Paradise Lost: «Είμαστε οι πιο αυστηροί κριτές της μουσικής μας»

Όπως με ειλικρίνεια ανέφερα και στον Nick, οι τρεις τελευταίες δισκογραφικές δουλειές των Paradise Lost με άφησαν κάπως «παγωμένο». Η έντονη στροφή προς το extreme metal παρελθόν του, και δη τα βαθιά, death metal growls του ίδιου, δεν ανήκουν στα συστατικά της μπάντας που λάτρεψα πριν 30 χρόνια και συνέχισα να αγαπώ και να ακολουθώ σε όλες τις διαφορετικές κατευθύνσεις που ακολούθησαν ανά τα χρόνια…

Όμως, το μικρό καλάθι που κράταγα για το "Ascension", λόγω των παραπάνω, είναι ήδη στα σκουπίδια! Και το εντυπωσιακότερο είναι πως αυτό δεν ήρθε με μια (εκ νέου) ριζική ηχητική αλλαγή…

Για αυτό και ήθελα πολύ να μιλήσω με τον Nick Holmes και να μου εξηγήσει αν άλλαξε κάτι και τι μπορεί να είναι αυτό, κάνοντας το νέο τους άλμπουμ να ξεχωρίζει με τόση ευκολία στα αυτιά μου, σε σχέση με τις πρόσφατες προηγούμενες δουλειές τους. Ούτως ή άλλως, ήθελα να μιλήσω με τον Nick, διότι για κάποιο (περίεργο) λόγο δεν είχα συνομιλήσει μαζί του όλα αυτά τα χρόνια. Και, φυσικά, ο ίδιος ανταποκρίθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, προσφέροντας μια χορταστικότατη συνέντευξη, στην οποία μας απαντάει με ειλικρίνεια για πολλά ενδιαφέροντα θέματα γύρω από τη μπάντα.

Πέραν των παραπάνω, όμως, η εν λόγω συνέντευξη είναι ξεχωριστή για έναν ακόμα λόγο. Διότι, περιλαμβάνει ερωτήσεις που έστειλαν εκλεκτά μέλη του forum του site μας, τα οποία εδώ και σχεδόν 20 χρόνια κρατάνε ζωντανό και επίκαιρο το thread των Paradise Lost, με ζηλευτό πάθος. Και αυτό είναι μια μικρή ανταμοιβή για την αγάπη τους προς τη μπάντα.

Nick, είμαι πολύ χαρούμενος που έχω την ευκαιρία να συνομιλήσουμε, καθώς έχουν περάσει περίπου 30 από ξεκίνησε η αγάπη μου για τους Paradise Lost, και μέχρι τώρα είχα την ευκαιρία να μιλήσω μόνο με τον Greg. Οπότε είναι πραγματικά χαρά μου να έχω την ευκαιρία να μιλήσω μαζί σου.

Ω, ευχαριστώ, φίλε. Το εκτιμώ.

Έχεις βαρύ πρόγραμμα με τις συνεντεύξεις για το νέο άλμπουμ; Απολαμβάνεις αυτή την promo περίοδο προώθησης ή σε κουράζει το να μιλάς τόσο πολύ;

Είναι απλά κάτι που πρέπει κάνεις. Εννοώ, πάντα αυτό κάναμε… Γράφεις το άλμπουμ, μετά κάνεις την προώθηση και μετά βγαίνεις σε περιοδεία. Είναι απλά μέρος της δουλειάς που έχεις να κάνεις. Οπότε ναι, είμαι εντάξει με αυτό. Κι αν αρέσει το άλμπουμ στον κόσμο, τότε είναι σίγουρα πολύ πιο ευχάριστο από ότι είναι αν το μισούν όλοι. Αυτό είναι σίγουρα ένα πλεονέκτημα... (γέλια)

Αν και το αποκαλύπτουμε νωρίς στην κουβέντας μας, πιστεύω ότι πετύχατε κάτι σπουδαίο με αυτό το νέο άλμπουμ. Θα το συζητήσουμε αργότερα πιο αναλυτικά, αλλά συγχαρητήρια...

Ευχαριστώ! Το εκτιμώ!

Δεν είναι ίδιο το συναίσθημα με αυτό που έχεις όταν είσαι καινούργια μπάντα και κυκλοφορείς ένα άλμπουμ

Λοιπόν, φτάνοντας στο 17ο LP άλμπουμ σας, με 35 χρόνια καριέρας, πόσο διαφορετική είναι η αίσθηση με την πάροδο των χρόνων, όταν βγάζετε ένα νέο άλμπουμ; Πώς βιώνεις την κυκλοφορία ενός νέου άλμπουμ με τους Paradise Lost αυτές τις μέρες;

Δεν είναι ίδιο το συναίσθημα με αυτό που έχεις όταν είσαι καινούργια μπάντα και κυκλοφορείς ένα άλμπουμ. Θυμάμαι πώς νιώθαμε όταν κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας άλμπουμ - ή έστω τα δύο πρώτα μας άλμπουμ - και πώς είχε αντιδράσει ο κόσμος. Ήταν δύσκολο να καταλάβεις πώς θα αντιδράσει ο κόσμος, γιατί δεν υπήρχε ίντερνετ. Οπότε καταλάβαινες πόσο καλά πήγε μόνο όταν έπαιζες ζωντανά. Μόνο τότε, όταν ανέβαινες στη σκηνή μπορούσες να καταλάβεις. Μόνο τότε συνειδητοποιούσες αν άρεσε στον κόσμο ή όχι. Τώρα μπορείς να έχεις μια πολύ πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το αν αρέσει στον κόσμο ή όχι πριν καν κυκλοφορήσει το άλμπουμ. Ειδικά αν πρόκειται να βγάλεις τρία singles, τότε θα έχεις μια γενική εικόνα για την ατμόσφαιρα που επικρατεί από τα singles. Αν η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι καλή, τότε ανυπομονούμε να ακούσουν όλοι και το υπόλοιπο άλμπουμ. Αλλά ναι, έχουμε δουλέψει πολύ σκληρά πάνω στο νέο άλμπουμ. Κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε και ελπίζουμε να αρέσει στον κόσμο. Δεν μπορείς να ζητήσεις κάτι περισσότερο από αυτό...

Αν πρέπει να γράφεις ένα άλμπουμ κάθε δύο χρόνια, πρέπει να βρεις το χρόνο να απομακρυνθείς από τα πράγματα, ώστε να τα αναθεωρήσεις λίγο

Από την πλευρά μου, μπορώ να πω ότι το "Ascension" είναι τόσο καλό που, μετά από όλα αυτά τα χρόνια, είναι από μόνο του ένα επίτευγμα το να βγάλεις ένα τόσο καλό δίσκο. Οπότε, αναρωτιόμουν... ποια ήταν η έμπνευσή και το κίνητρο που είχατε για αυτό το άλμπουμ;

Νομίζω ότι είχαμε αρκετό χρόνο για να το γράψουμε. Νομίζω ότι βοηθάει το να έχεις αρκετό χώρο και χρόνο... Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν πρέπει να γράφεις ένα άλμπουμ κάθε δύο χρόνια, και ειδικά αν ενδιάμεσα είσαι σε περιοδεία, πρέπει να βρεις το χρόνο να απομακρυνθείς από τα πράγματα και να τα δεις με κάποια απόσταση, ώστε να τα αναθεωρήσεις λίγο.

Στην προκειμένη περίπτωση, η πανδημία διήρκεσε δύο χρόνια, ενδιάμεσα γράψαμε το Host, το άλμπουμ του side-project που φτιάξαμε ο Greg και εγώ, ενώ στη συνέχεια ξαναηχογραφήσαμε "Icon". Έπειτα επιστρέψαμε και συνεχίσαμε να γράφουμε αυτό το νέο άλμπουμ. Έτσι, είχαμε λίγο χρόνο να αποστασιοποιηθούμε και να αποφασίσουμε προς τα που θέλαμε πραγματικά να πάμε. Δεν λειτουργεί πάντα καλά το να έχεις πάρα πολύ χρόνο διαθέσιμο, αλλά σε αυτό το στάδιο της καριέρας μας, μετά από τόσα άλμπουμ, είναι καλό να έχεις λίγο χώρο και απλά να δεις πού θα πας.

Πιστεύεις ότι αυτός ο κύκλος άλμπουμ/περιοδεία/άλμπουμ/περιοδεία έχει γίνει λίγο πιο έντονος από ό,τι θα έπρεπε και έχει επηρεάσει κάπως την ποιότητα των δουλειών στο στούντιο;

Όταν γράφουμε, βάζουμε ένα όριο στις ζωντανές εμφανίσεις που θα δώσουμε. Λέμε «Αυτό ήταν. Δεν θα παίξουμε σε καμία συναυλία για όσο διάστημα χρειαστεί, μέχρι να γράψουμε το άλμπουμ». Είμαστε τυχεροί που έχουμε την πολυτέλεια να μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Μπορούμε να πούμε «Εντάξει, θέλουμε 10 μήνες για να γράψουμε ένα άλμπουμ, οπότε δεν θα κάνουμε τίποτα για 10 μήνες εκτός από το να γράφουμε». Είμαστε τυχεροί που έχουμε αυτή την ευχέρεια. Δεν μπορώ να φανταστώ να γράφω ενώ είμαστε σε περιοδεία. Δεν μπορώ να δω πως αυτό θα ήταν παραγωγικό. Γνωρίζω ότι υπάρχουν μπάντες που το κάνουν, αλλά εμείς απλά δεν μπορούμε. Δεν είναι καθόλου του γούστου μας. Χρειαζόμαστε τον χώρο μας και να είμαστε σε ένα πιο στατικό περιβάλλον, νομίζω, για να μπορέσουμε να γράψουμε. Βέβαια, υποθέτω πως είμαστε τυχεροί σε αυτή την περίπτωση, που έχουμε την πολυτέλεια να μπορούμε να το κάνουμε αυτό.

Δεν θέλω να βάζω growls μόνο και μόνο για να βάλω growls, πρέπει να ταιριάζουν με τη μουσική

Θα είμαι 100% ειλικρινής εδώ και θα σου πω ότι τα τρία τελευταία άλμπουμ που σηματοδότησαν ένα νέο κεφάλαιο στον ήχο των Paradise Lost, δεν ήταν ακριβώς του γούστου μου. Κυρίως, επειδή δεν είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός των growls και των παρόμοιων φωνητικών. Όμως, ενώ δεν αλλάζετε και πολύ στο νέο, καθώς δεν είναι μια στροφή 180 μοιρών από αυτό που κάνατε, φαίνεται πολύ πιο ισορροπημένο. Τα καθαρά, τα επιθετικά και τα ακραία φωνητικά σου σε αυτό το άλμπουμ είναι όλα εξαιρετικά και έχουν μια υπέροχη ισορροπία. Συμφωνείς μαζί μου ότι αυτή η ισορροπία είναι ένας βασικός παράγοντας που κάνει τη διαφορά σε αυτή τη νέα δουλειά σας;

Νομίζω ότι απλά συνεισφέρει στην ποικιλία του. Αυτό που θέλω να πω είναι πως δεν θέλω να βάζω growls μόνο και μόνο για να βάλω growls, πρέπει να ταιριάζουν με τη μουσική. Αν ένα σημείο ακούγεται επιθετικό, αν ένα τραγούδι έχει ένα καλπάζον, επιθετικό riff στην κιθάρα, τότε η φωνή πρέπει να ταιριάζει με την επιθετικότητά του. Ταυτόχρονα, δεν θέλω να βάζω growls σε καθαρά μέρη που θα ακούγονταν καλύτερα με καθαρή φωνή. Οπότε, έχει να κάνει με το τι ταιριάζει που, ποιο είναι το σωστό περιβάλλον για το τραγούδι, καθώς και τι συμπληρώνει τη μουσική και το αντίστροφο. Το να παίζουμε death για να λέμε ότι παίζουμε death, δεν μας λέει κάτι. Δεν θα αρχίσω να γρυλίζω απλά και μόνο επειδή νιώθω ότι πρέπει να γρυλίσω. Το κάνω μόνο όταν νιώθω ότι ταιριάζει στη μουσική

Αλλά και πάλι, επανέρχομαι στο γεγονός ότι είχαμε άνεση χρόνου. Είχαμε πολύ χρόνο για να αναθεωρήσουμε τα τραγούδια, να τα ξανακοιτάξουμε, να αλλάξουμε μέρη, να τα τροποποιήσουμε και να συνεχίσουμε να τα ξανακοιτάζουμε κοκ. Είχαμε αυτή την πολυτέλεια. Έτσι, καταφέραμε να καταλάβουμε καλύτερα που ταιριάζει τι. Υπάρχουν πολλά μέρη στα τραγούδια όπου είχα γράψει καθαρές γραμμές, αλλά ακουγόταν καλύτερα αν έβαζα growls ή το αντίστροφο. Είχαμε την πολυτέλεια να μπορούμε να τα τροποποιήσουμε και να τα κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε.

Μερικές φορές πρέπει να συνηθίσεις τα τραγούδια και να καταλάβεις τι συμβαίνει. Κι αυτό τελικά είναι που τα κάνει πιο ενδιαφέροντα. Αν κάτι είναι πολύ άμεσο, θα το ξεχάσεις πολύ γρήγορα

Όταν ο Greg σου παρουσιάζει μια ιδέα, πώς ακολουθείς τι σε εμπνέει να αποφασίσεις αν είναι καλύτερο να βάλεις growls ή καθαρά φωνητικά; Τι σε οδηγεί;

Συνήθως, δεν μου λέει πολλά... Επειδή, συνήθως ήδη έχει κάτι στο μυαλό του, είτε κάποια grows, είτε κάποια καθαρά φωνητικά. Αλλά, συνήθως, δεν λέει τι έχει σκεφτεί επειδή ξέρει ότι αν έχει στο μυαλό του ένα growl και εγώ τραγουδήσω μια καθαρή φωνή, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα καθαρά φωνητικά που θα γράψω σε κάποιο άλλο σημείο. Έτσι, μπορεί να συμβεί κάποιο ευτυχές ατύχημα. Μετά θα μου πει «Λοιπόν, είχα στο μυαλό μου να βάλουμε growls εδώ» και εγώ θα πω «Εντάξει, θα δουλέψω πάνω σε growls τώρα». Κι η καθαρή φωνή μπορεί να ταιριάζει σε άλλο σημείο. Όσο περισσότερες ιδέες υπάρχουν, τόσο καλύτερα, γιατί υπάρχουν περισσότερες επιλογές για να δουλέψουμε.

Κάποιες φορές έχω βάλει growls πάνω από πράγματα και μου έχει πει «Δεν μου αρέσει καθόλου», κι εγώ έχω απαντήσει ότι «Ακουγόταν υπέροχα!». Αλλά, όταν ακούς κάτι για πρώτη φορά, ακόμα και αν δεν σου αρέσει στην αρχή, μπορείς να το συνηθίσεις. Γι' αυτό δεν απορρίπτω ποτέ τίποτα από αυτά που ακούω. Αν ακούσω κάτι και σκεφτώ «Ω, αυτό είναι παράξενο», τότε θα το ξανακούσω για να δω αν έχει νόημα μετά από μερικές ακροάσεις. Μερικές φορές πρέπει να συνηθίσεις τα τραγούδια και να καταλάβεις τι συμβαίνει. Κι αυτό τελικά είναι που τα κάνει πιο ενδιαφέροντα. Αν κάτι είναι πολύ άμεσο, θα το ξεχάσεις πολύ γρήγορα. Οπότε, είναι καλό να έχεις και πράγματα που πρέπει να συνηθίσεις. Μου αρέσει αυτή η πτυχή.

Αλλά, το γεγονός ότι δεν βρισκόμαστε στο ίδιο δωμάτιο όταν γράφουμε θεωρώ ότι είναι καλύτερο για τα τραγούδια, γιατί πιθανότατα θα συμφωνούσαμε σε περισσότερα πράγματα αν καθόμασταν μαζί και τότε θα συμφωνούσαμε ότι θα σπαταλούσαμε τον χρόνο μας λίγο άσκοπα τις τελευταίες έξι ώρες... (γέλια). Οπότε, ο τρόπος που δουλεύουμε μέσω του file share και ο τρόπος που γράφουμε τραγούδια είναι σίγουρα καλύτερος…

Καταλαβαίνω, αλλά ίσως στο μέλλον θα μπορούσατε να δοκιμάσετε μια παλιομοδίτικη μέθοδο, να βρεθείτε στο στούντιο και να γράψετε τραγούδια με αυτό τον τρόπο...

Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος να γράψεις οτιδήποτε. Κάποια ευχάριστα ατυχήματα που συμβαίνουν είναι πολύ σπάνια. Μπορεί να συμβούν, αλλά συνήθως δεν συμβαίνουν... είναι πολύ σπάνια. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος να κάνεις οτιδήποτε. Είναι απλά το τελικό αποτέλεσμα που μετράει... Δεν υπάρχουν κανόνες. Απλά, θα κάνουμε ό,τι λειτουργεί καλύτερα.

Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, παρά τα αρνητικά πράγματα που σου συμβαίνουν σε αυτή τη ζωή

Ας πάμε λοιπόν στον τίτλο του άλμπουμ. Γιατί ονομάσατε το άλμπουμ "Ascension"; Σχετίζεται με τους στίχους του άλμπουμ με κάποιο τρόπο; Αλήθεια, ποια είναι τα κύρια θέματα των στίχων;

Ο τίτλος, είναι κάτι που σκεφτόμουν καιρό... Βασικά, καταγράφω όλους τους δυνητικούς τίτλους των άλμπουμ και των τραγουδιών που μου έρχονται στο μυαλό. Κάθε φορά που σκέφτομαι κάτι, το γράφω στο τηλέφωνό μου. Ως αποτέλεσμα έχω περίπου 500 τίτλους και 500 τίτλους τραγουδιών, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν θα χρησιμοποιηθούν κάπου. Αν είναι ακραίοι, θα χρησιμοποιηθούν για τραγούδια των Bloodbath... (γέλια). Πάντα σκέφτομαι λέξεις που ταιριάζουν μεταξύ τους και δημιουργούν απίστευτα σκοτεινές προτάσεις ή απίστευτα σκοτεινές πομπώδεις φράσεις. Μου αρέσουν αυτού του είδους τα πράγματα.

Όσον αφορά στον τίτλο, είχα αυτή τη λέξη στη λίστα μου εδώ και πολύ καιρό... Έχει να κάνει με το γεγονός ότι περνάς τη ζωή σου και απλά κάνεις το καλύτερο που μπορείς, με το να θέλεις να ανυψωθείς και να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, σε κάθε κατάσταση. Υποθέτω ότι τώρα που είμαι σε μια ηλικία όπου βρίσκομαι στο τελευταίο μέρος της ζωής μου, θα μπορούσες επίσης να το δεις από τη σκοπιά της θρησκείας... πως θέλεις να ανυψωθείς και να πας στον παράδεισο. Αν θέλεις πιστέψεις σε κάτι τέτοιο, δεν υπάρχει πρόβλημα από εμένα. Απλά, δεν με αφορά μένα. Για μένα, έχει να κάνει περισσότερο με το να κάνεις το καλύτερο που μπορείς, παρά τα αρνητικά πράγματα που σου συμβαίνουν, αλλά και τα θετικά πράγματα, και γενικότερα όλα αυτά που σε διαμορφώνουν ως άτομο. Ξέρεις, υπάρχουν πολλοί πολύ κακοί άνθρωποι που έχουν πολύ καλή τύχη, ενώ υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι που έχουν πολύ κακή τύχη. Δεν ξέρω τι το καθορίζει αυτό. Υποθέτω ότι η ζωή είναι συνολικά θέμα τύχης… καταλαβαίνεις τι θέλω να πω (γέλια)… Σε κάθε περίπτωση, η λέξη "Ascension" εκφράζει το να κάνει το καλύτερο που μπορεί...

Αναζητούσαμε ένα τέτοιου είδους εξώφυλλο για άλμπουμ εδώ και πολύ καιρό. Αλλά, για κάποιο λόγο, τίποτα δεν μας έπειθε

Επίσης, το εξώφυλλο είναι καταπληκτικό και ταιριάζει απόλυτα με την όλη ατμόσφαιρα του άλμπουμ. Και δεν μοιάζει με ένα τυπικό εξώφυλλο άλμπουμ των Paradise Lost. Πώς καταλήξατε σε αυτό;

Πάντα μας αυτή η Grand Master αισθητική, η ζωγραφική παλαιού τύπου. Πάντα μας άρεσαν οι πίνακες της Αναγέννησης. Πάντα μας άρεσε αυτή η ατμόσφαιρα. Και αναζητούσαμε ένα τέτοιου είδους εξώφυλλο για άλμπουμ εδώ και πολύ καιρό. Αλλά, για κάποιο λόγο, τίποτα δεν μας έπειθε. Ο Greg ήταν που βρήκε το εξώφυλλο και αμέσως μου το έστειλε και εγώ κατευθείαν είπα «Ναι, μου αρέσει και εμένα!». Συμφωνήσαμε αμέσως, το οποίο είναι υπέροχο, γιατί ένα εξώφυλλο είναι πολύ υποκειμενικό. Μπορεί να έχεις χίλια email και να μην αρέσει σε κανέναν το ίδιο. Μπορεί να γίνει πολύ κουραστικό το να προσπαθείς να αποφασίσεις για το εξώφυλλο. Είναι πραγματικά υποκειμενικό, πιο υποκειμενικό από τη μουσική, νομίζω. Αλλά, αυτή τη φορά ήταν πολύ εύκολο, γιατί μας άρεσε σε όλους αμέσως. Ήμασταν σε βάση «Ναι, βρήκαμε το εξώφυλλο μας». Κι αυτό ήταν καλό. Μας αρέσει αυτό το παλιό στυλ...

Σταματήσαμε να το κάνουμε αυτό τη δεκαετία του 2000, γιατί όταν προσπαθείς να γράψεις ένα single σε ένα άλμπουμ, αυτό αποσπά την προσοχή από το ίδιο το άλμπουμ

Ναι, ταιριάζει πραγματικά. Τώρα, όσον αφορά στο μουσικό κομμάτι του άλμπουμ, πώς και το "Savage Days" δεν επιλέχθηκε ως ένα από τα κύρια singles του άλμπουμ; Ίσως δεν θέλατε να δώσετε τη λάθος εντύπωση για τη μουσική κατεύθυνση του άλμπουμ; Γιατί δεν μπορώ να βρω κάποιον άλλο λόγο...

Ο μόνος λόγος είναι επειδή έχουμε αποφασίσει να μην γράφουμε singles ή οτιδήποτε σχετικό. Απλά γράφουμε ολόκληρο το άλμπουμ και δεν θέλουμε καν να σκεφτούμε αυτό το θέμα. Όταν έρχεται η ώρα της κυκλοφορίας, όλοι όσοι έχουν εμπλακεί στο άλμπουμ αποφασίζουμε από κοινού ποια τραγούδια πιστεύουμε ότι πρέπει να κυκλοφορήσουν ως singles. Και τα τραγούδια που βγαίνουν ως singles είναι αυτά που αποφάσισαν όλοι βασικά... Οπότε, ο μόνος λόγος είναι επειδή ρωτήσαμε όλους ποια τραγούδια πιστεύουν ότι πρέπει να βγουν σε single και αυτό το τραγούδι απλά δεν αναφέρθηκε καν. Τόσο απλά.

Ταυτόχρονα, εμάς η εστίαση μας είναι να γράφουμε άλμπουμ, όχι να γράφουμε singles. Σταματήσαμε να το κάνουμε αυτό τη δεκαετία του 2000, γιατί όταν προσπαθείς να γράψεις ένα single σε ένα άλμπουμ, αυτό αποσπά την προσοχή από το ίδιο το άλμπουμ. Και τότε καταλήγεις με ένα άλμπουμ, που έχει ένα καλό τραγούδι που ξεχωρίζει. Και απλά δεν θέλουμε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Το αφήνουμε αυτό σε άλλες μπάντες να το κάνουν…

Ήθελα απλώς να τονίσω πόσο καλό τραγούδι είναι…

Είναι ένα αρκετά παλιό τραγούδι στην πραγματικότητα. Νομίζω ότι το "Lay A Wreath Upon The World" και το "Savage Days" είναι δύο από τα πρώτα τραγούδια που γράψαμε. Το "Savage Days" άλλαξε πολύ στην πορεία, αλλά τα πρώτα demo είναι κάπως παρόμοια με το τελικό. Το "Lay A Wreath" είναι ίσως το παλαιότερο τραγούδι του άλμπουμ. Αλλά, το στυλ που γράφαμε τότε σε αυτά τα τραγούδια έχει αλλάξει ελαφρώς με τα χρόνια. Οπότε, και πάλι, έχοντας το χρόνο να αλλάξουμε και να κάνουμε τα πράγματα λίγο πιο ποικίλα, νομίζω ότι το άλμπουμ ωφελήθηκε από αυτό το γεγονός. Λόγω του διαθέσιμου χρόνου που είχαμε, το στυλ που ακολουθούμε διαφέρει μεταξύ των τραγουδιών

«Δεν ήξερα ότι μπορούσες να τραγουδήσεις έτσι...». Βασικά… δεν μπορώ!

Δεν υπάρχει καμία αναφορά στο δελτίο τύπου ή οπουδήποτε αλλού, αλλά είμαστε αρκετά σίγουροι ότι μπορούμε να ακούσουμε τον Alan από τους Primordial να κάνει μια guest εμφάνιση στο "Salvation". Μπορείς να το επιβεβαιώσεις!

Όντως μπορείτε να τον ακούσετε! Μπορώ να το επιβεβαιώσω αυτό, ναι.

Στο συγκεκριμένο σημείο που τραγουδάει, είχα στο μυαλό μου αυτού του είδους τη φωνή, μόνο που εγώ δεν μπορώ να τραγουδήσω έτσι. Οπότε, σκέφτηκα ότι ο Άλαν θα τα κατάφερνε καλά, γιατί αυτό είναι στο στοιχείο του... Έτσι, του ζήτησα να το κάνει και εκείνος συμφώνησε. Βέβαια, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είμαι εγώ, και λένε «Δεν ήξερα ότι ο Nick μπορούσε να τραγουδήσει έτσι...». Βασικά… δεν μπορώ! (πολλά γέλια)… Η μου λένε στις συνεντεύξεις… «Δεν ήξερα ότι μπορούσες να τραγουδήσεις έτσι! Να το κάνεις πιο συχνά»... (γέλια)…

… αλλά, ναι , ήταν ο Alan. Εκείνο το σημείο το ανέβασε επίπεδο πραγματικά. Γιατί, στο μυαλό μου, όπως το είχα φανταστεί χρειαζόταν περισσότερο ψηλές νότες, περισσότερο old school metal τρόπο ερμηνείας. Έκανε εξαιρετική δουλειά, είμαι πολύ ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Δεν νομίζω ότι του το έχω στείλει ακόμα να το ακούσει, για να είμαι ειλικρινής. Πρέπει να του το στείλω. Δεν νομίζω να το έχει ακούσει ακόμα... (γέλια)

Ενδιαφέρον… (γέλια) Έκανε όντως εξαιρετική δουλειά πάντως...

Του έχω στείλει το άλμπουμ και είναι καθ' οδόν, νομίζω ότι θα φτάσει από στιγμή σε στιγμή. Αλλά ναι, δεν του το έστειλα το τραγούδι. Του έστειλα μόνο το μέρος που έπρεπε να τραγουδήσει, κι αυτό ήταν το μόνο μέρος που άκουσε... (γέλια)

Πέραν από τα τραγούδια που έχουν ήδη αναφερθεί, υπάρχει μια old school, κάπως 90s προσέγγιση και αίσθηση σε τραγούδια όπως το "Diluvium" και το "Sirens", τα οποία όμως την ίδια στιγμή ακούγονται φρέσκα. Πώς το εξηγείς αυτό; Ήταν μια συνειδητή απόφαση να φέρετε φρέσκο αέρα σε παλιές συνταγές, στα τραγούδια σας;

Λοιπόν, το "Diluvium" θυμίζει πολύ κάτι που θα κάναμε στο "Shades Of God". Έχει έναν πολύ old school metal ήχο και συγκεκριμένα θα μπορούσε να είναι στο "Shades of God", σε εκείνο το άλμπουμ συγκεκριμένα. Νομίζω ότι ταιριάζει πολύ με το στυλ των πολύ παλιών κομματιών των Paradise Lost. Αλλά, υποθέτω, πως αν το πάρεις και το συνδυάσεις με έναν μοντέρνο ήχο παραγωγής, τότε θα το κάνει να ακούγεται φρέσκο. Προφανώς, το νέο άλμπουμ ακούγεται πολύ καλύτερο από το "Shades Of God". Υποθέτω ότι αυτό οφείλεται στη μοντέρνα παραγωγή όπου όλα ακούγονται πιο ευκρινή και, επομένως, ελπίζω ότι ακούγονται και πιο σύγχρονα.

Δεν τα αντιμετωπίζουμε τραγούδια ως B-sides. Και μόνο αν σκεφτείς ένα τραγούδι ως B-side, αυτό θα σε επηρεάσει ψυχολογικά

Όπως είπες, γράφετε ολοκληρωμένα άλμπουμ και πάντα μου αρέσει αυτό, γιατί και εγώ είμαι τύπος που ακούει ολόκληρα άλμπουμ. Και πάντα δίνω μεγάλη προσοχή στο τελευταίο κομμάτι ενός άλμπουμ, γιατί πιστεύω ότι καθορίζει το ύφος του άλμπουμ όσο και το πρώτο κομμάτι. Και νομίζω ότι το "A Life Unknown" βρίσκεται στο άλλο άκρο σε σύγκριση με το "Serpent On The Cross", καθώς το τελευταίο του άλμπουμ είναι πολύ μελωδικό και το πρώτο κομμάτι είναι ίσως το πιο σκοτεινό και βαρύ κομμάτι του άλμπουμ. Ηθελημένα έχετε αυτές τις διαφορετικές πλευρές να πλαισιώνουν το άλμπουμ;

Και πάλι, το "Life Unknown" ήταν ένα πολύ παλιό τραγούδι, ένα από τα πρώτα που γράψαμε. Έχει υποστεί μερικές αλλαγές, αλλά ουσιαστικά παραμένει ίδιο με όταν που γράψαμε τότε. Ήταν δύσκολο να αποφασίσουμε ποια τραγούδια να αφήσουμε έξω. Για εμάς, το άλμπουμ στην πλευρά Α και στην πλευρά Β όπου υπάρχει και το τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ, και μετά τα υπάρχουν τα επιπλέον κομμάτια. Αλλά δεν τα έχουμε στο μυαλό μας ως «επιπλέον κομμάτια» όταν τα γράφουμε, απλά βλέπουμε τι ταιριάζει στη σειρά αναπαραγωγής. Τα δύο τραγούδια στο τέλος, ήταν αυτά που θεωρήσαμε ότι δεν ταιριάζουν πολύ καλά με τα υπόλοιπα.

Πάντως, σίγουρα δεν τα αντιμετωπίζουμε ως B-sides. Και μόνο αν σκεφτείς ένα τραγούδι ως B-side, αυτό θα σε επηρεάσει ψυχολογικά. Δεν είναι καλό να σκέφτεσαι ότι κάτι είναι B-side, γιατί τότε είναι ήδη σκατά! (γέλια)

Αυτό δεν συμβαίνει με τους Paradise Lost...

Όχι, δεν συμβαίνει... Αλλά, απλά λέω που είναι ποια είναι συνήθως η ψυχολογία πίσω από αυτό. Στην πραγματικότητα, απλά γράφεις 10, 12 τραγούδια ή όσα βγουν τέλος πάντων…

Όπως και να έχει... το τελευταίο μισό αυτού του τραγουδιού άλλαξε πολύ πρόσφατα. Και νομίζω ότι είναι το καλύτερο μέρος του τραγουδιού. Θα έλεγα ότι είναι ένα από τα καλύτερα μέρη του άλμπουμ, στην πραγματικότητα. Μου αρέσει πολύ το πώς αλλάζει η συγχορδία ακριβώς στο τέλος του. Μου αρέσει πολύ αυτό το σημείο. Και αυτό έγινε πολύ αργά, έγινε ακριβώς στο τέλος της συνθετικής διαδικασίας του άλμπουμ. Έτσι, το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε είχε την τελευταία παρέμβαση που έγινε. Για μια ακόμα φορά θα πω ότι είχαμε το χώρο να επιστρέψουμε στο τραγούδι και ήμασταν τυχεροί που είχαμε αυτή την ευχέρεια...

Τώρα θα κάνω κάτι που δεν έχω ξανακάνει. Θα πάμε σε μια ειδική ενότητα στην συνέντευξη, όπου οι ερωτήσεις προέρχονται από τα μέλη του forum του site μας. Στα 20 χρόνια της λειτουργίας του το νήμα της συζήτησης για τους Paradise Lost είναι ένα από τα πιο παθιασμένα. Υπάρχουν κάποιοι τύποι εκεί που σας αγαπούν πραγματικά πολύ και δίνουν την αίσθηση ότι θα μπορούσαν να μιλάνε όλη μέρα για σας. Έτσι, για να τους ανταμείψω, τους ζήτησα να μου στείλουν μερικές ερωτήσεις που θα ήθελαν να σου κάνω...

Τέλεια!

Φυσικά, δεν έχουν ακούσει ακόμα το άλμπουμ, αλλά έχω μερικές ερωτήσεις από αυτούς.

Εντάξει!

Πρώτα απ' όλα, ο Φώτης ρωτάει, με αφορμή την επικείμενη περιοδεία σας με τους Messa, αν είχες την ευκαιρία να ακούσεις το τελευταίο τους άλμπουμ, το "Spin"; Ποια είναι η γνώμη σου για αυτό;

Δεν τους έχω ακούσει όσο θα ήθελα. Τους συναντήσαμε πρόσφατα, νομίζω ότι ήταν στο Παρίσι. Τους συναντήσαμε πρόσφατα σε μια από τις συναυλίες με τον King Diamond και μου φάνηκαν πολύ ωραίοι άνθρωποι. Α, ήταν στο Μιλάνο! Είναι υπέροχοι τύποι. Τους άκουσα να παίζουν και αμέσως σκέφτηκα ότι είναι υπέροχοι, αλλά δεν τους έχω ξανακούσει όσο θα ήθελα. Θα παίζουμε μαζί τους κάθε βράδυ, οπότε μάλλον θα μάθω απέξω το σετ τους, από την αρχή μέχρι το τέλος μέχρι να τελειώσουμε την περιοδεία μαζί τους! (γέλια). Μέχρι τότε θα ξέρω τα τραγούδια απέξω! Πάντως, είναι μια υπέροχη μπάντα και είναι και καλοί άνθρωποι, που είναι το πιο σημαντικό...

Είμαστε οι πιο αυστηροί κριτές της μουσικής μας

Εντάξει! Ο Νίκος λέει ότι υπάρχουν άλμπουμ όπως το "Medusa" που είναι πιο ομοιογενή και επικεντρωμένα σε ένα στυλ, ενώ ένα άλμπουμ σαν το "Obsidian" καλύπτει περισσότερα είδη. Το "Ascension" φαίνεται να ανήκει στην τελευταία κατηγορία. Μήπως αυτό οφείλεται στο ότι θέλετε να ικανοποιήσετε όσο το δυνατόν περισσότερους θαυμαστές σας ή απλώς δείχνει πόσο ευρεία είναι η μουσική σας παλέτα και πόσο ευέλικτοι είστε ως συνθέτες;

Όσον αφορά τη σύνθεση τραγουδιών, πάντα λέμε το εξής... πρέπει πρώτα απ' όλα να ικανοποιούμε τους εαυτούς μας! Είμαστε οι μεγαλύτεροι κριτές του εαυτού μας. Αν νιώθουμε ότι επαναλαμβάνουμε τους εαυτούς μας, το καταλαβαίνουμε, το αντιλαμβανόμαστε από πολύ νωρίς... Βασικά, είμαστε οι πιο αυστηροί κριτές της μουσικής μας. Οπότε, αν περάσει τον ποιοτικό μας έλεγχο, τότε υπάρχει η πιθανότητα να αρέσει και σε άλλους. Πάντα έχουμε αυτή τη νοοτροπία. Αν μας αρέσει, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αρέσει και σε άλλους. Αν πιστεύουμε ότι κάτι είναι χάλια, τότε σίγουρα θα το πιστεύουν και οι άλλοι. Έχουμε θέσει πολύ ψηλά τον πήχη και για να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας, πρέπει κάτι να γίνεται με τον δικό μας τρόπο. Δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ τη νύχτα αν πίστευα ότι κάτι είναι λάθος ή χάλια. Οπότε, τον πήχη τον έχουμε θέσει αρκετά υψηλά ήδη, από μόνοι μας

"Όταν ο Greg επέστρεψε στους Vallenfyre κι εγώ μπήκα στους Bloodbath θυμηθήκαμε τη μουσική που αγαπούσαμε όταν ήμασταν έφηβοι και τι μας άρεσε στο metal. Και είμαστε ακόμα σε αυτή τη φάση…

Ο Μανώλης ρωτά: Ο Greg πρόσφατα σχολίασε ότι με το "The Plague Within" ξεκινήσατε μια νέα μουσική εποχή για το συγκρότημα. Πώς νομίζεις ότι έχει εξελιχθεί ο ήχος σας από το "The Plague Within" στο "Ascension»"; Και πιο συγκεκριμένα, τι καθιστά το "Ascension" διαφορετικό από τα προηγούμενα άλμπουμ;

Δεν ξέρω! Κάθε άλμπουμ μας είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, ούτως ή άλλως. Είτε είναι θετικό είτε αρνητικό, εξακολουθεί να είναι ένα νέο κεφάλαιο. Υποθέτω ότι βρήκαμε λίγο το βηματισμό μας όσον αφορά το στυλ των τραγουδιών, όταν ο Greg επέστρεψε στους Vallenfyre και χώθηκε ξανά στο death metal, εγώ ταυτόχρονα μπήκα στους Bloodbath. Αυτό μας έφερε πίσω στη μουσική που αγαπούσαμε όταν ήμασταν έφηβοι κι αποτέλεσε σίγουρα ένα σημαντικά ερέθισμα για εμάς, σε επίπεδο έμπνευσης. Θυμηθήκαμε τι μας άρεσε στο metal παλιά και έκτοτε είμαστε ακόμα σε αυτή τη φάση. Ακόμα απολαμβάνουμε τις παλιές αγαπημένες μας μπάντες, ακόμα απολαμβάνουμε το παλιακό death metal, το νιώθουμε ακόμα! Επίσης, στην ηλικία που είμαστε, υπάρχει τεράστια νοσταλγία για εκείνες τις μέρες, γιατί τα εφηβικά χρόνια και τα εφηβικά όνειρα είναι δύσκολο να ξεπεραστούν. Κάπως έτσι η έμπνευση επέστρεψε και αποφασίσαμε να ασχοληθούμε ξανά με πιο heavy πράγματα. Και θυμηθήκαμε τον λόγο για τον οποίο ξεκινήσαμε το συγκρότημα εξαρχής. Και είμαστε ακόμα εκεί με το νέο άλμπουμ. Δεν έχουμε χάσει καθόλου αυτό το συναίσθημα. Το συναίσθημα είναι ακόμα εκεί, και ελπίζουμε ότι ο κόσμος θα το ακούσει.

Είμαι σίγουρος! Τώρα, ο Λουκιάνος ρωτάει αν η αναβίωση της goth κουλτούρας μέσω τηλεοπτικών σειρών όπως το Wednesday στο Netflix αισθάνεσαι πως έχει ωφελήσει κατά κάποιον τρόπο την τρέχουσα goth σκηνή και μπάντες όπως εσάς…

Δεν μπορώ να πω για το Wednesday, γιατί δεν το έχω δει ποτέ. Νόμιζα ότι αυτό είναι σειρά για έφηβους... Κάτι εφηβικό δεν είναι αυτό. ;

Ναι… Είναι το Adams Family, αλλά για εφήβους...

Α, αυτό είναι;. Ναι, δεν ξέρω τίποτα για αυτό. Μου αρέσουν περισσότερο πράγματα όπως το Game of Thrones, πιο ενήλικα πράγματα. Μου αρέσουν οι σκοτεινές σειρές, οι σκοτεινές fantasy σειρές. Είμαι οπαδός τέτοιων πραγμάτων, αλλά πρέπει να είναι πολύ σκοτεινά. Δεν με ενδιαφέρουν οι εφηβικές σειρές, οπότε δεν ξέρω και πολλά για αυτές… Αλλά, σίγουρα βρίσκω το Game of Thrones απίστευτα εμπνευσμένο.

Ο Μανώλης ρωτάει για μια φήμη ότι θα παίξετε μόνο τρία νέα τραγούδια στην επερχόμενη περιοδεία σας, ενώ συνήθως παίζετε πέντε ή έξι. Αν είναι αλήθεια, γιατί θα συμβεί αυτό; Και επίσης, ρωτάει αν σκοπεύετε να παίξετε κάποια από τα λιγότερο γνωστά σας τραγούδια στην επερχόμενη περιοδεία σας;

Πιθανότατα θα παίξουμε τρία καινούργια. Νομίζω ότι σχεδιάζουμε να παίξουμε τρία τραγούδια. Συνήθως παίζουμε τέσσερα και δεν νομίζω ότι έχουμε παίξει περισσότερα από τέσσερα, από όσο θυμάμαι. Οπότε, ναι θα παίξουμε τρία σε αυτή την περιοδεία, αλλά πιθανότατα θα αρχίσουμε να παίζουμε και άλλα νέα τραγούδια πιο μετά, ίσως στο δεύτερο μισό της περιοδείας.

Θα παίξουμε, όμως, και πολλά τραγούδια που δεν έχουμε παίξει εδώ και πολύ καιρό. Υπάρχουν έξι ή επτά τραγούδια που θα παίξουμε, τα οποία δεν έχουμε παίξει εδώ και αρκετά χρόνια. Εκτός αν σκοπεύεις να παίξει ολόκληρο το νέο άλμπουμ, πράγμα που δεν θα κάνουμε, τότε παίζεις τα τραγούδια που ο κόσμος γνωρίζει και έχει ακούσει. Υποθέτω ότι θα μπορούσαμε να παίξουμε σχεδόν οποιοδήποτε τραγούδι από το άλμπουμ κάποια στιγμή στην πορεία, αλλά όχι στο πρώτο μέρος της περιοδείας.

Έλα μου, όμως, που ο κόσμος θέλει να ακούσει το "Say Just Words"…

Μόλις χθες ανακοινώθηκε ότι θα παίξετε στο 70,000 Tons Of Metal, στην κρουαζιέρα, και η δεύτερη συναυλία θα είναι ένα σετ που θα ψηφίσουν οι οπαδοί. Τι περιμένετε λοιπόν από τους οπαδούς σας να ψηφίσουν; Φοβάσαι κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι;

Λοιπόν, είναι περίεργο... Είναι περίεργο γιατί έχουμε ξαναπαίξει σετ που ψήφισαν οι οπαδοί και αν έχεις χιλιάδες ανθρώπους που ψηφίζουν, τότε αν πάρεις όλα τα τραγούδια και τα βάλεις σε σειρά με βάση το πόσο συχνά ψηφίστηκαν, συνήθως η λίστα προκύπτει ίδια με το σετ που παίζουμε ήδη…

Το περίμενα αυτό...

Ο κόσμος όλη την ώρα λέει «Ε, πρέπει να κάνετε αυτό, πρέπει να κάνετε εκείνο». Και κυριολεκτικά, στο setlist.fm, από τα στατιστικά που υπάρχουν εκεί, μπορείς να δεις ποια τραγούδια έχουμε παίξει περισσότερο. Και αυτό αποτελεί μια αρκετά μια καλή ένδειξη για να σκεφτείς «Εντάξει, ίσως δεν πρέπει να το παίζουμε τόσο πολύ το συγκεκριμένο τραγούδι». Έλα μου, όμως, που ο κόσμος αυτό θέλε να ακούσει... Θέλει να ακούσει το "Say Just Words". Που είναι όντως ένα καλό τραγούδι κι ο κόσμος απολαμβάνει να το ακούει στις συναυλίες, οπότε δεν θα σταματήσεις να το παίζεις. Άρα πρέπει να παίζεις τα τραγούδια που ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει. Θα μπορούσες να παίζεις άγνωστα τραγούδια που ίσως τρία ή τέσσερα άτομα στο κοινό θέλουν να ακούσουν. Αλλά όταν παίζεις για έναν Χ αριθμό ατόμων, πρέπει να τους κάνεις όλους χαρούμενους... (γέλια)

Οι διασκευές είναι αρκετά βολικές αν έχεις ξεμείνει από ιδέες ή αν δεν έχεις αρκετό χρόνο για να γράψεις άλλο πρωτότυπο υλικό. Αλλά, τελευταία, δεν είχαμε τέτοια θέματα…

Καταλαβαίνω τι εννοείς. Τώρα, ο Φώτης ρωτάει γιατί σταματήσατε να κάνετε διασκευές. Η τελευταία πρέπει να ήταν το "Never Take Me Alive" το 2012...

Ο κύριος λόγος είναι ότι νιώθουμε ότι έχουμε κάνει ήδη αρκετές... Οι διασκευές είναι αρκετά βολικές αν έχεις ξεμείνει από ιδέες ή αν δεν έχεις αρκετό χρόνο για να γράψεις άλλο πρωτότυπο υλικό. Τότε συνήθως λες «Εντάξει, μπορούμε να κάνουμε διασκευή στα γρήγορα». Αλλά δεν έχουμε βρεθεί σε αυτή την κατάσταση όπου να χρειαστεί να το κάνουμε αυτό. Μερικές φορές υπάρχουν χρονικοί περιορισμοί που σε κάνουν να σκέφτεσαι «Ω, δεν έχουμε πολύ χρόνο, ας κάνουμε μια διασκευή, μπλα, μπλα»... κι αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους πολλές μπάντες κάνουν διασκευές. Εμείς απλά δεν έχουμε βρεθεί σε αυτή τη θέση τα τελευταία χρόνια. Επίσης, έχουμε κάνει τόσες πολλές διασκευές, δεν υπάρχει καμία επιτακτική ανάγκη να κάνουμε κι άλλες σύντομα. Αλλά ποιος ξέρει στο μέλλον;

Δυστυχώς ο χρόνος μας τελειώνει. Είμαι πολύ χαρούμενος που είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί σου. Η αγάπη μας, εδώ στην Ελλάδα, για τους Paradise Lost είναι σταθερή... Νομίζω ότι το ξέρεις...

Ναι, το ξέρω.

Ήταν όλα υπέροχα την πρώτη φορά που ήρθαμε στην Ελλάδα... όταν όλοι είχαμε ακόμα μακριά μαλλιά...

Πριν κλείσουμε, θέλω να μοιραστείτε μαζί μου την πιο καλύτερη ανάμνηση ή ιστορία που έχετε από τις επισκέψεις σας εδώ στην Ελλάδα...

Θα πω την πρώτη φορά που ήρθαμε εκεί! Διότι, δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε το κοινό, και το τι ανταπόκριση είχαμε βρει. Το κοινό ήταν τρελό! Δεν ξέραμε καν τι να περιμένουμε. Προφανώς, πριν από το διαδίκτυο, δεν ήξερες τι θα συναντήσεις μέχρι να φτάσεις στο χώρο. Και ήμασταν σε φάση «Γαμώ, ουάου!». Ήταν απίστευτο. Επίσης εκείνη την εποχή, μπορούσες να το συνδυάσεις με λίγες διακοπές. Έτσι, κάναμε όλες τις τουριστικές μαλακίες και περάσαμε μερικές υπέροχες μέρες εκεί. Ήμασταν όλοι μεθυσμένοι όλη την ώρα. Ήταν υπέροχα. Ήταν πραγματικά ωραία... (γέλια) Τώρα πετάς και φεύγεις επιτόπου. Πριν το καταλάβεις, είσαι πάλι στο αεροπλάνο για κάπου αλλού. Αλλά, τότε, ήταν μίνι διακοπές/συναυλία, και όπως είπα, ήταν αξέχαστη εμπειρία. Ναι, ήταν όλα υπέροχα την πρώτη φορά... όταν όλοι είχαμε μακριά μαλλιά ακόμα... (γέλια)

Δεν ήμουν εκεί την πρώτη φορά. Ήμουν πολύ μικρός για να είμαι εκεί, αλλά μακάρι να μπορούσα. Λοιπόν, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου και πάλι συγχαρητήρια για το νέο άλμπουμ...

Ευχαριστώ φίλε! Το εκτιμώ!

Ελπίζω να σας ξαναδούμε σύντομα στην Ελλάδα και ίσως να περάσετε τόσο καλά όσο την πρώτη φορά…

Το ελπίζω φίλε. Σ' ευχαριστώ πολύ. Το εκτιμώ. Όλα τα καλύτερα και σε σένα.