Haapoja

Ίσως να ήταν δικαιότερο αυτό εδώ το δισκάκι να παρουσιαζόταν στο τέλος της χρονιάς, στο αφιέρωμα για τις underground κυκλοφορίες για το 2013, αλλά με σακάτεψε τόσο πολύ που τελικά ένα full review είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω γι' αυτό.

Οι Haapoja είναι ένα νεοσύστατο τετραμελές γκρουπ από την μεγάλη Φινλανδία και αυτό εδώ είναι το ντεμπούτο τους, με το demo "Hallitsematonta Voimaa" να έχει προηγηθεί το 2011. Αν και το ντέμο κινείτο σε πιο συμβατικά black / hardcore μονοπάτια κοντά στο ύφος των The Secret, το ντεμπούτο τους χωρίς να ξεφεύγει από το υποείδος του blackened hardcore, καταφέρνει και δείχνει κάτι το απόλυτα ξεχωριστό και ευρηματικό, βάζοντας το δικό του λιθαράκι στην εξέλιξη του εν λόγω υποείδους.

Έχοντας σαν σημαία τους δικούς μας Dephosphorus, οι Haapoja κινούνται σε παρόμοια ηχητικά μονοπάτια. Αν και εμφανώς πιο τεχνικοί αλλά λιγότερο παροξυντικοί αφού δεν μπαίνουν σε grind αλάνες όπως οι Αθηναίοι, παίρνουν το ανελέητο groove των Converge και το ντύνουν με μια avant-garde αισθητική, προφανώς επηρεασμένη από τους Deathspell Omega και δημιουργούν συντριπτική και απόλυτα εθιστική μουσική. Με μια φανταστική παραγωγή που να αναδεικνύει την κάθε νότα του δίσκου, οι Haapoja στηρίζονται στην ευρηματική κιθάρα η οποία εναλλάσσεται διαρκώς ανάμεσα σε black δυσαρμονίες, τεχνικά hardcore θέματα και αργόσυρτα heavy riff. Το μπάσο ιδιαίτερα διακριτικό, δίνει τον απαραίτητο όγκο που χρειάζεται περιοριζόμενο στο background, ενώ τα τύμπανα είτε σφυροκοπάνε blast σε εξοντωτικούς ρυθμούς είτε groove-άρουν κι αυτά στον καταιγιστικό ρυθμό της κιθάρας. Τα φωνητικά, σπαρακτικά και απόκοσμα, τραχειά και τσιριχτά, έρχονται από το background και σε βαράνε στη μάπα με περίσσια ένταση και αν και είναι αρκούντως πωρωτικά, ίσως θα μπορούσαν να είχαν μια λίγο περισσότερη ποικιλία από αυτό το μονοδιάστατο ύφος τους. Αυτό βέβαια είναι πλήρως αμελητέο και επουδενί δεν αμαυρώνει ούτε στο ελάχιστο την ποιότητα του δίσκου, η οποία από την αρχή μέχρι το τέλος παραμένει στο θεό.

Το σημαντικότερο στοιχείο του δίσκου, αυτό που κάνει το "Haapoja" πραγματικά ξεχωριστό και ιδιαίτερο είναι ότι παρά την τεχνική την οποία επιδεικνύουν, καταφέρνουν και ακούγονται αμεσότατοι και απόλυτα προσβάσιμοι. Τα τεχνικά θέματα του δίσκου δεν οδηγούνται από το ένα στο άλλο, δημιουργώντας ηχητικές δίνες όπως γίνεται με μπάντες όπως οι Deathspell Omega και οι Ulcerate, αλλά επαναλαμβάνονται ρυθμικά, αφήνοντας μόνο τα ουρλιαχτά να κόβουν βόλτες αυθαίρετα (τις περισσότερες φορές) πάνω από αυτά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο δίσκος να καθίσταται άκρως εθιστικός και αναμφίβολα με το που θα σας πιάσει από τη μούρη, δύσκολα θα καταφέρετε να ξεφύγετε.

Οι Haapoja καταφέρνουν μέσα σε μόλις μισή ώρα να φτιάξουν μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της χρονιάς, ζητώντας επιτακτικά την προσοχή σε όσους αρέσκονται σε ξεχωριστά ακραία ακούσματα. Η ένταση και η μανία του "Haapoja" δεν κατευνάζουν ποτέ στα εννιά αξιοθαύμαστα διαμαντάκια που περιλαμβάνονται εδώ, οπότε χτυπηθείτε ελεύθερα ακούγοντας το ή κατεβάζοντας το πληρώνοντας όσο θέλετε, από εδώ.

Υ.Γ.: Οι Haapoja συμμετέχουν ακόμα με ένα -επίσης φανταστικό- κομμάτι στη συλλογή "Monomaniac Vol.2 & 3" την οποία έχει επιμεληθεί ο Πάνος Αγόρος (τραγουδιστής των Dephosphorus) και μπορείτε να ακούσετε και να κατεβάσετε πληρώνοντας όσο εσείς θέλετε, από εδώ (βασικά, κάντε το, η συλλογή γαμάει).