Sulphur Aeon

Οι Sulphur Aeon, είναι μια γερμανική (blackened) death metal μπάντα που δραστηριοποιείται την τρέχουσα δεκαετία, έχοντας στο ενεργητικό της τρεις ολοκληρωμένες κυκλοφορίες, μαζί με τη φετινή. Το στυλ τους βασίζεται στη δημιουργία αποπνικτικών εικόνων μέσω δαιδαλωδών συνθέσεων που επικαλούνται τον Cthulhu Mythos και τις θεότητες του. Ο προηγούμενος εκπληκτικός δίσκος τους, "Gateway To The Antisphere" του 2015, τους καθιέρωσε σε ένα ευρύτερο κοινό σε σχέση με το ντεμπούτο τους, με αποτέλεσμα η φετινή τους κυκλοφορία, ερχόμενη από τα βάθη του ωκεανού, ή τα πέρατα του κόσμου, μάλλον όμως από τους ίδιους στα τέλη της χρονιάς, να ήταν από τις πιο αναμενόμενες.

Το "The Scythe Of Cosmic Chaos" εμφανίζεται μέσα Δεκέμβρη και στα 51 λεπτά του καταφέρνει να χωρέσει διαφορετικά στοιχεία, τόσο πειστικά που οι ακροάσεις που ακολούθησαν μετά την πρώτη, να μην μειώνουν τον ενθουσιασμό. Η παραγωγή για ακόμη μια φορά εξαιρετική, αναδεικνύει τέλεια τα τύμπανα με τις εναλλαγές ρυθμών τους  όσο και τα έγχορδα, δημιουργώντας ατμόσφαιρες με ένα τρόπο που ενώ νιώθεις πως εκτυλίσσεται ένα χάος συνθετικά, δεν κουράζεσαι καθόλου. Η μεγάλη δύναμη όμως του δίσκου αυτού είναι η εξέλιξη του σε σχέση με τον προηγούμενο.

Η πιο ουσιαστική διαφορά, που είναι και ένα από τα δυνατά χαρτιά του "The Scythe Of Cosmic Chaos" είναι τα φωνητικά. Η εμφάνιση και η καθιέρωση μεταξύ των συνθέσεων, καθαρών φωνητικών, όχι τόσο μελωδικών, όσο πιο πολύ στο στυλ (αν)ορθόδοξων black metal συγκροτημάτων, σαν απαγγελίες ή επικλήσεις δηλαδή, συνεισφέρει τα μέγιστα στο σκοτεινό και τελετουργικό κλίμα του δίσκου. Δεν λείπουν τα πιο παραδοσιακά death metal φωνητικά πάντως που παρά το ότι ακολουθούν κατά πόδας τις συνθέσεις, φροντίζουν, με την πετυχημένη εκφορά τους να δημιουργούν αξιομνημόνευτες στιγμές.

Οι ενορχηστρώσεις των Sulphur Aeon είναι όμως το δυνατότερο σημείο τους. Οι εναλλαγές σε ταχύτητες, από τελετουργικά κομμάτια όπως το "The Summoning Of Nyarlathotep" μέχρι το ισοπεδωτικό "Lung Into Gills", είναι διαρκείς χωρίς όμως να ξενίζουν ή να διαταράσσουν την ομοιογένεια του δίσκου. Οι death metal καταβολές της μπάντας, (Morbid Angel, Immolation, Hypocrisy) μπλέκονται με μελωδίες και ατμόσφαιρες συγκροτημάτων όπως οι Dissection, Necrophobic, Emperor. Το πολυποίκιλο μείγμα, φαντάζει σαν τους Behemoth, αν αυτοί εμβάθυναν στον H.P. Lovecraft με πιο οργανική παραγωγή.

Ο κεντρικός κορμός όμως του δίσκου αυτού, είναι το εννιάλεπτο έπος "Sinister Sea Sabbath". Ειλικρινά θεωρώ πως και μόνο αυτό το κομμάτι είναι αρκετό για να αναδείξει τον δίσκο, πόσο μάλλον όταν πλαισιώνεται από άλλα επτά εξίσου εντυπωσιακά. Η ατμόσφαιρα, οι ταχύτητες που πέφτουν, τα δουλεμένα σόλο (σήμα κατατεθέν του δίσκου), ο τρόπος που τα φωνητικά μεταδίδουν μαζί με τις κιθάρες ένα αίσθημα αγονίας και μεγαλείου, συνθέτουν ένα τραγούδι που σε παρασέρνει με ευκολία όπου θέλει. Από τα βάθη της θάλασσας, η συνέχεια τοποθετείται στα βάθη των ονείρων, με το "The Oneironaut" να είναι αποκαλυπτικό με την εναρκτήρια του επίθεση που καταλήγει σε μια επίκληση στο κόψιμο γύρω στο πρώτο λεπτό, μεταδίδοντας διαρκώς αυτό το συναίσθημα μεγαλοπρέπειας και επιθετικότητας.

Το "The Scythe Of Cosmic Chaos" αναδεικνύει τους Sulphur Aeon σε μια από τις σημαντικότερες death metal μπάντες της δεκαετίας. Ενώ οι δυο προηγούμενοι δίσκοι τους, ήταν ένα καλοδουλεμένο κράμα των επιρροών τους, χτίζοντας μια ταυτότητα για τους Γερμανούς, αυτός εδώ ο δίσκος καταφέρνει πρώτα και κύρια να θυμίζει τους ίδιους, με αυτό να είναι τη μεγαλύτερη επιτυχία τους. Σε μια θάλασσα Morbid Angel riff και επιρροών από Lovecraft σε όλο το φάσμα του extreme metal, οι Sulphur Aeon αναδύονται από τον βυθό τους, προσφέροντας ένα πόνημα που θα επικαλεστεί για να εξευμενίσει παλαιούς και εξωγήινους θεούς. Συγκλονιστικός δίσκος, που από την έναρξή του με το "Cult Of Starry Wisdom" και τις επικλήσεις του μέχρι το κλείσιμο με το τρόπον τινά ομότιτλο κομμάτι, περνάει από πολλές εικόνες, ταχύτητες, ριφφάρες και φωνητικές ερμηνείες, στάδια απαραίτητα για να ολοκληρωθεί η αποπνικτική εικόνα παράνοιας και συνθετικής έξαρσης που τους διακατέχει, στον καλύτερο μέχρι τώρα δίσκο τους και προσωπικά, έναν από τους καλύτερους της χρονιάς.

Μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο τον δίσκο εδώ.