Watain

Trident Wolf Eclipse

Century Media (2018)
Από τον Γιάννη Δούκα, 23/01/2018
Ικανοποιητικό, αλλά μέχρι εκεί
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ένα από τα πιο επιτυχημένα group σύγχρονου black metal, οι Σουηδοί Watain, μας παρουσιάζουν την νέα, έκτη δουλειά τους "Trident Wolf Eclipse".  Το επιτυχημένο πάει στην απήχηση που λαμβάνουν και το σύγχρονο, εκτός της δήλωσης παρόντος χρόνου, έχει και τη κατάταξη τους στο μετά - δευτέρου κύματος black μιας και η πρώτη δισκογραφική παρουσία τους έγινε το 2000. Το συγκρότημα εν συνόλω και κυρίως ο frontman τους Erik Danielsson δίνουν βάση και προσοχή όχι μόνο στη μουσική καθεαυτή αλλά και στους στίχους, συνεντεύξεις και στο όλο περί Watain περιβάλλον. Αυτό δίνει μια πιο σοβαρή αύρα στο group ανεβάζοντας ίσως υποσυνείδητα και τη μουσική αξία στο πώς τους λαμβάνει ο ακροατής. Από μια άποψη φαίνονται σαν συνεχιστές των Mayhem του Euronymous (με αρκετά riff δανεισμένα η αλήθεια είναι) αφού έχουμε μια δημιουργία ολικής αισθητικής που καλύπτει κάθε πτυχή τους.

Στα δύο προηγούμενα album τους οι Σουηδοί προσπάθησαν να ταρακουνήσουν λίγο παραπάνω τους οπαδούς τους και ίσως και τους εαυτούς τους βάζοντας αρκετά νέα στοιχεία στον ήχο τους. Συνήθως τα ρίσκα έρχονται με αμφιταλαντευόμενες αντιδράσεις, πράγμα που ίσχυσε και σε αυτή τη περίπτωση με αρκετό κόσμο να μην πολύ τρελαίνεται με τους δίσκους αυτούς ιδίως εν συγκρίσει με τα πρώτα τους βήματα. Το "Trident Wolf Eclipse" με ένα τίτλο που περιλαμβάνει τα σήματα κατατεθέν των Watain δείχνει εξαρχής μια συσπείρωση και κατεύθυνση προς τα πίσω. Αυτό βέβαια διώχνει οποιαδήποτε ευκαιρία για κάτι που θα δημιουργούσε έκπληξη αλλά αυτό ο καθένας το κρίνει με τον τρόπο του.

Σε 3 τραγούδια και συγκεκριμένα στα "Nuclear Alchemy", "Furor Diabolicus", "Ultra (Pandemoniac)" έχουμε πολλά γκάζια και πολλή επιθετικότητα. Αρκετές επιρροές από Nifelheim, σόλο με ξυσμένο ήχο, εκρήξεις και μπόλικο ξύλο δίνουν μια βίαιη προοπτική. Δεν λιώνουμε από την τρέλα μας για τα κομμάτια αυτά, αλλά σίγουρα είναι καλοφτιαγμένα και το χτύπημα σου το ρίχνεις.

Ο νέος δίσκος όμως έχει και άλλο πρόσωπο. Στο "Sacred Damnation" θυμίζουν πολύ το δεύτερο και τρίτο lp τους με αυτά τα κλασσικά μελωδικά black metal riff τους. Επίσης το refrain φέρνει και προς το ντεμπούτο των Sigh. Αυτό το στυλ θα το ακούσουμε και στα "Teufelsreich", "A Throne Below", "Towards The Sanctuary" και "The Fire Of Power" (Bathory με τα μπούνια εδώ). Αλλού πιο μελωδικός (σε σημείο να γίνεται βουτυρένιο) αλλού πιο σκοτεινός ο δίσκος έχει σαν θετικό τις μικρές διάρκειες αλλά δύσκολα σε αφήνει εντελώς ικανοποιημένο αφού κάποιες στιγμές θα μπορούσαν να γίνουν πιο ενδιαφέρουσες. Πάντως κυλάει εύκολα και δεν γίνεται βαρετό. Το κλείσιμο δε με το πολύ ιδιαίτερο "Antikrists Mirakel" είναι το πιο εντυπωσιακό από όλα μιας και βγάζει σατανική ατμόσφαιρα, προσωπικά μου θυμίζει πολύ Celtic Frost του "Monotheist" ή καλύτερα Triptykon. Τα φωνητικά που σχεδόν απαγγέλλουν και ο ήχος που έχουν επιτύχει δημιουργεί κάτι το σκοτεινό και μυστήριο.

Τελικά τι είναι το "Trident Wolf Eclipse"; Καλό ή μάπα; Αναντίρρητα ο δίσκος είναι καλός ή καλύτερα ικανοποιητικός. Απλά από ένα συγκρότημα σαν τους Watain περιμένεις κάτι καλύτερο. Μας λείπει αυτή η θεοσκότεινη και αραχνιασμένη, επίπονη και κατάμαυρη ατμόσφαιρα που έκτιζαν με δίσκους όπως "Casus Luciferi" και "Sworn To The Dark". Λείπει επίσης η κτηνωδία του "Rabid Death’s Curse". Παρ' όλα ταύτα ο νέος δίσκος έχει τις στιγμές του και ίσως μια πορεία στο μέλλον σαν αυτή των πιο επιθετικών κομματιών με πιο προσεγμένα - εμπνευσμένα από '80s thrash riff να έχει πιο ενδιαφέρον.

  • SHARE
  • TWEET