Rivers Of Nihil

Βλέποντας το εξώφυλλο του νέου δίσκου των Rivers Of Nihil θα μπορούσε κανείς να οδηγηθεί στο συμπέρασμα πως πρόκειται για μια τεχνική death metal μπάντα. Και πολύ σωστά θα κάνει, με ένα μεγάλο αλλά - που θα εξηγηθεί στη συνέχεια. Από το 2013 όταν και έβγαλαν το "The Conscious Seed Of Light" οι Αμερικανοί πλασάρονται ως brutal/technical death metal σχήμα. Κάτι που επιβεβαίωνε και το "Monarchy" που ακολούθησε - αν και από το "Τerrestria II: Thrive" και μετά υπήρχαν κάποιες ενδείξεις αλλαγής για το προσεχές μέλλον.

Η αλήθεια είναι ό,τι μέχρι εκείνη τη στιγμή τα πράγματα για τους Rivers Of Nihil ήταν λίγο τετριμμένα. Ήταν τίμιοι, αλλά μέχρι εκεί. Δεν είχαν κάτι που θα τους ξεχώριζε από μια μπάντα του σωρού. Έπρεπε να κάνουν κάτι αρκετά τολμηρό και να βγουν από τη ζώνη άνεσής τους. Αυτό κάνουν φέτος με το "Where Owls Know My Name", το οποίο νομίζω πως στο μέλλον θα αποτελεί κρίσιμο σημείο καμπής για την μπάντα.

Στον τρίτο τους δίσκο, οι Rivers Of Nihil σαφώς και παίζουν death metal, όπως έκαναν και στο παρελθόν. Αλλά η μονοτονία που παρατηρούνταν στα προηγούμενα άλμπουμ, εδώ έχει κάνει φτερά. Από το εναρκτήριο κομμάτι φαίνεται άμεσα η προοδευτική στροφή που έχουν κάνει σε ένα αρκετά σημαντικό σημείο της καριέρας τους. Το "Silent Life", σαφής ένδειξη της αλλαγής, μας μπάζει άμεσα στα καινοτόμα στοιχεία του δίσκου, με την εισαγωγή του σαξοφώνου στη μέση του. Επίσης, το "A Home", είναι ένα άψογο δείγμα post-metal με progressive και death metal, μια απο τις καλύτερες συνθέσεις του δίσκου. Αλλά για μένα, κορυφή όλων, είναι το ομώνυμο, ό,τι πιο διαφορετικό και πιασάρικο έχουν κάνει ως τώρα οι Αμερικανοί, ενώ και το βίντεο τους είναι αρκετά σουρεαλιστικό. Από κοντά και το κομμάτι που ρίχνει την αυλαία, το "Capricorn / Agoratopia", το οποίο χτίζει ατμόσφαιρα με πλήκτρα και καθαρά φωνητικά.

Αν η - μέχρι στιγμής - τριλογία των "Terrestria" δείχνει τις μελλοντικές κατευθύνσεις της μπάντας, δεν θα αργήσουμε να έχουμε έναν δίσκο με πιο ηλεκτρονική διάθεση. Τουλάχιστον αυτό φανερώνει το "Terrestria III: Wither", μια απόπειρα να διευρύνουν και άλλο τα όρια τους, επιτυχημένη για μένα.

Οι Rivers Of Nihil φαίνεται ό,τι είναι σε καλό φεγγάρι. Στο "Where Owls Know My Name" ό,τι και αν επιχειρούν τους βγαίνει. Κρατάνε το death metal υπόβαθρο τους και προσθέτουν πινελιές progressive, post, φλερτάροντας ακόμα και με τη jazz. Με διαφορά ο καλύτερος δίσκος της καριέρας τους, το "Where Owls Know My Name" αξίζει να ακουστεί από τους λάτρεις της προοδευτικής μουσικής, που δεν χαλιούνται από τα blast-beat και τα brutal φωνητικά, μιας που ο δίσκος έχει πολλά ακόμα να προσφέρει. Ενδείκνυται για φίλους των Fallujah και Between The Buried And Me.