Cerebrum

Κατά κοινή ομολογία, το 2018 ήταν μια εξαιρετική χρονιά για το death metal σε παγκόσμιο επίπεδο και δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι το είδος διανύει τη χρυσή εποχή του. Σε αυτό το εξαιρετικά ανταγωνιστικό, περιβάλλον και  λίγο πριν ο χρόνος εκπνεύσει, οι Αθηναίοι Cerebrum με το τρίτο τους άλμπουμ "Iridium" έρχονται να προσθέσουν και το δικό τους λιθαράκι σε αυτό το βάρβαρο οικοδόμημα. Είναι σημαντικό να δούμε λοιπόν με ποιους τρόπους οι Cerebrum διαφοροποιούνται από τους πολλούς.

Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσει κανείς στο "Iridium" είναι η ευθύτητα και η απλότητα, σε ότι αφορά τον ήχο του. Μακριά από γυαλισμένες, «χολιγουντιανές» παραγωγές, το technical death των Cerebrum μοιάζει απόλυτα αφοσιωμένο στην ουσία της μουσικής τους και όχι στο φαίνεσθαι. Όλα είναι «μπροστά» στη μίξη και υπάρχει ένα έντονο live feeling, μια στιλιστική αμεσότητα που παραπέμπει σε άλλες, αγνότερες εποχές. Η αύρα που εκλύει το "Iridium" είναι αυτή μιας γεμάτης αυτοπεποίθηση  μπάντας που γνωρίζει καλά ότι η δύναμη της είναι στις περιπετειώδεις συνθέσεις και στα παιξίματα της.

Και πως να μην είναι γεμάτη αυτοπεποίθηση; Το κουαρτέτο εκτελεί με ακρίβεια εκατοντάδες απαιτητικά μέρη που ποτέ δεν επιδιώκουν την παραμικρή επίδειξη και ποτέ δεν απομακρύνονται από τις υφολογικές απαιτήσεις του είδους που υπηρετούν. Ας το πω αλλιώς, ουδέποτε ξεχνούν ότι είναι ψυχή και σώμα μια death metal μπάντα. Από αυτήν την άποψη, οι Cerebrum είναι τεχνικοί μα καθόλου progressive, φέρνοντας στο μυαλό παλιούς καλούς Atheist και Pestilence - τους αναφέρω απλώς για να παίρνεις μια ιδέα. Όχι, εδώ δεν παίζει τύμπανα ο Γιώργος Κόλλιας αλλά ο Δήμος Δευκαλίων, σε μια αντίστοιχα εκπληκτική ντραμιστική performance, σφιχτά εναγκαλισμένη με το αδιανόητο μπάσο του Γιώργου Σκάλκου (επίσης στους Dead Congregation). Όσο για τις κιθάρες του ηγετικού διδύμου της μπάντας (Δημήτρης Τούρας και Μιχάλης Παπαδόπουλος), έχουν έναν παράξενα πνιχτό και παλιομοδίτικο ήχο, λειτουργούν όμως με τέλεια ακρίβεια στην παράδοση δεκάδων υψίστης ποιότητας riff. Τέλος τα φωνητικά, προς μεγάλη μου ικανοποίηση, φέρνουν ένα ελαφρύ core αεράκι!

Συνθετικά η μπάντα ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Τα εννιά tracks του "Iridium" είναι στην πλειοψηφία τους τετράλεπτα, χρόνος παράδοξα αρκετός στο να αποτυπώσουν μια πληθώρα ιδεών χωρίς να σκοντάφτουν σε λακκούβες. Ως αποτέλεσμα τα 35 λεπτά του άλμπουμ κυλάνε με ομοιογένεια και χωρίς εκπλήξεις. Κλασικός δίσκος του στυλ “αν σου αρέσει ένα, θα σου αρέσουν όλα”. Εντύπωση μου προκαλεί η απουσία αργών μερών. Τα πάντα κυμαίνονται από γρήγορα σε mid-tempo και γενικά η μουσική παραμένει πάντα κοφτερή και στο χείλος κάποιου αόρατου γκρεμού.

Οι Cerebrum δεν έβγαλαν κάποιο απρόσμενο αριστούργημα. Σε αυτήν την υπερηχητικά θορυβώδη εποχή που ζούμε όμως, κάποιες φορές μοιάζουμε να ξεχνάμε την αξία του καλού, του απλού και αληθινού καλού. Το "Iridium" είναι αυτό ακριβώς, ένα αυθύπαρκτο και αυτόφωτο δημιούργημα που σε αναγκάζει να σεβαστείς κάθε του δευτερόλεπτο, διότι κάθε δευτερόλεπτο του είναι πειστικό. Τεχνικό death metal, λοιπόν, από ένα γκρουπ που μοιάζει να έχει συντονίσει πλήρως την καρδιά και τα δάχτυλα του.