Sleep Token @ O2 Arena, Λονδίνο, 03/12/24
Προσφέροντας ένα φανταστικό υπερθέαμα εντός έδρας, οι Βρετανοί απέδειξαν γιατί έχουν κατακτήσει το μουσικό στερέωμα
Sleep Token λοιπόν, συναυλιακό απωθημένο που δημιουργήθηκε το τελευταίο έτος. Μπάντα που από την underground σκηνή της Αγγλίας ξεπετάχτηκε και κάνει sold out σε αρένες παγκοσμίως. Ήρθε ο καιρός να ανακαλύψω το μυστήριο τους και τον λόγο που από underground μπάντα έγιναν mainstream. Η μουσική στα άλμπουμ τους μεθυστική. Ένα πλέγμα πολλών ειδών, από dance,hip hop, rock, R&B, gospel και metal. Είχα τη τύχη να τους δω πρώτα στο Βερολίνο στις 22 Νοεμβρίου στο Βερολίνο και έπειτα στις 3 Δεκεμβρίου, στην O2 Arena στο Λονδίνο, και τα δύο sold out. Εδώ θα αναφερθούμε στη τελευταία συναυλία του tour, αυτή του Λονδίνου.
Το κοινό του Λονδίνου λίγο πολύ ήξερε τι θα δεί και για αυτό γέμισε την αρένα. Για opening act οι Bilmuri που μας κράτησαν παρέα για περίπου μισή ώρα μέχρι να δούμε τον VesseI και τη παρέα του στο stage. Έτσι και έφτασε η ώρα, Εγγλέζοι στο ραντεβού τους, και στις 20.00 οι Sleep Token πατάνε τη σκηνή συνοδευόμενοι από έντονο εφέ καπνού, ένα intro να παίζει από τα ηχεία ενώ ο μπλε νέον φωτισμός κάνει τα δικά του παντού στην αρένα, αφού φαίνεται σταδιακά να σχηματίζει κάτι σαν ναό. Στη σκηνή μαζί τους και τρεις τραγουδίστριες.
Πρώτο τραγούδι και "The Night Does Not Belong To God", όπου η ατμοσφαιρική του μουσική αίσθηση έρχεται να δέσει απόλυτα με την όλη νοοτροπία της μπάντας και του show. Στο κοινό απόλυτη ησυχία και προσήλωση. Σα θεατής νοιώθεις καθηλωμένος με αυτό που βλέπεις και αισθάνεσαι. Με το δεύτερο τραγούδι ("The Offering") μπαίνεις σε πιο heavy ρυθμούς με το απόλυτο drumming toυ II, ενώ ο III και ο IV έρχονται μπροστά στη σκηνή και ζητάνε moshpits, τα οποία ήδη έχουν ξεκινήσει να στήνονται.
Αμέσως μετά τα συναισθήματα αλλάζουν, "Dark Signs" και ώρα για pop και drum 'n' bass μαζί με rock. Χαλαρώνεις και βλέπεις το κόσμο να χορεύει. Όπου έρχεται το πιο σκληρό "Higher" και αρχίζεις να νοιώθεις μεθυσμένος από θέαμα και μουσική. Σίγουρα έχεις παρασυρθεί. Το μυστήριο πώς είναι τα μέλη πίσω από τις μάσκες παραμένει, όπως και γιατί ακριβώς μιλάνε τα lyrics, μυστικά αρμονικά και πολύ καλά κρυμμένα.
Interlude με μια φωνή, προ ηχογραφημένη; Κάποια από τις τραγουδίστριες; Άγνωστο, επικρατεί απόλυτο σκοτάδι, μας μιλάει για το θάνατο. Ώσπου τα μπλε νέον λέιζερ χορεύουν γύρω από τον VesseI, ο οποίος είναι στα πλήκτρα πλέον και μας προσφέρει το τέρμα ατμοσφαιρικό "Atlantic". Σαν κοινό μπαίνεις πλέον στην εξίσωση με το sing along. Παρασύρεσαι όλο και περισσότερο. Κάπου εκεί υπνωτίζεσαι και "Hypnosi"s. Heavy ανά διαστήματα και ο VesseI να χορεύει ασταμάτητα στη προέκταση της σκηνής. Σκηνές μοναδικές. Δε μπορείς να μη παρασυρθείς. "Like That" και ρίχνεις ρυθμούς να πάρεις κάποιες ανάσες. Ωστόσο οι μουσικές συνθέσεις και το light show σε ταξιδεύουν.
"Alkaline" και πάλι σε dance ρυθμούς με αβυσσαλέο metal drumming. Γίνεσαι πάλι μέρος του show. Όπου πέφτουν πάλι οι ρυθμοί με τη μπαλάντα "Missing Limbs", και αναμμένα κινητά παντού φωτίζουν το performance του VesseI που είναι μόνος μπροστά στη σκηνή με κλασσική κιθάρα. Όπου εμφανίζεται πάλι η φωνή και συνεχίζει να σε ταξιδεύει με την αφήγηση της περί θανάτου.
"Chokehold" και παροξυσμός στο κοινό. Χορός, headbanging και sing along. Ταξιδεύεις. Κάπου εκεί ο VesseI εξαφανίζεται στο τέλος του τραγουδιού. Σε υποδέχεται με το επιβλητικό "The Summoning" βγαίνοντας με μηχανισμό μέσα από τη σκηνή. Ξεφεύγεις, moshpits, headbanging και το show με τους καπνούς τα φώτα και τα κόλπα των II,III,IV δίνει ρέστα. Εσύ σαν θεατής έχεις ταξιδέψει αλλού, κυριολεκτικά δε ξέρω που.
Συνέχεια με "Granite" και πιο R&B, hip hop ρυθμούς. Δε μπορείς να μη γίνεις συμμέτοχος. Μετά "Rain" (ένα από τα αγαπημένα μου), πάλι ένα blending πολλών genres και καθηλώνεσαι . "Assencionism" (ίσως αγαπημένο). Φουλ συναίσθημα, έχεις αρχίσει να νοιώθεις πως βλέπεις/ζεις once in a lifetime show, ίσως και τη συναυλία της ζωής σου. Τόσο παρασύρεσαι. Από pop σε R&B και από εκεί σε metal, πραγματικά μοναδικά δεμένα. Ένα μοναδικό κλείσιμο "you’re gonna watch me ascend" και η σκηνή καταπίνει τον VesseΙ. Πριν το καταλάβεις στον δίνει πίσω. Ίσως στη πιο ατμοσφαιρική στιγμή του σετ.
Πάλι η φωνή σου δίνει κάποια σημάδια πως φτάνουμε στο τέλος αφού φαίνεται να τελειώνει την αφήγηση της. Εκεί έρχεται το εμβληματικό "Take Me Back To Eden". Η μπάντα δίνει ρέστα απόδοσης, φαίνεται πως το διασκεδάζει, είναι το τελευταίο live τους. Παίζουν μπάλα εντός έδρας. Έχει παρασύρει και τον πιο απαιτητικό fan. Πλέον δεν υπάρχει αμφιβολία γιατί κάνουν sold out παγκοσμίως όλες τις αρένες που παίζουν. Το θέαμα είναι μοναδικό, μουσικά, οπτικά, ακουστικά.
Και φτάσαμε στο τέλος με το "Euclid" κάτι σαν το κερασάκι στη τούρτα. Έχεις πάει εκεί που αυτοί θέλουν να πας. Το κλείσιμο του τραγουδιού αφήνεται αποκλειστικά στους fans με το συγκρότημα πολύ απλά να χαιρετάει σταδιακά και πολύ ταπεινά. Ήταν μια μουσικοθεατρική παράσταση, ένα θέατρο παρά συναυλία. Μια μοναδική εμπειρία που δε θα μου επιτρέψω να μη ξαναζήσω. Οι Sleep Token έχουν κατακτήσει το μουσικό στερέωμα και αυτή η θέση τους αξίζει.
Κείμενο και Φωτογραφίες: Νίκος Παπαδόπουλος (αναγνώστης)
The Night Does Not Belong Τo God
The Offering
Dark Signs
Higher
Atlantic
Hypnosis
Like That
Alkaline
Missing Limbs
Chokehold
The Summoning
Granite
Rain
Ascensionism
Take Me Back to Eden
Euclid