Ανασκόπηση 2013: Punk / Hardcore / Grind

Δύσκολοι καιροί για τα πάντα. Δύσκολοι καιροί για επιβίωση, δύσκολοι καιροί για ελεύθερο χρόνο, δύσκολοι καιροί για απολαύσεις, δύσκολοι καιροί για καλοπέραση. Η οικονομική κρίση και τα διαφόρων ειδών φαντάσματα που τη συνοδεύουν, έχουν αναμφισβήτητα «στοιχειώσει» την ζωή μίας τεράστιας μερίδας ανθρώπων του δυτικού κόσμου, προσγειώνοντας όλους απότομα σε ανώμαλα εδάφη, και επιβάλοντας μία τροχιά ζόρικη και επικίνδυνη, γεμάτη «σκαμπανευάσματα», με μέλλον αβέβαιο και τερματισμό άγνωστο.

Εάν αναζητήσουμε για κάτι θετικό μέσα στο γενικευμένο αυτό χάος, πέρα από την αξιοσημείωτη δύναμη ορισμένων ανθρώπων, τους αγώνες τους, και τα θαυμάσια συλλογικά εγχειρήματα τους, αυτό που σίγουρα κλέβει -για εμάς- την παράσταση είναι η πρωτόγονη μαγεία και η άγρια ομορφιά ορισμένων μουσικών ιδιωμάτων, που από την φύση τους ευδοκιμούν σε τέτοιες δύσκολες εποχές, για να διαλύσουν την μιζέρια της καθημερινότητας, να βγάλουν μία κραυγή αγανάκτησης, να εξωτερικεύσουν την οργή, και να υψώσουν τελικά μία στιβαρή γροθιά εναντίωσης. Punk, Hardcore, και Grind είναι αδιαμφισβήτητα και μεταξύ άλλων, μουσικές που φωτίζουν σταθερά το απέραντο γκρίζο του σήμερα.

Sound The Alarms!

Η φετινή χρονιά θα λέγαμε ότι χαρακτηρίστηκε από κάποιες πολύ σημαντικές επιστροφές, που είτε συνοδεύτηκαν από την κυκλοφορία ενός νέου άλμπουμ, είτε απλά παρέμειναν στο επίπεδο των ζωντανών εμφανίσεων. Οι Αμερικανοί θρύλοι του hardcore Catharsis, συγκρότημα που έμεινε στην ιστορία μετουσιώνοντας κάθε μουσική του στιγμή σε προσωπική επανάσταση των μελών του, επανήλθαν, επανεκδίδοντας ένα μεγάλο μέρος του υλικού τους στην σειρά βινυλίων "Light From A Dead Star", και οργώνοντας την Ευρώπη με συναυλίες σε clubs και μεγάλα ανοιχτά festival, με αποκορύφωμα το εξαιρετικό Fluff Fest στην Τσεχία τον περασμένο Ιούλιο. Το ίδιο περίπου συνέβη και με τους Infest και United Nations, με τους πρώτους -«μάστορες» του fastcore / powerviolence- να επιστρέφουν για μερικά show, και τους δεύτερους -εκπληκτικούς οραματιστές του hardcore- να κάνουν κάποια live, να υπόσχονται νέα κυκλοφορία, αλλά τελικά να μη μας κάνουν την χάρη, κρατώντας τις δεκάδες screamo, grindcore, και powerviolence ιδέες τους για «πάρτη» τους.

Οι Modern Life Is War αποτέλεσαν σίγουρα το πιο ζεστό και δυναμικό comeback για φέτος, καθώς τους πετύχαμε σε πλήρη ενεργό δράση, με νέα κυκλοφορία και πολλές ζωντανές εμφανίσεις στη Βόρεια Αμερική. Οι Comadre, μεγάλοι «εργάτες» και υποτιμημένοι ήρωες της παγκόσμιας screamo / hardcore punk σκηνής, ανακοίνωσαν -δυστυχώς- ότι διαλύουν έπειτα από εννιά περίπου χρόνια πλούσιας καριέρας, γεμάτης με κυκλοφορίες και συναυλίες ανά την underground υφήλιο, αφήνοντας τουλάχιστον πίσω, ως επίλογο, έναν πολύ αξιόλογο δίσκο για τον οποίο θα κάνουμε λόγο παρακάτω. Ανάλογη τύχη είχαν και οι Αμερικανοί The Chariot, έπειτα από δέκα χρόνια πορείας και πέντε ολοκληρωμένους metalcore δίσκους.

Προσπερνώντας επιδεικτικά τα «καραγκιοζιλίκια» των πάλαι ποτέ θρύλων Black Flag, που περιλαμβάνουν νομικές διαμάχες -μεταξύ των μελών- σχετικά με το όνομα της μπάντας, αλλά και γελοία σκηνικά επί σκηνής από την μεριά που έχει κρατήσει το original όνομα, αυτό που πλέον ξεχωρίζει είναι πως το νέο και γιγαντιαίο κύμα δισκογραφικών επανεκδόσεων που έχει ξεσπάσει παγκοσμίως, έχει για τα καλά χτυπήσει και τις ανεμοδαρμένες ακτές της δικής μας υπόγειας punk rock σκηνής, με εξαιρετικά reissues από μπάντες σταθμούς των 80s όπως οι Αδιέξοδο και οι Stress, αλλά και επανακυκλοφορίες ιστορικών συλλογών όπως η "Διατάραξη Κοινής Ησυχίας" και η "Συνταγή Αντί Θανάτου", τα οποία όμως -όλα μαζί- θέτουν διάφορα ερωτηματικά για την αναγκαιότητα τέτοιων κινήσεων, όταν ειδικά συνοδεύονται από «τσιμπημένες» τιμές και μοντέρνες μίξεις και παραγωγές.

Βάζοντας μία πρώτη τελεία στο κομμάτι κάποιων πολύ σημαντικών γεγονότων που μας απασχόλησαν μέσα στο 2013, να αναφέρουμε πως ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε στους εγχώριους κύκλους το ελληνικό ντοκιμαντέρ "Μέχρι Να Γίνεις Ο Βασιλιάς Των Ηλιθίων", μία προσπάθεια παρουσίασης της ελληνικής punk και hardcore σκηνής, μέσα από τα μάτια ανθρώπων που υπήρξαν ποικιλοτρόπως ένα κομμάτι ζωτικής σημασίας για αυτήν. Ήταν ειλικρινά θαυμάσιο που η ταινία προβλήθηκε σε διάφορους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους αλλά και καταλήψεις σε ολόκληρη την χώρα, παράλληλα όμως είναι και κάπως κρίμα που ακόμη δεν έχει «ανοιχτεί» όσο θα έπρεπε, με μεγάλο μέρος των ενδιαφερόμενων να μην έχει καταφέρει να το παρακολουθήσει. Τέλος, η νέα διπλή συλλογή του Maximum Rock 'N' Roll με τίτλο "Sound The Alarms!!", τριάντα δύο συμμετοχές από όλον τον κόσμο, και δύο ελληνικές συμμετοχές από τους Gutter και Πανδημία, είναι πλέον γεγονός, τριάντα χρόνια μετά από την πρώτη αντίστοιχη κυκλοφορία του μεγαλύτερου μάλλον και πιο ιστορικού punk rock fanzine που κυκλοφόρησε ποτέ.

Stress - "Γενοκτονία" (video)

Hello Cruel World

Η εξαιρετική επιστροφή των Bad Religion με το "True North", το καλύτερο μάλλον άλμπουμ τους για τα τελευταία δέκα με δεκαπέντε χρόνια, ήταν από τα πρώτα ευχάριστα νέα της χρονιάς που μας πέρασε. Φρέσκο σαν τα παλιά, επίκαιρο όσο ποτέ και με τα γκάζια ως το ταβάνι, απέδειξε περίτρανα πως η μπάντα έχει σαφέστατα κάθε λόγο ύπαρξης, σε αυτόν τον έρμο κόσμο, τριάντα τέσσερα χρόνια μετά την σύσταση της. Διπλό «παλιακό» χτύπημα είχαμε και από την Μεγάλη Βρετανία, και τους anarcho punk πατέρες μας Zounds με το 7" EP "Ancient Briton / Sick Of Work" αλλά και τους The Mob με το -επίσης 7" EP- "Rise Up!", συμπληρώνοντας τριάδα με τους UK Subs και τον εικοστό τέταρτο ολοκληρωμένο τους δίσκο, ονόματι "XXIV". Πριν εγκαταλείψουμε την Γηραιά Αλβιώνα, να προσθέσουμε στα σημαντικά και τους, σταθερά εργατικούς και πιστούς στο δικό τους προσωπικό post-punk, New Model Army, οι οποίοι κυκλοφόρησαν φέτος το δωδέκατο full-length τους με τίτλο "Between Dog And Wolf").

Από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, επιστροφές είχαμε από τους λατρεμένους Dropkick Murphys, οι οποίοι παρουσιάσανε το άκρως ευχάριστο και διασκεδαστικό "Signed And Sealed In Blood") σε πιο κλασικά punk rock μονοπάτια, και το μεγάλο κεφάλι του μοντέρνου hardcore Hatebreed, που ναι μεν δεν καινοτόμησαν και ιδιαίτερα, αλλά φάνηκε πως ικανοποίησαν τους οπαδούς τους με τον δίσκο "The Divinity Of Purpose".

Κάτι παραπάνω από ικανοποίηση προσέφεραν οι μονίμως απρόβλεπτοι The Dillinger Escape Plan με το παρανοϊκό "One Of Us Is The Killer"), οι δυστυχώς υποτιμημένοι Boysetsfire που με το πανέμορφο "While A Nation Sleeps...") απέδειξαν πως «ο παλιός είναι πάντοτε αλλιώς», και φυσικά οι διαρκώς ανωδικοί Integrity, οι οποίοι συγκέντρωσαν τις καλύτερες στιγμές των τελευταίων χρόνων τους στο θορυβώδες άλμπουμ "Suicide Black Snake", «πωρώνοντας» τον κοσμάκη με τα επικά τους leads, και ανταλλάσοντας και δυο κουβέντες μαζί μας λίγο μετά την κυκλοφορία του δίσκου.

Deus Ex Machina και Γκρόβερ αποτέλεσαν τα δικά μας δυναμικά comeback, με τους αξιοπρεπέστατους δίσκους τους "The Sound Of Liberation" και "Γέννημα-Θρέμμα" αντιστοίχως, και τους τελευταίους να μας παραχωρούν, κάπου στα μέσα της χρονιάς, μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη που ξύπνησε πολλές αναμνήσεις από τη μεγάλη σκηνή της Θεσσαλονίκης των 80s.

Dropkick Murphys - "Rose Tattoo" (video)

Svffer

Για άλλη μια χρονιά το grind και το powerviolence κρατήθηκαν πολύ ψηλά με εξαιρετικές κυκλοφορίες, μερικές εξ αυτών, να δείχνουν ότι μπορούν να αντέξουν στο πολύ δύσκολο τεστ του χρόνου. Σημαντικότερη κυκλοφορία ήταν το φανταστικό "Abandon All Life" των Αμερικανών Nails, οι οποίοι με τέτοιες δουλειές, τόσο ακραίες, μεστές, και στοιχειωτικές ταυτόχρονα, έχουν κάνει σχεδόν ολόκληρη την Αμερική να παραμιλάει για πάρτη τους, με την φήμη τους σιγά σιγά να εξαπλώνεται και στην Ευρώπη. Από τις ΗΠΑ ακόμη, οι Cloud Rat κυκλοφόρησαν ένα σπάνιο διαμάντι, τουλάχιστον ισάξιο του ντεμπούτου, το άλμπουμ "Moksha", που μας πλημμύρισε συναισθήματα με το ταχύτατο grind / screamο / crust συνονθύλευμα του, δημιουργώντας ένα σοκ που στ' αλήθεια θα πάρει καιρό για να ξεπεραστεί.

Το ντουέτο των Iron Lung έμεινε ψηλά, χάρη στην ακρότητα και την industrial ατμόσφαιρα του "White Glove Test", ενώ οι Call Of The Void, επανακυκλοφόρησαν από την Relapse, το φανταστικό περσινό ντεμπούτο τους "Dragged Down A Dead End Path" -το οποίο είχαν κυκλοφορήσει ως Iron Horse- παίζοντας αφηνιασμένο μεταλλικό hardcore σε full grind ταχύτητες. Οι «ψυχάκηδες» Weekend Nachos μας θύμισαν εποχές Crossed Out και Infest με χαρακτηριστικούς «σταμάτα-ξεκίνα» τρελαμένους ρυθμούς και θηριώδη breakdown, και οι Full Of Hell, πιστοί στις διδαχές των Man Is The Bastard, κυκλοφόρησαν το "Rudiments Of Mutilation", ένα εξωφρενικό μείγμα powerviolence, hardcore και ambient που αν και ήταν αρκούντως απολαυστικό, τελικά δεν ήταν τόσο πορωτικό όσο το προ διετίας ντεμπούτο τους, "Roots Of Earth Are Consuming My Home".

Σε πιο σταράτα grind πράγματα, οι Pig Destroyer κυκλοφόρησαν το EP "Mass & Volume", έναν φόρο τιμής στο προσφάτως αποθανόντα μεγαλοστέλεχος της Relpase Pat Egan, επιστρέφοντας αυτή τη φορά σε εποχές "Natasha", με την εν λόγω κυκλοφορία να διακατέχεται αποκλειστικά από δύο μεγάλης διάρκειας, βαριά κι ασήκωτα, sludge κομμάτια. Ναι δεν πρόκειται για έναν grind δίσκο, αλλά από την στιγμή που μιλάμε για τους Pig Destroyer, είμαστε πέρα για πέρα νόμιμοι με την συγκεκριμένη αναφορά. Σε αντίθεση με αυτούς, τεράστιο EP κυκλοφόρησαν οι τρομεροί Rotten Sound, με το "Species At War" να είναι ένα σοκαριστικό σφηνάκι οκτώ λεπτών, που προλαβαίνει παρ' όλα αυτά να προκαλέσει το απαραίτητο ιδανικό μπάχαλο. Μιας και μιλάμε και για μπάχαλα, τέτοιο σαν το εξοντωτικό, old school grind "This World Is Dead" των Γάλλων Blockheads, με την βρώμικη παραγωγή και αδιανόητες συνθέσεις που κυριολεκτικά σπάνε αυχένες, δύσκολα πλέον συναντάς.

Οι Πολωνοί Antigama, που δεν λένε να βγάλουν μέτριο δίσκο, κυκλοφόρησαν φέτος το "Meteor", ένα παρανοϊκό κατασκεύασμα που περνάει μέχρι και σε jazz μονοπάτια, και παρ’ όλο που δεν ακούμπησε την ακρότητα των πρώτων δίσκων τους, τελικά υπήρξε άκρως απολαυστικό. Το συγκρότημα των Pretty Little Flower -P.L.F.- δεν πρόκειται φυσικά για καμία χίπικη μπάντα που μιλάει για λουλούδια και άλλα τέτοια ροζ πράγματα, αλλά για μια μελωποιημένη βιαιότητα που ανταμείβει όσους ασχοληθούν μαζί της, πράγμα που τρανταχτά απέδειξαν και πάλι με τον φετινό «αντιφυσιογνωμικό» τους δίσκο "Devious Persecution And Wholesale Slaughter".

Οι Mumakil από την άλλη, έμειναν μακριά από τα μεγαλεία του παρελθόντος με το "Flies Will Starve" -χωρίς βέβαια να μασάμε καθώς μιλάμε για μεγάλη μπάντα-, ενώ το "False" των Wake -γνωστών από το split με τους δικούς μας Dephosphorus- διακατέχεται από μια black ψυχρότητα, γκρουβάρει ανελέητα και τα riff του σε κολλάνε πραγματικά στον τοίχο. Τέλος οι Ισπανοί Machetazo έσπειραν με τον φετινό τους deathgrind ογκόλιθο "Ruin", και οι Γερμανοί Svffer με μέλη των Alpinist και Unrest, κυκλοφόρησαν ένα δυνατό 7" ντεμπούτο, με τέσσερα κομμάτια σφιχτοδεμένου hardcore / grind που αφήνουν ελπίδες για πολύ ωραία πράγματα στο μέλλον.

Just Exist

Την κορυφή για το 2013 άγγιξαν οι Αμερικανοί Touché Amoré με το εκπληκτικό "Is Survived By", ανοίγοντας την δική τους σελίδα στο πολυπαιγμένο post-hardcore και σπάζοντας με πρωτόγνωρο τρόπο το φράγμα μεταξύ ακροατή και μουσικού, κυκλοφορώντας επίσης μέσα στην ίδια χρονιά ένα από τα καλύτερα ever κομμάτια τους, το "Gravity, Metaphorically" από το 7" split EP με τους Pianos Become The Teeth. Οι Deafheaven κέρδισαν επίσης τις εντυπώσεις, καθώς με το πολύ χαρακτηριστικό τους μείγμα black metal με post-rock όπως εμφανίζεται στο άλμπουμ "Sunbather", και φυσικά την screamo αισθητική με την οποία εξ' αρχής τους γνωρίσαμε, κατάφεραν να πείσουν εκατοντάδες νεότερους ακροατές, προερχόμενους από τελείως διαφορετικά μουσικά υποστρώματα. Οι Βέλγοι Oathbreaker, από την σκοτεινή συνομοταξία των sludge ηρώων Amenra, μας τίναξαν κυριολεκτικά τα μυαλά στον τοίχο με το ερεβώδες και εξαιρετικά βίαιο "Eros | Anteros", ενώ το ίδιο δεν δίστασαν να τολμήσουν και οι All Pigs Must Die, το σκληροτράχηλο team του drummer Ben Koller από τους Converge, με το δευτέρο τους -και μάλλον ανώτερο- πόνημα "Nothing Violates This Nature".

Οι Circle Takes The Square, εννέα ολόκληρα χρόνια μετά το εμβληματικό "As The Roots Undo", κυκλοφόρησαν το θεόρατο "Decompositions: Volume Number One", έναν ακραίο ηχητικά post-apocalyptic δίσκο, που με άνεση τους καθιστά πλέον ανάμεσα στους σύγχρονους πρωτοπόρους του hardcore. Οι KEN Mode από την μεριά τους, με το "Entrench" «σκότωσαν» τα πάντα στο διάβα τους όπως χαρακτηριστικά δηλώνει και το όνομα που έχουν επιλέξει "Kill Everything Now", ενώ σε περισσότερο metalcore μονοπάτια, συμπαθητικοί για τα standard τους υπήρξαν οι Norma Jean με το "Wrongodoers", οι Misery Signals με το "Absent Light", και οι αρκετά γνωστοί στο ελληνικό κοινό Shai Hulud με το "Reach Beyond The Sun".

Δυνατό dark hardcore μακελειό είχαμε από τους Ιταλούς Holy με το "The Age Of Collapse", τους Αμερικανούς Heartless με το χαοτικό τους 7" EP "Certain Death", αλλά και τους Baptists να προσπαθούν για κάτι παρόμοιο στο "Bushcraft", αλλά να αδικούνται λιγάκι στον τέλος απο την πεπατημένη στην οποία επέλεξαν να περπατήσουν. Ο αποχαιρετιστήριος ομώνυμος δίσκος των Comadre και το χορευτικό screamo πρόσωπο που παρουσιάσανε, ήταν μία από τις πιο έντονες φετινές στιγμές, όπως και το 7" split EP από τους Loma Prieta και Raein, με τους πρώτους να σερβίρουν τέσσερα κομμάτια screamo / emo-violence στην μία πλευρά, και τους δεύτερους να μας χαρίζουν ένα πανέμορφο τετράλεπτο κομμάτι στο γνωστό screamo / hardcore punk ύφος που τους καθιέρωσε. Το κεράσακι στην τούρτα έβαλαν οι Modern Life Is War, με το «πιασάρικο» και εθιστικό "Fever Hunting" να επιβεβαιώνει όλους τους λόγους για τους οποίους η μπάντα υπήρξε τόσο επιδραστική για το νεότερο κύμα post-hardcore που χαρακτηρίζει τη δεκαετία που δυανύουμε.

Touché Amoré - "Gravity, Metaphorically" (video)

A Roar Of Indignation

Βαδίζοντας προς τα έγκατα της παγκόσμιας σκηνής, τα καθαρόαιμα σκυλιά του hardcore punk και punk rock βρέθηκαν για μία ακόμη χρονιά, αγανακτισμένα και επιθετικά, να φυλάνε με λύσσα τα υπόγεια λημέρια των πρωτόγονων ακόρντων και ακατέργαστων κραυγών τους, με όπλο τις αυτοχρηματοδοτούμενες παραγωγές και τις ανεξάρτητες / ελεύθερες διανομές. Έτσι λοιπόν για αρχή, είχαμε ασταμάτητο easy-listening «τούπα-τούπα» από τα αυλάκια του ομώνυμου LP των Γάλλων Youth Avoiders, πονεμένο μελωδικό punk rock από τους Γερμανούς Blank Pages στο -επίσης ομότιτλο- πρώτο full-length τους, και λατινογενές hardcore punk με γυναικεία φωνητικά, από τους Τεξανούς Criaturas και τον δεύτερο ολοκληρωμένο τους δίσκο "Espíritu De Libertad".

Από τον μπαξέ δεν έλειψε φυσικά το εκπληκτικό κύμα αναβιώσης του post-punk, που φέτος εκπροσωπήθηκε από τους παρανοικούς Δανούς Ice Age και το "You're Nothing", τους πολυπολιτισμικούς Ισπανούς Belgrado και το σκοτεινά χορευτικό τους "Siglo XXI", τους συμπαθέστατους The Bellicose Minds με το ντεμπούτο τους "The Spine", καθώς και τους Φιλανδούς Beastmilk, του πολυτάλαντου frontman Kvohst των Hexvessel και των Νορβηγών Dødheimsgard, που αποφάσισε με τον δίσκο "Climax" να δοκιμάσει την τύχη του σε τελείως διαφορετικά μονοπάτια από εκείνα του black metal.

Οι Γερμανοί λάτρεις του ιαπωνικού hardcore punk Burial επέστρεψαν με το μπαρουτιασμένο δεύτερο LP τους "Renegade", όπως και οι πιστοί φίλοι του συγκεκριμένου ήχου Selfish, που μετά από μια πολυετή δισκογραφική απουσία κυκλοφόρησαν το εκρηκτικότατο "Life Has No Vacant Time". Μιας και η Φινλανδία είναι ακόμη hot, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάσανε ακόμη το κάπως πιο new school -αλλά παρ' όλα αυτά αλήτικο- "Here Comes The Darkness" των Wasted, η έντονη δισκογραφική δραστηριότητα των αρκετά δημοφιλών Maailmanloppu με τα 7" EP "Valtaa" και "Musta Ovi / Enää Kiväärit Laulaa", η διπλή συλλογή "Hardcore '013", και το 7" EP "In The Dead Of The Night" των -βγαλμένων από άλλη εποχή- 1981, όνομα και πράγμα!

Στον χορό των 7" πρωταγωνίστησαν αναμφισβήτητα οι τρομερές κοπελιές White Lung με το "Blow It South", οι Σουηδοί vintage punk rockers Terrible Feelings με το "Backwoods", οι Ισπανοί Warsong με το «wiper-ικό» "Restitution", οι Γερμανοί -και πλέον διαλυμένοι- Overpower με το ομώνυμο EP τους, και φυσικά οι τρελό-Ιάπωνες Crude και Think Again με τα -πωρωτικά για τους οπαδούς και μόνο- "Smash The Wall For Freedom" και "Insane Humanity" αντιστοίχως. Φανταστικό και τέρμα αλήτικο hardcore punk προσέφεραν επίσης οι Sickoids στο 12" EP "No Home", οι Cülo με την «αλμπουμάρα» "My Life Sucks And I Could Care Less", οι Violent Party με το "Poison Mixers" και η συμμαχία των Ολλανδών Citizens Patrol στο 7" split EP με τους Βέλγους Reproach.

Τρομερό ήταν το μελωδικό punk rock που ακούσαμε στον πολυαναμενόμενο δίσκο "Nonage" των Autistic Youth, όπως και το «βρετανικά» επηρεασμένο punk των βετεράνων Criminal Damage στο "Call Of Death" και των νεοσύστατων Nuclear Spring στην ομώνυμη διπλή τους -7" EP και 12" EP- κυκλοφορία. Από την αντίθετη πλευρά, την παράσταση έκλεψε η επιστροφή -μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια- της d-beat ορχήστρας των Framtid με την χαοτική βαβούρα του "Defeat Of Civiliazation", το "Pelon Jureet" των πλέον εμπορικών crusties Unkind, το "Tjugohundratretton" των Fredag Den 13:e, αλλά και η διεθνής hardcore punk συλλογή "A Roar Of Indignation" με Έλληνες εκπροσώπους τους Gutter από Αθήνα και τους Dirty Wombs από Πάτρα.

Το μελωδικό αντιχριστιανικό punk rock των Crusades στον δεύτερο ολοκληρωμένο τους δίσκο "Perhaps You Deliver This Judgement With Greater Fear Than I Receive It" ήταν πραγματικά απολαυστικό, όπως και το 7" new wave / punk rock EP "Oceans With No End" των Cold Cave του ταλαντούχου Wesley Eisold, από τους γνωστούς στους hardcore κύκλους American Nightmare και Give Up The Ghost. Τέλος, σε πιο noise rock σκηνικά, όμορφες μουσικές ακούσαμε στο "Honeys" των Pissed Jeans και το "New Moon" των πολύ αγαπητών στο ελληνικό κοινό The Men. Το κρυφό διαμάντι της χρονιάς που αφήνουμε ήταν οι Night Birds και ο δίσκος "Born To Die In Suburbia", ένας φανταστικός surf punk / hardcore χείμαρρος για τους οπαδούς των θρυλικών Dead Kennedys αλλά και γενικότερα του αμερικάνικου ήχου των 80s.

Think Again - "Struggle In Mental Conflict" (video)

Here Goes Nothing

Από την άλλη μεριά, και παρά το γεγονός ότι οι Σουηδοί Perkele είναι πραγματικά μία από τις μεγαλύτερες rock 'n' roll μπάντες των τελευταίων δύο δεκαετιών, ο νέος τους δίσκος "A Way Out" ήταν δυστυχώς «ψιλομέτριος», με κάποια χλιαρά κομμάτια που απείχαν έτη φωτός από την μελαγχολία με την οποία τους αγαπήσαμε. Οι Αμερικανοί Defeater επίσης, συγκριτικά με τα προηγούμενα φανταστικά post-hardcore άλμπουμ τους, δεν έκαναν και κάτι το τρομερό με το "Letters Home", όπως και οι Βρετανοί Restarts, που ήταν κάπως αδιάφοροι στην νέα τους κυκλοφορία "Α Sickness Of The Mind". Κλείνοντας, θα λέγαμε ότι είναι πια καιρός για τους Red Dons να ψαχτούν με την σύνθεση και την ηχογράφηση ενός νέου και ολοκληρωμένου δίσκου, διότι η σειρά των 7" EP που κυκλοφορούνε κάθε χρόνο, έχει μάλλον κουράσει λίγο, χωρίς να υπάρχει κάτι παραπάνω να προσφέρει.

Greece Without Answers

Η ελληνική punk και hardcore σκηνή βρέθηκε και πάλι σε ακραία φόρμα, αδειάζοντας κυριολεκτικά τις τσέπες μας με όλες τις κυκλοφορίες που για κάθε μήνα του έτους μας πέταξε στα μούτρα, παρά το τεράστιο πλήγμα που δέχτηκε με τις εκκενώσεις καταλήψεων σε ολόκληρη την Ελλάδα, χώρων ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη, την εξέλιξη και φυσικά την έκφραση της. Σε αυτό το ζόρικο κλίμα, οι Αθηναίοι Cut Off με το one-sided 12" "Sick Of This Life" πρωτοέπαιξαν επιτέλους στην χώρα μας fastcore / powervielence, με τους Lifewreck και την φετινή demo κασέτα τους, να το πάνε ένα βήμα παραπέρα, βουτηγμένο στην λάσπη και την hardcore punk αλητεία.

Οι Ruined Families με το "Blank Language" παρέδωσαν -κανονικά- μαθήματα σύνθεσης hardcore κομματιών, επεκτείνοντας τους μουσικούς τους ορίζοντες σε ένα πολύ προσωπικό punk rock που βρίθει από black metal και extreme στοιχεία, ενώ σε πιο neocrust ήχους οι Sarabante κυκλοφόρησαν το εξαιρετικό 7" EP "Έρμαια Των Καιρών / Under The Shadows" και οι Inhuman Poison το πολύ δυνατό και τίγκα μελωδικό 7" "The Source / Acid Reality". Οι Conspiracy Of Denial με το ομώνυμο ντεμπούτο τους έπαιξαν επίσης «πωρωτικότατο» σκανδιναβο-ισπανικό crust / hardcore, και οι Hellstorm από Κοζάνη με τους «παλιούρες» Πανικός συμμάχησαν σε ένα αρκετά ενδιαφέρον 12" split LP.

Αντίστοιχη split κυκλοφορία είχαμε και με την συνεργασία των Gutter και Dirty Wombs, ενώ από Πάτρα μεριά ακόμη, οι Λήθη κυκλοφόρησαν και αυτοί την πρώτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους σε blackened crust φόντο. Δυνατά ήταν και το άλμπουμ "Μάζα" από τους grindcore ήρωες Delete The Mass, το δεύτερο άλμπουμ "A Vicious Circle" των φίλων του metalcore και των Darkest Hour, Endsight, όπως και το καταπληκτικό πρώτο full-length "The Dawn Chorus" των Αθηναίων punk rockers Despite Everything.

Οι My Turn, πιο δραστήριοι από ποτέ, ετοίμασαν διπλό χτύπημα με το split EP με τους Σέρβους The Bridge και το 7" EP "Dead Weight", ενώ οι anarcho-punks Πανδημία κέρδισαν παγκοσμίως τις εντυπώσεις με το τίγκα παλιακό τους ντεμπούτο "Μοντέρνα Πανούκλα" να βρίσκεται ψηλά στις λίστες πολλών fanzine και εντύπων από το εξωτερικό. Τέλος, πολύ χορό ακόμη μας δώσανε το βρώμικο garage punk full-length των Bazooka, το καλιφορνέζικο punk rock των Bandage με το θαυμάσιο 7" EP τους "A Glitch On The Hive", το πιο θορυβώδες 10" EP των I Want The Moon, η demo post-punk κασέτα των Αρχή Του Τέλους, αλλά και το ελληνικό punk των Κραταραμμένο Στόμα στο ομώνυμο πρώτο CD τους.

Endsight - "Circles Of Inferno" (video)

New Blood

Από τους νεοφώτιστους, οι Κροάτες Black Gust, υποσχόμενοι τα καλύτερα για το άμεσο μέλλον, εντυπωσίασαν με το ψυχεδελικό punk 'n' roll  της πρώτης κυκλοφορίας τους "Pshychedelic Maelstrom", με τους Καναδούς Proxy να αποτελούν αναμφισβήτητα την αποκάλυψη της χρονιάς, χάρη στο «γκριζαρισμένο» punk με το οποίο καταπιαστήκανε στο ντεμπούτο τους "Something We've All Seen Before" και το 7" EP "Police Car". Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσαν οι -τίγκα επιρρεασμένοι από Poison Idea- Αμερικανοί Long Knife με τον ομότιτλο ντεμπούτο δίσκο τους, οι Ιάπωνες Vespera -με μέλη των θρυλικών D.S.B.- να ροκάρουν στην πρώτη τους 7" απόπειρα, και φυσικά οι Jungbluth, που απ' τις στάχτες των Alpinist -και αυτοί- κι επειτά από μία καταπληκτική demo κασέτα, κυκλοφόρησαν μια μεγάλη crust hardcore δισκάρα με τίτλο "Part Ache".

Οι σκοτεινοί Φιλανδοί Haapoja αποφάσισαν και αυτοί να δώσουν το όνομα τους στην πρώτη τους -ever- self released δισκογραφική δουλειά, σοκάρωντας στεγνά με το extreme blackened hardcore τους, όπως παρόμοια συναισθήματα δημιουργήσανε και οι Bέλγοι Hessian με το επίσης θεοσκότεινο "Manegarmr". Βαρύ μεταλλικό hardcore, εμποτισμένο με δεκάδες screamo, heavy και black metal στοιχεία, είχαμε και στο άλμπουμ "Falls" από τους The Phantom Carriage και την ποιοτικότατη γαλλική δισκογραφική Throatruiner Records, ενώ σε πιο ξεκάθαρα screamo κατατόπια, εξαιρετικοί υπήρξαν οι Kilgore Trout με το "Immemorial" και οι Σουηδοί Rainmaker με το "Alienation", χώνοντας σε αυτό το hardcore συνονθύλευμα post-rock στοιχεία αλλά και μπόλικη δόση queercore φιλοσοφίας.

Fuck The Border

Κορυφαίο συναυλιακό γεγονός για το 2013 ήταν προφανώς η δεύτερη -επί ελληνικού εδάφους- εμφάνιση των Καναδών τεχνικών punk rockers Propagandhi, οι οποίοι, αφού μας είπαν δύο λόγια στησυνέντευξη που πραγματοποιήσαμε μαζί τους, χάρισαν σε όλους μία μαγευτική βραδιά, γεμάτη άρτια αποδοσμένους αγαπημένους μας ύμνους, από όλη την μακρόχρονη και πλούσια δισκογραφική τους καριέρα. Οι Parkway Drive έδωσαν επίσης ένα πολύ δυνατό show τον περασμένο Ιούνιο, όπως και οι Ιταλοί Holy που μαζί με τους Αθηναίους Ruined Families τάραξαν για τα καλά το stage του An Club. Οι τελευταίοι μοιράστηκαν ακόμη την σκηνή με τους Δανούς Ice Age για δύο εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ενώ οι Madsin και οι The Men επέστρεψαν και αυτοί στην χώρα μας, με τους τελευταίους να το κάνουν σύντομα μετά την τελευταία τους επίσκεψη, αποδεικνύοντας πως το ελληνικό κοινό τους αγαπάει αληθινά.

Παρ' ότι όλο και λιγότερα συγκροτήματα από το εξωτερικό επισκέπτονται τελευταία την Ελλάδα, σε πιο DIY καταστάσεις, σε βρωμερά υπόγεια, πλατείες, δρόμους, αλλά και κατειλημμένους χώρους, όπου ο αέρας ελευθερίας είναι πιο φρέσκος και αισθητός, είχαμε κάποιες πραγματικά έντονες και ποιοτικές επισκέψεις, με τους Ολλανδούς Citizens Patrol, τους Πολωνούς crusties Drip Of Lies, τους Καναδούς blackened crust ήρωες Iskra και το ιταλικό grindcore / powerviolence ντούετο των Repulsione και Kate X Mosh, να οργώνουν κυριολεκτικά την χώρα για εκτεταμμένο χάος σε πρωτεύουσα και επαρχία. Τέλος, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τους μαγευτικούς χορούς που μας χαρίσανε οι Σκοπιανοί Bernays Propaganda, αλλά και η ομάδα του μυθικού Steve Lake από τους τρισμέγιστους Βρετανούς Zounds.

Tomorrow Dies Today

Κάπου εδώ, το φετινό μας ταξίδι στην διεθνή punk rock, hardcore και grindcore σκηνή λαμβάνει προσωρινά ένα τέλος, μέχρι να πάρουμε κανονικά την σκυτάλη για το νέο έτος που θα ακολουθήσει. Όπως φάνηκε και από την ανασκόπηση που σας παρουσιάσαμε, η φλόγα των συγκεκριμένων μουσικών ιδιωμάτων καίει σταθερά σε κάθε γωνιά του πλανήτη, από την Αμερική μέχρι την Ιαπωνία, και από την Φιλανδία μέχρι την Κροατία, μονίμως έτοιμη να σας κερδίσει με την λάμψη και την ζεστασιά της. Διαμάντια φυσικά, μπορούν να ανακαλυφθούν καθημερινά σε κάθε μήκος και πλάτος αυτού του πλανήτη, και ελπίζουμε ειλικρινά με αυτό εδώ το άρθρο -που εννοείται πως ποτέ δεν μπορεί να γίνει πλήρες- να σας φτιάξαμε έστω και λίγο την κατάλληλη διάθεση ώστε να τα αναζητήσετε.