Ανασκόπηση 2018: Death / Black / Extreme Metal

Η Extreme Metal Ανασκόπηση για το σωτήριο έτος 2018

Φέτος η ανασκόπηση μας δεν θα αναλώσει ούτε μία λέξη σε metal κουτσομπολιά, σε καλά ή κακά live και άλλες αηδίες. Επικεντρωνόμαστε -προσπαθούμε δηλαδή- στην ουσία, η οποία είναι αποκλειστικά οι extreme κυκλοφορίες που είδαν το φως της μέρας μέσα στο 2018 - και ελπίζουμε μέσα από αυτό το κείμενο να ανακαλύψετε νέες προτάσεις, να θυμηθείτε κάτι που ήδη γνωρίζατε ή να το δείτε και με άλλο μάτι. 

Αν κάτσεις και το καλοκοιτάξεις η χρονιά που μας πέρασε, άφησε ένα τεράστιο και εντυπωσιακό σε πλούτο στο ιδίωμα. Ταυτόχρονα όμως, αν και ίσως να είναι πολύ νωρίς βέβαια για να προκρίνουμε, όπως φαίνεται η πλειονότητα -με λίγες εξαιρέσεις- αυτών των κυκλοφοριών δεν θα καταλήξει πολύ εύκολα και αβίαστα σε ένα μελλοντικό αφιέρωμα με τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας. Αυτό φάνηκε κυρίως με τα εδραιωμένα ονόματα του είδους, τα οποία, ίσως παραείναι μεγάλα πια για να αποτύχουν στα αλήθεια. Η βάση τους τα στηρίζει πάντα ότι και να συμβεί, παρά το γεγονός ότι τα μεγαθήρια το 2018 δεν κατάφεραν και να κουνήσουν τα θεμέλια του ακραίου ήχου.

Αντιθέτως συγκροτήματα, τα οποία δεν τα είχαμε ξανακούσει ποτέ, είτε επειδή έρχονται μέσα από την αφάνεια του underground, είτε γιατί τα κάλυψε πέπλο της υπερπροσφοράς τάραξαν τα βορβορώδη νερά του ακραίου ήχου. Κάποιες από αυτές τις κεκαλυμμένες απογοητεύσεις θα τις δούμε παρακάτω, όπως και μερικά νέα και λιγότερα γνωστά ονόματα που μας επέτρεψε ο διαθέσιμος χώρος και η υποκειμενικότητα μας να καταλήξουν εδώ.

Too big to fail?
Τι κατάφεραν φέτος τα μεγάλα ονόματα του χώρου;

Dimmu Borgir - Eonian

Η επιστροφή των Dimmu Borgir άργησε, ήρθε και πέρασε. Καλά ήταν όσο κράτησε. Μας κράτησε λίγο παρέα, θυμηθήκαμε και λίγο τα παλιά , αλλά γενικώς δεν δημιούργησαν και πολλές νέες αναμνήσεις στην παλαιά φρουρά, αλλά και τους νέους φίλους τους. Όπως και οι καφέδες με παλιούς γνωστούς, δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν και απλά κατρακυλούν με την τελευταία τζούρα στην άβυσσο της λήθης. Επόμενος.

Primordial - Exile Amongst The Ruins

Οι αγαπημένοι μας Ιρλανδοί συνεχίζουν το μαγευτικό τους ταξίδι, πατώντας πάνω στον ήχο που οι ίδιοι έχουν παγιώσει. Το "Exile Amongst The Ruins" είναι ένας ακόμα μεστός, ατμοσφαιρικός και ζοφερός δίσκος και μια κραυγή αγωνίας για έναν πολιτισμό που καταρρέει. Οι Primordial δεν σταματούν να μας προσφέρουν ανατριχήλες και όσο συνεχίζουν ακάθεκτοι να κυκλοφορούν σπουδαία άλμπουμ, εμείς θα παραμένουμε πιστοί σε κάθε τους κάλεσμα. 

Immortal - Northern Chaos Gods

Οι Immortal επέστρεψαν μετά από 9 χρόνια και με το δεύτερο τους άλμπουμ τα τελευταία 16 χρόνια, πιστοποίησαν ότι παραμένουν ακόμα από τους σημαντικότερους εκφραστές του παραδοσιακού νορβηγικού black metal. To "Northern Chaos Gods" αποτελεί έναν δίσκο χωρίς ηχητικές και συναισθηματικές διακυμάνσεις, που μπορεί να προκαλεί νοσταλγία σε παλιότερους οπαδούς, διατηρώντας όλα τα ηχητικά και λεκτικά κλισέ, αλλά δεν προσθέτει κάτι καινούριο σε σχέση με αυτά που ξέραμε ήδη από τους Immortal, με μια διαρκή αίσθηση ότι όλο αυτό κάπου το έχεις ξανακούσει

Behemoth - I Love You At Your Darkest

Ο Nergal έχει καταλάβει ότι πλέον οι Behemoth εμπορικά μετράνε και το εκμεταλλεύεται όσο πάει. Το "I Love You At Your Darkest" κινείται σε ασφαλή και γνώριμα μονοπάτια, χωρίς οποιοδήποτε ρίσκο ή υπερβολή. Εμπορικά είναι σίγουρα επωφελές και το άλμπουμ καταφέρνει και διατηρεί το ενδιαφέρον σε αρκετά σημεία, αλλά η πρόβλεψη λέει ότι το τεστ του χρόνου δε θα το αντέξει.

Deicide - Overture Of Blasphemy

Οι Deicide δίχως να βγάλουν μάπα δίσκο δυστυχώς δεν ικανοποιούν ως όφειλε το όνομά τους. Σίγουρα δεν αναμενόταν κάτι σαν τα τρία πρώτα άλμπουμ τους αλλά αυτή η δημοσιοϋπαλληλική αύρα που διακατέχει το "Overtures Of Blasphemy" δε πολύ συγκινεί. Έχει τις στιγμές του αλλά ως εκεί. Μοιάζει σαν να έχει υποσχεθεί πολλά αλλά να μη φτάνει εκεί που θα μπορούσε.

Μες στα στήθη μου, πούσαν νεκρά και κρύα, μαύρος βοριάς...
... όπως είπε και ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης για το black metal του 2018

Svartidauði - Revelations Of The Red Sword

H Ισλανδική σκηνή στο black metal, έχει αναδειχθεί ως μια από τους ισχυρότερες και παραγωγικότερες τους εποχής. Φέτος, το κόσμημα στο στέμμα, ήταν ο δεύτερος δίσκος των φοβερών και τρομερών Svartidauði, "Revelations Of The Red Sword". Το χάος και η τεχνική που τους διακρίνουν, εδώ εμφανίζονται πιο δομημένα και επικίνδυνα από ποτέ, σε ένα δίσκο που κάθε του στιγμή υπενθυμίζει επίπονα στον ακροατή πως ακούει κάτι μεγαλειώδες.

Panopticon - The Scars Of Man In The Once Named Wilderness I And II

Από το Kentucky των Η.Π.Α., ο Austin Lunn, συνεχίζει το μοναχικό και συνειδητοποιημένο μονοπάτι του με τους Panopticon. Το "The Scars Of Man In The Once Named Wilderness I And II" είναι η πιο φιλόδοξη στιγμή τους, σε ένα έπος που τα δύο προσωπεία των black metal και bluegrass ξετυλίγονται μαγικά. Ένα soundtrack για περιπλανήσεις, όπου δυο διαφορετικές πτυχές ισορροπούν και εντυπωσιάζουν με την ποιότητά τους.

A Forest of Stars - Grave Mounds And Grave Mistakes

Το ότι οι Βρετανοί A Forest Of Stars δηλώνουν ότι παίζουν Βικτωριανό black metal θα μπορούσε να είναι από αδιάφορο έως και ανέκδοτο, η ακρόαση τους του "Grave Mounds And Grave Mistakes" θα σου κόψει το γέλιο. Εντυπωσιακά περιπετειώδες και βαθιά θεατρικό black που αναβιώνει τη λογοτεχνικότητα που αγαπήσαμε κάποτε τους Cradle Of Filth με έναν καινούριο κι εντελώς δικό τους τρόπο. Απρόσμενος και φρέσκος δίσκος, ικανός να σου ξυπνήσει τον θαυμασμό και να σου κόψει την ανάσα.

Wiegedood - De Doden Hebben Het Goed III

Οι Βέλγοι Wiegedood, ένα από τα σημαντικότερα και σπουδαιότερα συγκροτήματα στη σύγχρονη black metal σκηνή, μας πρόσφεραν ένα ακόμη άψογο άλμπουμ. Με πολλές αναφορές στο παρελθόν του ιδιώματος, φιλτραρισμένες μέσα από τον προσωπικό τους ήχο και αποτέλεσμα που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Καταιγιστικό, σκοτεινό, μελαγχολικό και πάνω από όλα ευφυέστατο, το "De Doden Hebben Het Goed III" αποτελεί εύκολα μια από τις κορυφές του ιδιώματος για το 2018.

Funeral Mist - Hekatomb

Ο Arioch μοιάζει να ακολουθεί το δικό του μοναχικό δρόμο και ευτυχώς το κάνει καλά. Είναι από τις λίγες περιπτώσεις σύγχρονου black metal που μπορεί να προσελκύσει από παλιοσειρές του είδους μέχρι νέους φίλους του σκοταδιού. Παρόλο που έχει βγάλει εκπληκτικά πράγματα στο παρελθόν εξακολουθεί να κρατάει ψηλά τα standards των Funeral Mist. Μίσος και μαυρίλα πλέκονται σε τρομερά ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Βουλιάζεις στο βούρκο με δαύτο.

Μεροληψίες και ειδικές μνείες: Οι Abigor, εξακολουθούν να είναι μια από τους πιο ιδιαίτερες και ποιοτικές μπάντες του είδους ακόμη και όταν κινούνται σε πιο παραδοσιακά μονοπάτια, τους έκαναν με το "Höllenzwang". Η επιστροφή των Watain με το "Trident Wolf Eclipse" τους ξαναβάζει σε γνώριμα μονοπάτια, ικανοποιώντας χωρίς τους να εντυπωσιάζει. Οι Harakiri For The Sky, με το "Arson" παραμένουν ιδιαίτεροι μπλέκοντας το post με το black, ενώ το λυκόφως των Panphage με το "Jord" κλείνει έναν κύκλο έμπνευσης και συναισθημάτων, αφήνοντας μια ιδιαίτερη παρακαταθήκη. Η πολωνική σκηνή είναι και φέτος παρούσα, αφού οι Outre με το "Hollow Earth" κερνάνε riffάρες και ατμόσφαιρα, οι Kriegsmaschine, alter ego των Mgla, με το "Apocalypticists" βομβαρδίζουν με δομημένο χάος και το αδυσώπητο drumming του Darkside, ενώ οι Cultes Des Ghoules με το "Sinister, Or Treading The Darkest Paths" εξακολουθούν να προσφέρουν θεατρικές ατμόσφαιρες και αρχέγονο black metal. Στο ίδιο μήκος κύματος οι Φιλανδοί Sargeist με το "Unbound" πιάνουν παγωμένες κορυφές, ενώ οι Ιταλοί Altar Of Perversion, ξυπνάνε μετά από δώδεκα χρόνια και με το "Intra Naos" παραδίδοντας δύο ώρες νεκρικού και αργόσυρτου black metal. Το απρόσμενο άλμπουμ της χρονιάς έρχεται από τους Nορβηγούς Mare, που με τον πρώτο τους δίσκο, "Ebony Towers", δημιουργούν ένα Mayhem-ικό σκότος που προκαλεί δέος. Τέλος, στο avante garde άκρο του ιδιώματος, ο τους δίσκος των γνώριμων Sigh, "Heir To Despair" τους βρίσκει να πειραματίζονται διαρκώς με την ποιότητα να παραμένει υψηλή, ενώ οι Panegyrist με το "Hierurgy" υπερβαίνουν τις ταμπέλες και τους επιρροές τους με ένα θεατρικό δίσκο που δίνει νέα πνοή στο ιδίωμα.

Αλάτι ο θάνατος και τη ζωή πολύ τη νοστιμίζει...
... θα σκεφτόταν ο Νίκος Καζαντζάκης για το death metal του 2018

Portal - ION

Φτάνοντας στο πέμπτο άλμπουμ τους, οι Αυστραλοί Portal παρέδωσαν ένα από τα πρώτα σοκ του 2018 με το "ION", δίσκος που έμελλε τελικά να αφήσει τη βαθιά του χαρακιά σε όλη τη χρονιά αλλά και στο σύνολο τους σύγχρονης σχολής του χαοτικού, δυσαρμονικού death metal. Λυσσαλέο, τεχνικό και αναντίρρητα αινιγματικό, το "ION" παρασύρει τον ακροατή μέσα σε μια αλλόκοτη μαύρη τρύπα και τον ξερνάει σε κόσμους που κυριαρχούνται από τους, παράξενους νόμους. Καλή σου τύχη.

Rivers Of Nihil - Where Owls Know My Name

Η ικανότητα των Αμερικανών Rivers Of Nihil να ενσωματώνουν στο μοντέρνο death metalτους προοδευτικά, core, alternativeκαι λοιπά στοιχεία από όλα τα συμφραζόμενα του σκληρού ήχου έκανε πολλά κεφάλια να γυρίσουν τους το μέρος τους με το φετινό "Where Owls Know My Name". Χωρίς να είναι πραγματικά καινοτόμοι, φέρνουν μαζί τους ένα φρέσκο και καταϊδρωμένο death αεράκι κι ενδεχομένως το επόμενο άλμπουμ να τους κάνει μεγάλο όνομα. Τους προειδοποιήσαμε.

Horrendous - Idol

Υποδεχτείτε τους νέους βασιλιάδες του progressive death metal! Οι Αμερικανοί Horrendous έρχονται από το underground με την ορμή χιλίων λεόντων, διαθέτοντας το σπάνιο χάρισμα του να μπορούν να αρέσουν τους πάντες - από τους πιουρίστες ως το Pitchfork. Δικαίως, διότι το τέταρτο άλμπουμ τους "Idol" περνάει σαν ανεμοστρόβιλος ενώ ρίχνει λοξές ματιές τους απλησίαστους θρόνους που έκατσαν μόνο οι Death και οι Cynic.

Bloodbath - Grand Morbid Funeral

Κάθε νέος δίσκος των Bloodbath τραβάει τα βλέμματα όχι μόνο λόγω των μελών που τους απαρτίζουν αλλά και από το γεγονός ότι στο παρελθόν έχουν βομβαρδίσει τα αυτιά μας με άριστο death metal. Στο δεύτερο δίσκο με τον Nick Holmes ακούμε πιο σίγουρο τον Άγγλο για τις φωνητικές του επιδόσεις αλλά δυστυχώς ο δίσκος είναι ένα επίπεδο κάτω από το "Grand Morbid Funeral". Έχει κάποια καλά τραγούδια αλλά σε πολλά σημεία λείπει το αλατοπίπερο που θα άναβε τα αίματα.

Deceased - Ghostly White

Οι Αμερικάνοι Deceased λάθος δε κάνουν. Αν είναι να βγάλουν κάτι θα σε ισοπεδώσουν. Παλιές καραβάνες, γνώστες του χώρου και του είδους παραδίδουν μαθήματα songwriting, πώρωσης και lead θεμάτων. Τιμούν τη φανέλα τόσα χρόνια στο underground και για άλλη μια φορά μας προσφέρουν συνθέσεις ικανές να μας κολλήσουν για μέρες στο τοίχο. Ότι κάνει ο Fowley είναι εγγύηση και το "Ghostly White" είναι σίγουρα από τα highlight στο death metal για το 2018.

Μεροληψίες και ειδικές μνείες: Οι Σουηδοί Unleashed έχουν βρει τη μανιέρα και δε λένε να φύγουν από εκεί. Το "The Hunt For White Christ" είναι συμπαθητικό αλλά ειλικρινά κάποιες φορές νιώθεις ότι η ανακύκλωση έχει χτυπήσει κόκκινο. Από την άλλη οι Terrorizer (όχι αυτοί του Garcia αλλά του Sandoval) δεν έβγαλαν άσχημο δίσκο. Το "Caustic Attack" μπορεί να απέχει έτη φωτός από το θρυλικό ντεμπούτο αλλά σε σχέση με το "Hordes Of Zombies" μοιάζει με όαση. Το βρωμερό λαρύγγι του Cris Reifert αποτελεί από μόνο του λόγο για να ακούσει κάποιος το "Warning Blast" των Siege Of Power. Discharge, Carnivore, S.O.D. ανακατεύονται μαζί μια αρχαία αντίληψη του τι εστί death metal που θα λατρευτεί από guru του είδους. Οι Throneum από τα τάρταρα εξακολουθούν να μας ανατριχιάζουν, βάζοντας στο νέο τους δίσκο "The Tight Deathrope Act Over Rubicon" στοιχεία από Ophthalamia μέχρι πρώιμους Therion. Αξίζει επίσης να αναφερθεί το δεύτερο άλμπουμ των The Antichrist Imperium του David Gray όπου συνεχίζει ακάθεκτα τη βλασφημία και τη άκρατη σεξουαλική λαγνεία όπως είχε πρώτο δοξαστεί στους Akercocke.

Κατά τον δαίμονα εαυτού
Δηλαδή αυτοί που έχουν το δικό τους θεό και παίζουν ότι τους έρθει

Zeal & Ardor - Stranger Fruit

Το "Stranger Fruit" των Zeal & Ardor είναι από τους απόψεις το σημαντικότερο άλμπουμ που γέννησε η σκληρή μουσική το 2018. Το blackmetal δε έχει τρομερή ανάγκη το hype που φέρνει στο είδος ο Manuel Gagneux,πέραν τους πανέξυπνης ένωσης που επιχειρείται με τα gospel. Κατάμαυρα, τρίλεπτα, radio friendly έπη και η extreme έκφραση μπορεί να υποδεχτεί αυτόν τον πλέον αναπάντεχο μεσσία με ανοιχτές αγκάλες.

Imperial Triumphant - Vile Luxury

Οι Imperial Triumphant είναι το σκοτεινό τέρας τους Μητρόπολης. Φορώντας τους εμπνευσμένες από την ομώνυμη ταινία του Fritz Lang χρυσές μάσκες τους, ενώνουν το παράφωνο και διεστραμμένο deathmetalτους με τους πνευστές αβαντγκαρντίλες τους jazz τους Τους Υόρκης. Ως αποτέλεσμα, το τρίτο τους άλμπουμ "Vile Luxury" αποτελεί ένα συντριπτικό, μετά-αστικό metal δημιούργημα χωρίς προηγούμενο. Κατά την ακρόαση, συνιστάται να υπάρχει και κάποιο φως αναμμένο.

Thy Catafalque - Geometria

Συμπληρώνοντας μια εικοσαετία στην πιάτσα, το προσωπικό projectτου Ούγγρου Tamas Katai Thy Catafalque έχει πια μετατραπεί σε έναν avant metal κολοσσό κι η σκιά του πέφτει πυκνή πάνω σε διάφορους wannabe πειραματιστές. Το "Geometria" είναι ένα ακόμα μαγικό ταξίδι όπου metal, electronic, ambient, ethnic και space rock συγκροτούν ένα αδιαχώριστο πλέγμα ήχων και διαθέσεων, από μια μπαντάρα που όσο παλιώνει τόσο σημαντικότερη ακούγεται - και είναι.

Voices - Frightened

«Θα είναι σαν death metal, αλλά δεν θα είναι», έλεγε η προφητεία που μας άφησε ο γέροντας Μπλαστίσιος. Το υπερβατικό έργο των Voices, γνωρίζει πλέον καθολική αναγνώριση, τα μεταλλό-media μιλούν για αυτούς και οι λίγοι τολμηροί ακροατές ανταμείφτηκαν πλουσιοπάροχα με το μοναδικό μουσικό τους αμάλγαμα από death, atmo-metal, prog, acoustic. Ένας από τους καλύτερους δίσκους του 2018 με το χέρι στη...

Pagan - Black Wash

Γιατί δεν ασχοληθήκαμε περισσότερο με το χορευτικό ελαφρο-death και black 'n' punk 'n' roll υβρίδιο των Pagan από την Αυστραλία; Ίσως γιατί λίγοι αντέχουν τα kindergarten brutal φωνητικά της Nikki Brumen. Love it or hate it σκηνικό, αλλά το "Black Wash" στέλνει αδιάβαστους τους Kvelertak πίσω στα φιόρδ για κρουαζιέρα συνταξιούχων. Ακόμα και σε χαμηλή ένταση οι Pagan είναι εκκωφαντικοί. Κάντε μια χάρη στον εαυτό σας, ποτέ δεν είναι αργά.

Μεροληψίες και ειδικές μνείες: Οι Νορβηγοί θεοί του πειραματισμού Manes έχουν πια κατασταλάξει στο καταθλιπτικό electronic rock τους και με το "Slow Motion Death Sequence" κάθε μαύρη καρδιά δικαιούται να γιορτάζει. Σε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της καριέρας τους, οι Shining εξακολουθούν να παραδίδουν με το "X-Varg Utan Flock" το suicidal blackίζον metal τους με αρτιότητα, αγριότητα και γνήσιο αλά Celtic Frost πνεύμα. Πολύ αγνοημένοι.

Grextreme Μέταλ
Το εξαγώγιμο metal προϊόν της εγχώριας σκηνής

Nigredo - Flesh Torn - Spirit Pierced

Το "Flesh Torn - Spirit Pierced", ντεμπούτο των Nigredo, καταφέρνει κάτι εντυπωσιακό. Στα 42 λεπτά που διαρκεί, αξιοποιεί σχεδόν όλες τις εκφράσεις του ακραίου ήχου. Κιθάρες που άλλοτε θρασάρουν, άλλοτε μαυρίζουν την ατμόσφαιρα με εγχώριες τεχνικές και άλλοτε αξιοποιούν τον όγκο και την τεχνική του σύγχρονου death metal. Το drumming και τα φωνητικά διαρκώς διοχετεύουν ενέργεια και αναδεικνύουν τις συνθέσεις που διατηρούν και μια μνημονική ικανότητα, σε μια πολύ ενδιαφέρουσα κυκλοφορία.

Dodsferd - Diseased Remnants Of A Dying World

Έχοντας ήδη δέκα (!) full length στο ενεργητικότους οι Dodsferd παραμένουν ένα καλά φυλαγμένο underground μυστικό, το "Diseased Remnants Of A Dying World" όμως απαιτεί πλέον όλη σου τη στοργή. Κορυφαίο black meta lπου πατάει πάνω στην παράδοση του ιδιώματος, εμπλουτίζοντας το με ασυγκράτητο μηδενισμό και δραματικές ευαισθησίες, αυτός ο δίσκαρος σε καλεί σε μια μαύρη κατάβαση χωρίς εγγυήσεις. Για γενναίες καρδιές.

Yovel - Hida 'Tu

Οι Yovel ήρθαν για να κάνουν θόρυβο. Κι αν το ντεμπούτο τους "Hida 'Tu" περιέχει πρώτης τάξης σάπιο mid-tempo black metal, ο ιδεολογικός χαρακτήρας της μπάντας ως αντικαπιταλιστικό και αντιφασιστικό black τους μετατρέπει πολύτιμους σαν διαμάντι, σε αυτούς τους επικίνδυνους καιρούς. Κι αν ο διάβολος ενώνεται με την αστική τάξη και το black metal με την DIY ηθική, ποιος θα μπορέσει να τους σταθεί εμπόδιο;

Varathron - Patriarchs Of Evil

Ένα από τα ιστορικότερα συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής, έχει επιστρέψει στις καλές του ημέρες με τα μπούνια. Μετά το εξαιρετικό "Untrodden Corridors Of Hades", το "Patriarchs Of Evil" ακούγεται ακόμα καλύτερο. Δίσκος δουλεμένος, γεμάτος πάθος, με κολλητικές μελωδίες, υπέροχα leads και μεσαίες ταχύτητες, που παραπέμπουν στον χαρακτηριστικό ήχο της ελληνικής black metal σκηνής. Οι Varathron δείχνουν αποφασισμένοι να μην χάσουν ξανά την ευκαιρία και κυκλοφορούν ίσως και τους καλύτερους δίσκους της καριέρας τους.

Medieval Demon - Demonolatria

Οι Medieval Demon είκοσι χρόνια μετά το "Demonolatria" είπανε να ξαναδείξουν πως παίζεται το Greek black metal. Απόκρυφες τελετές, νεκροταφεία κάτω από τον έναστρο ουρανό, κεριά, κατάρες και όλα τα συναφή σε μία από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις του 2018. Οι τύποι ανέλπιστα μας παραδίδουν ένα φανταστικό δίσκο ο οποίος δεν αναλώνεται σε απλό tribute των παλιών ‘ένδοξων’ ημερών αλλά σε παρασέρνει με την ατμόσφαιρα που δημιουργεί.

Μεροληψίες και ειδικές μνείες: Οι Acherontas εξακολουθούν να εκτελούν πιστά και ποιοτικά το όραμά τους με το "Faustian Ethos", ενώ οι Archemoron με το "Year Of The Harvester" τιμούν την ελληνική κληρονομιά. Οι Lucifer’s Child με το "The Order" είναι σε ανοδική τροχιά, όπως και οι Burial Hordes με το πνιγηρό "Θάνατος Αιώνιος". Οι Cerebrum με το "Iridium", σε πιο tech death μονοπάτια, συνδυάζουν τεχνική και ουσία, χρυσή τομή για την ανάδειξη κυκλοφοριών τη σήμερον ημέρα.

Μαύρος Θάνατος...
... δεν μπορέσαμε να βρούμε πιο έξυπνο λογοπαίγνιο για το blackened death

Malthusian - Across Deaths

Το "Across Deaths" των Ιρλανδών Malthusian δεν είναι απλώς ένα από τα πιο ψαγμένα underground ντεμπούτα που βγήκαν μέσα στο 2018 - και βγήκαν πολλά. Είναι ένα ηφαίστειο που κόχλαζε περιμένοντας να εκραγεί. Τώρα που ήρθε η ώρα του, τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για την άβυσσο που απλώνεται κάτω από τα πόδια σου σε κάθε ακρόαση και για ένα death metal που αλλάζει πρόσωπα κάθε δέκα δευτερόλεπτα και που μοιάζει πραγματικά να ήρθε από κάποια άλλη διάσταση.

Skeletonwitch - Devouring Radiant Light

Με σφραγίδα και υπογραφή Kurt Ballou και με νέο τραγουδιστή και «νέα» μουσική προσέγγιση οι Skeletonwitch στο "Devouring Radiant Light" εμπότισαν το μελωδικό blackened death τους με λίγο παραπάνω thrash και οι φαν των Aura Noir, Bewitched και Dissection καταλήγουν να συναντιούνται με το σύλλογο φίλων των Avenged Sevenfold στο ίδιο τεϊοποτείο για κους-κους. Ψάξτε για την έκδοση με τα bonus tracks. Η επιβράβευση έρχεται με κάθε ακρόαση.

Sulphur Aeon - The Scythe Of Cosmic Chaos

Ο συνδυασμός Morbid Angel riff με κατάμαυρες πινελιές, είναι σύνηθες φαινόμενο σήμερα. Λίγα συγκροτήματα όμως μπορούν να αποκτήσουν ξεχωριστή ταυτότητα όπως οι Γερμανοί Sulphur Aeon, που με το "The Scythe Of Cosmic Chaos" συνδυάζουν τελετουργία με επιθετικότητα, μέσα από τεχνικές συνθέσεις που δεν χάνουν στιγμή σε ατμόσφαιρα. Bonus η δουλειά στα φωνητικά και στα σόλο, που προσδίδουν ένα σκοτεινό πλαίσιο για να αναδυθούν εξωγήινοι θεοί.

Necrophobic - Mark Of The Necrogram

H Σουηδία, είχε πάντα μια παράδοση προς τη σκοτεινότερη και δαιμονικότερη πτυχή του death metal. Οι σπουδαίοι Necrophobic, με το "Mark Of The Necrogram" επισφραγίζουν τη συνεισφορά τους, με ένα εξαιρετικό δίσκο που είναι περισσότερο black παρά death, είναι όμως και βουτηγμένος στο πνεύμα του οποίου οι Σουηδοί δεν σταμάτησαν ποτέ να είναι πρωτοκλασάτοι κήρυκες.

Convulsing - Grievous

Ο Brendan Sloan είναι ένας πολύ ενδιαφέρων Αυστραλός. To project του υπό το όνομα Convulsing είναι η διέξοδός του μέσω της μουσικής, ώστε να διοχετεύει τα βιώματά του μέσα από ένα κατάμαυρο μείγμα black, death και doom, όπου οι ατμόσφαιρες βρίσκουν προοδευτικά μονοπάτια προς τα αυτιά του ακροατή. Το "Grievous" είναι βαθιά ανθρώπινο, τυλιγμένο όμως σε μια αύρα θανάτου, μαύρη όπως η ψυχή σου μετά την ακρόαση.

Μεροληψίες και ειδικές μνείες: Οι Φινλανδοί Archgoat, με το "The Luciferian Crown" συνεχίζουν τη βάναυση διαδρομή τους στο μονοπάτι της αριστερής χειρός, στα στάνταρ που έχουν συνηθίσει να κινούνται. Οι Καναδοί Rites Of Thy Degringolade με το "The Blade Philosophical" παραμένουν μια ιδιαίτερη μπάντα της οποίας οι υπνωτικοί ρυθμοί και η ακρότητα των συνθέσεων προσελκύουν το ενδιαφέρον όσων επιθυμούν μουσική πέραν της πεπατημένης. Φέτος, 100 χρόνια μετά το τέλος του 1ου παγκοσμίου πολέμου, η φρίκη του, ενέπνευσε διάφορες κυκλοφορίες. Οι Ουκρανοί 1914, στον δεύτερο δίσκο τους "The Blind Leading The Blind" αξιοποιούν την πολεμική μηχανή των Bolt Thrower και των Hail of Bullets, την περνάνε από μαυρομεταλλικά χαρακώματα και παραδίδουν ένα συγκλονιστικό έπος. Οι σπουδαίοι Anaal Nathrakh, εμπνεόμενοι ομοίως από τον Μεγάλο Πόλεμο, εισάγουν νέες φόρμες στο χαρακτηριστικό τους μείγμα από black, death, grind, industrial με το "A New Kind OF Horror". Οι Γάλλοι Τhe Order Of The Apollyon με το "Moriah" ακολουθούν πειστικά τις διδαχές της γαλλικής σκηνής, ενώ οι Αυστραλοί Grave Upheaval με το νέο τους αβάπτιστο πόνημα, και οι Temple Nightside με το "Recondemnation" καταφεύγουν σε σκοτεινές σπηλιές που μόνο οι τολμηροί θα εισέλθουν.

Extreme Hall Of Fame 2018
Βραβείο για τη συνεισφορά στην τέχνη, τον πολιτισμό και τον διαθρησκευτικό διάλογο

Mayhem - Grand Declaration Of War

18 χρόνια μετά την κυκλοφορία του ακόμα μιλάμε για αυτό. Τα είχαμε πει και πρόσφατα στα «100 Metal Άλμπουμ της δεκαετίας του '00». Αφιερώνουμε αυτή την ειδική κατηγορία που ελπίζουμε να γίνει θεσμός, στην επανακυκλοφορία του "Grand Declaration Of War" των Νορβηγών πιονέρων, Mayhem, η οποία με νέα μίξη και νέο mastering φέρνει στην επιφάνεια νέες πτυχές του μεγαλειώδους αυτού δίσκου. Αν και το νέο εξώφυλλο, δεν έχει την τραγική ειρωνεία του πρώτου, σε επίπεδο ακρόασης το νέο version του 2018 αναβαθμίζει την ηχητική προσέγγιση σε πιο σύγχρονο περιβάλλον. Η επανακυκλοφορία στους πιο προσεκτικούς αναδεικνύει μικρό-λεπτομέρειες, οι οποίες δεν ήταν και τόσο ευδιάκριτες στην αρχική έκδοση του δίσκου. Περιττό για πολλούς, ίσως και βλάσφημο για τους πιο ρομαντικούς. Αλλά οι Mayhem είναι και αυτό κάνουν.

  • SHARE
  • TWEET