιεί σαν πλατφόρμα για τις δουλειές της μπάντας. Μπορεί λοιπόν κάποιος να ακούσει το εκπληκτικό νέο άλμπουμ τους "93696" και να θεωρήσει ότι πρόκειται για έναν μεγάλο αισθητικό αχταρμά. Αν όμως γνωρίζεις λίγα πράγματα για το σύμπαν των Liturgy, ίσως τα πράγματα πάρουν ένα άλλο σχήμα στο μυαλό σου. Ίσως γίνουν στην συνείδηση σου περισσότερο υπερβατικά, σίγουρα θα γίνουν πιο μεγαλειώδη. Διότι το "93696" είναι άνετα το πιο φιλόδοξο άλμπουμ των Liturgy, όχι μόνο επειδή έχει διάρκεια 83 λεπτών αλλά, κυρίως, επειδή επιχειρεί να συνδυάσει όλα όσα έχουν κάνει ως τώρα, ταυτόχρονα επεκτείνοντας τα.

Ο αριθμός 93696 είναι μια νουμερολογική αναπαράσταση του παραδείσου στις παραδόσεις του χριστιανισμού και της Thelema του Aleister Crowley. Το άλμπουμ λοιπόν είναι αφιερωμένο σε αυτή την χαρτογράφηση του παραδείσου, του Haelegen, κι είναι θεματικά χωρισμένο σε τέσσερις υποενότητες - όσοι και οι βασικοί «νόμοι» του. Δεν θα κουράσω για το στιχουργικό κομμάτι (υπάρχουν εξάλλου μια σειρά από βίντεο στο YouTube για όποιον θέλει να εντρυφήσει), αν όμως έχεις μια ιδέα για τις ιδέες του concept, η σπονδυλωτή δομή του "93696" θα γίνει πιο κατανοητή. Θα έλεγα και πιο απολαυστική, για αυτό όμως θεωρώ πως η μουσική είναι από μόνη της υπέρ-αρκετή.

Αν στο "Origin Of The Alimonies" η Hunt-Hendrix ήθελε να γράψει μια rock opera (και να τρελάνει όλο τον καλό τον κόσμο στη ζωντανή της απόδοση), εδώ η εστίαση επιστρέφει στο metal στοιχείο. Παρά λοιπόν όλα τα απολύτως τρελά πράγματα που συμβαίνουν στις ενορχηστρώσεις - ορχήστρες, χορωδίες, καμπανάκια, glockenspiels, βιμπράφωνα, Wurlitzer, marxophones! - το "93696" διαθέτει δεκάδες παθιασμένα, βίαια και πυρακτωμένα riffs: άλλοτε στο γνωστό νευρικό black metal riffing της Hunt-Hendrix και του Mario Miron (riffing που έχει εκπληκτικούς αντιστικτικούς συσχετισμούς) κι άλλοτε σε ένα βαρύ sludge ύφος που δεν μας έχουν συνηθίσει: το ομώνυμο έπος έχει riffs ογκόλιθους που θυμίζουν έως και Neurosis - πριν το τραγούδι εξελιχθεί σε πραγματική Συμφωνία - , το "Caela" ξεκινάει με blastbeats πάνω σε μια άρρωστη americana κι έχει ένα κόψιμο στην μέση που σηκώνει τίμιο mosh-pit, όπως ακριβώς συμβαίνει και στο "Ananon". Η μπάντα παίζει με τρελή ενέργεια και οι Albini/Manchester, σε ηχογράφηση/μίξη αντίστοιχα, το υπογράφουν.

Αν όμως η μεταλλική ιστορία κρατήσει το "93696", δεν θα είναι μόνο για τα riffs και για το φλεγόμενο performance του κουαρτέτου. Περισσότερο θα είναι για τον μαξιμαλισμό και τον προοδευτικό χαρακτήρα των ίδιων των συνθέσεων και την αρμονική τους τόλμη. Εδώ αξίζει να επεκταθώ λίγο. Οι Liturgy εστίαζαν πάντα στο ότι συμπλέκουν το black metal με το experimental rock, την opera, την trap. (Μην τρελαίνεσαι γι αυτό το τελευταίο, πρόκειται απλώς για ένα-δυο ηχητικά κολπάκια τα οποία ταιριάζουν μια χαρά.) Στην πραγματικότητα, αυτό που τους διαφοροποιεί από σχεδόν όλα τα metal γκρουπ και τους κάνει αληθινούς πρωτοπόρους για την σκληρή μουσική, είναι η χρήση της αρμονίας, όχι μόνο της κλασικής αλλά και της σύγχρονης. Οι Liturgy γνωρίζουν τί σημαίνει Stravinsky και Philip Glass, τί σημαίνει Schoenberg και Steve Reich, και δεν διστάζουν να ενσωματώνουν τέτοια στοιχεία στις συνθέσεις. Τα βασικά θέματα του 15λεπτου "Antigone II" και του "Before I Knew The Truth" είναι τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα.

Από τα 15 tracks του "93696" τα οκτώ είναι instrumental/ιντερλούδια. Μην τα υποτιμήσεις! Αφενός διευκολύνουν και γλυκαίνουν την ροή του άλμπουμ και αφετέρου διευρύνουν τους πειραματισμούς και τα εκφραστικά όρια των Liturgy. Είτε με παιδικές χορωδίες ("Angel Of Sovereignty"), είτε με ένα απλό toy piano ("Angel Of Hierarchy"), με μαντολίνο και χορωδία ("Immortal Life II") ή με μια μόνο σοπράνο ("Daily Bread"), η Hunt-Hendrix κάνει θαύματα. Και μέσα σε όλα αυτά, έχουμε το συμφωνικό αριστούργημα "Angel Of Individuation" να επιθυμεί να χτυπήσει επίπεδα σύγχρονου "Requiem".

Ακόμα όμως και το κυρίως πιάτο των επτά κανονικών συνθέσεων, αποτελεί μια συλλογή από highlights. Πέραν όσων αναφέρθηκαν ήδη, το "Djennaration" είναι ένας επικός contemporary χείμαρρος, με ένα από τα πιο όμορφα και μελαγχολικά black metal κρεσέντο, το "Haelegen II" όμως ίσως πρέπει να θεωρηθεί και η κορυφή του άλμπουμ. Ειδικά όταν τα ρομποτικά φωνητικά οδηγούν το τραγούδι πάνω από ακουστικές κιθάρες, ενώ το τυμπανιστικό κτήνος που ονομάζεται Leo Didkovsky επιδίδεται σε blastbeats, γεύεσαι μια στιγμή ανεξέλεγκτης φαντασίας. Όπως πάντα, αυτό που πρέπει να αντέξει κανείς είναι τα ακατάληπτα και άχρωμα ουρλιαχτά της Hunt-Hendrix. Ακόμα και αυτά όμως κρύβουν την ομορφιά τους, κάτω από μια συγκεκριμένη οπτική. Σε κάθε περίπτωση, η μουσική είναι τόσο πυκνή και πλήρης ιδεών που τα πάντα συγχωρούνται και τα πάντα ταιριάζουν.

Η βελτίωση δημιουργεί ευθείους δρόμους, όμως οι τεθλασμένοι δρόμοι χωρίς βελτίωση είναι δρόμοι ιδιοφυείς. Αυτή η αγαπημένη φράση του William Blake βρίσκει την τέλεια εφαρμογή της στους Liturgy και στο νέο τους πόνημα. Το "93696" είναι ένα άλμπουμ απαιτητικό και φιλόδοξο, ένα άλμπουμ γεμάτο ψυχή, γνώση, τρέλα, φαντασία, ταλέντο και στιλιστικές υπερβολές. Ένα άλμπουμ που, κάπως, κάνει όλα αυτά να βγάζουν νόημα, συγκροτώντας τελικά μια δουλειά-μνημείο για το avant-garde metal του 2023. Το σύμπαν των Liturgy συνεχίζει να διαστέλλεται και το black metal τους θα κάνει τα πάντα για να φτάσει στο φως. Κάποιοι θα συνεχίσουν να το βλέπουν ως κάτι ακατανόητο, εγώ όμως θα σταθώ με εκείνους που θα το δουν ως κάτι πολύτιμο, ως κάτι αριστουργηματικό.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET